25,230 matches
-
iar cei care cultivă solul tao prin practică zilnică și autodisciplină vor recolta cu siguranță aceste fructe ademenitoare. Tao descrie o cărare între cer și pământ, dar omul trebuie să o parcurgă cu propriile forțe. Spre deosebire de religiile occidentale, care oferă salvarea sufletului doar în schimbul credinței, porțile tao li se deschid doar celor care fac un efort deosebit pentru a cultiva Calea. Tao nu poate fi cerut prin rugăciune, dar poate fi utilizat în practică, iar cei care învață să-i stăpânească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
ani. Un om de 45 de ani din 1950 avea șanse să trăiască doar cu cinci ani mai mult decât un om de 40 de ani din 1850, iar această îmbunătățire ușoară se datorează, în special, măsurilor de urgență pentru salvarea vieții, nu unei stări mai bune de sănătate. Un om de 50 de ani din 1950 se putea aștepta să trăiască doar cu trei ani mai mult decât unul de 50 de ani din 1850, iar pentru oamenii de 60
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
să strângem cureaua, să ne călim mintea și să ne disciplinăm viața pentru scopul final de a făuri un indestructibil corp-spirit, care să ne poată purta conștiința intactă spre Vid, după moartea fizică a corpului nostru. Religiile vestice îi promit salvarea eternă și nemurire spirituală oricărei persoane, în schimbul câtorva simple jurăminte, al credinței implicite, al rugăciunilor și al observării unor ritualuri. Dar taoismul și budismul lasă să se înțeleagă faptul că individul - bărbat sau femeie - trebuie să-și câștige propria salvare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
salvarea eternă și nemurire spirituală oricărei persoane, în schimbul câtorva simple jurăminte, al credinței implicite, al rugăciunilor și al observării unor ritualuri. Dar taoismul și budismul lasă să se înțeleagă faptul că individul - bărbat sau femeie - trebuie să-și câștige propria salvare și nemurire spirituală prin propriile și intensele sale eforturi în această viață, la fel cum oamenii obișnuiți trebuie să își câștige prin efort propriu, în ultimă instanță, sănătatea fizică și longevitatea. Cultivarea imortalității spirituale necesită o viață întreagă de muncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
conspirativ, se subordonau cu o grabă circumspectă unui plan secret de evadare. La un capăt al peronului, un stâlp de iluminat absent ca o santinelă complice. Într-un cartier bun ar putea chema un taxi. Aici nu poți chema decât Salvarea. La vârsta ei, Alida Übelhart avea șofer la scară, casă cu etaj si bonă la copil. La aceeași vârsta, fiica Alidei trăia din orele de germană și Își creștea singură fiica. Pe ajutorul soțului ei nu putea conta decât Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
hărnicie alte himere, bio, cum se poartă acum, timp de 365 de zile. Unii dintre noi nici nu mai apucă recolta. Celelalte clipe sunt deja vechi, reciclate precum nisipul din clepsidre. Cu un discurs ca ăsta te duci la Armata Salvării sau la Balul Scepticilor Revoltați, Își zise Iolanda, tot mai aproape de ideea unei dezertări discrete, nedemnă de ea, dar izbăvitoare. Înota și ea ca toată lumea Într-un deșert moale de in În care tablourile erau promisiunea Înșelătoare a unor oaze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Mezelurile domnului Húsvágó erau deja puse pe platouri În cămară. Macavei s-a dus la bufet și a băut rachiu până a intrat În comă alcoolică. În mintea lui, pregătirea pentru Legiune trecea pe la Urgențe. În zăpada din Feldiu, mașina salvării nu era mai mult decât o cruce roșie cu sirenă și girofar. Întins pe targă, cu bereta de legionar pe piept, Macavei impunea respect. O să fie un mort frumos, decretă secretarul primăriei. El chemase doctorul care, la rândul său, chemase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
nu era mai mult decât o cruce roșie cu sirenă și girofar. Întins pe targă, cu bereta de legionar pe piept, Macavei impunea respect. O să fie un mort frumos, decretă secretarul primăriei. El chemase doctorul care, la rândul său, chemase Salvarea. Odată cu plecarea lui Macavei, postul de poștaș devenea vacant. Cu gândul la procedura complicată de angajare prin concurs a unui nou poștaș, secretarul primăriei mai ceru cincizeci de coniac și nota de plată. 21. Purple rain, singurul cântec al lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
