2,664 matches
-
felul de scorniri scârboase împotriva Laurei?” m-a întrebat. Avea chiar o teorie despre forța subversivă a dragostei care, zicea el, se cuibărește în adevărul ei ca într-o oază; de aceea orice flagel tinde în mod natural s-o înăbușe ori măcar s-o murdărească. L-am ascultat, dar am rămas opac la argumentele lui. Știam una și bună. Că Laura reprezenta pentru mine un risc. Putea să mă zdruncine cu realismul ei și nu vroiam. Câtă vreme eram bolnav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
examinam balta. Abia atunci am observat că apa devenise parcă mai neagră și sporise mătasea broaștei. Barca târa după ea adevărate zdrențe verzi. Pâlcurile de stuf sporiseră și ele. Dacă nu era curățată, balta avea să devină în curând impracticabilă, înăbușită de alge, de stuf și de mâl. Probabil, mi-am zis, pescarii nu mai vroiau s-o curețe. Nu-i interesa. Pește nu exista acolo, iar ca să întrețină un drum pentru cei din azil nici atât. Când am ajuns la mal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
crestele celor mai înalți munți, poate chiar mai neîndestulător. Străinul îl privi cu luare aminte, iar Auta zâmbi ca să arate că nu-i e frică. Dar îi era. Socoti că îndrăzneala lui a fost nesăbuință. Străinul urmărea să-l ucidă, înăbușindu-l. Lui nu-i păsa pesemne, căci zâmbea. Îl va ucide poate ca să-l mănânce cu frații săi, cum fac unele neamuri sălbatice din Țara Nisipurilor. Numai că acelea nu-și înăbușă vrăjmașii: îi spintecă. Dacă așa trebuia să fie
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
a fost nesăbuință. Străinul urmărea să-l ucidă, înăbușindu-l. Lui nu-i păsa pesemne, căci zâmbea. Îl va ucide poate ca să-l mănânce cu frații săi, cum fac unele neamuri sălbatice din Țara Nisipurilor. Numai că acelea nu-și înăbușă vrăjmașii: îi spintecă. Dacă așa trebuia să fie, va fi așa, se gândi Auta cu tristețe, părîndu-i rău numai că ceea ce a apucat să afle nu va mai ști nimeni dintre oameni. Nici pe Nefert n-o va mai vedea
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
se încolăcea deasupra și atunci unul dintre ei strigă: - Muntele de Foc! Dimineața abia se revărsa și cerul era încă vânăt. Apele mării erau liniștite și călătorii se bucurau de priveliște, când deodată Mpunzi le arătă cerul, rostind cu glas înăbușit de tulburare: - Vine zeul! Și toți văzură lunecând ușor și domol pe cerul din ce în ce mai limpede, un trup lung și argintiu ca de pasăre ciudată strălucind în razele soarelui care abia se ridica din mare. Cu toții cunoșteau pasărea aceea și știau
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Atlantida, numai din pricina lui Tefnaht... Auta își opri gîndul: oare numai din pricina lui Tefnaht?... Lacrimi mari îi udară genele. Nefert văzu. Văzu și Hor. Nici unul nu vru să-l tulbure și nici unul nu spuse nimic. Dar Auta simțea că se înăbușă. Zise sfîșiat: - Eu, Hor, mă auzi, Hor, eu, numai eu sunt vinovat de toate! Acum știu bine: numai eu... Hor se întristă. - Tu? De ce tocmai tu! - Dacă nu v-aș fi rugat să mă duceți cu luntrea... Hor pricepu și
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și o oarecare vinovăție, de care se eliberase promițându-și că Îi va imortaliza spiritul În opera lui, În special prin eroinele lui. Istoria pe care i-o relatase lui Du Maurier, ca și altora, a unei iubiri de tinerețe Înăbușite cu cruzime de soartă tocmai când stătea să Îmbobocească, explica și, În același timp, pecetluia o existență de celibatar, dedicată artei. 2 Henry nu-i spuse lui Du Maurier nimic despre Constance Fenimore Woolson, În anii din urmă, În viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
zile după aceea. Plânse, stând alături de mama văduvă și surorile lui Balestier, În timp ce sicriul era coborât În groapa noroioasă. Părea incredibil și imposibil de Împăcat cu ideea unei Providențe binevoitoare faptul că o viață tânără și plină de promisiuni fusese Înăbușită printrun gest atât de banal cum era băutul unui pahar cu apă contaminată - probabil la Londra, Înaintea plecării În Germania. Dar lacrimile erau și pentru sine. Balestier fusese mai mult decât un agent eficient; În scurta perioadă de colaborare dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
