2,403 matches
-
față de puterea politică. Apariția războaielor, răscoalelor și a lipsurilor umane (foamete, boli, trădări, ucideri etc.) nu pot fi evitate, potrivit lui Cristos, dar vai celui care le provoacă. În Mc 12, 13-17, Isus răspunde la întrebarea despre învoirea de a plăti tribut Cezarului. Sinopticele subliniază tendențiozitatea întrebării puse de farisei și de irodieni: dacă Isus ar fi negat consimțirea achitării tributului ar fi apărut ca un rebel față de autorități, dimpotrivă, dacă ar fi declarat normalitatea acestui lucru atunci ar fi mărturisit implicit
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
potrivit lui Cristos, dar vai celui care le provoacă. În Mc 12, 13-17, Isus răspunde la întrebarea despre învoirea de a plăti tribut Cezarului. Sinopticele subliniază tendențiozitatea întrebării puse de farisei și de irodieni: dacă Isus ar fi negat consimțirea achitării tributului ar fi apărut ca un rebel față de autorități, dimpotrivă, dacă ar fi declarat normalitatea acestui lucru atunci ar fi mărturisit implicit că este un idolatru. În ochii evreilor acel tributum capitis, taxa personală, era semnul specific supunerii complete față de puterea
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
roman, dar această problemă nu exista. Păgânii nu au spus niciodată nimic, deoarece conduita creștinilor era ireproșabilă, fiind printre cei mai buni cetățeni ai Imperiului, respectuoși și ascultători față de stat, prompți în ajutorul acestuia și la plata impozitelor și a tributurilor potrivit stării lor. Unii ierarhi ai Bisericii creștine s-au făcut interpreți, în orice vreme, în fața autorităților romane, apărând lealitatea și corectitudinea creștină. O mărturie deosebită, în acest sens, ne oferă scrierile unor apologeți renumiți, care, în timpul domniei lui Hadrian
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
creștinii datorită nervozităților și nestăpânirilor lor să fi agravat mai mult situația prezentă, destul de încordată, și nici să nu se lase influențați de iudeii, care nu trecuseră încă la creștinism și unelteau continuu împotriva Romei, ba chiar refuzau să plătească tributurile cuvenite (cf. Fap 2, 37). În această situație, atât Petru cât și Paul nu-și ascund preocuparea, nu atât de noua politică instaurată de autoritățile romane față de Biserică, cât mai curând de atitudinea nesinceră a creștinilor considerați de către păgâni un
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
sluji lui Domițian în activitățile statale din partea lui Clement și a lui Acilius Glabriones, care îmbrățișaseră creștinismul, se poate datora asocierii lor la reacția creștinilor contra împăratului, ca răspuns la măsurile sale punitive împotriva creștinilor și a evreilor. Dacă plătirea tributului la templul lui Jove Capitolinus din Roma pentru evrei căpăta aspectul unei capitulări etnice, a celor învinși față de învingători, pentru creștini era absurdul religios, supunerea cea mai umilitoare a adevărului în fața erorii, cedarea creștinismului în fața păgânismului, servitutea Dumnezeului adevărat față de
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
dacă nu secole, în parte deoarece celelalte civilizații trebuiau să se despartă ele însele de o concepție hegemonică a societății internaționale, în baza căreia se considerau centrul lumii. China, de exemplu, se considera Regatul de Mijloc ce merita să ia tribut de la alte societăți despre care credea că sunt pe un nivel inferior de dezvoltare. Viziunea islamică tradițională a relațiilor inter-naționale distingea între Casa Islamului (Dar al Islam) și Casa Războiului (Dar al Harb) între credincioși și necredincioși -, deși posibilitatea unui
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
tema somnului, a străbunilor, a matricialului)74. Totuși, ceea ce pare să străpungă armonia acestui spațiu este tocmai asumarea consecințelor pe care le implică această condiție de poet: "Știu, puritatea nu rodește,/ Fecioarele nu nasc copii,/ E marea lege-a maculării/ Tributul pentru a trăi.// Albaștri fluturi cresc omizi,/ Cresc fructe florilor în jur,/ Zăpada-i albă neatinsă/ Pământul cald este impur.// Neprihănit eterul doarme, / Văzduhul viu e de microbi,/ Poți dacă vrei să nu te naști,/ Dar dacă ești te și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
niște acte) Pentru că, uite, la ultimul inventar stocul de marfă nu se prea potrivește cu încasările. Octav: Adică?! Marieta: Adică vînzare mare, încasări mici... Octav: Ei, o fi vorba de contul meu... al lui Socrate... Ca să nu mai vorbim de tributul pe care și-l iau țiganii... Matei: Atunci să-ți punem un body... Octav: Nu-i nevoie... am body guardul meu (arată spre gropar) Da degeaba! Costache: Eu am spus că noaptea trebuie strînsă marfa. Octav: Da?! Și cine s-
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
