25,230 matches
-
că poate are dreptate. Eram încîntat cel puțin că sunt egal. Multă vreme, crezând că-l preferă, m-am socotit inferior, și asta a fost o mare umilință. Ioana nici nu putea susține altfel, căci numai așa mai avea vreo salvare ca trecutul ei să nu apară monstruos. Când am aprobat vorba ei, mi-a fost recunoscătoare: "Niciodată n-am crezut că ești atât de profund și ai să mă înțelegi". Dar, pe măsură ce redevenea îndrăgostită ca odinioară, îl săpam pe celălalt
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Ioana mă așteaptă fidelă, iar celălalt a dispărut definitiv din viața ei (prea îi e scârbă de el), mă voi întoarce din nou. Deabia atunci va trebui să suport toate consecințele, căci, afară de moarte, nu va exista nici o putință de salvare. Toată greutatea este să nu-mi fie milă ca de obicei. Orice discuție îi produce atâta rău Ioanei, îi slăbește fața, i se turbură ochii, încît trebuie să renunț și să-i dau toată dreptatea, ca s-o liniștesc. De
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
ei. (Calm pe care ți-l dă vreo rudă apropiată, care, după ce se zbate să moară îndelung, în sfârșit moare. Cu toate că în viață, oricât de bolnavă ar fi fost și condamnată de medici, tot mai era o vagă speranță de salvare). - Cred însă că chiar de atunci îți dădeai seama perfect de toatăpersoana lui, indiferent dacă nu era încă cu nimic vinovat față de tine. - Știam totul cu precizie, căci nu m-am înșelat niciodată asupra lui. Voiam numai să mă mint
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
prizonieri. Nu mai are nici un rost ca acest castel să-și demonstreze, în continuare, calitățile militare, căci nu mai este decât o fortăreață singură pe un domeniu cucerit. Trebuie să predați imediat castelul și să participați, cu toate eforturile, la salvarea provinciei. Oda Nobutada — Ce drăguț. Chiar își închipuie că șmecheria asta naivă face parte din arta războiului? În noaptea aceea, Nubumori organiză o petrecere cu băutură și le arătă vasalilor săi scrisoarea. Dacă asta îl impresionează pe careva de-aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
clanului Mori, iar drapelele și flamurile începură să se vadă din castel, apărătorii crezură că erau salvați. Dar, nu peste mult, înțeleseră imposibilitatea situației. Distanța dintre salvatori și ei înșiși, precum și dificultățile de acțiune care decurgeau de aici, nu permiteau salvarea. Deși erau descurajați, nu-și pierdeau, nici un moment, voința să lupte. Dimpotrivă, după această descoperire, luaseră hotărârea clară de a muri. În dimineața celei de-a patra zile din Luna a Șasea, santinelele de pe zidurile castelului zăriră o bărcuță care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
ale soldaților din castel, fură lăsate să ardă toată noaptea. Feluriți generali intraseră și ieșiseră din cartierul general al lui Hideyoshi, de cu seară, până după miezul nopții. Din acest motiv, se vorbea că fie avea loc o acțiune pentru salvarea vieții lui Katsuie, fie castelul urma să capituleze curând. Totuși, chiar și după miezul nopții, nu se făcu nici o schimbare în strategia inițială de luptă. Activitățile grăbite din toate taberele indicau că zorile erau aproape. Curând, se auzi semnalul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Vartan nu făcea altceva decât să tragă de timp pentru ca povestea să se piardă în uitare. Realitatea e că și noi eram strâmtorați, mai mult decât strâmtorați, iar ceasul de buzunar era, în viziunea tatei, una din puținele posibilități de salvare. Dar unchiu-meu sunt sigur că nu era un sentimental. Iar dacă de la el m-am ales cu un pliant cu mostre de materiale textile care aș risca să spun că mi-a încântat primii ani ai copilăriei, gestul de a
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
un metru de avânt și rușinea ar fi fost spălată. Nimeni, în afară de Măceș, n-ar înțelege de ce s-a sinucis, și la cât de bine-crescut era puștiul, cu siguranță n-ar fi spus-o niciodată nimănui. Așadar, asta era singura salvare posibilă, trenul îi fusese trimis de o mână providențială și Mircea știa că era cazul să cam profite. Numai că trenul trecu prin dreptul lui Mircea Cârpenișteanu și scriitorul rămase imobil. Speranța și instinctul de supraviețuire se dovediseră atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
