2,389 matches
-
oameni și la aceștia le ascunzi corpurile iar capetele le împrăștii printre cadavrele inițiale. Te pitești apoi într-un boschet și râzi de te spargi, de polițiștii care și așa cum sunt, prea guatemalezi de felul lor, se scarpină în cap nedumeriți întrebându-se cum de au reușit să găsească pereche doar la zece corpuri, iar la restul pur și simplu nu-și dau seama de ce nu se potrivesc. încurcată treabă nu-i așa? Numai polițist guatemalez să nu fii într-o
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
aflat asta guvernanții au pus-o de mămăligă fiecare pe cont propriu și s-au retras strategic spre alte izvoare de bani mai lesne de pus la teșcherea. Unii încă mai stau și acum cu deștiu-n gură și se întreabă nedumeriți: „Cum adică, să nu se poată fura chiar așa, nimic, nimic? Păi europenii aceștia, încă nu au aflat că noi suntem români și la noi merge altfel?" Au încercat ei, românașii noștri, o interpretare curat autohtonă a mesajului european, promițând
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
în vagonul de metrou, să nu dau de bănuit. Nu mă fixa nimeni, era totul ok. Apoi s-a întâmplat ceva al naibii de ciudat. Oamenii de pe scaunele din jurul meu au început să se frece la ochi. Aveau cristalinul înroșit și păreau nedumeriți. Până la Televiziune, unde am coborât, toată lumea din vagon se ștergea la ochi cu batiste și șervețele. Scara rulantă m-a urcat la nivelul superior. De acolo am ieșit la suprafață șchiopătând ușor. Am prins un autobuz 301 și am intrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
În grecește arătând cu mâna fluierul. Bătrânul a răspuns: „Fluier“. Marele director de firmă turistică s-a uitat la mine și eu i-am tradus: „Sifflet, flûte!“, fiind convins că nici unul din termeni nu este exact. A părut din nou nedumerit și a repetat după bătrân: „Floer!“ Prinsese gust să Învețe limba română sau, pur și simplu, respectivele cuvinte i se păreau cunoscute. Pe urmă s-a aplecat și arătat cu mâna poala cămășii purtate de bătrân pe dinafară, cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ritm ca și furtuna care tocmai trecuse. Când tocmai Îți conștientizai aceste noi ipoteze și Întrebări, ai văzut deodată că de lângă bărbatul culcat pe spate În iarba din căruță s-a ridicat un cap de copil. Ai privit În jurul tău, nedumerit, ai Încercat să Întrebi pe cineva de alături de tine. Copiii Însă plângeau cu toții și-și țineau capetele plecate, iar femeia, pe care ai și lovit-o cu cotul pentru a-i arăta ce se Întâmplă, a privit absentă spre căruță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Julius a fost tentat să-l necăjească puțin, întrebîndu-i dacă din dragoste se însurase cu Nelly. A renunțat, însă, de teamă să nu pară obraznic. Și, cum de-afară se auzeau zgomote de obloane lovite, s-a arătat din nou nedumerit că echipa plecată în căutarea deșertului nu se întorsese. Doctorul Luca s-a ridicat de pe scaun. ― Lasă deșertul, băiete. Dă-i dracului de deșert. Eu am propriul meu deșert, nu trebuie să caut altul. Figura i se asprise. A luat
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
liceul la "Spiru Haret". Am aproximat că asta s-a întîmplat după ce am plecat eu de la "Spiru" sau mă pregăteam să plec. Și nu mi-am putut stăpâni o curiozitate: "L-ați avut, cumva, profesor pe George Șerban?" A tăcut nedumerit. Părea să audă pentru prima oară acest nume. "Șoacățu", am adăugat, amintindu-mi că "unchiul George" era mult mai cunoscut sub această poreclă. Omul s-a luminat la față. "A, cum să nu? Dar nu mi-a fost profesor. Era
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
cine îmi dăduse adresa. După examenele de admitere, când m-am prezentat la Universitate să solicit un loc în căminele studențești și cartelă la cantină, un student din ultimul an, un blond spălăcit, mi-a pus în față o "adeziune". Nedumerit, am întrebat ce era. "Te înscrii, întîi, în "Tineretul progresist"", mi-a zis, sec, individul. "Și dacă nu vreau?" "în cazul ăsta, nu primești nici cartelă, nici loc la cămin". Nu aveam mari principii de apărat, nu știam ce hram
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