culmi, atinse În preajma celui de-al doilea război mondial și În anii ’60. Autorul nu insistă asupra ultimelor, pentru a nu-și conota ideologic Întreprinderea. Neutru și din perspectivă axiologică, el nu privilegiază vedetele, acordă doar porțiuni suplimentare de text, tribut plătit consacrării populare, pe de o parte, varietății tematice a producțiilor, pe de alta. Astfel, Louis Aragon figurează În fiecare dintre primele trei părți ale volumului, ca exponent al suprarealismului, o dată, al realismului socialist, pe urmă, al “experimentărilor formaliste”, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
cu autorul nostru. În ciuda unui final reușit, grav, resemnat - Michel, rămas din nou singur, decide să rămînă În Thailanda pentru a-și trăi ultimii ani, intră Într-o depresie gravă care nu-l mai conduce nici măcar la sinucidere - Houellebecq plătește tributul unor grave erori: de la ubicuitatea obscenului, la sacrificarea construcției de dragul polemicilor, a autenticității de dragul tezei (Valérie este puțin credibilă), suspendarea pe termene exagerate a naraținii de dragul prelungirii scenelor “de lucru” din industria turistică (În scopul denunțării capitalismului sălbatic), dozajul uneori
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
de autonomie. García Lorca organizează un univers coerent, în care totul se articulează în jurul verbului „a vedea”, a vedea în interior, a vedea în exterior, mereu „a vedea” în ambivalența sa de exercițiu autoritar, pe de o parte, și de tribut plătit supravegherii, pe de altă parte. „În acest infern”, nimeni nu scapă supravegherii, iar „casa” capătă aspectul unei închisori ce-și generează propriile practici de control intern, căci aici, mai mult ca oricând, totul se joacă în jurul pragurilor: se pândește
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
care nu se mai repetă, un anume sentiment de oboseală sunt condiții umane incluse în mecanismul jocului (cu majusculă) care este viața 11. Nu întâmplător nume ca Nichita Stănescu și Marin Sorescu și am putea numi și alți poeți plătesc tribut poeziei lui Geo Dumitrescu. A doua perioadă în evoluția poeziei de după război (1960-75) se caracterizează prin comunicativitatea strânsă a poeziei cu celelalte arte, cu știința, cu mitologia cotidianului. Ceea ce dă omogenitate creațiilor este conceptul filozofic unic, ce stă la baza
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
1966; "Ecce Tempus", E. P. L., 1968; "Orga de mesteceni", Editura Dacia, 1970. Ion Brad, poet pe deplin confirmat, încearcă actul de a făuri o lume subordonată valorilor etice, fără implicații metafizice. Poezia este transparentă și deschisă înțelegerii. Ion Brad plătește tribut perioadei proletculte, în sensul că scrie și el versuri cu "subiecte" din viața "Tânărului mecanic", a lui Ion Gabor, sau a poștașului. Cântecele istorice, sau evocarea grevelor de la Grivița nu reprezintă astăzi valori notabile. Poet afectiv, auster, scrie ode, meditații
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
nici tehnica expresionistă, ca la Pituț, nu aduc imaginea copilăriei, ci poetul prin spărturi de flaut întruchipează cu nostalgii bacoviene chemările trecutului. "La un geam, bolnavă de suvenire/ o fată prin feriga de aur/ gingașă mă căta". Horia Zilieru plătește tribut proletcultismului, dar încearcă să facă o poezie a evenimentului într-un stil căutat și entuziast. Rămâne în poezie un îndrăgostit "cu reminiscențe din Costache Conachi"1, și prin universul de tradiții proiectat într-un ținut fabulos, cuprins în formulă clasică
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
obosește din când în când, nu corespunde în permanență idealului de existență al poetei, și de-altfel înfăptuirea ei deplină s-ar solda cu stingerea existenței însăși: "Știu, puritatea nu rodește/ Fecioarele nu nasc copii,/ E marea lege-a maculării,/ Tributul pentru a trăi." Constanța Buzea "De pe pământ", poezii, E. P. L., 1963; La ritmul naturii", poezii, E. P. L., 1966; "Norii", poezii, E. P. L., 1968; "Agonice", poezii, Eminescu, 1970; "Coline", Editura Cartea Românească, 1970; "Sala nervilor", sonete, Editura Cartea Românească, 1971; "Leac
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
natura lui, cu vigoarea și suflul muncii, în peisajele crude ale unul pământ însorit, fecund, cu ierburi până la burta cailor, cum ar spune Ioan Alexandru, cu misterul începuturilor, cu durerea trecutului. Ion Gheorghe publică (în 1960) "Căile pământului", plătind un tribut proletcultismului specific generației și perioadei, dar în același timp reînviind universul tradiționalist. Într-un fel, poetul cântă pământul, la care adaugă ideea pietrelor de hotar, satul, sentimentul dezrădăcinării, dar și al înrădăcinării, originea țărănească, sentimentul iubirii (ușor coșbucian), realizează portrete
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
putere este întotdeauna metafizică, cerând mereu un tot mai mult, motiv pentru care vor exista continuu persoane sau grupuri care să-și impună propriul mod de ordonare. * Dezirabilitatea este o zeiță căreia femeile sunt dispuse să-i plătească un continuu tribut, ea fiind cea mai puternică mediatoare a raporturilor cu bărbații. Relațiile de putere sunt multiplicate și pe această cale astfel încât nu se știe niciodată cine pe cine domină. Să ne întrebăm cărei vârste istorice îi este tributar modul nostru personal
