8,252 matches
-
cu un fel de mini- lanterne cu leduri albastre-violet care emiteau o lumină suavă, învăluitoare, recunosc că m-a surprins acest fapt. Fie care an se distinge prin „gadgetul” său religios, noutate absolută. Anul acesta este vorba de pahare și căni de porțelan, de bună calitate, imprimate cu chipul Sfintei Parascheva. O cană costă șase sau șapte lei, depinde de vânzător, adică 1,2 euro, la cursul zilei. Librăria și casa de editură „Doxologia” a Mitropoliei Moldovei și Bucovinei are un
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
lumină suavă, învăluitoare, recunosc că m-a surprins acest fapt. Fie care an se distinge prin „gadgetul” său religios, noutate absolută. Anul acesta este vorba de pahare și căni de porțelan, de bună calitate, imprimate cu chipul Sfintei Parascheva. O cană costă șase sau șapte lei, depinde de vânzător, adică 1,2 euro, la cursul zilei. Librăria și casa de editură „Doxologia” a Mitropoliei Moldovei și Bucovinei are un stand uriaș, raportat la cele din jur, amplasat strategic, chiar la intrarea
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Europa Liberă a făcut cunoscute inițiativele de grup, precum Grupul de acțiune Banat (Albert Bohn, Rolf Bossert, Werner Kremm, Johann Lippet, Anton Sterbling, William Totok, Richard Wagner, Ernest Wichner) și Sindicatul Liber al Oamenilor Muncii din România (inițiat de Ion Cană și economistul Gheorghe Brașoveanu cu sprijinul lui Gheorghe Calciu-Dumitreasa), continuat după arestarea primilor de alți purtători de cuvânt (I. Popovici, A. Nagy, G. Stancu, N. Dascălu, M. Vlad, A. Comșa și R.S. Ghiță) trimiși la rândul lor în închisoare. De
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
s-a declarat clar împotriva condamnării și va fi probabil în stare să oprească odioasa execuție. Dar regimul comunist ce a făcut și ce face cu opozanții? Uită câți au fost omorâți în închisorile sale. Preotul Calciu, Gheorghe Brașoveanu, doctorul Cană, care au încercat un dialog cu teroarea de partid, unde se află? Ce au făcut cu ei regimul și Securitatea? Securiștii sunt azi la tot pasul, bine plătiți, rotofei de mâncare bună și pierdere de timp, îmbrăcați bine în haine
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
România. Trebuie să încep prin a vă felicita pentru maniera strălucitoare în care ați înăbușit plăpânda mișcare de disidență, cât și tinerele sindicate independente, ale căror conducători zac în închisori sub acuzația de a fi legionari, exemplu: părintele Calciu, doctorul Cană și mulți alții. Nu intenționez ca prin această scrisoare să fac literatură, ceea ce oricum nu ar fi pe gustul dvs. Directivele dvs. sunt clare și în această direcție: Arta trebuie să oglindească realitățile vieții în societatea comunistă. Acest lucru încerc
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
acolo pe Bucurescu Gianu, șeful Securității Capitalei, destul de Bronet. Are însă părul vopsit, pentru ca vreodată să fie mai greu de recunoscut și să rămână nepedepsit. El coordonează asuprirea, maltratările și persecuțiile împotriva preotului Gheorghe Calciu-Dumitreasa, Mihai Botez, Dorin Tudoran, dr. Cană, Gheorghe Brașoveanu, Iuga Dumitru și Radu Filipescu. Securitatea stipendiază pe Michael Titus și pe alții aflați în emigrație care scriu că în România au loc inundații cu lapte și miere de Scornicești, iar oponenții au înnebunit iremediabil de prea mult
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
aveam nevoie. Doream să bem mereu apă proaspătă, precizează Vasilică. Seara, la lampă, Vasilică lucra la finisarea unei lucrări. Eu mă uitam într-o revistă, cînd mi-a spus: Katia, îmi dai un pahar cu apă? Sigur! Sar și iau cana de apă, mă duc în tindă, unde era întuneric, și o umplu. Vin la Vasilică și-i întind cana. Acesta bea lacom 4-5 înghițituri și apoi se oprește. Ce-i asta? Apropiem lampa. În cană erau lături pentru porc. Tărîțe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Eu mă uitam într-o revistă, cînd mi-a spus: Katia, îmi dai un pahar cu apă? Sigur! Sar și iau cana de apă, mă duc în tindă, unde era întuneric, și o umplu. Vin la Vasilică și-i întind cana. Acesta bea lacom 4-5 înghițituri și apoi se oprește. Ce-i asta? Apropiem lampa. În cană erau lături pentru porc. Tărîțe, resturi de la vase spălate, mizerii de tot felul. Sînt oripilat de întîmplarea aceasta stupidă. Katia îl sărută afectuos pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
