6,028 matches
-
câmpuri cu grâu sau viță de vie. La o răscruce, cu greu am găsit săgeata galbenă, dar am găsit-o totuși. în spatele meu văd că apare de pe o cărare o tânără blondă și frumușică dar cam speriată. A început să exclame în engleză: Nice to meet you! Sărmana se rătăcise și de câteva ore tot colinda împrejurimile Azofrei. Se ține acum de grupul de pelerini, iar după următoarea localitate, Ciruena, un sat în întregime modern, o reîntâlnesc și începem să discutăm
Pelerin la Santiago de Compostela by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1841_a_3168]
-
acțiuni) vor fi întotdeauna mai bine cotate decît banii. Între 1948 și 1995 valoarea acțiunilor a crescut în medie cu 11,9 % pe an. Dobînzile au crescut, în același interval, cu doar 6,6 %. Dacă acum te simți tentat să exclami: "Să știi că are dreptate! Dacă voi respecta toate regulile nu voi avea nici un fel de neplăceri. Vreau și eu să cumpăr acțiuni!", trebuie să înveți să obții profit din vînzarea fiecărei acțiuni. După ce vei citi paginile următoare trebuie să
Calea spre independenţa financiară. Cum să faci primul milion de dolari în şapte ani by Bodo Schäfer [Corola-publishinghouse/Administrative/903_a_2411]
-
posibilitatea de a înfăptui un miracol și de a trasa cu totul alte linii directoare vieții tale. CICERO SAU DEMOSTENE? În antichitate au existat doi oratori minunați: Cicero și Demostene. Cînd Cicero își termina tirada, oamenii se ridicau în picioare exclamînd: " Ce discurs minunat!" Pe de altă parte, atunci cînd Demostene își termina discursul, oamenii se ridicau imediat în picioare strigînd: "Să trecem la fapte! Să acționăm fără întîrziere!" Și chiar asta făceau. Dacă după citirea cărții îți vei spune: "Bună
Calea spre independenţa financiară. Cum să faci primul milion de dolari în şapte ani by Bodo Schäfer [Corola-publishinghouse/Administrative/903_a_2411]
-
4 dimineața, am luat micul dejun și am mers la ședința de informare. Intrând în sală, mi-am dat seama că vom primi o misiune deosebită, iar când comandantul a trasat pe hartă linia spre Ploiești, mulți dintre noi au exclamat "Oh, oh !" Când ni s-a spus ce fel de misiune va fi, dintr-o dată s-a făcut liniște și nu ne venea să credem că va trebui să zburăm peste 900 km ca să bombardăm rafinăria Româno- Americană, cu bombe
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
și cea de a doua ideie genială. Și, fără să spună nimic nimănui, se ridică și merge în capul mesei, unde Tănase, alături de comandantul grupului, constituiau prezidiul. Îi șușotește ceva la ureche lui Tănase; iar acesta, sculându-se de pe scaun, exclamă: Măi, să fie! Apoi, escortat de Lulu, pornește spre locul de la masă, unde se afla căpitanul Constantinescu. Înainte de a spune însă Tănase ceva, Lulu i se adresează căpitanului spunând: Am îndrăznit să-i spun marelui nostru Constantin Tănase că dumneavoastră
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
poziție oarecum de apărare. Mătura mă liniști totuși și întreb: unde suntem și cui aparține baraca. Se uită la mine intrigat și chiar amuzat, mă privește din cap până la picioare, insistând mai mult asupra uniformei mele și deodată, parcă ușurat, exclamă în românește: "Dar sunteți ofițer român, aviator, cunosc foarte bine, eu sunt din Reghin, știți, la cedarea Transilvaniei în 1940 ungurilor, am fost înrolați în armata ungară și am luptat cu nemții și acum suntem o parte prizonieri la englezi
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
vigoare pe atunci. Am trecut prin toate etapele de readaptare gradată. Îmi amintesc de examenele de aptitudini fizice, care aveau loc la Ministerul Muncii, obligatorii pentru obținerea permisului de muncă. Am obținut note mediocre care l-au făcut pe responsabil să exclame aceste cuvinte de neuitat: „N-o să puteți să munciți niciodată! Întoarceți vă în Iugoslavia voastră!“ Nu uit nici prima oară când am căscat gura la Monoprix**, nici timiditatea mea la coaforul din cartier al cărui salon, foarte banal de altfel
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
de pe canapeaua pe care se aruncase, începu să cânte ca un preot pe nas, și întrebă de trei ori: S-a lepădat copilul de Satana pedantismului? De trei ori răspunserăm cu toții: S-a lepădat. În numele Domnului, boteze-se dar <<Junimea>>! Exclamă Pogor, și Junimea a rămas până în ziua de azi”. Fondatorii Junimii - după cum ne informează Z. Ornea - „Proveneau - cu excepția lui Titu Maiorescu - din societatea înaltă a Moldovei. Th. Rosetti era cumnatul domnitorului A. I. Cuza, Negruzzi, fiul unuia dintre intelectualii iluștri ai
Junimiștii la ei acasă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1686_a_2905]
-
