4,151 matches
-
valoare, fără nici o excepție. — Nu e numai cazul lui Utrillo, nu-i așa? Toți ceilalți maeștri sunt în aceeași situație. — Da, toți și-au pierdut vioiciunea stilului. Până și noii muguri sunt lipsiți de viață... au pălit înainte de a înmuguri. Ger. E ca și cum un ger timpuriu a pălit întreaga lume. Mi-a cuprins umerii. Ușor. Îmi simțeam tot trupul învăluit de pelerina lui. Nu-l respingeam. Mă cuibăream mai aproape, pe măsură ce înaintam. Ramurile copacilor la marginea drumului. Ramuri fără nici o frunză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
Nu e numai cazul lui Utrillo, nu-i așa? Toți ceilalți maeștri sunt în aceeași situație. — Da, toți și-au pierdut vioiciunea stilului. Până și noii muguri sunt lipsiți de viață... au pălit înainte de a înmuguri. Ger. E ca și cum un ger timpuriu a pălit întreaga lume. Mi-a cuprins umerii. Ușor. Îmi simțeam tot trupul învăluit de pelerina lui. Nu-l respingeam. Mă cuibăream mai aproape, pe măsură ce înaintam. Ramurile copacilor la marginea drumului. Ramuri fără nici o frunză, subțiri, ascuțite, străpungând cerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
cu ce efort! Poți s-o duci douăzeci și nouă de zile fără nici o belea, dar întotdeauna există o a treizecea, când fir-ar să fie nu mai poți și gata, când te simți ca o muscă prinsă de primul ger al iernii, când te uiți în jur și te gândești că ești Bătrânul Mării cocoțat pe grumazul lui Sindbad; și în definitiv de ce să care cineva în spate o epavă umană roasă pe dinăuntru de invidie? Dacă societatea ar avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a adormit la loc. Numai că era frig; către dimineață s-a făcut îngrozitor de frig; și din când în când ne trezeam îmbrățișați, cu fețele noastre nerase lipite una de alta, și ne despărțeam. Până când s-a făcut atât de ger că n-a mai contat că suntem niște străini - tremuram mult prea rău - și a trebuit să ne strângem unul într-altul. Mi-am scos haina și am întins-o peste amândoi ca să țină mai bine căldura înăuntru, și chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
serile și duminicile mi le petreceam în altă sferă. Iar duminicile mi-erau de altfel împărțite în două. Simon mă punea să deschid duminica dimineața și să rezolv toate afacerile care mai erau de rezolvat chiar și când era foarte ger. Mă muncea destul de tare, era convins că trebuie să mă disciplineze. În unele dimineți mă controla să vadă la ce oră am ajuns. Dacă uneori dormeam până mai târziu, acesta nu era un lucru chiar de neașteptat de vreme ce după ce o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nu m-am mișcat. Aveam brațele încrucișate și am rămas pe loc, lângă cântar. A înregistrat acest lucru, supărat. Happy a fost cel care a format numărul. — Nuzzo! a spus Simon. March la telefon. Ce mai faci? Ce? Nu, e ger, nu pot. Ascultă, Nuzzo, am avut un incident aici cu un furnizor cretin care mi-a lovit cu lopata unul din oameni. Ce? Nu, era beat mort, și-a descărcat toată marfa pe cântar și m-a ținut blocat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
era același gen de intimitate în acel hol încărcat de nimicuri luxoase, parțial inventariate de lună, cu bătrânul care fornăia la etaj, vigilent până și în somn. Prin urmare mă simțeam istovit încă înainte de sosirea dimineții galbene și supurânde, cu gerul ei bolnăvicios și dogoarea murdară a sobei dinăuntru din care se prelingea benzina. Nu mă îndoiesc că o există o metodă de a căra tot felul de astfel de lucruri precum mici bețișoare duse de pânza umflată a apei, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
care mă și așteptam. Trebuia să merg de la o clădire la alta, să verific camerele și instalațiile din curtea din spate. Puteam să îmi fac eu programul cum doream, ceea ce era un lucru la care toată lumea se aștepta; când era ger puteam să-mi petrec timpul în vreun local lângă ibricul de cafea, până când venea vremea să semnez de predare. Iar intratul în diverse case îmi satisfăcea curiozitatea. De multe ori asta însemna că găseam zece oameni locuind într-o singură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
