2,316 matches
-
a Îndrăgostit de altcineva și cînd am Întrebat-o dacă e așa, mi-a zis doar: „O, cum poți să spui așa ceva?“, și a continuat să plîngă. CÎnd, În sfîrșit, mi-a zis despre ce-i vorba, m-am simțit ușurat. Pusese toate manuscrisele Într-o valiză pe care o lăsase cu celelalte bagaje În compartimentul de clasa I din expresul Paris-Lausanne-Milano - asta cît a coborît la Lyon să cumpere o sticlă de Evian și un ziar londonez. Știi cum e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
cei din spatele carului: Aveți grijă aici, că râpa îi la două palme de drum... Dacă lunecă carul...Nu mi-i de car, dar mor bieții bouleni, că hăul îi adânc nu șagă... Ajunși în cealaltă margine a pădurii, au răsuflat ușurați... Mă temeam să nu fie mai rău - a grăit Ion Cotman. Gândește-te, omule, că mai avem atâtea care de trecut pădurea! i-a avertizat Pâcu. Noroc că o stat ploaia; altfel rămâneam înglodați în mijlocul pădurii - a observat Vasile Hliboceanu
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
râpelor, pentru că altfel se puteau trezi pe fundul lor cu tot cu sanie și boi...Cu mers de melc și cu strigătul „Pe aici” al celor puși să urmărească buza râpelor, odată cu înserarea au ajuns în cealaltă parte a pădurii...Au răsuflat ușurați... După o săptămână de ninsoare, vremea s-a limpezit, dar au venit geruri aspre. Cărăușii au stat acasă cuminți, până ce drumurile s-au făcut bune de umblat. Haideți, babelor! Hai, că vine Crăciunul și voi stați pe cuptor lângă fusta
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
cu cânepă. Tresări. Dar mama, mama o să-l recunoască? Se liniști pe loc. Cum să nu, o mamă nu-și uită niciodată copilul. Ea cum o mai fi? Sănătoasă, sau spetită de muncile grele, fără ajutorul lui în gospodărie? Răsuflă ușurat, doar îi rămăseseră surorile acasă și era convins, o femeie este mai de folos decât un bărbat. Înțelesese asta în timpul absenței, din cauza prizonieratului, a tatălui său, revenit acasă pe când el avea opt ani. Se apropie de biserica mare, cu
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
de imensitatea clădirii în care fiul său își câștigase un loc, fără nici un ajutor din partea lui. Îi înmână lucrurile pe care mama le considerase indispensabile unui elev intern, schimburi curate, cearșafuri, șervete, ciorapi și mâncare. Auzind de bursă, bărbatul oftă ușurat. Încercă, de mai multe, ori să-i spună ceva. Neîndrăznind până la urmă, mohorât de sfiiciunea care-l încurca, plecă la gară, după ce văzu școala și ferma. Ioan îl însoțise, ghicind că tata îl voia întors la Mateuți, dar n-
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
iar la drum, gândindu-se la zilele grele pe care le trăia, dar și la dezastrul prin care trecea țara. Îngrijorat întoarse capul. Din spate, se auzea un cal venind la trap. Poate pentru prima dată după multă vreme, răsuflă ușurat. Călărețul era soldatul din Bârlad, care în timp ce sătenii împărțeau prada, profitase de preocuparea lor intensă și reușise să recupereze un cal, dintre cei rechiziționați mai înainte. Îl ascunsese într-o lizieră de pădure și la momentul prielnic i-l aduse
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
tancuri! - Până la urmă, așa-i la război, mai ales cu această nenorocită de retragere pripită. Îi trecură prin fața ochilor tunurile pe care fusese obligat să le abandoneze, furgonul și lăzile pline. A doua oară în ultimele 24 de ore, răsuflă ușurat, când aproape de podul de la Albița, întâlni o unitate de ostași români care se odihneau de-o parte și de cealaltă a drumului. Majoritatea dormeau cu puștile în bandulieră, cu foile de cort trase peste cap, după drumul istovitor al retragerii
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
privirea ta îndreptată în sus ar părea să-l bănuiască, chiar să-l contemple, ai gîndi că și el face același lucru... Pretenție de reciprocitate de la vierme la stea! Așa s-a născut "supranaturalul" și credința. Strămoșul tău a răsuflat ușurat; pusese ordine și "sus", angajînd iluzoriu pe "acel cineva" care să-l aibă în grijă. Cum nu spunea nimic, am continuat: - De altfel, utilizarea rațională a focului a dus la micșorarea barierelor nopții și a dat înaintașilor tăi o nesperată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85073_a_85860]
-