îl zărise, dimineața, ieșind dintr-o tavernă, împleticindu-se și doborât de nesomn, dar după-amiaza îl așteptase degeaba să-și facă apariția. Cum tânărul custode nu se mai lovise de o asemenea situație, nu știuse cum să procedeze. Se uitase, nedumerit, toată seara cum se scurgeau orele, fără ca Monseniorul să intre pe ușă, și așteptase, neîndrăznind să treacă peste un ritual. De abia când pendula din perete a bătut miezul nopții s-a hotărât să plece. A lăsat cele două cărți
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
pot tranșa orice bătălie în favoarea lor, pot îngenunchea orice bărbat fără discuții... eram pierduți și supuși din start! Am stârnit ilaritate în local. - Ce caută asemenea exemplare, simulacru de bărbați, adevărate caricaturi umane cu minunățiile astea de femei?! Se întrebau nedumeriți, destul de tare, clienții invidioși și tot localul zumzăia, dar nu i-am prea băgat în seamă, mai ales ca se purtau la costume! Până și Edy arăta elegant, purta sacou și cravată, numai eu parcă eram un pui de bogdaproste
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
în când câte o privire spre celelalte fețe din jurul mesei: Dorothy își înfundă gura cu mâncare; logodnicul ei cu față de oaie stă morocănos lângă ea; ochii calculați, de șobolan ai lui Mark au aceeași privire vigilentă și neliniștită; blânda și nedumerita Mildred îi spune o anecdotă sfielnică lui Thomas, care ascultă cu indiferența glacială a unui bancher aflat pe punctul de a retrage un împrumut unui mărunt om de afaceri. Și, desigur, mai e acolo și Tabitha, care stă la masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fost cea mai lungă. Fiona râse, nevenindu-i să creadă. — Dar n-am apucat să vorbim mare lucru. — Totuși așa este. Râse din nou. — Dar e caraghios. Ai trăit pe o insulă pustie sau ce? — Nu. Aici. Clătină din cap nedumerită. — Cum a fost posibil? Nu știu; pur și simplu n-am avut chef. N-a fost o decizie conștientă sau ceva de genul ăsta, pur și simplu nu s-a ivit ocazia. O să te mire cât de ușor este. Probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
văzut asta. Punctul culminant al săptămânii a fost magnificul discurs al lui Joseph. A spus că nu există „cale de mijloc“ și că singurul consens posibil trebuie să aibă la bază economia de piață. Câțiva delegați s-au arătat cam nedumeriți, dar or să vadă ei peste câțiva ani câtă dreptate a avut. E doar începutul. Presimt. De ce a durat atât ca să ajungem aici? 18 noiembrie 1977 Partidul m-a ținut pe loc și m-a făcut să regresez timp de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
stern pistruiat, acoperit cu o peliculă subțire de transpirație, deși mie mi se părea că temperatura scăzuse mult în seara aceea. — Michael! exclamă ea. — Am fost foarte antipatic în ultimele săptămâni, am îngăimat. Am venit să-mi cer scuze. Păru nedumerită, desigur, dar a reușit să treacă peste acest moment. — Nu e nevoie. Sunt anumite lucruri - probabil că sunt anumite lucruri pe care ar trebui să le afli despre mine, am spus. Aș vrea să ți le spun. Asta e minunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
-se ușor. Mă bucur că ați revenit după atâta vreme. Mama dumneavoastră e bine? Am rămas fără grai un timp după ce el a dispărut, incapabil s-o privesc pe Fiona în ochii care râdeau, deși gura ei păstra o expresie nedumerită. Apoi am recunoscut: — Da, într-adevăr, am venit o dată aici cu mama. Ne-am certat îngrozitor și... nu, n-am chef să vorbesc despre asta. Credeam că ăsta e rostul acestei seri, spuse ea. Să-mi spui tot felul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
să te reclam la poliție pentru ceea ce te-am prins că faci. Îl îngrijeam, atâta tot. — Dumnezeule! Dar ai făcut ce te-am rugat eu să faci? Ai vorbit cu bucătăreasa în legătură cu masa de vineri seara? Ea îi întoarse privirea, nedumerit. — Care masă de vineri seara? — Masa pe care o dăm pentru Thomas și Henry și oamenii de la Nutrilite. Dorothy purta de obicei cu ea un bici de călărie: acum și-l plesni exasperată de coapse. Nici măcar nu-ți aduci aminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
spus eu conștient de roșeața furiei care începea să-mi congestioneze obrajii. Vreți o bomboană de tuse? — Nu, mulțumesc, nu e nevoie. S-a întors la carte fără a mai rosti vreo vorbă și eu m-am cufundat din nou, nedumerit, în tăcere, abia venindu-mi să cred cât de dificilă se dovedea a fi abordarea ei. Situația nu mai era doar jenantă, era de-a dreptul stupidă. Singura alternativă care-mi rămânea era să spun: — De fapt, chiar am încercat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
