2,830 matches
-
Ball Park se umflau când fierbeau, dar Hercules Hot Dogs făceau ceva și mai și. Ieșeau din pachet arătând ca niște ca niște crenvurști normali, rozalii ca un uger, dar când se Încingeau se petrecea o transformare uimitoare. Sfârâind pe grătar, crenvurștii se bombau În mijloc, se Îngroșau și, da, se Încovoiau. Aceasta era contribuția Capitolului Unsprezece. Într-o noapte, fratele meu, care pe atunci avea șaptesprezece ani, se dusese jos, În bucătărie, ca să-și pregătească În toiul nopții ceva de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Brățările cu Talismane și printre Acele de Kilt, Calliope se duse, șchiopătând, și mai adânc În vestiare. Acolo unde gresia de pe jos era crăpată și tencuiala era Îngălbenită, sub neoanele care pâlpâiau, aproape de țâșnitoarea cu bucata de gumă preistorică În grătarul de scurgere, acolo m-am grăbit eu, acolo unde Îmi era locul, În nișa mea din habitatul local. Nu eram singura din acel an a cărei situație se schimbase. Spectrul navetei școlare cu autobuzul Îi făcuse și pe alți părinți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
tale. ― Doar epilare, vă rog. ― Nu vrea să asculte, spuse Tessie. O unguroaică (de la marginea Centurii Părului) făcu onorurile. Cu eficiența cu care Jimmy Papanikolas urmărea preparatele la minut, ne poziționă de jur Împrejurul camerei, de parcă am fi fost mâncare pusă pe grătar: Într-un colț femeia grasă, rozalie ca o halcă de șuncă de Canada; jos, la bază, Tessie și cu mine, Îngrămădite precum cartofii prăjiți; mai Încolo, pe stânga, fetele care se epilaupentru bikini, stând Întinse pe spate. Helga ne ținea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Jerome venea după mine În ținuta lui de Dracula. S-a oprit ca să-și arunce haina și am mai câștigat teren. Am fugit prin curțile din spate ale caselor Învecinate, furișându-mă pe sub ramuri de pin. Am evitat tufele și grătarele. Picioarele mele aveau aderență bună pe cetină. În cele din urmă am ajuns În față unui câmp deschis și am fugit de-a curmezișul lui. Când m-am uitat În urmă, Jerome se apropia. Am trecut În zbor prin iarba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Eu și mama ta nu prea Înțelegem care-i viața ta acolo, În Marquette. ― Lucrez Într-un bar. ― Lucrezi Într-un bar? Și ce faci? ― Pregătesc comenzile la minut. Milton făcu o pauză. ― Și ce preferi? Să Întorci carnea pe grătar sau să conduci Într-o bună zi Hercules Hot Dogs? Oricum, tu i-ai inventat. Capitolul Unsprezece nu spuse da. Însă nu spuse nici nu. Cândva fusese obsedat de experimente, dar anii șaizeci schimbaseră situația. Influențat de imperativele acelei decade
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
plastic deasupra, care se roteau când trăgeai de sfoară jucăria. De obicei însă, ai mei, când îi apuca generozitatea, îmi luau jucării standard. Mergeam împreună la "Scufița roșie", la Obor, magazin de jucării mereu învăluit în fumul de mititei de la grătarele din preajmă, dar mai ales învăluit, în mintea mea, într-un fel de legendă: trebuie să fi 42 fost ceva mizer, de fapt, dar pentru mine era un loc extraordinar, pe care l-am visat apoi foarte des. Pe dinafară
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
în anii nebuni rămași în urmă cu două decenii. Mâncarea era ieftină, hotelurile primitoare, iar grădinile de vară, Rașca, Oteteleșanu și Cărăbuș, dar și Bordeiul, încă de pe atunci așezat la marginea Herăstrăului, răspândeau până în mahalalele mărginașe mirosul de patricieni la grătar și sunetul bandelor de jazz sau al tarafurilor autohtone. Pe Calea Victoriei intrau și ieșeau din umbra enormă a Palatului Telefoanelor anVautomobile negre, cu ferestre de cristal, amintind de vremea prohibiției și a lui Eliot Ness, cât și trăsuri, așa-zisele
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
cu delicatețe. Însfârșit, la a treia sticlă patronul făcu o plecăciune. „De mâncare... Am niște vrăbioare de vacă, o minunăție...” „Sunt proaspete...?” „Acum o jumătate de oră au fost aduse...!” - protestă patronul.” Aveți toată Încrederea...!” „În cazul acesta, pune la grătar patru porții - așa, mai substanțiale...” Tony pavone făcu o mică pauză și privi la patron. Atașează lângă vrăbioare, câte doi trei rinichi de porc la fiecare porție și tot atâtea măduvioare...Murim de foame, mai zise el privind cu subânțeles
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