apă? Sigur! Sar și iau cana de apă, mă duc în tindă, unde era întuneric, și o umplu. Vin la Vasilică și-i întind cana. Acesta bea lacom 4-5 înghițituri și apoi se oprește. Ce-i asta? Apropiem lampa. În cană erau lături pentru porc. Tărîțe, resturi de la vase spălate, mizerii de tot felul. Sînt oripilat de întîmplarea aceasta stupidă. Katia îl sărută afectuos pe soțul ei drag. Îl mîngîie. Îl strînge în brațe, îi pune capul între sîni. Ei, ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
aici, m-au adus pe mine. Moș Cazacioc era curat ca un ou roșu și pe sub cămașa albă ca neaua, foșneau niște mușchi de mai mare mirarea. Pe o masă, pregătită din timp, erau tot felul de bunătăți și o cană cu vin roșu. Eu nu beau, sare nepotul, sînt cu mașina. Dar eu beau, spune Cazacioc vesel. Vîntul mîngîia dealul lui Cazacioc și de jur împrejur era o priveliște de basm. Nevasta nepotului s-a îmbujorat, nepotul s-a smochinit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
avizat, care avea avantajul în fața vânzătorilor de a vorbi spaniola, dar și dezavantajul de a se tocmi "la sânge" nu de dragul prețurilor ci de dragul tocmelii, am dat peste o carte plină de interes, parfum și culoare: "El hijo alegre de la cana de azucar biografia del Ron'' "Copilul vesel al trestiei de zahăr biografia romului", publicata de Fernando G. Campoamor la Havana în 1985. Video Napoli poi mori! O fi, nu m-a impresionat cine știe ce! Dar să vezi Havana și să nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
El primer viaje de Cristo-bal Colon a Cuba". Casa Editorial Abril, Habana 2006. Alvar Nunez Cabeza de Vaca, "Nau-fragios", Madrid 1989. Antonio Nunez Jimenez, "El Archi-pelago", Editorial Centros Cubanos, Ciu-dad de la Habana, 1982. Fernando G. Campoamor, "El hijo alegre de la cana de azucar-biografia del Ron", Habana 1985. Fernando Ortiz," Los negros escla-vos", 1916, Editorial de Ciencias sociales. Simon Sarasola, "Los huracanes en las Antillas", Madrid 1928. Enrique Cirueles, "El imperio de la Habana", Ed. Casa de Las America, 1993. Martin A.Gosch
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
rămăsesem fără cel mai popular și universal mecanism de măsurare a timpului. Cum ne vom descurca? Ce vom face? Era întuneric deplin într-o cameră friguroasă în care șapte ființe omenești stăteau năucite și debusolate. Doar deasupra plitei, într-o cană umplută cu boabe de porumb "dintele calului", sub icoana Maicii Domnului cu Pruncul, pâlpâia luminița unei biete lumânări ceva mai mărișoare decât fitilul unei candele. Cât o fi ceasul? Cât? Dar e zi sau e noapte? O, Doamne, constatăm încă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
moș Danilov. Să-ți trăiască. Și vrei să-ți aduci familia aici, nu? Într-adevăr moș Danilov. Soția și copiii. Mă gândeam eu. Hai cu mine, Văsălie. Au intrat în cămăruță. Un pat și o masă cu două scaune. O cană pe un taburet alături de căldarea cu apă. Sărăcia pământului... Șezi, Văsălie. Io nu mi-s bogat, din contră. Da' ce mânc io îț dau și ție. Ia și mâncă! Acestea fiind zise, bătrânul Danilov, sârbul sărac, singur cu desăvârșire în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
moșului nu era racordată la sistemul de electrificare. Sursa de lumină o constituia o lampă de petrol. Prin urmare, nici grăjdulețul lui nu avea curent. Seara, înainte de a ne culca, mama aprindea o lumânare pe care o introdusese într-o cană spartă umplută cu țărână pe care o găsise tata lângă gardul reparat. După ce adăpa iepele și le umplea ieslea cu iarbă cosită de pe câmp, tata se așeza lângă noi, aflați în jurul lumânării aprinse care-și pâlpâia flăcăruia în "garsoniera" iepelor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
plângea cu hohote, neputându-se opri. Deodată grăjdulețul s-a luminat și proprietarul cu lampa în mână se uita curios și alarmat la noi. Ce-i oameni buni? Ce-ați pățit? Ce s-a-ntâmplat? Tata a aprins lumânarea din cana spartă; bătrânul s-a apropiat cu lampa ceva mai mult de locul incidentului și au constatat ce se întâmplase. Părul mamei era ud și îi atârna pe față sub formă de lațe scălâmbăiate și lipicioase; urechile îi erau astupate, gâtul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Aciocîrlănoaiei. Nu mai era nimic de spus. Moșul și-a luat lampa fumegândă și, fâlfâind din poalele halatului ca niște largi aripi de liliac uriaș, s-a retras în cămăruța lui, în timp ce tata, afară, îi turna din căldare apă cu cana mamei pe bustul gol, străduindu-se să îndepărteze, pe cât posibil, urmele unui duș surpriză. Părinții noștri au ajuns repede și unanim la aceeași concluzie. Trebuia să ne mutăm din grajd. Cu cât mai repede, cu atât mai bine. În ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
