3,441 matches
-
dori să repeți după mine anumite cuvinte. — Ce cuvinte? — Dacă mă voi rătăci, o să închid ochii și-o să-mi întorc capul. Dacă mă voi rătăci, o să închid ochii și-o să-mi întorc capul. Munro ridică jaluzelele. în fața lui era o priveliște cu depărtări mișcătoare și încețoșate, soarele strălucind printre ele. Șiruri înzăpezite de nori despărțeau lanțuri înzăpezite de munți, iar ceruri argintii erau atît de aproape de oceane sclipitoare, că de-abia le puteai distinge. Institutul părea să lunece spre soare între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
deși cursul era însemnat de macarale scheletice care mărșăluiau spre stînga. Dincolo de oraș era o coamă întunecată de pămînt, de un verde-buruiană, brăzdat de cursuri de apă, iar culmile munților apăreau în spate ca un șir de dinți sparți. Această priveliște îi produse lui Lanark o asemenea plăcere neașteptată, că ochii i se umeziră. Reveni în cameră și se trînti pe pat, întrebîndu-se de ce. — Oricum, își spuse, o să mă duc acolo. Munro intră printr-o arcadă și Lanark se ridică să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
în urmă sau neconstruite încă. Iar cei din urmă au fost cei mai norocoși. Dar am recunoscut orașul ăsta! Am fost acolo! — A, atunci se află în trecut. N-o să-l mai găsești acum. Lanark se uită nefericit la podea. Priveliștea aceea îl făcuse să viseze la o viață dulce și însorită. — Nu pot ajunge în nici o zonă civilizată de aici? Munro își recăpătase calmul de mandarin și se așeză lîngă pat. — Ba da, în mai multe. Dar nu vei ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
lustruit, cu unde granulate, dar acum granulația dispăruse și suprafața era netedă ca o folie de plastic. M-am uitat în jur, prin biroul mobilat în stil modern, căci detestam zorzoanele. Pereții albi și covorul simplu rămăseseră la fel, dar priveliștea de dincolo de fereastră se schimbase. Ceea ce cîndva fusese o stradă tipică pentru centrul de afaceri al unui oraș industrial vechi, o stradă cu fațade atent sculptate și cu multe coloane, era acum mărginită de suprafețe goale străpunse de goluri dreptunghiulare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
lui și cu mine mîncam porridge la masa din bucătărie. Toate amintirile mele de la fermă sînt încărcate cu ouă. Pe cînd cotrobăiam prin hambar, odată am găsit mai multe ouă maronii într-o grămadă de urzici din spatele unei căruțe vechi. Priveliștea era surprinzătoare, căci ouăle ne veneau de obicei din cotețele din lemn aflate pe cîmpul din vecinătate. M-am dus agale pînă în bucătărie ca să-i spun cuiva. Acolo era fermierul, care mi-a explicat că uneori găinile ouă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mototolite, se așeză aproape de el, pe margine, cu pumnii în șold și spatele drept, de parcă ar fi stat pe un scaun. Umbrela strînsă era lîngă el. — Acum că ți-ai tras sufletul, zise el întrocîndu-se, spune-mi ce crezi despre priveliște. Thaw se ridică. Mlaștina se întindea la poale, cu oi, ca niște picățele, păscînd, cu viroage năpădite de tufe și fîșia verde a coastei dincolo de ele. Satul era ascuns după copacii viroagei celei mai mari, dar prezența lui era marcată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
-o de la bibliotecă. — Ce părere ai despre ea? — Cred că partea cu corurile e puțin cam plictisitoare, dar îmi plac indicațiile scenice. îmi place retragerea din Moscova, cu soldații prăjiți la foc în față și înghețați în spate. îmi place priveliștea Europei văzută dintre nori, arătînd ca un bolnav, cu Alpii drept șira spinării. Scrii acasă? — O, da, domnule. — Lucrezi la ceva în acest moment? — Da. încerc să scriu despre un băiat care poate auzi culorile. — Să audă culorile? — Da, domnule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu o persoană pe care o cunoscuse cînd făcuse ascensiuni împreună cu tatăl ei. Ceilalți pasageri pălăvrăgeau și se uitau la culmile din jur cu o expresie de satisfacție sau priviri încurcat-resentimentare. Un bătrîn i se adresă vecinului său: — Ah, o priveliște remarcabilă, o priveliște remarcabilă. — Ai dreptate. Dacă stîncile astea ar putea vorbi, ne-ar spune niște povești grozave, ce zici? Pariez că ne-ar spune niște povești grozave. — Din peisaje ca astea izvorăște măreția Bătrînei Scoții. Thaw își ridică privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pe care o cunoscuse cînd făcuse ascensiuni împreună cu tatăl ei. Ceilalți pasageri pălăvrăgeau și se uitau la culmile din jur cu o expresie de satisfacție sau priviri încurcat-resentimentare. Un bătrîn i se adresă vecinului său: — Ah, o priveliște remarcabilă, o priveliște remarcabilă. — Ai dreptate. Dacă stîncile astea ar putea vorbi, ne-ar spune niște povești grozave, ce zici? Pariez că ne-ar spune niște povești grozave. — Din peisaje ca astea izvorăște măreția Bătrînei Scoții. Thaw își ridică privirea și văzu hălci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
