25,230 matches
-
pe care o avansau ei. În timpuri de dictatură este nevoie să recurgi la instinct. Da, trebuie să ne păstrăm integritatea instinctului pentru că doar așa reușim, să ne punem În mișcare violența cînd ne este primejduit echilibrul vital - e singura salvare cînd rațiunea abandonează lupta dîndu-și seama că a devenit inutilă. După teoriile astea ar Însemna că ghilotina și lagărele de exterminare să fie mereu reactualizate. Nu, prefer o pasivitate absolută, mi se pare oricum mai pașnică. Și apoi am impresia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
să fac miracole nu vreau să fiu eroină sînt o rîmă o cîrtiță care se ascunde și ei mă așteaptă ea Întreabă de mine ea mă cheamă l-a trimis pe Huțan așa fac toți cînd nu mai au altă salvare se agață de cei pe care Îi consideră Învățați de parcă dacă ai făcut o facultate poți să săvîrșești minuni așa țipa și Otata pe patul morții „Nori, ajută-mă!“ se crampona de mine cu ultimele puteri credea că dacă eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
să alerg așa ca mașina de cusut pînă la terminarea papiotei fără rușine de bărbat de copil de vecini de logica mea În uniformă de guvernantă și-n față mereu semafoare roșii eu n-am mașină călăresc un cal al salvării totul e liber murim În al nouălea cer cu un drăgălaș asteroid de gît domnule Poldi n-ai un chibrit pentru frumoasa mea coamă argintie domnule Poldi de ce Îmi scoți limba din acest semafor care a uitat să-și schimbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
sînt, au și ei nevoie de petreceri, nu? Cum să nu se repeadă, cînd li se servește pleașca pe tavă. — Și el? A făcut un șoc. A Început să urle. Urla fără oprire ca un cîine la lună. Au chemat salvarea și l-au dus la nr. 9. — Cum ai putut să faci una ca asta? Ești un — Am vrut să mă distrez, crede-mă, nu mi-am Închipuit că se ajunge pînă aici. — Dar pentru ce? Nu-ți făcuse nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
și cum să se adreseze, după spaima de adineauri avea o oarecare ezitare. Stînjeneala ei le atrase imediat atenția și Începură s-o privească bănuitor; pentru ei era o intrusă care venise să le tulbure liniștea sau să-i spioneze. Salvarea apăru ca din senin. Un domn Între două vîrste, Într-un halat gri de casă, cu un fular de mătase asortat la gît, se ridică și veni s-o Întîmpine. — Îl căutați pe Armand Isvoranu? — Nu... adică da. Îl cunoașteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
ca Într-o cameră de gazare și deasupra tronînd impasibilă profesoara citind pe closet poeme de Ungaretti; zile zgîlțîiate de un cutremur continuu deșertîndu-și vlaga În canale de scurgere puțind pestilențial ca urmele de sînge rămase pe buza asfaltului și salvările marilor uzine, mașini albe cu perdeluțe și girofaruri albastre păstrate În garaje pentru cazuri extreme, gonind spre aeroport să-l Întîmpine cu toată pompa cuvenită pe reprezentantul unei firme dintr-o țară vecină. Și toate aceste convoaie În așteptarea unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
încă solidă ca o stâncă. Mi-o dovedisem din nou în hol abia acum un sfert de oră. O treabă bine făcută. Dar pierderea scrisorilor însemna totuși că mergeam pe sârmă fără plasă de siguranță, că înotam fără colac de salvare. Și eram obosit. Nevoind să-mi asum nici un risc, am început să aranjez dictafoanele. Micuțele aparate zumzăiau în legea lor în colțurile camerei, la periferia gândurilor mele. Dându-mi jos hainele ude, am lăsat esența lui Mark Richardson să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
ajutam cu adevărat, chiar dacă tu n-o știai. — O, haide, am spus, mai luând o gură de whisky, nu răstălmăci cuvintele; mă ajuți din pură întâmplare, nu-i așa? Toate astea nu-s decât efectele secundare produse de propria ta salvare. Chiar tu ai spus-o. Și da, ți-aș fi spus pentru că așa e bine. Ei bine, ai dreptul să crezi ce vrei. Să nu observi, mi-am spus, strângând paharul la piept, să nu observi că-mi tremură mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
spus, ce se petrece? Ea expiră scurt. — Sunt bine, nu? Am aprobat din cap, trăgând-o strâns lângă mine. După câteva momente, Fidorous urcă din cabină cu un tub de oxigen pentru scufundări și ceva aidoma unei jachete gonflabile de salvare strânsă la subsuoară. Am ceva de spus, vorbi el, după ce l-am auzit să pună tubul jos lângă cușcă. Îmi pare rău, foarte rău față de voi amândoi. Te-am dezamăgit o dată, Eric, iar acum am făcut-o din nou. V-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