desfăcea curent la domiciliu produse lactate și a cumpărat un litru de lapte. L-a încălzit bine-bine, adăugându-i o lingură de untură care s-a topit și s-a omogenizat cu lichidul vindecător, dându-ne fiecăruia dintre noi o cană din produsul miraculos. Lucrurile nu s-au oprit aici. Perseverentă și hotărâtă să îndepărteze chiar și cele mai mici sechele de pe urma celor întâmplate și pentru a avea zilnic, la orice oră, sursa binefăcătoare a acestui medicament natural, mama a hotărât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
ajuns la moș Danilov. Ne-am luat rămas bun de la bătrânul cumsecade și inimos și, cu Miți de funie, am ajuns acasă. Toți eram deosebit de bucuroși. Tata a muls-o, iar mama ne-a servit în aceeași seară câte-o cană de lapte cald, minunat, marca "MIȚI". Laptele m-a uns la inimă. Privindu-mă cu duioșie, tata s-a aplecat puțin spre mine și mi-a spus pe un ton discret cu adânci vibrații emoționale, ca și cum cele transmise ar fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
mireasma de liliac, a rătăcit în neștire până spre dimineață. A ajuns acasă în zori. "Se uita parcă uimit la gardul vopsit în verde. Deschise portița care scârțâi, trist." Ajuns în casă, tânărul bău cu sete apă sălcie dintr-o cană de pe lavoar, se spălă, tremurând, își scoase haina, uzată, o perie, în neștire, își scoase cravata și, tremurând, scrise cu febrilitate trei scrisori, scoase briciul, îl șterse cu grijă, pe urmă, tot așa, în neștire, arse scrisorile în scrumieră, își
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
au primit cei fără de care radicalizarea conștiinței colective s-ar fi produs mult mai greu, iar revolta ar fi izbucnit mult mai târziu? Ce scutiri, indemnizații, permise, locuri de case au primit Carmen Popescu, Gheorghe Calciu și Vasile Paraschiv, Ionel Cană, Doina Cornea și Gheorghe Brașoveanu, Gabriel Andreescu, Paul Goma și Dan Deșliu? Dl Ion Iliescu ține morțiș să intre în istorie la braț cu un pretorian agramat, care, luat la bani mărunți, fie înjură de mamă, fie urlă: „Actele vorbește
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
simpli și neinstruiți; al doilea, demnitatea la care au fost chemați cu atâta gingășie 1; al treilea, darurile și harurile prin care au fost înălțați deasupra tuturor părinților din Vechiul și Noul Testament. 276. DESPRE PRIMA MINUNE FĂCUTĂ LA NUNTA DIN CANA GALILEII, SCRIE SFÂNTUL IOAN ÎN 2,1-11. 1. Primul. Cristos, Domnul nostru, a fost chemat la nuntă împreună cu ucenicii Săi. 2. Mama Îi face cunoscută Fiului lipsa vinului, spunând: („N-au vin!”); și le-a poruncit slujitorilor: („Orice vă va
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
eu privirea spre "înalt". Am rămas așa cam o jumătate de oră și nimic! Fiind deja vremea prânzului, ziariștilor li se făcuse foame. Am ochit un chioșc alimentar, am găsit acolo câteva pâini, le-am cumpărat și, aidoma Mântuitorului în Cana Galileii, am început să le împart, fără nici o șansă de a le înmulți. Observasem în apropiere o baracă și cineva mi-a spus că acolo se organizase o cantină pentru muncitori. Am intrat, erau mese și bănci de lemn, totul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
lumină, nu plătiți mâncare, consumați liniștite tot ce e nevoie, noi plătim și vă mai dăm și salariu. Trebuie să fiți recunoscătoare! Nu eram în măsură să răspund mai dur. Eram în țara ei, în casa ei, beam ceai din cana ei. Eu nu aveam nimic. Decât o inimă amară. Scrisoarea 25 Primul lucru de care mi-a fost dor după scurt timp a fost o biserică ortodoxă. Nici acum n-am găsit o! Cred că într-un singur oraș sunt
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
nu-ți mai spun ce frumos e revelionul altora! Scrisoarea 41 Când Concetta pleca de acasă, era sărbătoare. Imediat ce auzea motorul mașinii, Salvatore îmi cerea o bomboană (bineînțeles că trebuia să iau fără să se cunoască). Eu îmi făceam o cană de ciocolată caldă, ungeam o felie de pâine cu marmeladă și savuram un mic dejun. Din pâine tăiam doar o felie subțirică; nimic nu trebuia să pară consu mat, pentru că începea să pună întrebări ca piticii din Albă-ca-Zăpada: Cine a
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]