am terminat cu piesa asta. Daly mi-a stricat cheful pentru totdeauna, zise Henry mohorât. Ideea de a Încerca să găsesc alt director de trupă pentru ea mă umple de greață. Trebuie să plec, adăugă el, văzând-o cum Își Înăbușă un căscat. — Da, s-a făcut târziu, Îi răspunse ea ridicându-se În picioare. Sper Însă că nu renunți dezgustat la teatru. — Nu. Apoi, după o pauză meditativă, adăugă: — Îi mai acord un an. Gândul acesta Îl calmă, devenindu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Poate costumul era, Într-adevăr, puțin prea ambițios, Îi șoptea o voce interioară. În orice caz, era dificil de purtat și ea Însăși avusese Îndoieli, la repetiția generală, că Rose Saker se va ridica la Înălțimea lui, dar și le Înăbușise. Acum, toată siguranța actriței se risipise și se uită cu groază În priviri la Alec, când intră. Aceasta afectă jocul lui, care Începu să Îngroașe rolul mirelui nerăbdător, Într-o Încercare disperată de a concentra din nou atenția publicului asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
DANIEL BĂNULESCU Pe Calea Victoriei, trăsuri, blagoslovite multe cu doi până la patru ponei, se lasă-n genunchi și cuprind, în căușurile lor articulate, doamnele în pantofi de mătase. Moștenitori, mutilați, pești, cartofori, primadone, fanfaroni, parașute, tiribombe de lux, crupieri și galanți înăbușe locul. La Pielea Goală, celor ce cred în salvarea lumii de către o bucățică de cur li s-a adus varieteu. La Buh, Aliat, Talmeș-Balmeș, cele mai cosmopolite terase din lume, alături de trupele dansatoarelor suedeze sau cehe, rele de muscă, de-
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
a doua doamne Rossi nu i se permitea să uite acest lucru. Cele bune să se-adune, cele rele să se speletc "Cele bune să se‑adune, cele rele să se spele" — Poftim, mami! Mițul dejun, a spus o voce înăbușită din spatele ușii de la dormitor. Apoi s-a auzit bubuitura unui picior repezit în ușă și Milly a intrat în cameră cu o tăviță în brațe. La loc de mare cinste, chiar în mijloc, era așezat un borcan de gem cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
făcând-o să-și piardă accentul meticulos studiat) Ai zice că-i taman dragul de Deggle în persoană ăl de-ți vorbește. Și se arăta extrem de încântată de ghidușia jocului ei de cuvinte. Atunci Vultur-în-Zbor își zăvora gura și își înăbușea gândurile. A doua îi aparținea chiar lui Deggle. Insul venea și pleca pe drumul său neștiut, se fâțâia când înăuntrul, când în afara vilei doamnei Cramm de pe coasta sudică a Maurispaniei, și de fiecare dată când pleca, își flutura mâna fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
călătorul și-ar putea găsi adăpost. A privit plin de entuziasm înspre Virgil și era gata să dea glas bucuriei sale neașteptate. Dar fața tovarășului său era înnegurată și împietrită. Ar fi fost mai bine să stea liniștit. Vultur-în-Zbor își înăbuși entuziasmul clocotitor. Acasă: iată cuvântul care declanșase totul. I se furișase în cap pe când privea orașul din luminișurile pădurii. Venise neanunțat, stecurându-se în el printr-o rază de lumină de la ferestrele îndepărtate. Acasă vine marinarul, acasă de pe mări, acasă vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
lor, silueta omului numit Piatră târându-se și dând binețe pietrelor. Vultur-în-Zbor mai auzea undeva în apropiere un clic-clac de potcoave ascuns de pâlcul de case și din când în când ajungeau până la ei niște râsete purtate de vânt și înăbușite de ceață. Sursa râsetelor era la capătul îndepărtat al drumului pietruit, în partea opusă casei lui madame Iocasta. Acesta era momentul de care se temuse Virgil și pe care știa că trebuia să-l înfrunte. Aceasta era Elbaroom, căminul comunității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
în viața ei doamna Gribb trăgea cu urechea în mod intenționat. TREIZECI ȘI PATRU Pe măsură ce străbăteau încăperea lungă și îngustă, în urma lor, tăcerea se așternea. Era ca și cum ar fi răspândit vreo substanță ucigătoare invizibilă, care omorae cuvintele pe buzele oamenilor și le înăbușea mișcările înainte de-a fi făcute. Substanța mai era și magnetică, din moment ce ochii celor amorțiți nu mai erau în stare decât să-i urmărească pe cei doi oameni în mersul lor. Aici liniștea era ceva neobișnuit aici. Intrarea lui Virgil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ratat șansa. Tu ești distrus, iar eu m-am așezat. Ești mai mult decât distrus... ești pe cale să fii îmbălsămat aici. Cu un bordel drept piramidă. Cu... Madame Iocasta zise: — Taci. Vultur-în-Zbor, în care se dezlănțuiseră toate frustrările și vinovăția înăbușite până acum, se opri bâlbâindu-se, și rămase așa, prostit, în camera cu