3,080 matches
-
special, dar de data asta perspectiva drumului o bucura. Mark, ostatic, avea să stea lângă ea, adâncit în gânduri, mai bine de o oră. Așezat în față - pe locul mortului, cum zicea el -, scruta câmpurile de grâu, fasole și porumb, răscolind peisajul în căutarea celui mai mic detaliu care să nu fie la locul lui. Citea panourile de pe șosea cu voce tare: —Adoptați o autostradă. Adoptați o autostradă! Cine-ar fi zis că țara noastră are atâtea șosele orfane? Așteptă până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
și chiar l-ar da afară, doar că alunecă înapoi în jos, sub cuvinte. Ea îl cercetează, inversând rolurile între ei - ea doctor, el pacient. —Vi s-a întâmplat ceva. Da, spune el. Vede acel ceva, în mii de exemplare, răscolind câmpurile, la o șoaptă distanță de ei. Ea închide ochii și se întinde pe pământul înghețat. El se lasă pe spate lângă ea, pe o parte, cu capul pe brațul îndoit. Se uită la ea, la câmpul deschis care este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
umărul stâng. Poartă un halat bărbătesc de flanelă, ecosez, roșu cu verde, din care brațele și picioarele îi ies ca niște greșeli proaspete. Își duce o mână la fața umflată. —Sunt groaznică? E frumoasă, genul de frumusețe înfrântă care-l răscolește. Îl conduce spre o chicinetă minusculă, unde pune cu mișcări nesigure un ceainic cu apă pe ochiul aragazului. El se învârte pe lângă ea. Nu prea mai e timp, spune el. Vreau să-ți arăt ceva. Înainte să răsară soarele. Mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
muncindu-se să gătească ditamai puiul reușise însă să-mi anihileze proaspăt regăsitul libido într-o clipită. — Dacă vrei să mă faci fericită, atunci, te rog, îmbracă-te. Absolut dezinvolt s-a dat jos din pat și a început să răscolească după haine cu care să se îmbrace. — Vrei să-ți dau ceva de la mine? mă întrebă el. Cred că hainele sunt puțin cam prea șifonate ca să le mai porți. M-am privit în oglindă. Oricine și-ar fi dat seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
proastă cu milă. M-am oprit, dându-mi seama brusc că nu mai făcusem asta niciodată. Nu am trăit niciodată experiența formatoare a părăsirii unui iubit pe care cele mai multe fete au bifat-o înainte să termine liceul. Am început să răscolesc repede prin rezerva mea de scene de despărțire din filmele pe care le văzusem, dar nu mai credeam deja că filmele îmi pot furniza scenarii potrivite. În plus, nu mai eram așa de sigură că-mi doresc să pun capăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
nalță, te supune... În clipe mari de liniști, când apele-s retrase, Când sufletul primează în toate, mai ales, Se vede o speranță pe fețele hidoase Și parcă-ncepe eul, să aib-un înțeles... Când inima pulsează de plinătate gravă Și răscolește-n coșul cel plin cu sentimente, Atunci nu trupul tău, ci altul, o epavă, Va încerca salvarea, pe noi acostamente... Un trup, din trup cu trupul, aidoma și nu, Ți-a subjugat ființa și gândul și voința Făcând din tine
EUL... by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83795_a_85120]
-
aduceam în mod special aminte de cercul de gheață; de când o știam, fotografia a fost în mijlocul panoului. Panoul se afla încă acolo, dar acum era doar o bucată goală de plută. Mi-am imaginat din nou aceeași persoană care a răscolit cutiile din dulap, mișcându-se repede, neavând timp să ia fiecare vedere să o citească și să o pună la loc. Așa că luaseră totul - să fie siguri că în graba lor nu au ratat lucrul pe care îl căutau. Sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
la prima vedere păreau destul de aranjate. Chiar și eu trecusem direct pe lângă ele când am intrat. Nu m-ar lua nimeni în serios dacă aș cita cutiile de cereale, vederile lipsă sau cărțile răsturnate ca dovezi că apartamentul a fost răscolit. Dar eu eram sigură că așa se întâmplase, și nu era poliția. Probabil că fuseseră și ei pe aici, dar ei nu operează așa. Dacă s-ar fi uitat cu adevărat după ceva, ar fi rupt în bucăți totul. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
