3,756 matches
-
fiindcă scaunul n-avea spate și sprijoane, cu mînile căzute cruciș peste genunchi, fruntea lui puternic lucrată căpăta prin acea poză aplecată un fel de arătare adâncită, părul prin poziția asta era urcat în sus, parte cădea fără ordine peste tâmple unele vițe împleau fruntea cu argintul lor mătăsos, parte se mai ținea urcat, dară înfoiat în vechea lui ordine. Ochii, adânciți în boltiturele lor, păreau a fixa un punct sub încrețitele sprâncene, buzele gurei se îmflase crețe în meditațiune, iară
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
băieți, în afară de vizitiu, anume pe Iscru, Ioniță și Pampu, primeniți cu hainele cele bune. Ghighina și-a spălat părul cu iarbă mare și l-a ondulat pe frunte, ținându-l o noapte întreagă răsucit pe cârpe. Ș-a pus pe la tâmple și pe la subraț o picătură de miere amestecată cu ierburi descântate, și-a frecat buzele cu hrean, le-a vopsit, începând o cutiuță nouă de cremă amestecată cu Phytolacca Decandra. În zorii zilele de 22 aprilie, arăta ca o păpușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
în capul pieptului. Apoi trăsura a încetinit și s-a oprit brusc, chiar lângă el. O vedea bine, prin ochii indiferenți ai lui Gligore, calmă, hotărâtă, uitându-se drept-nainte, spre casa boierului Văcărescu. Avea zulufi mărunți, ridicați ușor pe lângă tâmple, și gâtul înconjurat de trei șiraguri de perle. Alecu Moruzi a chemat la geam un slujitor și i-a spus ce i-o fi spus. Poate să fi fost un minut, nu mai mult, dar unul lung în care Zogru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
asta trebuie să mă destind, să adopt o atitudine pozitivă și să dau comanda. He, he, he! Uite că mintea mi s-a eliberat și casc, caaasc, de-mi troznesc fălcile. O toropeală plăcută a început să-mi adie pe la tâmple. Nici nu-mi amintesc când am aterizat, ca un fulg, ca un puf de păpădie, în patul primitor. În schimb, îmi aduc aminte cu claritate că, înainte de a ațipi, chiar dacă mulți din cei care mă cunosc o să zâmbească a îndoială
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
să facă mici retușuri la capătul sprâncenelor. Acestea erau subțiri și atât de răruțe încât femeia simțea nevoia să le mai accentueze cu ajutorul unui creion. Uneori, dâra acea negricioasă mai depășea firavul arboret pilos și trebuia corectată. Mai ales înspre tâmple. O dată terminată această mică operațiune, își țuguie buzele aproape la fel de groase ca și sprâncenele. Își plimbă limba prin gură, umflându-și astfel când obrajii, când partea inferioară a feței. Mai puțin bărbia, lovită de un lejer prognatism. În urma acestei verificări
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
rog!" Nu mă crezi, este?" Cine ar putea, măi, Anico, să creadă o asemenea parascovenie?" Dom'ne, îi vedeam cum te văd și pe tine. Ce? Oi fi și tu vreo iluzie, ă?" Cuzbășan nu-i mai răspunse, cuprinzându-și tâmplele în palme și privind fix la modelele geometrice ale covorului. Acum era momentul să-i mai aplic Săvuleascăi o lovitură care să-l convingă și pe amicul ei s-o îndrume către o binemeritată pensie. Pe perete apărură băieții mei
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ă Totul este sub control, Porifir Petrovici. Nu-i nevoie să te mai bagi și dumneata, strigă Saliatov în timp ce dădea din mâini ca și cum Porfiri era o muscă pe care încerca să o alunge. Cu fața roșie și cu venele de la tâmple umflate, acesta se mișca întruna, fără scop. Începea să asude și își descheie gulerul. ă Bineînțeles, bineînțeles... Dar știi, nu vreau să mă bag, eu vreau doar să îți ofer ajutorul meu. ă Iar eu îți sunt recunoscător. Totuși... Saliatov
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
căști și ochelari de protecție. - Sunt călit. - Și familia băiatului ți‑a răspuns? - Nici măcar o carte poștală. Dar sunt, probabil, bucuroși că inima băiatului continuă să trăiască. Și‑a lăsat fața În jos, cu o privire cercetătoare. Degetele răsfirate pe tâmplă Îi propteau capul - de parcă ar fi căutat răspunsuri În motivele covorului persan al lui Ravelstein sau ar fi extras din el un mesaj singular legat de miraculoasa extensie cu care fusese dăruit. Eu nu investisem nici o speranță În covor. M
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