negrul părului părea prăfuit din pricina firelor argintii. Nu-i venea nici un cuvînt pe limbă, iar pieptănatul îi dădea un sentiment de apropiere, netulburat de tensiunea cuvintelor. Ținînd mîna soției și uitîndu-se prin fereastra din apropiere, domnul Thaw zise: — Ai o priveliște frumoasă de aici. Mai jos se afla vechea catedrală gotică mîncată de funingine, într-o cîmpie de pietre plate și negre de mormînt. în spate se ridica dealul necropolei, cu coastele tăiate de verandele mausoleelor și cu vîrful împînzit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pălărie, barbă, pelerină și ținînd în mîna dreaptă o carte mare din granit. Copacii dintre morminte nu aveau frunze, pentru că era la sfîrșitul toamnei. Am văzut o mormîntare acolo azi-dimineață, șopti doamna Thaw cu glas stins. Nu, nu e o priveliște prea încurajatoare. Domnul Thaw le explică celor doi copii că vor trece săptămîni întregi pînă cînd mama lor o să se însănătoșească și o să poată veni acasă, și cîteva luni pînă cînd o să aibă voie să se dea jos din pat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și se odihniră, uitîndu-se la lac și la insulele verzi de pe el. Spre nord, peretele colțuros al munților părea suficient de clar și solid pentru a-l ciocăni cu degetele. Așteptară pînă ce cuplul tînăr, care se oprise să admire priveliștea, se pierdu în zare, apoi deschiseră urna, luară cenușa cu mîna și o împrăștiară în aer. Vîntul o risipi ca un fum printre ierburile sălbatice. Peste două săptămîni, domnul Duncan se așeză la biroul din living și zise: — Duncan, vino
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
o lăsa să se confrunte cu realitatea pe care o descria. Și vremea murise. Nu mai ploua, nu mai bătea vîntul, iar cerul era mereu cenușiu și cald la mijlocul după-amiezii. Stătu în curtea palatului Holyrood din Edinburgh și pictă o priveliște cu Scaunul lui Arthur. Un cioc aspru îi șopti croncănitor în urechea stîngă: „Asta-i tot ce-și amintea regina Mary“. O pată albă apăru sus, pe țancuri și coborî pe alee înspre poarta de sud a curții. în inimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
un talent înnăscut? — Cu siguranță. Oricine se naște cu el. Tuturor copiilor le place să se joace cu creioane și acuarele. — Dar nu mulți dintre noi îl duc mai departe. De exemplu, eu: mie îmi place enorm să desenez o priveliște frumoasă sau fața vreunui prieten, dar n-aș putea desena o linie dreaptă dacă m-ai pune. — în zilele noastre, sînt foarte puține slujbe bune pentru lucrătorii manuali, răspunse Thaw, așa că majoritatea părinților și profesorilor descurajează un asemenea talent. — Te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
prefăcu imediat că nu o vede și ciuguli dintr-o bucată de ciocolată tare din rucsac. Gustul ei acru era atît de respingător, că se întinse pe pat și încercă să doarmă, dar imaginația lui proiecta peisaje urbane în spatele pleoapelor: priveliști lunecătoare cu stadioane, fabrici, închisori, palate, piețe, bulevarde și poduri. Conversația Rimei cu Nancy i se părea un murmur depărtat al mulțimilor, printre care se auzeau sunete de fanfară. Deschise ochii. Zgomotul nu era imaginar. Aerul vibra de larma trompetelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
nu-i Unthank! Te înșeli, este. Se uitară în josul unei pante presărate cu monumente țuguiate și văzură o catedrală neagră și turtită. Pe fleșa luminată era o giruetă aurită, dincolo de nivelul ochilor lor, dar Lanark era și mai contrariat de priveliștea din spatele ei. își amintea de un oraș cu clădiri din piatră și locuințe întunecate, instituții bogat decorate, un oraș cu cvartale și tramvaie electrice. Zvonurile de pe coridoarele consiliului îl făcuseră să se aștepte la același gen de loc, însă mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu claritate. în calitatea mea de secretar, pot aranja întîlniri reținînd oamenii aici pînă sosesc ceilalți. Dar o să vină Gow, și sărmanul Scougal, și doamna Schtngrm și ubicuul Polyphemus. Și președintele Sludden, slăvit fie Dumnezeu. Lanark se uită la Rima. Priveliștea îl liniști. Ea stătea zîmbind pe perne, cu o mînă pe pieptul plin. în jurul ei plutea o atmosferă de un calm blînd; gropițele de la colțurile gurii erau neobișnuit de adînci. — E-n regulă, Lanark, spuse ea drăgăstos. Nu te teme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
