3,534 matches
-
ar începe cu sădirea unui cireș cîndva?! Un copăcel subțire cît degetul... Merge în camera vecină să ia o sticlă din țuica făcută în toamnă. Bea. Apoi mănîncă un castron de cireșe din găleata umplută aseară. Stă pe cerdac și scuipă sîmburii departe, în curte, sub bolta de viță de vie. Aici, pe cerdac, a stat acum doi ani vara și-a terminat romanul aflat încă la editură. Păcat că, spunîndu-și cuvîntul timiditatea, nu poate insista mai mult pentru soarta romanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Ce zici, dai și tu o țuică? Mihai aduce sticla și toarnă puțin într-un pahar. Păstrăm convenția! face un gest autoritar, oferind băutura. Musafirul soarbe încet conținutul paharului, îl ține un timp în gură să-i simtă aroma, apoi scuipă totul în sobă printr-un ochi de plită. M-am învățat să văd lumină la tine cînd mă plimb noaptea pe șosea. N-am somn... Vorbește cu cei de la comună, poate te angajează paznic de noapte la magazin. Ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
șteargă ei de pe listă, să-l faci pe-al doilea. De ce? Cu cei ce scriu e bine să fii prudent cînd dai răspunsuri... Încep din nou să rîdă amîndoi. Mihai pune castronul cu semințe prăjite între ei, pe pat: Poți scuipa cojile pe jos. Bineînțeles! Doar nu-ți închipui că le-aș fi adunat în pumn, cînd aici nu-i măturat de-o săptămînă. Știi ce-am făcut cînd am început să merg, după al doilea infarct? rîde Săteanu cu poftă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
că l-a apucat iar amețeala. O amețeală tot mai frecventă în ultima vreme. Caută în buzunare un tranchilizant și-l sfărîmă între măsele, amărîndu-și gura. Imediat însă, fără nici o jenă față de oamenii care trec pe lîngă el, începe să scuipe, de parcă ar fi gustat ostravă. Scoate din buzunar o fisă de-un leu și-o introduce în aparat. Formează numărul de telefon al lui Doris. Înainte de ultima cifră, se oprește. Trage de furcă și-și ia fisa înapoi. Cum adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
arătat brațul femeii în direcția centrului orașului vor să-și subjuge și știința". Acum stă în fața unui om de știință, respectat de toți ca atare. Parcă nici nu-i vine să creadă că-i una și aceeași cu femeia care scuipa semințele în vînt, stînd rezemată de balustrada din capătul scărilor la Sinaia, ori mai apoi, la mare, cînd s-a lăsat în voia exuberanței lui Mihai, ca o copilă îndrăgostită întîia oară... O observă cu coada ochiului cum își scoate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ce-o stăpînea mai mult: ura, grija, sau dragostea pentru tine. De altfel, nici tu n-ai rămas indiferent, că, în ultima carte, personajul feminin are ceva din... Eah! pare el că se îneacă și fața i se face pămîntie. Scuip pe soarta ce ni s-a hărăzit! Unii am pierdut fericirea, alții ne-am pierdut sănătatea, cei mai mulți pe amîndouă... Iartă-mă că te rog să pleci, dar simt că-mi vine să vărs din nou... Cheamă asistenta... Sînt aici, apare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
știi! Luminile se aprinseră - nevasta lui Kinnard meșterea la tabloul electric. Femeia spuse: — Pot să plec la mama? Bud goli buzunarele lui Ralphie: chei și un sul de bani. — Ia mașina și du-te să te aranjezi puțin. Kinnard Își scuipă niște dinți. Doamna Ralphie Înhăță cheile și o bancnotă de zece dolari. Bud Îi spuse: — Crăciun fericit, ce zici? Doamna Ralphie Îi aruncă o bezea grăbită și dădu mașina Înapoi, strivind renul, care Încă mai clipea. *** Avenue 53. Cod 2
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
intrase În celula 3. Bud Își făcu loc ca să ajungă acolo. Dick tocmai se ocupa de un pachuco slăbănog, aplicîndu-i niște bastoane În cap. Puștiul era În genunchi și-și ținea dinții cu mîna. Bud Îl Înșfăcă pe Stensland. Pachuco scuipa sînge. — Hei, domnu’ White, te șșștiiiuuu eu, pui de curvă! L-ai caftit pe pretenu’ meu Caldo pen’ c-o ciomăgea pe puta de nevastă-sa! Era o coardă jegoasă, pendejo. N-ai minte deloc, ai? Bud Îi dădu drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Îi urmăreau din priviri. Nici o vorbă să nu mai spui, Perkins! Perkins morfolea o scobitoare. — Curva ta știe că ți se scoală cînd Îi bumbăcești pe negrotei? Jack arătă spre perete. — Imediat Îți sufleci mînecile și-ți depărtezi picioarele. Perkins scuipă scobitoarea. — Nici măcar tu nu ești atît de nebun. Johnny Stomp, Vachss și Teitlebaum erau cu toții prin preajmă. — Jigodie, ia pupă tu peretele ăla! zise Jack. Perkins se aplecă peste masă și-și lipi palmele de perete. Jack Îi sumese mînecile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