sculpturile lui Ghiberti. Mi-am amintit că nebunul de Basteshaw îl pomenise pe acest Ghiberti așa că am urmat instrucțiunile omului și am ajuns în Piazza del Duomo. Nu erau mulți oameni la Capelă, din cauza frigului, doar câteva persoane stârcite de ger, cu ochi lăcrămoși, care vindeau suveniruri și agitau pachete de ilustrate legate în teancuri. M-am dus și m-am uitat la tăbliile aurite ce povesteau întreaga istorie a omenirii. Și cum mă uitam eu, în timp ce capetele de aur ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
niște pete de pe haina mea din păr de cămilă cu ceai, un remediu foarte bun, spunea ea, și eu i-am cărat apoi cuferele doldora, cu lăcățelele lor care atârnau, și le-am depozitat în portbagajul Citroenului. Era frig; un ger cu fulgi de nea. Am înconjurat Etoile și am prins viteză spre Rouen. Ar fi trebuit să o iau prin Amiens, dar nu ocoleam chiar așa de tare din cauza ei. E o femeie drăguță, recunoscătoare și, în mare, docilă. Așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și înghețat, acel gen de câmp pe care se purtaseră odinioară bătăliile Războiului de O Sută de Ani, pe care rămăseseră albind oasele englezilor, trimise mai apoi să fie îngropate în biserici, curățate de lupi și corbi. După un timp, gerul te face să gâfâi. Lacrimile brăzdau dâre pe fața Jacquelinei, din ce în ce mai aprinsă sub stratul de fard. Și eu mă simțeam degerat și amorțit, din cap până în picioare. S-ar putea să ne înghețe stomacul, mi-a spus ea după vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
care majoritatea în repetiții și spectacole. Câte roluri ? Da, mii de reprezentații în țară și străinătate. Cum este viața de actor ? Marele om de teatru Karel Capek spunea: ,, Meseria de actor e mai grea decât milităria. Să mergi gol pe ger și cu șuba într-o baie de abur. Să fii prăjit de reflectoare. Să vezi lumina zilei tot atât cât un miner. Să n-ai voie să strănuți sau să tușești. Să te îmbraci și să te dezbraci de zeci
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
Mi se pare normal să omit datarea fragmentelor. Ajunge să spun că au fost scrise cât Seymour a fost încartiruit la Fort Monmouth, la sfârșitul anului 1941 și începutul lui 1942, cu câteva luni înainte de fixarea datei nunții. „Era un ger de crăpau pietrele astă-seară la raport și vreo șase oameni din plutonul nostru au leșinat în timp ce fanfara cânta la nesfârșit Drapelul smălțuit de stele. Presupun că dacă ai o circulație normală, nu poți înțepeni în nefireasca poziție militară de drepți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
chiar și păsările veniseră în stol să ciugulească cine știe ce pe pervaz. Nu-i veni să-și creadă ochilor. Se întoarse să-i spună ceva mamei, dar ea, cu fața spre fereastră, rămăsese fără grai : o jumătate de fereastră era înghețată, gerul desenase flori mari de gheață, viscolul troienise grădina, era întuneric și frig, dar prin cealaltă jumătate de fereastră se vedea câmpul galben-auriu, cu grâul copt în căldura verii, cu maci și albăstrele cât vedeai cu ochii. Și atunci, se întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
murmură : iartă-mă ! Și, iată, un petec de cer albastru se desenă în negură, apoi încă unul și încă unul negura arăta acum ca un fagure cu cer albastru. Reuși chiar să treacă prin ea. De cealaltă parte, viscolul și gerul se înmuiaseră, florile de gheață dispăruseră acum toată fereastra era o mare de grâu copt, cu maci și albăstrele până departe. "Și tu să mă ierți", șopti mama. Abia atunci au cutezat să-și întindă mâna și așa, în vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
cioplească una la fel, iar alții... gata s-o fure, ca s-o promită tuturor și s-o țină pentru ei. Dar n-a fost să fie așa. În anul acela, iarna a fost mai grea ca niciodată. Era un ger cum nu se mai văzuse un ger "de crăpau pietrele". Bine strânse una-n alta, pietrele digului rezistau. Împărțeau și binele, și greul, iar gerul trecea din una în alta și se ducea departe, în pământul înghețat și nici una nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