a spus mai târziu. A continuat să Încerce să‑i contacteze pe doctori. - Ziua Recunoștinței e o sărbătoare de familie - oamenii se distrează, joacă golf. Rosamund se menținea Într‑o formă bună. Urma cursuri yoga, medita. Reușea să‑și atingă tâmpla cu degetele de la picior. Dar acum se extenuase tot cărând bagaje de la Saint Martin Încoace. Reușise, nu știu cum, să urce valizele pe scări, până la etajul trei. N‑ai fi crezut niciodată că o să fie În stare s‑o facă. Dar mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
militărească, iar acum o înfășa sârguincios cu o moletieră. Fetița, deși cu fața arsă de soarele necruțător, încerca să zâmbească, deși cu un rictus dureros al buzelor crăpate. Doar ochii, numai ochii, acei ochi adânci și negri, pieziș trași spre tâmple, râdeau. Se înstăpânise un fel de vrajă pe care Mihu nu îndrăzni să o destrame. Râdea și Nenea ca un copil râdea. Îi dădu păpușa aceea făcută dintr-o baionetă, pe care fetița o luă ducând-o la piept într-
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
davai ceas, davai palton, cu mărirea prețului la gazele populației, smulgerea părului din nas și din urechi, regionalizarea României și alte din acestea. Dar regele, neam de neamț încăpățânat, tot nu și nu, chiar dacă i-au fluturat și pistolul pe la tâmpla sa perfect regală. La care comuniștii cei răi, i-au șoptit o grozăvie regelui, de i s-a făcut părul său regal să i se ridice măciucă. I-au spus că dețin vreo 1000 de viitori membri PDL, împreună cu viitorul
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
retragă, dar regele a fost mai iute și, fără menajamente, i-a descheiat mantia, smulgându-i fibula cu care era închisă. Spre norocul meu avea colierul la gât. În acel moment, Adaloald s-a așezat domol pe tron, frecându-și tâmplele; și-a pus mâinile în dreptul feței, și, când și le-a dat jos, ochii îi erau plini de lacrimi. S-a uitat mâhnit la consilier și, fără să se adreseze cuiva anume, a spus: - Voi ați negociat cu acest om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
unul venit parcă din iad, gutural. - Sunt unde vei veni și tu. Aici te aștept. Cuprins de o spaimă nebună, am înșfăcat copăcelul de aur și l-am lovit cât am putut de tare în cap și în mutră. Din tâmpla despicată a țâșnit sânge și mi-a mânjit mâna; după câteva clipe, un jet și mai violent, țâșnit dintr-o tăietură adâncă la gât, mi-a umplut fața și pieptul. A încercat atunci să se ridice, drept care, țintuindu-l la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
alte părticele din tine pe care vreau să le sărut, do’nșoară McGonigle. Aidan trase halatul mai jos. —Cu sau fără buza umflată, ești foarte, foarte atrăgătoare, așa proaspăt îmbăiată și curățică, îmbujorată la față și cu părul lipit de tâmple. — Nu e lipit de tâmple, nu? se strâmbă ea. Trebuie să îl usuc. E dezordonat rău dacă nu îl usuc. Îmi placi când ești în dezordine. O sărută din nou. Și-mi place ideea de a face dragoste cu tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
care vreau să le sărut, do’nșoară McGonigle. Aidan trase halatul mai jos. —Cu sau fără buza umflată, ești foarte, foarte atrăgătoare, așa proaspăt îmbăiată și curățică, îmbujorată la față și cu părul lipit de tâmple. — Nu e lipit de tâmple, nu? se strâmbă ea. Trebuie să îl usuc. E dezordonat rău dacă nu îl usuc. Îmi placi când ești în dezordine. O sărută din nou. Și-mi place ideea de a face dragoste cu tine chiar acum și aici. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Durere teribilă de cap, stau cu o compresă cu apă rece peste ochii închiși, simțindu-mi orbitele ochilor zvârlite deasupra unui ocean de durere, neputându-le stăpâni tremurul interior, cred că durerea de cap e legată de ochi, Theo cu tâmpla sprijinită de speteaza fotoliului zâmbind dus, poate acelor forme cvasi-perfecte ale naturii umane, corectează! feminine! eu citind numai pentru mine din, Cât mai repede ar trebui să-mi fac un control oftalmologic, tot așa îmi spune și Ana zilnic, încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
a fi cupola îl avem pe Iisus Pantocrator, și firul rar al cuvintelor sale urmează înceata depanare a gândului, liturghia îngerească, în conca absidei o avem pe Maria mijlocitoare cu pruncul Iisus și-mi rămâne un spațiu gol chiar deasupra tâmplei, problema e că nu-i suficient de mare ca să-mi încapă ceea ce ar trebui și nici nu pot prelungi prea mult pictura din concă, ajutați de cuvintele explicite ale meșterului ochii mei au început să vadă, Vezi, Theo, ăsta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