și el Își Închipui că fiecare hohot de rîs o Îndepărta tot mai tare de Dublu Perkins. Au făcut dragoste, au stat de vorbă, s-au jucat cu pisicile. Karen a Încercat să fumeze o țigară, dar aproape că-și scuipă plămînii. L-a implorat să-i spună povești. Jack Împrumută din faptele polițistului Wendell White și Îi relată niște versiuni mai puțin dure ale propriilor sale cazuri: un minim de violență, mult lugu-lugu, Marele V, polițistul cu suflet mare, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
minge. Ed se ghemui cît putu mai bine și primi loviturile În figură. Un bliț În fața ochilor, doi bărbați depărtîndu-se: unul măcănea, altul rîdea. Identificare ușoară: zbieretul ca de măgar al lui Dick Stensland și șchiopătatul lui Bud White. Ed scuipă sînge și jură să le-o plătească. CAPITOLUL 15 Russ Millard se adresa Brigăzii 4 Moravuri. Subiectul: pornografia. — Reviste cu spurcăciuni, domnilor. În ultima vreme au fost descoperite o grămadă la locurile faptelor, În cursul cercetării altor infracțiuni: narcotice, pariuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
boxul de alamă și strînse pumnul. — Leroy, Tyrone. Unde? Puștiul spuse printre dinții rupți: — Unu-doi-unu. Buzele i se umpluseră de sînge. Denton Îl trase de păr, ridicîndu-i capul. — Să nu cumva să-l omori, mama lui! spuse Jack. Denton Îl scuipă pe puști În față. Din hol se auziră strigăte. Jack alergă afară, luă colțul și frînă, patinînd, În fața numărului 121... Ușa Închisă. În hărmălaia aia de nedescris n-avea cum să tragă cu urechea. Jack izbi ușa cu piciorul. Lemnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ochii dați peste cap: — Sertar, lîngă TV... ambulanță. Bud Îi dădu drumul și alergă În camera de zi. Sertarele erau goale, așa că fugi Înapoi În bucătărie. Gilette, pe podea, mesteca niște hîrtii. Îl strînse pe tip de beregată și acesta scuipă o foaie pe jumătate mestecată. Bud o ridică și ieși, Împleticindu-se. Carnea arsă Îi făcea rău. Netezi hîrtia: nume, numere de telefon pătate, două lizibile: Lynn Bracken, Pierce Patchett. CAPITOLUL 28 Jack la biroul lui, trecîndu-și În revistă minciunile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
aflat și el la McNeil pentru propriile infracțiuni fiscale. Goldman Își văzu liniștit de drum. Gallaudet spuse: — Mickey, frații Englekling au spus că te-ai Înfuriat grozav cînd ți-au spus că ideea le-a sugerat-o Duke Cathcart. Cohen scuipă firimituri de biscuit. — Vă este cunoscută vechea expresie „a da drumul la presiune“? — Da, spuse Ed, o cunoaștem. Dar cum rămîne cu celelalte nume? Frații Englekling au menționat cumva alte nume În afara lui Cathcart? — Nu, iar eu nu l-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ținea pistolul Începu să tremure. — Sid Hudgens, Patchett și Fleur-de-Lis. Ai de ales Între mine și Bud White, iar eu pot fi cumpărat. Lynn stinse flacăra și coborî canistra. — Și cu Lamar cum rămîne? Hinton: tîrÎndu-se prin noroi și scuipînd sînge. Jack coborî arma. — O să rămînă În viață. Și apoi el a tras primul În mine, așa că sîntem chit. — Nu a tras el În tine. Pierce... Pur și simplu știu că nu el a tras. — Atunci cine? Nu știu. Serios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
lui Lynn și Înfipse acul. Lynn se smuci. Exley o prinse. Pinker trase acul. Exley o țintui de biroul lui. Lynn Începu să se zbată și să dea din picioare. Fisk veni prin spatele ei și Îi puse cătușele. Lynn scuipă și-l nimeri pe Exley drept În față. Fisk o scoase pe hol, luptîndu-se cu ea. Exley Își șterse fața - roșie, Împestrițată. — Nu eram prea sigur. Credeam că e doar derutată. Jack Îi Înmînă revista Whisper. — Știam mai bine decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
să fie un bărbat remarcabil. — Dudley este strălucit și putred pînă În măduva oaselor, dar eu sînt mai bun decît el. Ia te uită, s-a făcut tîrziu! — Pot să-ți ofer un pahar de ceva? — De ce? Azi m-ai scuipat În față. — Date fiind Împrejurările... ZÎmbetul ei l-a făcut să zîmbească atît de ușor... — Date fiind Împrejurările, un pahar. Lynn ieși din mașină. Ed Îi urmări mișcările: tocuri Înalte, o zi de rahat și totuși picioarele abia dacă Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