știe, întrucât ei au experiența anchetelor și știu să se ferească, dar a menționat că la camera 1-corecție există două grupuri: unul pentru, iar celălalt împotriva 'reeducării', care sunt aproape să se ia la bătaie, moment în care Dumitrescu a exclamat: ' Asta vreau-să se bată între ei!'. Cei doi s-au înțeles să organizeze o bătaie, cu intervenția lui Dumitrescu. Totuși, directorul nu menționează nimic despre această convorbire, care pare destul de improbabilă. În numeroase rânduri, Dumitrescu a fost șocat de brutalitatea
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
timp s-a ajuns la grozăvii greu de închipuit, de tipul orgiilor sexuale cu animale ori descrieri amănunțite de înșelăciuni și blasfemii. Unul dintre cei torturați astfel (ajuns mai târziu agresor și executat în urma mascaradei din procesul Țurcanu-Cornel Popovici) a exclamat derutat în cameră: Cum adică, părinții mei mi-au vrut răul? Profesorii pentru care am rămas cu un cult până aici ne vor fi vrut și ei răul? Au ținut cu tot dinadinsul să ne azvârle în fața viitorului complet nepregătiți
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
întrucât ei au experiența anchetelor și știu să se ferească, dar menționează că la camera 1-corecție existau două grupuri: unul pentru și celălalt împotriva 'reeducării' și că erau aproape de a se lua la bătaie, moment în care Dumitrescu ar fi exclamat: ' Asta vreau-să se bată între ei!'. În acest moment Țurcanu pretinde că s-au înțeles să organizeze o bătaie, cu intervenția directorului, și că a fost încurajat să continue torturile și după primele loturi: în ianuarie 1950, Dumitrescu și Marina
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
călcâie spre abdomen și apăsându-i permanent stomacul, ficatul, pancreasul și intestinele. O. a încercat să spună ceva, dar nu a reușit, fiindcă nu putea să respire din cauza loviturilor. La un moment dat, a urinat sub presiune, iar Țurcanu a exclamat în bătaie de joc: ' Ca să vedeți și voi de ce este în stare Comandantul vostru!'. Când O. a închis ochii sufocat de tuse, Țurcanu i-a tras câteva șuturi în coaste: 'Faci pe mortu? Las că te înviez io! N-ai
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
fost pedepsit pentru aceasta de către Țurcanu însuși, care a ordonat câtorva să îl țină nemișcat, cu gura deschisă (cu ajutorul unei dalte de fier, fixată între dinți), după care i-a cerut unei alte victime să îi introducă penisul în gură, exclamând: 'Să-i bagi p a în gură ca să se vindece pentru todeauna de a mai vorbi împotriva clasei muncitoare și a poporului muncitor. [ ] Să vadă toată lumea cum legionarii și-au înghițit p a unii la alții!'. Spectacolele pe teme religioase
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
se purtau ca și cum ar fi fost în mijlocul torturilor și îl invocau pe un Țurcanu deja executat la acea dată. Aristotel Popescu a murit, spun supraviețuitorii, în poziția obligatorie, în timp ce Dan Dumitrescu a răbufnit abia în momentele dinaintea trecerii în neființă, exclamând: 'Ah, Doamne, cum m-ați înșelat!', dovedind totuși că atitudinea sa era una schizoidă. Au mai existat cazuri de adoptare a convingerilor comuniste și după încetarea acțiunii de demascare, însă numai pe perioada detenției, explicabile prin lipsa informațiilor despre ce
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
învățare. În alte fragmente, însă, Creangă insistă asupra metodelor de predare din seminar, metode ce implică învățatul mecanic și recitarea elementelor de gramatică românească sau a unor lucrări întregi de comentarii ale Bibliei, fapte ce îl fac pe narator să exclame: „cumplit meșteșug de tâmpenie, Doamne ferește!Departe de supravegherea părinților și locuind împreună cu unii colegi și cu gazda lor, Pavel ciubotarul, tânărul duce o viață boemă, și se lasă introdus în cultura cârciumii. Naratorul schițează portretele prietenilor săi, pe baza abilităților
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
muncă, rampe pentru rachete, poligoane de testare, instalații de cercetare, uzine de tancuri, baze aeriene și așa mai departe. Mai circulau și zvonurile despre teste nucleare eșuate, accidente chimice, revolte ale grupurilor etnice. Eu eram un naiv, nu un spion, exclamă Taplin. În primele mele luni ca diplomat american la Moscova, de-abia dacă învățasem să mă folosesc de sistemul de metrou al orașului; nici nu se punea problema să sondez profunzimile secretelor sovietice. Cu toate acestea, ceea ce mă fascina și
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
Class and Socialist Movement in Romania (Agerpres, 1966). Asemenea reprezentări promovau astfel ideologia na-țional-comunistă a lui Ceaușescu și evidențiau tranziția de la internaționalismul marxist-leninist la naționalism ca un semn pozitiv de independență până la invenția societății multilateral dezvoltate. "Apropiindu-te de România, exclamă mai mult decât optimistul Julian Hale, descoperi mai întâi o formă pe hartă. Se află acolo, ca un pește cu cocoașă, strânsă între Bulgaria și Uniunea Sovietică, scoțându-și capul în Iugoslavia și Ungaria, cu coada desenată de canalele Deltei