ea tace acum privindu-mă, cuțitul și furculița ei împreunate în câmpia plată a farfuriei goale, așteaptă, pe fața de masă albă desfășurată palma ei stângă cu degetele subțiri odihnindu-se într-o dulce nepăsare, apoi mâna dreaptă sprijinindu-i tâmpla, ascultându-mă, eu vorbesc, despre biserică iarăși, despre culoare, despre desen, despre, n-ai lăsat-o deloc să vorbească de teamă să nu te întrebe și ea nu te-a întrebat, plătești cele două pizza și sucurile, înghețata ei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
oglindă, Ce bine-ți stă! se bucură ea, dar eu nu-mi pot dezlipi ochii de cel ce mă fixează lung din pătratul lucios, nu pot fi eu acela! părul tuns scurt, zburlit în sus, fruntea dezvelită, coșii mei de pe tâmple, vizibili acum, aproape să plesnească copți, Îți place? și nu știu ce să spun, da și nu, de ce nu pot să mă uit la cel din oglindă ca la mine însumi, Îți vine bine! las oglinda mută deoparte, Diana a vorbit, îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
dacă nimeni n-ar face nimic, poliția s-ar autodesființa, de aceea, din când în când, oamenii care nu fac nimic sunt invitați frumos la poliție, pentru a doua zi, ora nouă și li se reamintește elegant cu pistolul în tâmplă că sunt vii, că trăiesc și că ar fi cazul să facă câte ceva pe lumea asta, voi recunoaște tot, n-are rost să mă ascund, n-am făcut nimic, sunt un laș! dacă te vor întreba de Dumnezeu, ce ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
că urmările deciziei tale sunt irevocabile. De ce? — Răul renume pe care-l vei căpăta pentru a te fi Întors Împotriva unui senior din partea căruia ai primit atâtea favoruri nu va pieri generații Întregi. Murashige tăcu. Venele care-i palpitau la tâmple arătau că era cuprins de emoție, dar nu avea elocvența necesară pentru a-l contrazice. — Sake-ul e gata, anunță un vasal. Părând ușurat, Murashige se ridică: — Kanbei, poftește Înăuntru. Dincolo de toate, nu ne-am mai văzut de mult. Hai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
disputele se desfășurau aproape ca și cum i-ar fi cerut să fie judecătorul lor. Acum, Însă, toată lumea uitase poveștile care stârniseră atât de mult interesul societății În acea perioadă, iar cei care-i priveau șuvițele de păr albe ca zăpada de la tâmple Îl considerau un vasal de care clanul Akechi nu se putea lipsi. Toți Îi respectau caracterul și poziția de conducător. Alocarea locuințelor nu fusese suficientă În interiorul taberei principale a lui Nobunaga de la Templul Hoyo, așa că, unii dintre generali erau Încartiruiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ordonase să nu fie primit nimeni, iar acum stătea singur, Într-o cameră mare și goală. Deși nu era decât Începutul verii, o briză delicată, răcoritoare, sufla, tăcută, prin Întuneric. Mitsuhide era cumplit de palid. Se părea că părul de la tâmple i se ridica drept În sus, de fiecare dată când pâlpâia flacăra lumânării. Chinul i se vedea În neorânduiala părului și În culoarea cumplită a feței. În sfârșit, Își ridică Încet „capul de kumquat“, cum i-l poreclise Nobunaga, privind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
e un bufon care trebuie să intre În grațiile stăpânului său? Așa se cade să gândiți despre Seniorul Akechi Mitsuhide? Nu credeți că a fost Înjosit, insultat și Împins În pragul autodistrugerii? — Dengo, ți s-au cam umflat venele de la tâmple. Calmează-te. — N-am putut dormi de două nopți. Eu nu pot rămâne liniștit ca dumneavoastră, stăpâne. Seniorul meu și vasalii săi clocotesc Într-un cazan de nedreptate, batjocuri, insulte și ofense de tot felul. Tocmai de-asta ți-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
sau adormit, fie că mânuia pensula pe un tablou. Trăia În Între oameni, În mijlocul demonilor care se Întreceau și Între flăcările mâniei și ale răutății. Cu toate că aerul alpin era plin de cântecele cucilor, sângele fierbinte care i se ridicase la tâmple În timpul retragerii din Azuchi Încă nu se calmase. În timp ce urca Muntele Hiei, cugetul lui Mitsuhide nu era Împăcat nici un moment. Cât de pustiit arăta totul, În contrast cu prosperitatea de altă dată. Urmând râul Gongen spre Pagoda de la Răsărit, grupul nu văzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]