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
de studenți romîni, toți băieți avuți; se zice că rar care n-ar avea femeia sa. Așa se înțelege cum nu pot trăi cu șase sute franci pe lună! Cocotele sînt frumoase, tinere: toată Franța, toată Europa, ba toată lumea își aduce tributul pentru a li menținea reputația care servește ca una din cele mai puternice atracții pentru străini în a veni și cheltui parale în Paris. Parisul este refugiul îngerilor căzuți. O fată frumoasă din provincie, înșelată, unde ar mai putea trăi
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
Zeii ficși. După cum atribuirea unei condiții de paria genial și adresarea la persoana întâia plural amintește inevitabil de Noaptea geniului Dimitrie Stelaru: "te întreb cine suntem noi Daniel Corbu stăpân/ peste care popoare stelare/ și cărei încrâncenări vom plăti astă-seară tribut?". Sau: "Ce-am ajuns noi, Daniel Corbu?/ Biet călător prin bărăcile visului" etc. În fine, trebuie menționată poza predilectă de insurgent, definit în primul rând de voința de a cuceri, nu doar redute livrești, ci și bătălii propriu-zis organice: "toată
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
minuțios traseul spiritual parcurs de Novalis. Cu o solidă bază teoretică, V. acordă o mare atenție concepției filosofice, făcând asociații originale (Dialectica spiritului: rațiune și intuiție, Filosofia poetică, Farmecul fragmentului, Novalis și Fichte, Idealismul tragic), dar plătește și un anume tribut metodei structuraliste de interpretare (Novalis și matematica modernă, Teoria semnului), fără a dăuna ansamblului, elaborat cu eleganță și claritate. Opera lui Novalis pare pe alocuri un pretext pentru a pune în discuție romantismul, cu trăsăturile lui esențiale (Ironia romantică, Teoria
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290621_a_291950]
-
în favoarea cauzei românești. Un lung martiraj se anunța pentru toți, de o parte și de alta a Prutului. Un nou episod tragic, încă mai păgubitor, căci va afecta și sufletele, avea să urmeze în lunga onubilare postbelică a istoriei noastre. Tributul plătit de istoricii înșiși e semnificativ. A trebuit să vină încă un scriitor din zona unde suferința a cunoscut cea mai mare intensitate, pentru a rosti inevitabila întrebare: Cine a stins lumina? La atâta timp după Eminescu, în condițiile unor
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
sine este abandonat în favoarea teoretizării dogmatice, care diminuează fiorul poetic al piesei. Lucrările dedicate istoriei românești comunică un sentiment statornic de patriotism, construcția vădește rigoare, personajele participă motivat la evenimentele prezentate. Nici piesele din această categorie nu sunt absolvite de tributul plătit preconcepției, unei scheme căreia narațiunea i se subordonează. Rachierița, dramă a dedublării, este considerată o reușită a teatrului istoric scris de L. Întâmplările înfățișate, având drept punct de plecare cronica lui Ion Neculce, se petrec în secolul al XVII
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287860_a_289189]
-
și economia lume. Într-un imperiu-lume există un singur centru, care își folosește puterea pentru a distribui resursele în interiorul lumii pe care o conduce. Roma imperială este cel mai cunoscut exemplu de acest fel resursele adunate din provincii sau prin tributul statelor aflate pe orbita sa erau redistribuite prin voința puterii centrale. În economia-lume, puterea nu mai este concentrată într-un singur punct, mai multe centre concurând, în cadrul unui sistem anarhic, pentru aceleași resurse. Dincolo de diferențele de organizare, cele două formule
RELATII INTERNATIONALE by Radu-Sebastian Ungureanu () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1512]
-
iar Wiglaf îi este loial lui Beowulf la final, când trebuie să lupte împotriva dragonului. În afara evenimentelor neobișnuite, cum ar fi atacul creaturilor supranaturale (Grendel, mama lui Grendel și dragonul), disputele dintre triburi se reglau de obicei prin plata unui tribut în comori, care cruța vieți, dar îi îndatora pe seniori unii față de alții. Seniorului i se cerea să fie generos în relația cu vasalii, aceasta fiind o a doua virtute germanică, și să-i răsplătească dăruindu-le pământuri, arme și
Efectul de bumerang: eseuri despre cultura populară americană a secolul XX by Adina Ciugureanu [Corola-publishinghouse/Science/1423_a_2665]
-
Asta pentru că omul se adapă de la izvoarele înțelepciunii populare, superioară, nobilă, sfântă. În toate etapele vieții sale, Ion Creangă a mărturisit fără cuvinte credința modestiei, a simplității, a bunului simț, voind, prin sine și prin faptele sale să aducă un tribut, o jertfă sufletului și spiritului pur, românesc. Neinstruit în marile centre ale culturii universale și cerându-i-se socoteală prin și pentru aceasta, nu s-a simțit păgubit de filozofii și filozofiile lumii atâta timp cât hrana sufletească îi dilata inima, cea
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]