fetele tinere? Nu-i place să le omoare, doar că se joacă de ascunde cîrnatul cu ele. Ca tine și ca mine. — Unde este? — Omule, io nu mi-s turnător. Dos de palmă cu pistolul În mînă. Perkins chelălăi și scuipă cîțiva dinți. Televizorul se trezi brusc la viață: copii țipînd că vor fulgi de porumb Kellogg’s. Bud Închise aparatul. Dublu Îi șuieră: — Cercetează speluncile de opiu din Chinatown și lasă-mă, te rog, dracului În pace! Kathy Îi spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Îl trase pe White la podea. Kikey și Vincennes scoaseră pistoalele. Foc Încrucișat - șase gloanțe. Vitrina se spulberă. Kikey lovi o stivă de conserve. Strigăte, panică generalizată, focuri trase orbește. Vachss trăgea nebunește spre ușă. Un bătrîn căzu la podea, scuipînd sînge. White se ridică și Începu să tragă după o țintă În mișcare - Vachss se retrăgea spre bucătărie. Un pistol de rezervă la brîul lui White. Ed se ridică și Îl Înhăță. Două pistoale Îndreptate spre Vachss. Ed trase - punct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Cărtărescu se referă mai departe în nota lui, e tocmai acela de a ajunge să vorbești despre filozofi ca și cum ai asista la un meci de fotbal: stai în tribună, e un soare călduț, comentezi o fază și între timp mai scuipi o sămânță pe jos. 20 iunie Recitesc nota precedentă și alte câteva lucruri îmi sar în ochi. Aceeași rămânere în exterioritate în alăturarea lui Țuțea și Noica. Dincolo de faptul că erau apropiați ca vârstă, descinzând amândoi din "interbelic" (așadar "bătrînei
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și masturbație. Kant credea ― pe principii metafizice, evident ― că trupul trebuie, cu excepția celor două funcții de evacuare, să-și conțină, mențină etc. interioritatea în vederea unei homeostaze perfecte. Altfel spus, să nu cedeze din substanțele pe care le conține. "Să nu scuipi!" nu era, de aceea, un comandament al bunei purtări, ci al unui principiu de sănătate conștient de el. Secrețiile organismului trebuie păstrate în circuit și nu evacuate. În consecință, nu e bine nici să transpiri. Și când, în faimoasele sale
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
o să vin chiar eu cu ei În grădină.“ I-au adus din nou În grădină cu hainele puțin scămoșate. Cinthia era zgribulită de frig și tușea, Julius era furios și Își ținea mîinile lipite de corp, iar Vilma Încă mai scuipa fire de țărînă. Era supărată că-și murdărise uniforma de sărbătoare și se gîndea la ce-o să spună majordomul, dar În același timp era Îngrijorată de tusea Cinthiei, pe care tocmai o cuprinsese un nou acces, de cîte ori i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de nimeni, era grozav Arzubiaga ăsta. Grasul Martinto o luă la goană cu știrea, bineînțeles că pe drum a căzut și-a murdărit uniforma de noroi și s-a julit din nou la genunchi. Dar s-a ridicat imediat, a scuipat pămîntul care-i intrase În gură și a luat-o din nou la fugă, ca nu cumva să se termine recreația fără bătaie. „Îi e frică“, spuse Silva, parcă vrînd să-și scoată ghearele. Era plin de el În dimineața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pragul falimentului, dar atît de fin, atît de admirat, atît de invitat peste tot, micuțul conte i-a trîntit ușa În nas, a ajuns cu cîțiva pași Înaintea lui, nici nu l-a salutat, n-a lipsit mult să-l scuipe, era beat mort, derbedeul. Și el, fără să vrea, se auzi spunînd: scuzați-mă, domnule conte și din pricina asta acum nu putea Închide ochii, la urma urmei sînt bogat, sînt un om important și onorabil, tată de familie. Ce frază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
scufundă corabia, un șuvoi care se Îndrepta spre Arenă și Julius privea Înspăimîntat, scoțîndu-și capul urecheat pe fereastră și trăgîndu-l Îndată Înapoi, fiindcă un negrișor de vreo cincisprezece ani vira capul pe fereastră gata-gata să ajungă pînă la Susan și scuipa Înăuntrul Mercedesului un cocoloș de gumă de mestecat sau fiindcă un ciung Își băga ciotul la capătul căruia atîrnau biletele de loterie și Îi asigura că a doua zi aveau să fie milionari. Lui Susan i se făcu milă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]