pâine o Împart cu tine, oferind’o cu plăcere! În ce privește preparatele culinare, efectiv, Întrec În măiestrie apsolut toate pronosticurile. Nu multe popoare se pot lăuda cu acest meșteșug moștenit, pot spune chiar, Înbunătățit dealungul veacurilor! Numai când mă gîndesc la grătarul cu mititei...!!” Atena se Întristă. Îl strânse ușor În brațe, șoptindu-i abea perceptibil: „O teamă oarecum nelămurită nu-mi dă pace...! Acolo, În țara ta - pot Întâmpina o surpriză...?” Tony Pavone intui unde se duce cu gândul fata... O
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
o depistăm cu microscopul...!” Șeful bucătăriei dădu de gol paharul de băutură, ridicându-se În picioare. „Toată Încrederea domnilor, carnea-i proaspătă...” Șeful strâmbă nasul. Repet, nici nu vreau să mai aud. Am hotărât să devin vegetarian...” „Să pun la grătar câțiva mititei?” Ăștia nu-s făcuți din carne? Știi ce...? Puțină brânză garnisită cu câteva sardele ar fi bine venite”. Omul bucătăriei, se apropie de urechea Șefului de Șantier șoptindu-i. „V-ar avantaja câteva scrumbii la saramură pregătite cu
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
fiind dat exemplu de cinste, de corectitudine. În acest vârtej amețitor În care activa În a depista noi lucrări, mai ales noi surse de-a procura materiale, vara trecu pe nesimție cedând locul bogatei toamne care-și anunță sosirea datorită grătarelor cu mititei, În special a mustului aromat, imposibil să reziști tentației...! Bogăția de necontestat a toamnei nu se desminți nici de această dată aducînd tuturor Încredere În ziua de mâine, implicit și lui Tony Pavone care avu șansa să depisteze
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Tărie”, apoi Încă una și Încă una, de fiecare dată Paulică decretând: ultima, iar după ce apăru pe masă o sticlă originală să uite grăba, și audiența cu publicul. La rândul lui Tony Pavone spuse ospătarului să aducă unele preparate la grătar care fiind elegant preparate dar mai ales puternic condimentate, sticlele cu cel mai scump vin de Murfatlar, Își făcură apariția. Domnul Paulică aprecie și lăudă calitatea vinului românesc, așa o tămâioasă nu mai băuse de multă vreme. Vinul de calitate
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
perpendicular direct pe suprafața superioară a corpului omenesc În mișcare, provocând o sete greu suportabilă. La o răspântie de drumuri În apropierea stației de autobus, se afla restaurantul „Doi Cocoși”, de unde emana un teribil miros de pastramă de oaie la grătar și unde se presupunea halbele pline cu bere aburindă...!! Toată lumea Înghițea În sec, inclusiv Șeful Șantierului care nu mai băuse de ieri. Îi făcu semn lui Tony Pavone să se apropie, Întrebându-l. „Ai parale la tine...??” „Nu prea multe
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
cereau udătură, invitația fu bine venită, iar În scurt timp nevinovatele halbe cu bere se transformară În frapiere burdușite cu ghiață În care sticlele cu vinul cel mai bun al localului, Își făcură apariția. Iar În momentul când, un Întreg grătar cu mititei fu devorat cu o poftă de mâncare teribilă, ospătarul aduse la masă un supradimensionat platou burdușit cu pastrama de oaie rumenită la grătar cu mămăliguță, invitații scoaseră o exclamație de uimire. Așa o surpriză merita osteneala. În această
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
vinul cel mai bun al localului, Își făcură apariția. Iar În momentul când, un Întreg grătar cu mititei fu devorat cu o poftă de mâncare teribilă, ospătarul aduse la masă un supradimensionat platou burdușit cu pastrama de oaie rumenită la grătar cu mămăliguță, invitații scoaseră o exclamație de uimire. Așa o surpriză merita osteneala. În această situație, pastrama fiind profesional condimentată, apetitul de băutură creștea progresiv, dezlegând limbile...!! Această idee costistitoare a Șefului de Șantier, se dovedi a fi bine venită
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
economie financiară, evitați restaurantele românești. Acești patroni de resturant nu știu ori nu au răbdare să facă un comerț perfmormant În timp, dumnealor forțând o Îmbogățire rapidă dau faliment În câteva luni de zile.Dece...? Dacă comanzi o friptură la grătar, vei primi o invizibilă porție Împăunată cu morcovi și alte buruieni În timp ce mititeii sunt vizibil rahitici iar garnitura de cartofi umple farfuria Însă, aceștia fiind prăjiți În uleiul ce datează de multă vreme fără a fi schimbat, Îi consumi gândindu
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