pericol, renunțând la varianta unui microfilm cu neprețuitele imprimeuri albastre pentru o nouă bombă mai deșteaptă sau la smaraldele furate ale țarinei. Alarma ceasului din capul meu s-a declanșat, sunând tare. Bunul simț îmi spunea că apartamentul fusese deja răscolit și din câte știau cel sau cei care au făcut-o găsiseră ce au căutat. în orice caz, nu avea nici un sens să mai stau acolo și să risc să fiu descoperită. Am ieșit în grabă și am încuiat ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
fi fost în apartament, scrisorile de dragoste despre care Lee îmi vorbise cu atâta pasiune noaptea trecută. Lipseau. Mai exista posibilitatea ca Lee să le fi avut cu ea în geantă. Dar dacă hoțul s-a simțit în siguranță să răscolească prin apartamentul lui Lee la o oră așa de matinală, probabil deja știa că ea murise; și dacă știa că murise, primul lucru pe care l-ar fi făcut ar fi fost să caute scrisorile în geantă... O mașină din spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
mine. Până să-i zăresc capul ivindu-se pe scări deja mai băusem un pahar și mă simțeam mult mai bine. —E excelent aici, a spus pe un ton admirativ. Deși al naibii de frig. S-a aplecat deasupra canapelei și a răscolit mormanul de pături care erau acolo. Pun pariu că ai nevoie de toate pe timp de iarnă. Și mai mult, i-am răspuns, vrând să spun doar că oricâte aș avea nu par destule; dar exact când am pronunțat cuvintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
le lăsă să cadă pe jos. Prințul Ștefan se uita la domn și prindea în câmpul vizual profilele celor doi bătrâni dregători Cantacuzini. Simțea și acum, ca de atâtea alte dăți, frământarea lui vodă. Avea un necaz surd care-i răscolea toată ființa, nu reușise niciodată să-i capteze atenția tatălui său și să-l facă să citească barem o pagină din cartea lui Niccolo Machiavelli. Își aducea atât de bine aminte seara aceea la mânăstire la Hurezi, când găsise printre
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
face aci, aș merge la vecernie la Mitropolie. Înțeleg că mâine Curtea nu mai pleacă la Târgoviște, deși, iată, au venit căldurile. — Ar fi bine să plece Curtea, cu dieci și secretari cu tot și noi să rămânem aci, să răscolim după înscrisurile Brâncovenilor, sugeră Păuna doamna. — Noi, adică cine? Cum o să meargă la Târgoviște Curtea fără noi? întrebă vodă. Fără să vrea, spătarul zâmbi amintirii celeilalte nepoate, doamna Marica a Brâncoveanului. Și pe ea o simțea prezentă în treburile domniei
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
un subiect de roman psihologic bun... Unul dintre interpreții filmului mult premiat al lui Mungiu, spune că la unele proiecții au fost spectatori care au leșinat. Asta e bine. Înseamnă că pelicula a cutremurat măcar firile mai sensibile, ori a răscolit, empatic, publicul . Intereseant e că și eu am lăcrimat la filme, nu o dată ; dar la spectacolele de teatru nu mi s-a Întîmplat să văd inși plîngînd sau leșinînd. Fiindcă În sala de spectacol convenția e accentuată : În sala de
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
îl curățase tata. Pinii de acolo crescuseră deja mari. Apusul se vedea întotdeauna foarte frumos printre ei. M-am oprit, m-am uitat în jur și am avut impresia că aud ceva la rădăcina unuia dintre ei. Era mama, care răscolea pământul în jurul pinului. S-a uitat în sus și m-a văzut, apoi s-a întors spre pin și a zâmbit. — Of, David, uite ce mare s-a făcut varza plantată de taică-tu. N-am crezut niciodată că legumele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
Ruperea etichetei se pedepsește conform legii“ - ce-or să-mi mai facă atunci, or să mă pună pe scaunul electric? Îmi vine să urlu când mă gândesc ce mică mi-e vina în raport cu pedeapsa. Îmi dai voie? Oare o să-i răscolească prea tare pe cei de-afară, din sala de așteptare? Fiindcă, poate că tocmai de-asta am cea mai mare nevoie, să urlu. Un urlet pur, fără alte cuvinte între mine și el. — Aici poliția, Portnoy, ești înconjurat. Ai face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
cel care o determinase fusese tatăl lor. Spiritele lor bântuie prin preajmă, Elenuțo, ca să ne vegheze și să ne orienteze destinele. Părerea lui Rafael era că Elenuța mai bine și-ar fi văzut de treabă. N-ar fi trebuit să răscolească și să dezgroape... Tragi a rău și a pagubă. Ea umblase de fapt pe la primării de sector, pe la oficii ale stării civile, arhive, trăgând speranță la o moștenire. Bani, proprietăți, cică ar fi avut niște presimțiri. Degeaba ar fi încercat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