scurtă dezertare. Când scăpa de la partid, recupera toate nopțile de absență precum cătanele Întoarse de pe front, sau de la Plenița unde era un batalion disciplinar. De acolo a venit și vecinul lor Szilard. După prima noapte cu nevastă-sa, au chemat Salvarea. Femeie leșinase, iar Szilard plângea lângă ea și Îi arunca din când În când În cap câte o găleată de apă să o trezească și să-i spună ce nu apucase: că el o iubește mai mult chiar decât iubesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
de insolitul asemănării. Ceea ce Îl Încânta cu adevărat era culoarea și mirosul stepei de lavandă În care curgea leneș un râu roșu care izvora din călcâiul rănit al unei fete ce nu se mai zărea demult. Era liniște... Nici măcar sirena Salvării nu se auzea cu lumina ei rotitoare. Decât, dacă nu cumva, prin cine știe ce miracol, cuțitul nu se preschimbase cu adevărat Într-o cometă, iar el Într-o anexă a deșertului din Nevada ori Într-o banchiză din Oceanul Înghețat, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
gânduri. Și făcu: Își Îngropă fiul În zăpadă. Zăpada va Îngheța, iar el va rămâne acolo În adâncul ei, tânăr ca acum. Ce faci, hombre? strigă omulețul. Vrei să-l strivești? Vrei să-l Înăbuși? Nu vezi că respiră? Chemăm Salvarea! Ce s-o mai chemăm? O aud deja. În cazuri de-astea Însă, nu vine singură... Ăștia din balcoane n-au stat degeaba. 6. Flavius-Tiberius, Îngropat până sub bărbie În zăpadă, zâmbea văzând Împlinirea aceasta hazlie a predicției Violetei: Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
mititica își puseseră amprenta asupra lui: durul cu fața ascuțită din fotografiile apărute în ziarele din ’39 era acum dărâmat, cu trupul umflat și cu barba încărunțită, iar tunsoarea lui pachuco era la fel de demodată ca și costumul luat de la Armata Salvării. Am intrat împreună cu Fritzie. Salutul lui De Witt a fost unul ușor impertinent, cu o undă de servilism bine dozat. — Polițai, nu-i așa? Ei bine, măcar sunteți americani. Nu mi-am închipuit niciodată c-o să mă bucur să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
care se spune că l-ar fi tras în piept cu niște bani după o reprezentație într-un club. Fapta i-a adus doisprezece ani la răcoare. De când fusese eliberat, muncea ca spălător de vase și locuia în adăposturile Armatei Salvării. Charles Issler era pește și avea obiceiul să mărturisească că el le-a făcut felul tuturor prostituatelor ucise. Cele trei capete de acuzare îl trimiseseră un an la închisoarea comitatului, iar mărturiile nefondate două sejururi de câte nouăzeci de zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
rochiile de seară ieftine și blocul de desen plin cu chipuri de femei. Fără îndoială, Martha își desena alter ego-uri pentru reclamele la pastă de dinți, cosmeticale și fulgi de porumb. Nu era exclus să lanseze o campanie publicitară pentru salvarea Ramonei de la Tehachapi. Sau, poate, fără mămica torționară n-ar fi avut curaj să mai lucreze. Am plecat de acolo și am frecat menta, dând o raită prin vechile locuri care mă obsedau. Am trecut pe la azil. Tata nu m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
fiii lui să-l accepte de asemenea pe El ca zeul lor. Iacob era un vrăjitor al vorbelor și își prindea ascultătorii în mrejele poveștii, spunându-le despre reflexul luminii în lama cuțitului, despre ochii lui Isaac măriți de groază. Salvarea a venit în ultimul moment, când cuțitul se lipise de gâtul lui Isaac și o picătură de sânge alunecase pe piele exact așa ca lacrimile din ochii strânși ai lui Avraam. Dar exact atunci un duh de foc a oprit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
o dată de mamele mele sau de femeile negustorilor aflați în trecere. Acestea spuneau câteodată povești cu zei și zeițe necunoscute și uneori poveștile lor se terminau cu totul altfel. Iosif, în schimb, îmi povestea de jurământului lui Isaac și minunea salvării lui sau despre stră-străbunicul nostru Avraam care se întâlnise cu trimișii zeilor. Mi-a spus chiar că tatăl nostru Iacob vorbește cu El, zeul strămoșilor noștri, în fiecare dimineață și în fiecare seară, chiar și atunci când nu-i aduce sacrificii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