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
un dineu dat de ducele de Avarna, ambasadorul Italiei, ne-a oferit un fragment, de ordin gastronomic, în momentul în care a apărut înghețata: "Și cînd te gîndești că eu am lansat moda stupidă de a mînca înghețata cu furculița!", exclamă Prințesa Metternich, care ne povesti atunci cum, la un dineu dat la Paris de Ducele de Gramont, ministrul afacerilor externe, în onoarea Principelui Galilor (Eduard al VII-lea) acesta, avizîndu-l pe Principele Sagan, un maestru al eleganței, într-o conversație
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
La 14 ani însoțește o trupă teatrală la Botoșani, Cernăuți și chiar mai departe, la Brașov. La 16 ani pleacă la Blaj pe jos, poposind prin sate și „adunând material”. La vederea Blajului, unde a răsărit „soarele românismului” (Aron Pumnul), exclamă: „Te salut din inimă, Romă-Mică. Îți mulțumesc, Dumnezeule, că m-ai ajutat s-o pot vedea”. Rămâne acolo o vreme pentru niște examene, după care merge la Sibiu, de unde pleacă la București, prin Rășinari, obiectivul său fiind trupele teatrale. În
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
Oz nu prezintă niciodată vrăjitoarea sub casa în care locuiește Dorothy, dar mentalul spectatorului asamblează povestea în așa fel încât acest eveniment este inclus în seria întâmplărilor. Mecanismele inferențiale procesează o serie de indicii cum ar fi reacția personajelor care exclamă: ". Filmul nu prezintă moartea vrăjitoarei în mod explicit dar oferă suficient material pentru ca spectatorul să poată presupune că acest eveniment important a avut loc. Astfel de ipoteze și deducții intervin în The Wizard of Oz atunci când narațiunea este ambiguă sau
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
postmoderne. „Destin” contra „carieră”, iată ce a Înflăcărat mintea și energiile tânărului care am fost; deși, apărându-mi „cariera” de romancier, cum am făcut-o pe zeci de pagini, pare că mă contrazic! „Dacă mă contrazic, cu atât mai bine!” exclamă Într-un vers romanticul american Walt Wittman. Dar nu, nu e adevărat, contradicția e de suprafață și, de altfel, nu numai În ce mă privește, dar și alți angajați Într-o „ambiție de excepție”, aceea de a produce valoare Într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
la rândul lor? Sau... sunt valori absolute?!... - Da, am zis, avântându-mă „cu capul Înainte” În „puțoistica” mea teorie, da, ai ghicit, În felul lor, au ratat și ei. Ghici față de cine?! Și cum Nichita mă privea gânditor, amuzat, am exclamat: - Evident - Iisus! Mi-a dat dreptate, nu știu dacă din fireasca și eleganta sa amabilitate sau pentru că Îi plăcuse „speculația” mea. Nici azi, deși o cred valabilă, nu mă contrariază dacă unul sau altul dintre colegii mai tineri vor zâmbi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
sine, unul dintre cele mai rare, mai inflaționate, mai falsificate, mai scumpe, la urma-urmei! Da, mă joc cu acești „termeni-jucărie” și am avut chiar insolența ca pe „unul dintre aceștia” să-l cocoț deasupra acestor volumașe - Sensul vieții! Kitsch!, vor exclama nu puțini oameni fini, universitari sau nu, kitsch Îngrozitor; oare Breban nu-și dă seama că... despre acest lucru nu se vorbește? În lumea bună, se’nțelege! Da, e adevărat, azi, În „aerul timpului” este desigur de bon ton, dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
fiind aruncată deodată asupra unui eveniment asemănător din trecutul mai mult sau mai puțin Îndepărtat, răstoarnă, cu o putere formidabilă, viziunea asupra existenței: cea proprie, dar și asupra ei, În Întreaga ei generalitate și complexitate. Die ewige wiederkehrung des gleichende, exclamă același lucru, afirmând punctul nodal al sistemului său de idei, mai bine zis asupra viziunii sale, asupra „filozofiei viitorului”, cum Îi spune; „Veșnica Întoarcere a aceluiași”. Nu Înaintarea pe o „spirală ascendentă”, cum o aflăm În filozofia hegeliană și, de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
muzică clasică, mai ales romantică, germană, citesc sau mă plimb, „cobor” la unul dintre bistrourile favorite pe care le aveam În toate cartierele pe unde am locuit - În al XV-lea, al VIII-lea sau ultimul, al VI-lea -, a exclamat aproape indignat: „Și cum, nu bateți culoarele pe la edituri, pe la reviste?!... Ah, ce n-aș face eu de-aș fi În locul dvs. și aș avea opera dvs.!”. Nu, am făcut și aceasta, În primii ani, acolo, În acel cazan enorm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]