6,679 matches
-
din cameră. Derek Își retrase mâna vinovată și-o urmă În grabă. În liniștea de mormânt care se așternuse imediat după neașteptata scenă cu cei doi, auzirăm ușa de la biroul Lindei trântindu-se și sărind din nou din balamale. Linda urla ceva; nu puteam distinge cuvintele, dar conținutul general era inconfundabil. O clipă mai târziu, ușa zbură iarăși În lături, izbindu-se de peretele exterior, iar ea zbieră: — Ei bine, atunci pleacă, dacă asta ai de gând! Și nu te mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
era cu ochii ațintiți la platforma pe care Lesley continua să se rotească. Ea Însăși, În entuziasmul ei, era complet absentă, concentrându-se exclusiv asupra șirurilor de fețe Îmbujorate ce o priveau și asupra strigătelor de Încurajare pe care le urla În direcția lor. Acum bătea din palme. — Hei! Luați-vă fiecare câte o saltea! strigă ea. Urmă o busculadă care Îmi aminti de zilele de școală, când niciodată nu existau suficiente saltele pentru toți și, dacă nu te mișcai rapid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
dar toată lumea e de părerea asta. Cine altcineva să fi fost? Rachel ridică din umeri. — Chiar așa, cine? Suflă fumul de țigară, Îngustându-și minunații ei ochi. — Trebuie că Lesley umblă să-i ia gâtul Lindei. Se pare că a urlat la ea - la Linda, adică - În birou, ieri. — Lou zice că Linda nu și-a pierdut calmul, a negat tot și a poftit-o pe Lesley să nu mai depășească limitele normale de isterie. — Și Derek? Cred că stă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
de pe pereți, care făceau reclamă la concursuri de aerobic de o zi, petreceri rave, restaurante cu mâncare sănătoasă și altele chestii. La stânga mea se aflau cele două săli de gimnastică, una pentru femei și una pentru bărbați, și În amândouă urla muzica, semn că În spatele ușilor Închise activitatea era În toi. Linda era foarte severă În privința economiei de electricitate și se asigura prin inspecții regulate că cei care părăseau ultimii Încăperea nu uitau să stingă combina stereo. La dreapta, erau vestiarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
ar putea să-ți răsară În drum de Îndată ce treceai colțul. Tipul de la care Îmi luasem haina din imitație de leopard nu se zărea pe nicăieri. Mai bine; n-aveam cine știe ce bani de cheltuială. O melodie a celor de la Pearl Jam urla din două boxe gigantice fixate de o tarabă unde se vindeau versiuni piratate ale unor albume nelansate Încă și Înregistrări ilegale ale concertelor live, toate Împachetate În cutii fluorescente nefiresc de strălucitoare. Dinspre ghereta cu mâncare adia aroma tentantă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
la Lesley. — Spune-mi numai dacă e aici, OK? N-am nevoie să-mi dai indicații. Lesley era În picioare și-și Înfipsese mâinile În șolduri. — Nu e, răspunse ea tăios. Și nu vorbi cu mine pe tonul ăsta. — Minți! urlă Naomi furioasă. Pun pariu vrei să-l ții doar pentru tine, jigodie schiloadă ce ești! Lesley o privi de sus. Era mult mai Înaltă decât Naomi, iar asta spori efectul atitudinii ei. — Oricine ar părea slabănog În comparație cu tine, Îi aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
bine Încât părea drogată, asta dacă nu cumva tipul cu pantaloni argintii nu-i strecurase ceva În lipsa mea. — Mai vrei să bei? am Întrebat. — Nu. O, la dracu’. În definitiv, de ce nu? — Așa, vezi?! Din cauza muzicii dată prea tare, practic urlam una la alta. Am comandat băuturile pentru amândouă. Eu am luat doar o bere și gata. — Noroc! ne-am urat, ciocnind paharele. — Ai dat lovitura cu el, am spus, gesticulând În direcția lui tipul cu pantaloni argintii, care tot mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
lături chiar până să oprească de tot. ăsta trebuia să fie cel așteptat de Janice, pentru că doar două numere aveau stație aici. Ne-am ridicat amândouă În picioare. Devon și Tariq se urcară grămadă pe scări, În fața adulților, și alergară urlând către capătul mașinii, unde se azvârliră pe scaune. Picioarele li se bălăngăneau foarte drăgălaș peste margine, fără să atingă podeaua. — Până unde mergi? mă Întrebă Janice, arătându-i șoferului permisul ei și al lui Devon. — Până În Regent Street, am zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Dintr-un motiv oarecare, chipurile inspectorului Monroe și sergentului Hawkins Îmi trecură pe dinaintea ochilor. Atenția mi se concentră o clipă asupra celui de-al doilea. Ce rușine. Nesiguri pe picioarele lor, bețivii coborâră În Camden și a Început să-și urle injurii unul altuia În timp ce autobuzul pleca. — Ce mai face Lou? se interesă Janice. N-am mai văzut-o de un car de ani. Derek zice că acum ea e director. — S-a acomodat imediat cu slujba. Asta e partea bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