de pe fix, atâta pot să spun. Dispăru în bucătărie cu farfuriile și cu resturile excelentei parmigiana preparate de Phoebe. În timp ce ieșea, l-am mai auzit bombănind: Familia Winshaw deci! E tare! Joan îl urmări cu privirea, făcând ochii mari, total nedumerită. — Nu înțeleg ce-a vrut să spună. Ce-i cu familia Winshaw? Se întoarse spre mine ca s-o luminez, dar reacția lui Graham mă făcuse să mă refugiez într-o tăcere dușmănoasă. Știi despre ce vorbea? o întrebă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mult de câteva ore înainte, ne ducea la supermarketul local să cumpărăm câteva pachete de mâncare congelată pentru masa de seară. În timp ce își făcea cumpărăturile, coboram din mașină și hoinăream pe High Street, aproape pustie - într-adevăr, singura stradă comercială -, nedumerit să constat că n-aș fi conceput o metropolă mai aglomerată sau mai animată. M-am uitat la filiala Woolworth unde îmi cheltuiam banii de buzunar economisiți multă vreme pe discuri; la chioșcul de ziare, unde puteai să cumperi - deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
e rapidă cum m-aș fi așteptat. Am făcut o bucată de drum până aici și am avut și un urcuș. Mi s-a părut că merge greu. — Ciudat. Fiona îngenunche și începu să examineze roata din spate. Eu priveam nedumerit. — Crezi că dacă așa avea șapte viteze n-aș avea nici o problemă? Ea se uită cu mai multă atenție la un ciorchine de zimți și la îndreptarul de lanț teribil de descurajanți din centrul roții. Știi, s-ar putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cunoscut lanț de fast food. Se chema Nantucket Fried Chicken. Cred că eu am primit cafeaua, spuse doctor Gillam, după ce sorbi din ceașca ei de hârtie. Am schimbat băuturile. — Nu, ăsta ar putea fi ceaiul, am spus eu, gustându-l nedumerit. Dar n-am mai schimbat băuturile. N-avea rost. Ați trecut printr-un calvar ieri-noapte, începu ea după câteva momente de gândire. Ca să spunem adevărul, este inacceptabil să treceți prin așa ceva. Dar din păcate nu-mi pot cere scuze, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
părea că făcea avionul să fie vulnerabil la foc, mai ales dacă rezervoarele cu combustibil erau distruse. Desigur, domnul Farrington nu pilotase niciodată unul, dar... Ochii i se plimbară sticlind prin cameră, apoi se întoarseră spre Michael cu o privire nedumerită. — Iartă-mă, dragă, dar ce spuneam? — Fotografia. — A, da. Fotografia. Am păstrat-o, după cum mă rugase, deși din păcate ea nu-mi dădea posibilitata de a te găsi, pentru că el uitase să-mi spună numele tău. Poate că nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
ciudată pâlpâie în interiorul lor. Însăși substanța din care sunt făcute o fi aducând ea a lemn sau pâslă sau sticlă, dar când pune mâna pe ceva, nu-tocmai-sticla sau nu-tocmai-lemnul sau nu-tocmai-plușul mai că îl electrocutează. Pascal începe să-și scarpine nedumerit fruntea. Înșirate pe jos cu fața la perete stau pânzele pictorului. Ce-o fi pictat pe ele? Pascal e curios dar nu îndrăznește să întrebe. Nu încă. Obiectele care ticsesc toate suprafețele orizontale îi stârnesc alte întrebări. Imposibil de spus ce sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
primejdii la tot pasul. De aceea conducerea vânătorii i-a fost încredințată lui Sava, că el cunoștea cel mai bine potecile pe unde veneau jivinele la apă. Sava a început așezatul vânătorilor cu regele, spunându-i Tu, Doamne, stai aicea!. Nedumerit, regele, care se aștepta să i se spună Măria ta sau Excelență, l-a și întrebat pe P.P. Carp de ce și-a permis Sava să i zică tu. Răspunsul boierului a venit prompt: Excelență! ... Slujitorul meu vi s-a adresat
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
era o mașină de curse vopsită toată-n argintiu și pe capotă scria Dans Argent. Nu știam sigur ce-nseamnă, putea să fie dans argintiu sau dansatorul de argint, și am continuat să merg pe strada acoperită de zăpadă, ușor nedumerit că nu știam exact ce-nseamnă, dar Încântat că știam o limbă străină. Plecasem din localul fraților Woolf, unde se servea un curcan gratuit de Crăciun și de Ziua Recunoștinței, și mă-ndreptam spre spital, care era așezat pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]