câine la cel mai mic cuvânt aspru al mamei. După ce o gonea, se ducea după ea și se așeza lângă ea și se lăsa sărutată și adorată de biata femeie, iar și iar. CAPITOLUL DOI În zilele care au urmat salvării lui Ruti, Iacob a început să se gândească serios la plecare. În timpul nopților cu Lea și în cele cu Rahela, le vorbea despre dorința lui de a părăsi corturile lui Laban și de a se întoarce pe pământurile tatălui său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
temea că acum îi va stârni pe toți împotriva ei și că ar putea chiar s-o bage în sclavie. - Niște idioți. Toți, a zis ea și a scuipat în praf. Așa că m-am gândit la voi ca la o salvare, a continuat ea, adresându-se de data asta tututror femeilor din familia noastră, care mergeau alături și o ascultau. Rahela știe că am vrut mereu să văd lumea de dincolo de dealurile astea nenorocite și cum Iacob își tratează femeile mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
emoție, i-a spus: - Eu le-am luat, Tată. Am luat tot altarul, toți idolii. Sunt aici. Am stat pe ei. Terafim-ul familiei noastre se scaldă acum în sângele meu lunar, din cauza căruia zeii tăi sunt murdăriți fără putință de salvare. Poți să-i iei așa, dacă vrei, a continuat Rahela la fel de calmă, ca și cum ar fi vorbit despre niște fleacuri. O să-i caut și chiar o să-i spăl, dacă vrei, tată. Dar să știi că de-acum nu te mai protejează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mine curioasă, temătoare, a dat din cap și a ieșit pe ușă cu spatele. Am auzit-o alergând pe stradă. Ce-o fi alergând ca o nebună? m-am întrebat. Peste un timp, m-am pomenit cu o mașină a Salvării care a venit să mă ia. Am zăcut la spital câteva săptămâni. Întors acasă, am găsit ușa încuiată și cheia pusă sub o cârpă. Livia dispăruse, luându-și toate lucrurile. Se speriase, probabil. Nici n-am mai văzut-o vreodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
întrebat: „Ce ai, puișor?” Proasta! Crede că sufăr de gelozie. 14 ianuarie Noi îi spuneam „Zerou”. Făcuse nu se știe ce ispravă, iar prenumele său începe cu Z. L-am întâlnit azi. Mi-a explicat: „Îmi ador neputința. Ea e salvarea mea, mă scutește de regrete. Îmi zic «nu pot» și cu asta am terminat, nu mai am nici un reproș să-mi fac. Sunt omul cu cele mai puține dezamăgiri, pentru că am evitat să am speranțe. Îi las pe alții să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
istorie a credințelor e volens, nolens, și o istorie a cimitirelor; acolo trebuie să-i căutăm pe cei care au fost de altă părere. Dar, în acest caz, întrebam eu, nu e oare adevărat că ereticii s-au sacrificat pentru salvarea credinței pe care o combăteau? Au hrănit-o cu sângele lor, deoarece o credință care n-are nici o îndoială nu mai respiră, se înăbușă și moare; au provocat-o să supraviețuiască. Fără ei, templele ar fi putrezit în picioare. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Dinu rămânea în limite de înțeles, care nu supărau pe alții, al meu era mai ambițios. Nu mă atrăgeau problemele altora decât în măsura în care mă atingeau și pe mine și n-am fost dispus să mă înscriu pentru nimeni în armata salvării. Îmi făcusem chiar un principiu, încă în perioada studiilor de la Belle Arte, destul de clar formulat, deși, ca să nu pară cinic, îi dădusem o nuanță ușor golănească: fiecare să-și rezolve singur neplăcerile, să nu impută aerul din jurul lui. Ascultam necazurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
mai mare admirator din generația tânără.“ De aici Încolo, doctorul Hugh Își dedica energiile Îngrijirii și poate vindecării scriitorului suferind, care, “Înălțându-se din nou timp de o clipă, pe aripile convalescenței și Încă bântuit de ideea fericită a unei salvări organizate, mai găsi un izvor de elocință pentru a susține cauza unei superbe «maniere târzii», citadela Însăși, după cum avea să se vădească a fi, a reputației sale, fortăreața În care avea să Își adune Întreaga comoară.“ Era un vis recurent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dacă te-au învins în realitate. Indiferent ce ți se întâmplă, tu nu trebuie să greșești, pentru nimic în lume. Până și religia ortodoxă e circumstanțială. În ce fel de religie toate jafurile băbești au un cuvânt de spus în ceea ce privește salvarea sufletelor? Tocmai pentru că viața e o întâmplare, nu trebuie să fim o întâmplare, ci să ne ridicăm mai presus de circumstanțe, atingând infinitul. Pentru că sunt tânără și liberă și trebuie să zbori spre infinit, să tinzi spre mai bine, spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]