În bătaia soarelui, am simțit un zâmbet trist și glacial străbătându-mi chipul. — În orice caz, spuse Scout, ce-i aia? Fidorous întinse lucrul pe care-l adusese din cabină împreună cu tubul de oxigen. Crezusem că e o vestă de salvare, dar nu era, era o bărcuță gonflabilă pentru copii. — E a motanului, zise el, e cușca lui. Și atunci am râs, eu și Scout strângându-ne unul pe altul în brațe, iar Fidorous ținând ridicată în aer barca de plastic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
străduiește din răsputeri să scoată În relief latura „luminoasă“ a morții. Toți colegii au venit, domnule Wilcox, În afară de cei care sînt de serviciu. Și cei din brigada auxiliară de pompieri au trimis o delegație. A sosit și o echipă de salvare, plus patru sanitari și o fanfară a poliției. E minunat! exclamă doamna Wilcox. O, dacă Doris ar putea să vadă toate astea! — SÎnt convins că vede, o asigură grăsanul. — După aceea, aș dori să veniți cu toții aici, spuse doamna Wilcox
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
aceea, aș dori să veniți cu toții aici, spuse doamna Wilcox, schițînd un gest În direcția paharelor. — SÎntem cam mulți, doamnă. Poate c-ar fi mai bine să-i invitați doar pe șefii de sector. De altfel, cei din echipa de salvare nici nu se așteaptă ca... — Hai odată, Henry! exclamă doamna Wilcox. Nu-i putem lăsa să aștepte pe oamenii aceia inimoși! Trebuie să porți pe brațe uniforma. Ah, dragul meu, nu-mi place deloc ținuta ta. Toți au să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
strada ce dădea spre parc. Cortegiul funerar se urnise, mișcîndu-se ca un pîrÎiaș negru spre matca unui rîu. Casca de oțel zăcea pe sicriu - o pată cenușie și opacă sub razele firave ale soarelui de iarnă. Cei din echipa de salvare nu izbuteau să țină pasul cu ceilalți. Era ca parodia unor funeralii naționale - deși erau totuși funeralii naționale. VÎntul spulbera pe stradă frunzele galbene ale copacilor din parc. Din restaurantul Ducele de Rockingham ieșeau ultimii mușterii (era ora de Închidere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
de bunăvoie sub aripa doctorului. — Dar eu? Întrebase Digby. — A, dumneata ești un caz special, răspunse Johns misterios. Într-o bună zi, doctorul o să-ți povestească tot. În noaptea aceea ai avut norocul să nimerești peste un adevărat colac de salvare. Și, În orice caz, ai semnat... Digby nu Înceta să se mire de faptul - extrem de bizar - că nu-și mai amintea cum ajunsese aici. Se trezise pur și simplu Într-o cameră odihnitoare, În care se auzea susurul unei fîntîni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
spus că se duce la gara Paddington, precis nu va fi acolo. — De fapt, nu mi-a spus. Nici n-aș fi crezut dacă mi-ar fi spus-o. Dar ăsta era planul lui inițial. E singura lui speranță de salvare... Văzîndu-l că stă pe gînduri, Anna adăugă: Lasă-i să-l Înhațe cînd se va da jos din tren. De ce să faci singur totul? — Ar putea să coboare undeva pe parcurs.... — Nu te poți duce așa. El e Înarmat! I-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
îi funcționează glota), ochii îi fug și mută filmul cu un cadru mai departe. Știu, în valiza de carton din rândul trei de sus, obiectul patru din stânga. O să ne îngroape sub ele, dacă o ținem tot așa, iar echipele de salvare o să ne dezgroape sufocați; maldărul ăsta de catrafuse ar ajunge pentru cinci vieți. Valiza e deschisă în mijlocul șirurilor de cutii instabile, iar baioneta e extrasă din culcușul ei de mărunțișuri și totul e luat de la capăt. Cu așa o armă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
cu tramvaiul. În rest, compuneam scrisori pe care le trimiteam politicienilor și funcționarilor importanți din oraș. Am Început cu polițiștii, cărora le trimiteam false denunțuri. Spătarul Milea se metamorfozase În detectiv particular, aproape un super-erou a cărui permanentă misiune era salvarea Doamnei Leopard. Concepeam scurtissime povestiri polițiste În care denunțul era sugerat doar de scenografie, nu de aventura propriu-zisă a Spătarului Milea. De pildă, dacă, Într-o noapte ploioasă, Milea se afla la un colț de stradă, trăgând cu sete dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