dorea? — N-a zis. în apropierea dormitorului, auzi un cîntecel domol. Sludden stătea întins pe pat, cîntînd „Dadadada“ și legănînd un băiețel robust într-un costum din lînă albastră. Rima, îmbrăcată în bluză și fustă, stătea lîngă ei și tricota. Priveliștea îl umplu pe Lanark de o furie rece. Rima îl privi ostil, iar Sludden îi zise vesel: — Rătăcitorul se întoarce! Lanark se duse la chiuveta micuță, se spălă pe mîini, apoi se întoarse la Sludden și-i spuse: — Dă-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
împrejumiau grădinile și unde se jucau copiii și erau întinse sfori cu rufe clătinîndu-se în vîntul slab. în orașul acesta domnea vacanța, pentru că aerul era transparent și terenurile de bowling și de tenis erau pline de jucători. Desfășurarea și frumusețea priveliștii, curățenia ei sub soare nu i se păreau doar superbe, ci și familiare. își zise: „Toată viața, o, da, toată viața mi-am dorit asta, dar se pare că știu bine aceste locuri. Nu denumirile, nu, numele au dispărut, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
trei luni să le descopere prostia, lăcomia, corupția, invidia și cruzimea. Voi, pesimiștii, cădeți mereu în capcana deziluziei, zise veselul cu veselie. Dintr-o anume perspectivă un obiect pare strălucitor, din alta, întunecat. Crezi că ai decoperit adevărul cînd înlocuiești priveliștea veselă cu opusul ei, dar adevărata profunzime combină toate perspectivele, și pe cele vesele și pe cele întunecate. Morocănosul rînji și spuse: Pentru că toți se agață de priveliștea cucului din nori, e un adevărat noroc că unul sau doi dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pare strălucitor, din alta, întunecat. Crezi că ai decoperit adevărul cînd înlocuiești priveliștea veselă cu opusul ei, dar adevărata profunzime combină toate perspectivele, și pe cele vesele și pe cele întunecate. Morocănosul rînji și spuse: Pentru că toți se agață de priveliștea cucului din nori, e un adevărat noroc că unul sau doi dintre noi nu se tem să se uite la starea canalizării. — îmi cer scuze c-am întîrziat atît, zise Fata Roșie, punînd o tavă pe masă. M-am gîndit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
o să dispar. Dacă nu, vino să bem ceva în liniște și să vorbim despre orice în afară de nenorocita asta de adunare. Chiar și limbajul lor mă face să mă simt nașpa. Lanark o privi lung și văzu cît de atrăgătoare era. Priveliștea îl chinuia enorm. Știa că dacă i-ar da voie să-i sărute gura țîfnoasă, n-ar simți nici căldură și nici nu l-ar stîrni. Privi în sinea lui și descoperi doar un îngheț flămînd și lipsit de generozitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu tristețe ce fel de viață duce Alexander cu Rima, cînd cărarea deveni o scară din găuri nisipoase săpate în iarba pantei abrupte. Din acel loc, vîrful părea un dom imens și verde și, uitîndu-se la el, Lanark văzu o priveliște uluitoare. Dincolo de curba din stînga, se zărea o siluetă umană mică, proiectată pe albastrul cerului, care urca rapid. Lanark oftă de plăcere, se opri și privi albastrul cerului. „Mulțumesc!“ zise el, și o clipă i se păru că vede stafia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și să străbată printre țipete un spațiu în care încheieturile i se frecară de vîrfuri de degete și apoi, deși aerul nu era mai rece, o larmă de glasuri și tropotit de picioare sugerau că se aflau afară. Deschise ochii. Priveliștea îl descumpăni și-și pierdu și mai mult echilibrul încercînd să și-l recapete. Alexander îl sprijini: — încet, tată. O mulțime dezlănțuită, formată mai mult din copii păziți de mamele lor, luneca și se rostogolea pe deal spre o poartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
o să vină potopul, un potop imens. — Tată, nu fi prost. — Nu sînt prost. Cineva mi-a spus că totul se va termina într-un potop; era foarte sigur. Da, trebuie să mergem cît mai sus posibil, fie numai și pentru priveliște. Pe măsură ce urcau pe micile poteci abrupte, Lanark se simțea din ce în ce mai plin de energie și bucurie. încercă să zburde puțin. — Te-ai însurat, Sandy? — Ușurel, tată. Aș prefera să-mi spui numele complet. Nu, nu sînt însurat. Am o fiică, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]