În sala de vizavi puteau fi ușor auzite, chiar și de către cineva care nu trăgea cu urechea. — Nici măcar nu observasem că muzica Încetase, zise Fliss. Așa se Întâmplă când mă antrenez. Mă concentrez prea tare. Mă rog, la momentul acela, urlam amândouă. Nu i-ar fi fost prea greu lui Brian să audă. — Dar, a auzit-o și pe Linda plecând? Nu știam cum să Întreb mai delicat dacă Linda plecase pe picioarele ei sau dacă fusese cărată de altcineva. Totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
dau că au crescut În sudul Londrei. — Ei bine, probabil că a trebuit să imite accentul ca să fie primit În rândurile Socialiștilor Militanți, am sugerat pe un ton liniștit. Nu păcălește pe nimeni și știe asta, pufni Pegg. Poate să urle mai tare decât oricine și să vândă tone de ziare pe la demonstrații, că tot un rahat burghez rămâne. Scuzați. Mai luă o gură de bere. — N-am nimic cu burghezii, atunci când nu sunt fățarnici. Numai târâturile care se prefac solidari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
mie a fi după ce am ajuns acasă, am desprins cu greu sticla Înghețată de vodkă din culcușul său din congelator și i-am smuls dopul. Am primit vreo două telefoane, dar am lăsat robotul pornit și, cu televizorul și radioul urlând din toate puterile, nu am auzit nici măcar un cuvânt din acele mesaje. Recunosc că nici nu m-am străduit prea tare. Mă Încerca un puternic atac de mizantropie. Pe la zece, pradă unui val subit de foame și de milă față de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
existență părea într-un fel să fi știut. Ba chiar, cu încredere, și-a trecut mâna printr-un inel mare de oțel, care atârna de zid, cam pe la jumătatea treptelor. Apa rece îi muiase pantalonii. George era un bun înotător. Urlând de frică, de groază și de frig, ajunsese la mașină. Jos, în canal, totul era neguros, tenebros, teribil. Iar de sus nu răzbea nici o lumină. Era pe punctul de a-și pierde cunoștința. Nu putea desluși forma automobilului și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
banchetă din faianță, scufundată în apă când bazinul era plin. Exista și un ventilator care împrăștia aburul, dar John Robert nu-l pusese în funcțiune, pentru că-i plăcea atmosfera aburită. Apa fierbinte, tămăduitoare, curgea de zor, de fapt se prăvălea, urlând ca o cascadă, din robinetele late, din alamă aurie, care erau lăsate deschise zi și noapte, astfel încât Camerele duduiau de un zgomot neîncetat, cu care locatarii se obișnuiau repede, declarând vizitatorilor asurziți: „Eu nu-l aud“. „Se poate să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
poate un om să se considere imbecil și anost, când sufletul îi clocotește de fantezii uluitoare? Cum avea să se termine totul, cum putea să se termine totul? George își spunea: „Sunt ca un câine turbat care s-a năpustit, urlând, într-o cămară întunecoasă. Cel mai bun lucru care mi s-ar putea întâmpla ar fi ca proprietarul meu să aibă curajul să mă înșface de ceafă, să mă smulgă afară și să mă împuște. Dar cine-i proprietarul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
se încheiaseră cu o petrecere deșănțată, când George și Tom McCaffrey au avut ideea de a se înconjura de o șleahtă de bețivi și de a porni să le asedieze pe cele două demoazele în elegantul lor adăpost. Bând și urlând, alaiul de bețivi, printre care se număra și preotul, Reverendul Bernard Jacoby, au încercat să pătrundă cu forța în casă și, neizbutind, au comis tot felul de vandalisme în grădină, spurcând pajiștile și devastând arbori și arbuști rari. S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
am s-o întreb, dar am s-o întreb“. Era o hotărâre înverșunată. „Dar trebuie să aștept până se lasă întunericul, continuă el să-și spună. Dacă mă întâlnesc pe stradă cu Rozanov sau cu George, o să-mi vină să urlu.“ Era stăpânit de nevoia de a se duce să cumpere un ziar, pentru a afla dacă Diane fusese omorâtă, dar își înfrână impulsul și transferă și acest gând în sfera sinistrelor viziuni. Își petrecu ziua nutrindu-se cu ectoplasmă. PRIVATE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
