2,847 matches
-
al necunoscutului. În acest sens putem spune că divinitatea lui Dumnezeu este propriul său necunoscut. Suflul impersonal sau „orgial“ este starea universală locală, izolată, care se realizează (adică face massă și substanță „undeva“, într un loc cu perimetru variabil, dar scenic, care adică se termină undeva, anume acolo unde nu mai este prezent) prin contagiunea unei forțe colective, ca de exemplu cea a unui grup de oameni care participă excesiv la o stare comună - la fel ca o haită de lupi
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
participă excesiv la o stare comună - la fel ca o haită de lupi sau ca un stol de păsări - și se lasă purtați de transa realizată prin coagularea ce pune stăpânire pe el, fără să aparțină nici unui membru, ci „locului scenic“ unde se focalizează această stare comună și impersonală de transă. Extazul nu este decât percepția liniștită, calmă, a acestui exces elementar, a acestei stări de substanță - de insuflare a suflului impersonal -, deci extazul este cazul separat, izolat (și negrupat) al
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
mișcă ascultând de rolul atribuit prin vestimentație - se întâlnesc în schimburi de complimente și reverențe și-și șușotesc ironic ultimele știri de alcov. Labirintul intrigilor spumoase se amestecă cu farsa inocentă, ca să producă împreună dezinvoltura gratuității și toate mișcările ei scenice, atât de aparente încât stau mărturie pentru incapacitatea conflictului dramatic. Altfel spus, seriosul este ignorat în măsura în care el este, în mod organic, străin de supremația pe care o instaurează peruca. Cât despre superficialitatea românească, ea are alt joc de măști; ea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de alternanță: iluzia, ca efect a ceva anterior, poate deveni ea însăși stare anterioară, principiu! Un actor nu trebuie să-și depășească rolul, să arate că-l domină și că este mai inteligent decât îi cere să fie rolul lui scenic - adică să pară că tratează scena în mod superior, ca și cum ar asista la propriul său rol de pe altă scenă; adică să pară că își pune în scenă propriul său rol din punctul de vedere al unei scene mai conștiente decât
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
au autor, nici personaj, ci care se fac mereu în numele unei forțe oculte ce stă înapoia faptelor și le ascunde sensul. Gustul mulțimii caută senzaționalul, miraculosul, excesul gratuit, tot ce presupune că acțiunea e dirijată din altă parte decât locul scenic în care se petrece. Astfel, tot ce se întâmplă are mereu nevoie de o explicație fabricată, de o intervenție supranaturală, astfel că totul se petrece în secret și nimic nu-i este accesibil omului de rând, cel care face parte
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
această școală de interpretare, pe care am detectat-o în ultima vreme, ca de o tendință de a compensa prin artificiu pierderea spontaneității afective - vreau să spun, de fapt, că aici nu este vorba de o simplă indicație de joc scenic, ci de caracterul grav al acestei lipse care nu se manifestă doar în plan scenic, ca artificiu teatral, ci exprimă o neputință mai largă, a vieții omului în general, care se preface că trăiește intens, fără să poată interioriza această
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
tendință de a compensa prin artificiu pierderea spontaneității afective - vreau să spun, de fapt, că aici nu este vorba de o simplă indicație de joc scenic, ci de caracterul grav al acestei lipse care nu se manifestă doar în plan scenic, ca artificiu teatral, ci exprimă o neputință mai largă, a vieții omului în general, care se preface că trăiește intens, fără să poată interioriza această intensitate. Este gravitatea unui fals care amenință viața pe dinăuntru, tocmai prin faptul că o
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
cu arta și ce sens nou poate să dea ea vieții tale. Arta nu intră ușor în viață, deși așa-numita „viață de artist“ pare să fie ceva ușor de câștigat. Dar „viața de artist“, care nu are decât aparența scenică a unei eliberări față de obiceiuri, eliberare gălăgioasă și provocatoare, adică dependentă de tot ce caută să nege, nu are nimic de-a face cu sensul artistic al vieții. Atâta vreme cât „duci“ o viață de artist, și exiști redus la această aparență
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