săturat de legile existente, hotărât în același timp să le protejeze prin enunțarea unor concepte antinomice doar în aparență, prin a căror deloc dificilă decriptare apoi ar fi fost posibilă înțelegerea Luminii și refacerea Întregului. O amenințare aparentă la adresa vieții. Salvarea ei. Cuvintele arabe prinseră a mișca furtunos, modelând nisipul, schimbându-și semnificația la intervale neregulate, nu mai lungi de două secunde. Furtuna începu astfel, covârșitoare, înecând totul în particule minerale, în semne din alăturarea cărora ar fi rezultat o literatură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
e nebunia aceasta, încă o dată? Nu m-am înșelat știind că am să mor urât, mi-e clar, asemenea este turbarea care odată cu mine face să tremure de frică pe toți cei care privesc oroarea ființei mele. Aceasta a fost salvarea mea, Fiu al Omului, aceea ca eu să mor ca un câine turbat în fața acestor oameni cumsecade? Nu se poate! Dați-mi arme și sânge suficient încât să sfâșii, într-o ultimă încercare de revoltă, ordinea universului! Iar voi pregătiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
minciunile pe care le-am gândit sau cu impresiile false cărora le-am dat viață. Dar stați! Până și acum, în această clipă hotărâtorare, ce instinct de conservare brutal al ființei mele mă îndeamnă să fiu circumspect în legătură cu actul de salvare care se petrece sub ochii mei îngroziți și al cărui actor principal sunt? Hotărât lucru, nu mă pot lăsa ușor să fiu adeptul nici uneia dintre părțile aflate în conflict pentru formarea continuă a vieții, cu toate că amândouă mă vor atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
cere atât de puține de la indiferent ce, nu cred... Nu cred că cineva atât de stupid, încât să fie atât de orgolios, poate accepta altă poziție decât aceea a învingătorului... Dar ajunge. Mai bine-aș reflecta, poate, în continuare, asupra salvării mele uimitoare, încercând să dau o explicație clemenței cerului de a izbăvi un suflet până nu de mult bun de nimic... să gândesc mai mult asupra minunii acesteia care s-a petrecut și pe care nu știu dacă s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
vis în care-am alunecat cândva... Întortocheate sunt căile Dumnezeirii, dar ale mele parcă sunt cu mult mai întunecate înțelegerii de-atât. Mai bine-aș cugeta de câteva dăți bune înainte să lansez o astfel de afirmație precum cea a salvării, fie ea și nerostită. Pentru că... nu înțeleg defel ce poate fi noaptea asta înfiorătoare cu a cărei presimțire par să-mi revin în simțiri și nici de unde vine, căci nu-i cunoșteam probabilitatea și nici amintirea din toate celelalte veacuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
văzut eu că el a vrut să sară peste șanț, nici n-avea de gând să sară în șanț, iar dacă eu n-aș fi avut mai multă minte decât el, acum n-ar fi avut cine să meargă după Salvare, dar Szabi înjura în continuare, repetând într-una că-l doare piciorul îngrozitor, iar eu i-am zis că așa-i trebe dacă a vrut să mă tragă-n piept, și s-aștepte puțin că o s-aduc Salvarea, deși n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
meargă după Salvare, dar Szabi înjura în continuare, repetând într-una că-l doare piciorul îngrozitor, iar eu i-am zis că așa-i trebe dacă a vrut să mă tragă-n piept, și s-aștepte puțin că o s-aduc Salvarea, deși n-ar merita, și am început să alerg înapoi, spre blocuri, știind deja că a doua zi, la școală, o să spun că de-aia n-avem banii, pentru că trebuia să dau jumătate din ei celor de la Salvare, iar cealaltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
o s-aduc Salvarea, deși n-ar merita, și am început să alerg înapoi, spre blocuri, știind deja că a doua zi, la școală, o să spun că de-aia n-avem banii, pentru că trebuia să dau jumătate din ei celor de la Salvare, iar cealaltă jumătate medicului, pentru ca nu cumva să dreagă piciorul lui Szabi fără anestezie. Sfârșitul lumii De noi, portarii, nea Gică se ocupa separat, la antrenamente trebuia să mergem cu o oră mai devreme, ne punea să facem mai ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
tânără fată care plângea amar. Aceasta era Flordelis, al cărei iubit, Florismart, după cum am povestit mai sus, avusese soarta lui Roland și a atâtor altora căzând victimă cupei vrăjite. Ea-și povesti Angelicăi nenorocirile, rugând-o s-o ajute la salvarea cavalerului ei și a celorlalți. Pândind un moment prielnic, Angelica a pătruns, grație inelului său, nevăzută în castel, într-un moment când porțile se deschideau spre a primi o altă victimă. Aici ea a dezlegat repede vraja sub care se