mutase aici, cu atâta vreme în urmă, într-o eră anterioară, când fusese tânăr și fericit și inocent și liber! Își trânti lucrurile claie peste grămadă în valiză și după aceea nu mai reuși s-o închidă. Îi venea să urle de furie. Împinse într-un colț valiza cu capacul semideschis și începu în grabă să deretice prin dezordinea din jurul patului. Se strădui să netezească așternutul, și în cele din urmă îl lăsă cum era. Coborî în camera de zi. — Judy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Se prăvăli pe toată scara până în hol, unde rămase ghemuită și nemișcată. Zbierând de durere, Ruby alergă după ea. Începu s-o tragă, încercând să-i înalțe capul, și plângând în gura mare. Apoi, retrăgându-și mâinile, Ruby începu să urle ca un câine turbat. Alex nu se mișca. — Cum poți spune că totul s-a terminat, când de-abia începe?PRIVATE — S-a terminat, s-a sfârșit chiar înainte de a fi început. E mai bine așa. — Dar de ce, și ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
o repetase de nenumărate ori în imaginație. Într-adevăr, așa cum se mișca acum prin cameră, ai fi zis că se găsea în celula misterioasă, elastică, a minții sale. Călca parcă pe aer. Ușile duble ale sălii de baie, îndărătul cărora urla apa, erau întredeschise și dincolo de ele se înălța o coloană de abur, care se dizolva cu rapiditate în aerul mai răcoros din cameră. George, după ce aruncă o privire siluetei de pe pat, deschise larg ușile de la baie. Apa care ropotea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ai și consumat ceva înainte, cu grijă și cu răspundere, of course, de simți cum îți vine să-ți iei toți câmpii ăștia nenorociți, odată și-odată, la mama naibelor! Ori simți cum îți vine să te lălăi! Sau să urli! Sau să râzi ca un prost ce ești! Sau să vorbești cu prima paceaură chioară de pe drum și să-i declari dragoste veșnică! Sau să te zbânțui! Sau să mori! Sau să visezi... Sau să ceri niște bani cu împrumut
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
ger de erau să ne pice și mustățile, Madam s-a îmbătat cui cu bitter, cu bere de ghimbir și cu afinată, ca ultima bețivancă șătrăreasă, a căzut în nostalgie, în depresie, a pișat ochii, a bocit, a recitat, a urlat, a cântat, s-a despuiat, a dansat țonțoroiul și, cam pe la miezul nopții, a șoptit Cuvântul... Cuvântul ancestral, Zicerea ce leagă Ne-Legatul și oprește destrămarea lumii! Horus, nemernicul ăla bun de împăiat, care se prefăcea că picotește, a auzit
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
câine! Peste care se suprapune, dinspre curte, un al doilea urlet... Un zbieret gros, spăimos, grăbit și cutremurător! Sfredelitor, sfâșietor și izbitor! Uman! E Nae...! Nae...! E Năică...! L-a prins Criminalul! L-a linșat! Fugi, Dănuțule! Aleargă! Zboară! Repede...!! urlă și Fratele. Ca întotdeauna, în menghina angoasei, spațiul se comprimă, timpul se dilată și, din patru-cinci salturi, pașnicul triumvirat se-mbulzește dezordonat afară, în bătătură, înlemnind în ușa deschisă a bucătăriei. Scena smintită, care li se înfățișează la lumina unui
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
bestia. Noroc cu Vierme, care scoate din coș (numai el știe de ce!) răclița Cupei și i-o și îndeasă monstrului sub nas, urându-i: Ia de-aicea, neică! Custodele se face galben ca un mort, apoi cenușiu, apoi mov-spre-verde, în timp ce urlă demențial, scuipă, îi dă drumul Poetului și se retrage val-vârtej pe scări, în sus, așteptând și mârâind acolo, ca un zăvod ciobănesc stârnit, cam pe la jumătatea superioară a treptelor. Repede, repede, băieți! țipă Fratele, fără a se mai pierde în
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
trebuie să ia sabia și să crape oglinda cu ea! Repede...! Boss, tu aține-te la ăla, cu obiectul! Nici o grijă, Șefu'! Onorabilu' dom' profesor nu mai zice nici miau, dacă i-am arătat cutiuța! Exilat temporar, pe scară, custodele urlă din nou, dezlănțuit! Avocatul pune mâna hotărât pe mânerul spadei corvine, trage odată, trage iarăși și... nimic! Încearcă și tu Excalibur-ul ăsta, măi Dane! Apucă-l! icnește el, siderat și neputincios. Dănuț se opintește în tălpi, mai dihai decât un
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]