s-o fure, ca s-o promită tuturor și s-o țină pentru ei. Dar n-a fost să fie așa. În anul acela, iarna a fost mai grea ca niciodată. Era un ger cum nu se mai văzuse un ger "de crăpau pietrele". Bine strânse una-n alta, pietrele digului rezistau. Împărțeau și binele, și greul, iar gerul trecea din una în alta și se ducea departe, în pământul înghețat și nici una nu ducea mai mult ger decât putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
să fie așa. În anul acela, iarna a fost mai grea ca niciodată. Era un ger cum nu se mai văzuse un ger "de crăpau pietrele". Bine strânse una-n alta, pietrele digului rezistau. Împărțeau și binele, și greul, iar gerul trecea din una în alta și se ducea departe, în pământul înghețat și nici una nu ducea mai mult ger decât putea să ducă. Dar piatra cea frumoasă era din alt material. Nu mai putea striga după ajutor la suratele ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
mai văzuse un ger "de crăpau pietrele". Bine strânse una-n alta, pietrele digului rezistau. Împărțeau și binele, și greul, iar gerul trecea din una în alta și se ducea departe, în pământul înghețat și nici una nu ducea mai mult ger decât putea să ducă. Dar piatra cea frumoasă era din alt material. Nu mai putea striga după ajutor la suratele ei, fiindcă nu le mai știa graiul. A suferit tare mult, săraca piatră frumoasă. Până într-o noapte, când gerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
ger decât putea să ducă. Dar piatra cea frumoasă era din alt material. Nu mai putea striga după ajutor la suratele ei, fiindcă nu le mai știa graiul. A suferit tare mult, săraca piatră frumoasă. Până într-o noapte, când gerul năprasnic s-a cuibărit în inima ei și n-a mai ieșit de-acolo. A doua zi, nu mai rămăseseră dintr-însa decât fărâme mici, colorate, care încă se mai țineau una de alta, de ger. Odată cu primăvara, au venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
într-o noapte, când gerul năprasnic s-a cuibărit în inima ei și n-a mai ieșit de-acolo. A doua zi, nu mai rămăseseră dintr-însa decât fărâme mici, colorate, care încă se mai țineau una de alta, de ger. Odată cu primăvara, au venit și puhoaiele de pe munte. Locul pietrei era acum o spărtură largă, prin care a năvălit apa și a măturat satul, copacii, gospodăriile frumoase, a înecat drumul... După aceea, oamenii au făcut alt dig, dar meșteșugul pietrarilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
în zori, mă luau seara. Uneori, mă uitau și peste noapte. Atunci era strașnic de frig... Și apa... dacă aș fi putut, m-aș fi aruncat înăuntru, să nu mă mai doară nimic, să uit, să uit arșița zilei și gerul nopții... dar nu mă puteam mișca... măcar bine că nu mă dureau rănile... Cei care mă vedeau, credeau că sufăr... dar rănile astea nu dor... era o înșelătorie, într-un fel: ceilalți treceau și aruncau lângă mine câte-o coajă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
poartă a lui, ca să știe lumea că e "ograda noastră" și că nu se intră oricum. Acolo te întâmpinau cu pâine și sare și cu apă, dacă era cald, sau cu vin, dacă era nuntă, sau țuică fiartă, dacă era ger, tot de acolo plecau nuntașii, pe acolo intra preotul în sat și când venea întâia dată i se așterneau scoarțe colorate pe drum și oamenii îi ieșeau în întâmpinare cu mic, cu mare, cu flori și bucurie... așa cum se spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
-l văzusem trecând. Și, în plus, cum de era așa curat veșmântul lui, doar pe drumul acela chiar alb ca zăpada să fi fost și tot te umpleai de praful acela cenușiu, de piatră arsă de soare și friptă de ger?! Săraca piatră, cum se mai sfărâma... E clar, mi-am zis, am ajuns să mă gândesc la pietre! Acuș' o să le strig pe nume! Se vede că am arșiță mare... Am strâns cât am putut pleoapele, mi-am mușcat degetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Vreau să fie sănătos fratele meu ! Acum ! Dacă nu, mâine îl suie în căruță și-l duce la spital ! E așa de slab și mic, e așa de frig afară, el nu poate răsufla nici în casă, darămite afară, în ger ! Cum o să meargă la spital în căruță ?! O să se ducă după mama ! Eu îi zic lu' frate-miu că mama a plecat în cer, da' eu știu că a murit! Și nu vreau să moară și el ! Mama noastră ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]