tremurau adulmecându-l pe când îl băgai în casă și încuiai ușa. Prin memorie ți se amestecau chipuri și trupuri de bărbați fără nume, care intraseră aici pentru o zi și o noapte, iar disperarea pulsând și vărsându-se-n dorință răscolea în tine presimțirea că el va însemna ceva mai mult. Palmele lui frământându-i fesele parcă ar fi încercat să-i spună asta în singura limbă pe care ar fi înțeles-o amândoi. Nu era totuși mai mult decât o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
seară cu bulanul și cu zvasturi în cap... Și el fusese cândva ucis. Nu se putuse împotrivi și nu putea nici acum. Era un blestem perpetuându-se de-a lungul întregii vieți și picurându-i venin în oase - blestemul lui, răscolit de blestemul femeii ăsteia. Ea scotea din sacoșă și punea pe masă ditamai oala cu mâncare, din care umplea de două-trei ori castronul cu ostropel, cu musaca sau cu ardei umpluți, sau cu pilaf cu bucăți de carne cât pumnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
Cât de focoasă și drăcoasă, aulică-aulică, io v-am făcut, io vă omor, încă-i sunau vorbele ei în cap, în timp ce încerca să și-o închipuie trăgându-și fermoarul blugilor și lăsându-i în vine. O imagine calpă, care nu răscolea nimic în el, și nici fără blugi, doar în chiloți și-n puloverul negru pe gât, nu-i spune și nu-i transmite nimic din focul ei. Fără chiloți, goală de la brâu în jos, e chiar o catastrofă. Nu prevestește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
într-o cofetărie și mâncă o prăjitură cu frișcă multă. O năpădi o amețeală dulce; era ca adormită, nu-i mai venea să se ridice de pe scaunul ăla, din fața farfurioarei cu lingurița și hârtia prăjiturii în ea. Prăjitura parcă-i răscolise foamea și mai tare. Foamea și osteneala și somnul o încolțeau din toate părțile. Ai fi zis c-a tras la jug, Mirelo, păi, copilul ăsta din ea o făcea să se simtă ca după o zi de roboteală de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
că-ți merge bine. Ți-ai tras și câine, te-ai și însurat... — Eh, nu mă plâng. Ridică ochii spre cerul senin, ca și cum i-ar fi mulțumit pentru situația lui de acum. Soarele urcase și se pusese deja căldura, care răscolea praful și damfurile de gaze de eșapament. — Ar fi trebuit, totuși, să mai dai pe la școală. Nu m-aș fi gândit. De anul trecut, din octombrie... — Crede-mă, n-aș mai fi suportat să văd școala aia. Mi-au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
familie după tine. Familia-i crucea ta, da, o târâi după tine, n-ai încotro, asta e, n-ar fi suportat ca ea să se scape cu povestea aia care o stigmatizase în ochii lumii și care o cam debilizase, răscolindu-i pornirea de a se confesa oricui s-ar pune la mintea ei. Oh, lui Rafael chiar nu-i trebuia. Parcă ar fi dat să fugă. Să faci pe indiferentul, să dai să fugi de lângă un astfel de specimen pursânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
când se puteau bucurau de prezența lui Dumnezeu într-o biserică. Câteodată, seara, în fața unui foc la văpaia căruia frigeau slănină, voci melancolice se împleteau cu acordurile jalnice ale unei armonici. Smaranda întrebase pe unul din ei despre cuvintele care răscoleau, chiar dacă nu înțelegeai limba. Crezuse că aceștia plângeau după familiile sau țara lor, lucru de înțeles la niște oameni aflați departe de cei dragi din cauza războiului. Spre surprinderea ei, versurile deplângeau soarta tristă a celor condamnați la ani grei prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
împăciuitoare, bătuse soră cu moartea un soldat rus care se legase de soră-sa pe faleza din Constanța. Întâmplare în urma căreia rămase cu porecla de "Caftoi", dată de niște prieteni mai mucaliți. Stătuse ascuns o vreme pe la neamuri în timp ce rușii răscoleau ca turbați orașul după el pentru "ofensă adusă unei armate prietene". Dar cum se lămuriseră toți foarte repede cu ce fel de "prieteni" aveau de a face, primele bucurii aduse de către "glorioasa Armată Roșie" fiind tâlhăriile și siluirile, toți cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]