necunoscutul; nu, la Lawrence Olivier, prințul danez apare de la început ca hotărât și iremediabil dat, adică sub forma actorului care zice: vedeți, eu sunt Hamlet, pentru că știu de la bun început care este Hamlet și ce atitudine trebuie luată în cazul scenic de față. Mai exact, Olivier calculează efectul scenic al prezenței actorului, ceea ce nu e rău, dar nu-i destul, pentru că astfel rămâi la o schemă distantă și rece, în care jocul actoricesc nu riscă nimic. Pe când, în cazul lui Laughton
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de la început ca hotărât și iremediabil dat, adică sub forma actorului care zice: vedeți, eu sunt Hamlet, pentru că știu de la bun început care este Hamlet și ce atitudine trebuie luată în cazul scenic de față. Mai exact, Olivier calculează efectul scenic al prezenței actorului, ceea ce nu e rău, dar nu-i destul, pentru că astfel rămâi la o schemă distantă și rece, în care jocul actoricesc nu riscă nimic. Pe când, în cazul lui Laughton, ceva palpită mereu, nesiguranța de a fi ceea ce
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
palpită mereu, nesiguranța de a fi ceea ce crezi că ești, nesiguranța de a ști că exiști interior după felul în care crezi că apari în afară, ca martor al interiorității care este mereu, scenic, „pusă în joc“. La Olivier, jocul scenic pare „pus în joc“ înaintea apariției lui pe scenă. La Laughton este ca și cum actorul ar intra în rol odată cu intrarea în scenă, ca și cum rolul i-ar cădea atunci pe cap și i-ar cere să fie „jucat“, ca și cum i-ar
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
ea parte din „ceruri“? Pentru că cerul este peste tot, nu numai deasupra! Nici un popor n-a avut sensul teatral al lucrurilor așa cum l-au avut grecii secolelor VI-V. Este vorba de a vedea acțiunile omului sub formă de apariție scenică, ca ieșire la vedere, ca închegare și plăsmuire treptată a fiecărui gest definitoriu al acțiunii. Scena, la greci, era locul placentar în care se definea în mod plastic, sensibil și tactil, mișcarea de înscriere în spațiu și în realitatea spiritului
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
unde mișcările vieții se desfășoară cu tot evantaiul lor, de la ritmul lent al deplasării greoaie la cel elastic și încordat al animalelor la pândă. Nimeni în afara grecilor, a celor patru autori de teatru, n-a știut să decupeze sculptural modul scenic prin care teatrul pune stăpânire și face plastic vizibil sensul suprem, predestinat să nu fie uitat, al mișcării care construiește ritmul revelat, sculptat ca act de revelație; ritmul în care actele vieții trebuie să se înscrie în fața ochiului, adică pe
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
mai important de „reținere“ al vieții. Nu poți „reține“ viața decât în spirit, în actul de memorie în care viața se lasă cuprinsă. Or, această „reținere“, această surprindere a vieții, în forma care dă vieții o importanță netrecătoare, este gestul scenic grecesc din care s-a născut viziunea teatrală a vieții: puterea de a surprinde încordarea vieții în gesturile care o definesc cu cea mai mare forță. Aici găsim exprimat în marea sa putere de sugestie secretul acelui „miracol grec“, care
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
este căutat în mai multe părți deodată, dar care își găsește în sugestia teatrală greacă sensul cel mai potrivit. Acolo, sensul teatral al lumii s-a revelat și s-a expus ca acțiune și ca revelație în acțiune. Este forma „scenică“ prin care spiritul însuși sculptează înăuntrul vieții sensul de „plăsmuire“ al acesteia, sculptura „născătoare de viață“ a actelor vieții. Este sensul predestinat al acțiunii. Oamenii bogați, cei care-și arată opulența și o poartă ca pe un stindard, alcătuiesc o
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de prezent, care aduce vestea, care vestește felul în care textul „vechi“ trebuie experimentat, pus în scenă și dramatizat, adică expus unei noi forme de interpretare. Pentru că, spre deosebire de alți fondatori de religii, viața lui Isus poate fi interpretată dramatic, este „scenică“, poate face parte din scenele de viață pe care orice om le trăiește. Astfel, în moștenirea de tip iudeo creștin avem de-a face cu două moduri de interpretare a unui text, bazate amândouă pe cultura scrisă și pe înțelegerea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
a actelor vieții a devenit mai abstract, mai eliberat de constrângerea brută a materiei, dar spiritul încă nu și-a scos masca, este încă subjugat de rolul anex, care face din el un instrument, un simplu personaj al acestui joc scenic. Dar vom insista și vom spune că, oricum, atingem, la un anumit prag de civilizație, un nivel corespondent de satisfacție, care nu poate să nu privească spiritualul. Cu timpul, după secole și milenii de progres tehnic, vedem bine că viața