dragii noștri. Să vă dei Dumnezău sănătati și voi bună - a vorbit cercetașul, sorbindu-l din priviri pe Tudorel, cu ochii numai lumină. ― Poftiți În casă - i-a invitat Maria, luând-o Înainte. Când s-au văzut Înăuntru, au răsuflat ușurați. ― După ce vă veți Înviora trecând pe la baie, om sta la masă și apoi ne-om ține de cislă - a propus Gruia... Fiindcă Maria era ocupată cu pregătirea mesei pentru musafiri, mama Maranda l-a luat În brațe pe Tudorel, care
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
terenul din jurul lor... Mergeau ca la nuntă. „Poate că i-a văzut și Undiță” - speram eu. Când patrula a dispărut după magazii, a apărut ca din pământ și Undiță. Taman În locul unde i-am pierdut urma la plecare. Am răsuflat ușurat... „Unde te-ai ascuns, omule?” - l-am Întrebat eu când a ajuns lângă mine. „Păi <celoveciiă au tranșee În jurul gării și al magaziilor. Întâmplarea face ca șanțul să se apropie mult de magazii. Așa că am mers ca pe bulevard și
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
N-am mai spus nimic. Prea erau iritați că uitaseră la Iași un nécessaire de toilette. Unde să fi cumpărat de la Tîrgu-Neamț așa ceva? Am plecat cu regret dintr-unul din locurile care răsplăteau, răscumpărau opreliștile traiului ceaușiu, dar am răsuflat ușurată cînd s-au dus, în fine, la Paris. Antipatia față de Patrick m-a înrăit, s-a revărsat și spre Brăduț. Nu-i vedeam decît "buză-n buză", ca pe meduzul și meduza din cîntecul scîrbos, Moda Punk. Patrick se și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Te rog să lași pe David în slujba mea, căci a căpătat trecere înaintea mea." 23. Și cînd duhul trimis de Dumnezeu venea peste Saul, David lua arfa și cînta cu mîna lui; Saul răsufla atunci mai ușor, se simțea ușurat, și duhul cel rău pleca de la el. $17 1. Filistenii și-au strîns oștile ca să facă război, și s-au adunat la Soco, o cetate a lui Iuda; au tăbărît între Soco și Azeca la Efes-Damim. 2. Saul și bărbații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85041_a_85828]
-
o înghită pe toată în urma unui acces teribil de sete. Era desculț, iar pantalonii fuseseră suflecați într-o încercare ciudată de a proteja numai manșetele. Lăsă geanta să cadă pe alee și alergă către el. Îl auzi râzând și pricepu ușurată că nu era vorba despre ceva grav, ci - mai mult ca sigur - de o altă beție strașnică. Abia acum își dădu seama cât de tare îi bătea inima și duse mâna dreaptă la pieptul care zvâcnea. - Ce dracu` faci aici
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
îngâmfat. Oricum nu ar fi aflat nimic interesant, reușise să își dea seama de asta. Și nici nu-l simțea pe aproape, poate că și magicienii au nevoie de pause, măcar din când în când. Ideea îl făcu să ofteze, ușurat. Privi din nou pe fereastră. O viermuială de oameni îmbrăcați în uniforme diferite, care se mișcau în viteză, încolo și încoace, furtunuri întinse de pompieri care efectuau mișcări bine sincronizate, antenele parabolice ale unor care de reportaj, o ambulanță care
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
a rupt tocul. La dracu’! Încă o pereche de pantofi de șapte sute de dolari sacrificată pe altarul completei și totalei mele lipse de autocontrol În situații de criză: Înregistrasem al treilea dezastru din luna În curs. M-am simțit aproape ușurată când motorul a murit din nou (uitasem, evident, să apăs pe ambreiaj când călcasem frâna să-mi salvez viațaă. Aveam la dispoziție câteva secunde - câteva secunde liniștite pentru cineva În stare să ignore claxoanele furioase și diversele variațiuni ale expresiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
să scap de obiceiul ăsta. — Vorbesc cumva cu Încântătoarea Andrea Sachs, pe care am Îngrozit-o fără să vreau la petrecerea lui Marshall? a Întrebat o voce cam spartă și foarte sexy de la capătul celălalt al firului. Christian! Fusesem aproape ușurată că el nu-și mai făcuse apariția În viața mea după ce Îi făcuse mâinii mele un adevărat masaj cu buzele. Dar toate simțămintele pe care le Încercasem În seara aceea, când voisem să Îl impresionez cu istețimea și șarmul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