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
castelul Altaripa și și-a urmat drumul pe jos. El a întâlnit în drumul lui, o tânără fată care plângea și, care, întrebată de pricina mâhnirii sale, i-a spus că pornise în căutarea cuiva care să se lupte pentru salvarea iubitului ei, făcut prizonier de către o vrăjitoare rea, împreună cu Roland și mulți alți cavaleri. Fecioara era Flordelis, dragostea lui Florismart. Rinaldo i-a făgăduit fetei ajutorul său, nădăjuind să izbutească, fie prin luptă, fie prin viclenie. Flordelis a stăruit să
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
pentru a-și satisface curiozitatea. Flordelis, nădăjduind să-l găsească pe Florismart alături de Roland, a consimțit să-l însoțească. In acest timp, mare harababură se stârnise în tabăra tătarilor, după moartea lui Agrican. Regele Galafron, sosind cu o armată pentru salvarea capitalei sale, Albracca, a atacat tabăra vrăjmașă, spulberând totul dinainte-i. Rinaldo, sosit tocmai atunci la fața locului, privea ca un spectator indiferent, când a fost zărit de către Galafron. Regele l-a recunoscut imediat pe Rabican, calul pe care el
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
de munți și numai acestea o împiedicaseră, până acum pe sora cea rea să -l răpească. Astolfo și-a terminat aici povestirea, iar Rogero,care știa că era vărul Bradamantei, ar fi încercat cu dragă inimă să facă ceva pentru salvarea lui; dar cum aceasta nu-i sta în putință, l-a consolat și el cum se pricepea mai bine, apoi l-a întrebat care era drumul spre palatul Longestilei și cum să-l ocolească pe acela al Alcinei. Astolfo l-
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
pe deasupra, mă vor costa. După cum am mai spus, pentru orice e nevoie să cheltuiești la greu. Trebuie să te înarmezi dinainte cu gândul că limita e cerul. Toți oamenii de pe stradă, staruri sau simpli figuranți, costă o grămadă de bani. Salvările acestui oraș sunt dotate cu aparate de taxat. Cam așa arată locul cu care am de-a face. Simt cum o altă durere își croiește drum spre găvanele ochilor mei. Salutare și bun venit. Îmi beau whiskyul scutit de accize
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
și eu mi-am dat seama că articolul pe care îl citea cu un interes viu era despre tehnica sexului oral - totul despre felație. Haina de blană de pe scaunul de lângă ea era de o mărime impresionantă, ca o barcă de salvare gomflabilă. Zbura spre bărbatul ei sau poate că fugea de el spre un altul. Doamna cu ochelari din stânga mea, în schimb, era concentrată asupra lecturii unei cărți cu titlul Filosofia lui Rousseau. Ceea ce mi-a și oferit șansa unei abordări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Ați înțeles?“ Apoi mâinile s-au întâlnit cu palmele ținute spre ei, oferind dovada cea mai simplă. Iar ei s-au dat în spate, așa cum celelalte vehicule se opresc stângace, grăbite, fără să se mai gândească, pentru a face loc salvării sau însemnelor regale. L-am întrebat: — De ce? — Vreau să fac un tur. Mă interesează culoarea locali Mașina e în întregime a ta, moșule. Am chef să mă întorc alergând. L-am urmărit în timp ce fugea, ținându-și capul drept pe primii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Cum se înțeleseseră în ajun, Ina și Olga s-au întâlnit în secretariatul spitalului. Au făcut anticameră la directoarea Ionescu timp de o oră și ceva, timp în care s-au perindat prin fața lor zeci de medici, asistente, șoferi de la salvare, mecanici de Întreținere... O îngrijitoare intrase fără să-i ceară acordul secretarei, care nu schiță nici cel mai mic gest de a o opri. Probabil era femeia de casă a directoarei. Bietele fete înțepeniseră pe scaunele oferite cu o politețe
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
numele și repetă pentru a câștiga teren și în același timp de a se descătușa de emoția care o putea da de gol..., domnul inginer care colectează zâmbetele fetelor... - Nici chiar așa, răspunse el, prinzând curaj, bazat pe colacul de salvare adus din amintirile neprăfuite ale acestei domnișoare. De când am ieșit din spital, dacă vreți să fiu sincer, colecția mea nu s-a mai îmbogățit... - Să fie oare posibil!? - De ce nu? în acest caz, ar fi necesare niște detalieri... Dacă timpul
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]