parfum de mosc, în timp ce Virgil chicotea, Gilles Priape se uita descumpănit, Kamala Sutra îi săruta picioarele lui Virgil, iar madame Iocasta turba de furie, fără să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ciocnit de Prepelicar. Femeii i-a scăpat farfuria pe care o ducea. El s-a șters în locul unde corpurile li se atinseseră, părând dezgustat, și a spus: — Prepelicarule, ești o proastă neîndemânatică. — Da, Grimus, a răspuns ea. Vultur-în-Zbor și-a înăbușit o izbucnire de mânie, amintindu-și sfatul lui Virgil: Așteaptă momentul potrivit. Hipnotizarea Mediei a fost un succes total. Sugestia post-hipnotică i-a îndepărtat complet din minte vuietul. Vultur-în-Zbor s-a înveselit puțin, apoi s-a gândit: Mă întreb câtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
asortat. Oricum, povestea lui Gayle Fender se va termina la fel cum se termină toate poveștile de acest gen: cu un „nu comentez“ și cu ea părăsind sala de judecată, cu ochii În pământ, pe ușa din spate. Lumea afacerilor Înăbușă revolta: avem metodele noastre ca să te reducem la tăcere. Cel mai bine merge când Îți Îndesăm bancnote de 50 £ În gură. Dau clic pe e-mailuri. Patruzeci și nouă de mesaje noi În inbox de când n-am mai fost la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
și relativ nazale ale adolescentului. Gângurelile devin În final mai nuanțate În momentul În care pasărea se Împerechează. Din Obiceiurile porumbeilor E liniște aici pe pervazul exterior. Se aud claxoanele și zumzetul traficului de dedesubt, dar sunt amortizate de Înălțime, Înăbușite Într-o plapumă de aer. Sunt foarte aproape de porumbiță. O văd și mă vede și ea pe mine. Scoate un uguit jos și gâtul Îi tremură violent. Toate instinctele Îi spun să zboare, toate, cu excepția celui care-i spune să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
cu atîta furie, Încît a Început să-mi curgă sînge de sub unghia degetului mare. Pe margine se Înșirau firme de neon, reclame la beach-baruri, restaurante pescărești și cluburi de noapte În aer liber, un baraj de semnale care aproape că Înăbușea alarmele stridente ce răsunau dinspre judecătoria din Marbella. Frank era nevinovat; practic toată lumea implicată În investigație era de acord cu asta. Faptul că pledase vinovat era o șaradă, parte a vreunui joc bizar pe care Îl juca Împotriva lui Însuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
lui Saddam Hussein. Dar rămâne semnificativ faptul că, la alegerile prezidențiale din 2009, când conservatorul Mahmoud Ahmadinejad obține al doilea mandat, în fața reformatorului Mir-Hossein Moussavi, mare parte dintre tinerii și intelectualii care s-au integrat în „mișcarea verde“ a opoziției - înăbușită în sânge la Teheran - purtau la gât emblema Farvahar (omul înaripat închis într-un cerc) a credinței zoroastriene, ca simbol al întoarcerii la religia primară a Persiei. În Teheranul anului 2011, la Universitatea Azad, am văzut mai mulți tineri de
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Două nopți nu dormi, măcinat de tristețea că prietenul Shams nu-i dădea un semn. În vinerea rugăciunii, când ochiul lovit se îngălbenise, apăru în bazar, însă Shams nu era în niciunul dintre locurile lor cunoscute. O durere uriașă îl înăbuși pe când înțelese că nu știa mai nimic despre prietenul său, unde locuiește și dacă acela era numele lui cu adevărat. Alergă spre „Ulduz“, cu inima bubuind, ca un îndrăgostit. — Shams e pe aici? Sunt Omar, trebuie neapărat să-i vorbesc
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
vorbească, nu se mai auzea nimic, se lăsase o tăcere apăsătoare. Nu-mi închipuisem niciodată că e atât de greu să suporți o tăcere care te constrânge să stai într-un loc de unde ai vrea să fugi. Simțeam că mă înăbuș și că mi se face greață. Ce-i interesează pe ei cum arată pământul și soarele? mi-am zis. Ce legătură au ei cu pământul și soarele? Să le spun ceva, orice, numai să plec cât mai repede... să nu
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
temut că voi orbi înainte de a mai vedea o dată locurile dragi, din tinerețe, și m-am decis să mă revolt, înainte de a fi prea târziu. Am început să zbier că nu mai rezist să stau închis în casă, că mă înăbuș. Supraveghetoarea s-a speriat și s-a dus să le spună. Urmarea a fost că m-au lăsat să vin aici. Ce și-or fi zis? N-are decât să discute cât poftește cu chiparoșii, să le explice cum e
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]