am dat bună ziua sau nu lui John Fisher‑Galliano În holul clădirii. În afara unei profunde extenuări, până la os, care Îmi provoca o durere aproape vecină cu plăcerea, singurul lucru pe care mi‑l amintesc a fost că m‑am simțit ușurată când am văzut că ușa camerei lui Lily era Închisă și nu străbătea lumină pe sub ea. M‑am gândit să comand ceva de mâncare, dar simpla idee de a găsi un meniu și un telefon era prea copleșitoare - Încă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Da, Miranda? am răspuns amândouă și am sărit de pe scaune ca să vedem căreia dintre noi i se adresează. — Emily, aud că vorbești cu cineva de la Post? a zis ea și s‑a uitat În direcția mea. Adevărata Emily a părut ușurată și s‑a așezat la loc. — Da, Miranda, tocmai am Închis telefonul. De fapt, am vorbit cu trei persoane de acolo și insistă cu toții că nu au publicat nici un articol despre vreun restaurant asiatic din Manhattan În ultima săptămână. Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
din nou. Șaaasee șiii jumăăăătaaate. Ai priceput? Clic. Închisese telefonul. M‑am uitat la ceas. 6:05 p.m. Ei da, asta era o problemă. — Vrea să fiu acolo peste douăzeci și cinci de minute, m‑am adresat eu nimănui anume. Lily părea ușurată că ceva Îmi distrăgea atenția de la discuție. — Atunci, hai să te pregătesc de plecare, OK? — Eram În toiul unei conversații și discutam despre ceva important. Ce voiai să spui mai Înainte? Cuvintele erau cele potrivite, dar ne era clar amândurora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
dată, mă aflam Într‑o oarecare situație de superioritate și că ea se aștepta ca eu să preiau comanda. Pe mine mă cheamă Andrea. Sunt asistenta Mirandei și sunt aici ca să ajut În orice fel posibil. A părut atât de ușurată, Încât m‑am Întrebat instantaneu ce‑o fi putut să‑i spună Miranda. Posibilitățile În domeniu erau nelimitate, dar mi‑am Închipuit că fusese, de bună seamă, ceva legat de vestimentația Ilanei, inspirată de Ladies’ Home Journal. M‑am scuturat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
a-și alege istoria. Copiii Întind mâna, cerșesc. Jenați, le dăm ce avem, am vrea să le dăm totul, dar ce Înseamnă totul pentru ei nu reușim să ne imaginăm. Când am trecut de zona lor, spre pod, ne simțim ușurați, parcă ni se pare că am ieșit din tunelul timpului; aerul are altă densitate aici, e mai ușor de respirat și cerul e parcă mai sus. Ce se Întâmplă? Oare să existe rudarii? Nu cred. Ei sunt o imagine fictivă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
să mă învețe, că eu nici nu mai știu pe ce lume sunt, zise țăranul cu ochii în pământ. ― De! făcu Filip și, după o tăcere lungă, repetă tot așa de grav: De! Chirilă Păun plecă fără învățătură, dar totuși ușurat ca și când, împărțindu-și cu alții durerea și auzind cuvinte de ocară împotriva grecului, i s-ar mai fi îndulcit sufletul. Pe seară merse la învățătorul Dragoș. Acolo se cunoștea pățania Gherghinei, cum, de altfel, se cunoștea acuma în tot cuprinsul
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
vreo trei ori, încîntat de calitățile culinare ale rotunjoarei doamne Gavrilaș și fericind pe Titu că a nimerit-o așa de bine cu masa. Titu însuși, oricât îi era de simpatic să umble cu preotul din satul lui, se simți ușurat când îl mai putu lăsa singur. Afară că îl costase și oarecare parale, fiind obligat să ia masa cu dânsul în oraș uneori și să-și plătească partea, căci lui Belciug nici nu-i trecea prin minte să-l cinstească
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
oameni buni! ― Dumnezeu să-ți ajute! răspunse mulțimea. Căruța porni. Dragoș nu mai întoarse capul. Lângă el, arma jandarmului se clătina ca un avertisment. Florica, cu obrajii uzi, porni pe mijlocul uliței, după căruța ce se micșora mereu. Boiangiu răsuflă ușurat c-a scăpat de-o grijă mare. Acuma explica mai blajin oamenilor adunați: ― Credeți că eu fac de capul meu?... Dacă vine porunca de sus, trebuie s-o împlinesc, că sunt soldat și soldatul nu crîcnește! ― Apoi asta așa-i
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
și neom pe toată viața... Of! Sfârși cu un suspin și cu un gest de desperare. Țăranii, care clătinaseră mereu din cap în semn de compătimire, cât a vorbit Pavel, tăceau. Numai după câteva clipe Vasile Zidaru observă tărăgănat și ușurat, parcă i-ar fi luat o piatră de pe inimă: ― Mă miram eu să fi îndrăznit băiețelul să le facă vreun rău! Zeci de glasuri aprobară acuma grăbite și cu diferite apăsări: ― Nu, nu, cum să îndrăznească copilul! Dintre toate însă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]