o foame de lup. În lumina ce se strecura de jos pe la marginea Balonului dansau fire de praf. Privindu-le, am fost mișcat aproape pînă la lacrimi de frumusețea din jurul meu. M-am tîrÎt cîțiva pași, și șipcile aspre ale grătarului ce susținea tavanul mi s-au părut ca de catifea sub tălpile mele. M-am tîrÎt pînă la marginea Balonului și m-am uitat În jos. Stătea la birou și citea ziarul, de parcă nu s-ar fi Întîmplat nimic. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
urmă, bune sau rele. Trebuie scenariu sau/și regie. CIRCUL NOSTRU V| PREZINT|: Clișee Lucian Dan Teodorovici Marți, 8 aprilie, a fost Ziua Internațională a Romilor. Sau cam așa ceva, ar spune unii dintre dumneavoastră. O zi sărbătorită cu parade, tarafuri, grătare și mici mitinguri. Plus apariția televizată a unor reprezentanți ai etniei. Nimic neobișnuit, nimic nefiresc. La fel cum n-a fost nimic neobișnuit, nimic nefiresc în modul în care mi-am petrecut eu, etnic majoritar, acea zi. Și, pentru că nimic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
apoi o să te simți incredibil de ușurată și de eliberată. — Așa crezi tu? Eu, una, sunt sigură că habar n-am. Sally o duse acasă cu mașina. — Tu și cu Henry trebuie să veniți joi seara la noi. Facem un grătar în aer liber, îi spuse ea. Știu că dragul de Ge o să vrea să vă cunoască. O să-ți placă de el. E obsedat de sâni. O să fie înnebunit după tine. — Pe cuvântul meu că era beată rangă, spuse Wilt, așezat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
noi prin casă. De ce ne-ar trebui două? — Două? Eu nu-s maniacă. Ești destul de maniacă pentru gustul meu, replică Gaskell. Dar asta are țâțe, dragule, țâțe mari. Și, oricum, i-am invitat să vină joi la noi la un grătar. — De ce dracu’? — Vezi, dacă n-ai de gând să-mi cumperi mașina aia de spălat vase pe care ți-am cerut-o de-o sută de ori, atunci plec eu să-mi fac rost de una. O mașină de spălat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
universitarilor, iar petrecerile cu sticla de-acasă sunt cele mai păcătoase. îți iei cu tine o sticlă de vin de Burgundia ca lumea și te trezești că bei din poșirca altcuiva. — Nu-i o petrecere, îi zise Eva. E un grătar. — Aici scrie „Intrați și luați contact și dați-vă drumul cu Sally și Gaskell joi, la 9 seara. Aduceți-vă propria voastră ambrozie sau trageți în voi trosneala Pringsheim“. Dacă ambrozie nu înseamnă cumva apă de container algeriană, atunci aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
gustă. După cum anticipase, avea gust de cidru amestecat cu alcool metilic și suc de portocale. Wilt își roti privirea prin grădină. într-un colț, un bărbat cu o tichie de bucătar și cu suspensor gătea, adică ardea cârnați pe un grătar cu cărbuni. într-un alt colț, vreo zece indivizi stăteau în cerc, întinși pe jos, și ascultau înregistrările de la afacerea Watergate. Ici și colo se ițeau perechi de inși care discutau foarte grav și un număr de persoane care stăteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
molfăindu-i doar capătul. Wilt termină de mâncat salata de varză cu morcovi și își curăță gâtlejul cu trosneala Pringsheim. — Nu-i așa că-s îngrozitori toți ăștia? întrebă Sally la auzul zbieretelor și râsetelor care veneau din colțul grădinii, de lângă grătar. Wilt ridică privirea. — Adevărul e că sunt, zise el. Cine-i clovnul cu suspensor? — Ăla-i Gaskell. E așa de copilăros! îi place să se distreze cu tot felul de lucruri. în State era înnebunit să urce pe platforma locomotivelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
pachet. Nici nu mai trebuia să-l deschidă: știa ce conține. Păpușa aia infernală. într-un acces brusc de furie, Wilt apucă pachetul și-l aruncă direct în bucătărie. Pachetul traversă toată încăperea. Două farfurii și o farfurioară săriră de pe grătarul cu vase spălate și se sparseră de podea. — S-o fut în cur de curvă! exclamă Wilt, incluzându-le aici pe Eva, Judy și Sally Pringsheim, prinse laolaltă în spațiul de manifestare a furiei sale. Apoi bărbatul se așeză la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
Eu cu mama, îmbrăcate de oraș, luam tramvaiul, care abia putea înainta, sunând în disperare din clopoțelul său, printre căruțe și Pobede. Tramvaiele erau de lemn, cu multe rame exterioare, cu geamuri mici și un singur far în față, deasupra grătarului de metal. O dată cu ușile care se pliau scârțâind, unse din gros cu o materie neagră, de care mă mânjeam mereu, cobora o treaptă pe care puneai piciorul ca să urci. Dar era atât de înaltă, că mama trebuia să mă ridice
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]