a dezlegat, l-a Întins pe canapea. Ca să-i oprească hemoragia, a alergat În bucătărie după șervete, a găsit și acolo sânge pe pardosele, pe Andreea prăbușită. A rămas lângă ea, n-a mai putut face nimic. Când a chemat Salvarea, Pârvu era și el acolo, Leac nu-l lăsase să plece, fiindcă asta avusese de gând senatorul de Îndată ce-și venise În fire și realizase catastrofa. Se speriase și el, ca și mine, Leac a dovedit Însă că are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
ar fi trebuit să-l chem și pe Leac să asiste. N-am Însă curajul să scot nici un sunet. De-abia după ce Pârvu n-a mai mișcat, făcut terci și Întins pe șosea, mi-am chemat prietenii. Ei au chemat Salvarea. Pârvu n-a mai venit la Înmormântare. I-am dus caseta la spital i-am așezat-o pe pernă, alături de un buchet de flori. I-am zâmbit, i-am mângâiat smocul de păr zbârlit printre bandajele care-i Înveleau capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
o clipă, totul se învioră. Razele atinseră umărul pietonului care se întoarce brusc, să vadă soarele. Lunecă, neatent : firma galbenă, botul mașinii, parbrizul, ghiozdanul școlarului, cerul dintr-odată trezit și viu se rotesc în privirea lui mare. Scrâșnetul frânei, țipete, Salvarea. Nor alburiu, suspect, grăbite bătăi de aripă, gata să se înalțe : explozia clipei confuze. În jur, nerăbdarea bărbaților la ora de prânz. În seria de autor „Norman Manea“ au apărut: Întoarcerea huliganului Sertarele exilului. Dialog cu Leon Volovici Înaintea despărțirii
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
încetul, spre Cotroceni. Nici nu știi cum de la o vreme, ai să auzi pe acest post, că Băsescu face numai lucruri bune, că Opoziția este chiar praf și pulbere și ne ucide din fașă toate speranțele de mai bine, că salvarea noastră este numai și numai în luminosul partid PD-L, condus ferm de marele cârmaci, Traian Băsescu. Până atunci, nu am decât să închei cu urarea actuală a Realității TV: „Să ne trăiască și să ne moară toți politicienii". Chinezarii
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
fiindcă este o luare în seamă a sărbătorii mai presus de ceilalți oameni, care știu doar că a trecut Postul mare și chiar din prima zi de Paști au dezlegare la friptane, sarmale, răcituri, cozonac, pască, ouă roșii, Colebil și Salvare (nu uitați numărul, 112). Din goana ideilor, este normal ca să mai spun și adevărul despre ceea ce simt pentru această sărbătoare și Doamne, am observat că tare mai oropsești popoarele care, cu cât cred mai mult în Tine, cu atât le
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
cu toată opoziția lor, perșii au pustiit toată Beoția, au capturat Atena și au controlat ani în șir Peninsula Balcanică. Bineînțeles că sunt istorici militari, care admit, că o retragere controlată a trupelor lui Leonidas, ar fi permis, nu doar salvarea unui corp oaste din fața cavaleriei persane, ci menținerea poziției excelente a bazei navale, de unde flota grecilor genera mari bătăi de cap forțelor de invazie. Dar cum se spune, despre morți numai de bine". Și conchide nea Grigore: „eventualitatea ca decizia
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
eroului", este el însuși neclar. Chiar statuia regelui-erou Leonidas, prezentat nouă, ca un bărbat musculos și arătos, ca un fotomodel al zilelor noastre, nu întruchipează absolut deloc, tipul eroului cotidian, cel ale cărui sacrificii și succese fac posibilă supraviețuirea familiei, salvarea unor valori spirituale, ori măcar păstrarea unor speranțe. Se pare că mult mai prezenți, sunt acei eroi mărunți pe care ni-i identifica, marele învățat Nicolae Iorga, care spunea, într-un discurs prezentat la Radio, prin anii '30:" „cât de
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
un lanț gros și îl somase pe bărbatu-său: ori dai pensia în casă, ori mănânci la crâșmă. Fire blajină, capul familiei încercă să vadă cum e să trăiești doar cu lichide. Doamna Firidă, natură practică și iubitoare, sună la salvare și-l declară nebun. Sosiră doi haidamaci care-l umflară cu manieră: domnu’ Firidă, ce naiba, vă știe un Botoșani întreg ca om cu scaun la cap, ce rost are să vă dați în spectacol? În special Crăciunul și Paștele și le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]