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
pe actorul Brando, care-și poate permite să se arate liber, ca actor, în orice împrejurare. Vreau să spun cu asta că Brando avea stofă de mare cabotin, că și-a găsit foarte devreme - pentru că era bărbat frumos - o atitudine scenică de nonșalanță, de delăsare și lene (Brando a speculat faptul că este foarte leneș din fire) și cu asta și-a găsit definitiv ținuta de actor pe care a purtat-o constant de-a lungul carierei sale. Pe deasupra, pentru că era
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
noastră este convulsivă (ca de altfel orice perioadă dacă e privită la microscop), dar nu avem percepția exactă a unui act de zbatere și de zvâcnire care să definească mișcările radiografice ale vremurilor noastre. Periodizarea istoriei este o întreprindere teatrală, scenică: ni se sugerează o epocă ca la un bal costumat și ne travestim imaginația conform unor aparențe pe care le atribuim trecutului. Însă totul rămâne pur decor, aparență, ficțiune. Nu ne putem astfel asigura nici că știm bine care sunt
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
funcția unei aparențe care este invers proporțională cu puterea de singurătate care dă rădăcina vieții tale interioare. Esența lumii nu se mai concentrează în tine, ci își dispută câteva roluri pe mica scenă a vieții sociale. Celălalt aspect al caracterului scenic pe care îl asigura masca în teatrul grec are o funcție secundară: un actor juca mai multe roluri și atunci masca pe care o purta, rând pe rând, asigura identificarea personajului jucat; dar, și în acest caz, masca rămânea tot
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
și în măsura în care ne supunem la obiceiuri comune. Ca și omul în general, actorul trăiește un risc subiacent: el nu poate juca un rol, nu-l poate incarna, dacă nu găsește în viața lui interioară resurse să poată îndeplini acest joc „scenic“, exterior. Pentru că există mereu o disparitate, dacă nu chiar o prăpastie, între felul în care existăm interior, fără asistență, și felul în care ne trăim exterior viața. Dacă aceste două planuri nu ajung în conjuncție, dacă nu reușesc să compună
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
și va conduce la fals. Fie viața interioară este falsificată, dacă se pretează prea mult jocului exterior, și atunci scena exteriorului acaparează în așa măsură „jocul“, încât interiorul devine steril; fie interiorul nu găsește ecou în afara sa, și atunci jocul scenic este condamnat, sugrumat. Nu este totuna să fii fatalist în toate împrejurările cu resemnarea, necesară și fatală și ea, față de anumite împrejurări. Când e înghesuială mare în metrou sau în autobuz, n-ai ce face, accepți această îngrămădeală; dar nu
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
cât, dimpotrivă, ca să pot asista la ele ca spectator, cuibărit în afara lor, dar mereu alături de ele și contaminat de varietatea lor. Dacă aș fi trăit pe vremea grotelor, s-ar fi putut, cine știe, să găsesc și acolo un loc „scenic“, să privesc uneori „dinozaurii“ ca pe niște ființe ademenitoare. De unde, altfel, balaurii și lumea nocturnă în care trebuie oricum să pâlpâie și lumini? Așa se face că am participat ca „asistent“ la mai multe moduri de viață, la amestecul lor
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
-i ca o necesitate de fier, ca o putere neabătută, daca va mai avea vreun sens numai pentru interesele obiective ale artei; numai pe lângă rutinierul mulțumit de sine, care printr-o rătăcire nefastă a ideilor ia drept genialitate mecanismul abilităței scenice, numai pentru el lucrul științei se va pierde fără urmă. Acest prognosticon (? ) își permite autorul de a presupune pentru primirea operei sale din partea artiștilor reprezintatori. Fiindcă inspiciunea în relațiunea artei față cu artea și viața e întărită, nu ne așteptăm
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
acestei însemnate activități artistice. {EminescuOpXIV 219} PARTEA GENERALĂ PARTEA ÎNTÎIA - PRINCIPIILE SISTEMATICE DEFINIȚIUNEA ARTEI DRAMATICE. - DELĂTURAREA PREJUDIȚIILOR CONTRARIE ACESTEI ARTE Artea reprezintărei dramatice are de scop realizarea artistică a dramei. Ea presupune prin urmare esistența dramei, precum drama presupune înfățisarea scenică, prin care poezia dramatică ajunge la dreptul său cel mai nalt, la cel mai nalt al său rezultat. Și fiindcă drama are de fundament individualitățile ce se desfășoară dinaintea noastră prin a cărora exemplu (Ineinandergreifen ) reciproc apare ideea poetică a
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]