2,524 matches
-
trei nume ale lumii mondene veneau să-l susțină pe Moussavi, pentru că toți cinci purtau panglica verde. Sonia, însă, era indecisă. Ea îl întâlnise pe Ahmandin, se priviseră ochi în ochi. Pentru ea, Președintele era un Khoshtip, cu un zâmbet cuceritor. L-ar fi tuns, l-ar fi bărbierit, i-ar fi pus pălărie de culoa rea gălbenușului crud. Era negricios, l-ar fi decolorat, îmbrăcându-l într-o cămașă argintie, l-ar fi redecorat, ca pe un star tânăr, pentru
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
atât de bogată încât își închipuie că la ea sunt mereu dreptatea și legea. — Măi fată, suspină avocata, lasă-mă să te întreb, pentru asta te-ai ținut tu departe de orice bărbat? Ca să fii prostituata cu acte a unui cuceritor care-ar vinde pielea oricui ca s-o scape nevătămată pe-a lui? Ai știut vreodată ce-a spus în ziare, când tu te aflai aici, sub tortură? „Am încredere că justiția o să-mi salveze onoarea!“ — Nu vorbi așa despre
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
ferit să lupte în ceasuri prea însorite, deoarece nu voia să cucerească lumea ca un om, ci ca un zeu, mi-a explicat ea în șoaptă. Și-a purtat bătăliile pentru a obține ceea ce grecii îi refuzau, recunoscîndu-i meritul de cuceritor al lumii, dar nevrând să i-l recunoască pe acela de cuceritor al unei liniști fără sînge." Am observat că arbuștii roșii făceau o floare veninoasă, care te mușca în clipa când voiai s-o miroși. Ea s-a aplecat
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
lumea ca un om, ci ca un zeu, mi-a explicat ea în șoaptă. Și-a purtat bătăliile pentru a obține ceea ce grecii îi refuzau, recunoscîndu-i meritul de cuceritor al lumii, dar nevrând să i-l recunoască pe acela de cuceritor al unei liniști fără sînge." Am observat că arbuștii roșii făceau o floare veninoasă, care te mușca în clipa când voiai s-o miroși. Ea s-a aplecat să rupă una, iar eu i-am strigat să n-o atingă
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
plin avânt romantic, o nouă repliere a dandysmului pe ambele țărmuri ale Canalului Mânecii. Primul care presimte schimbarea e tot Chateaubriand, când se mai Întremează descriind prezentul dandysmului: „Din fericire, azi lucrurile nu mai stau astfel. Un dandy autentic are aerul cuceritor, distant, insolent, o toaletă Îngrijită, mustața sau barba tunse cu grijă ș...ț”. La fel și Alfred de Musset, firav copil al propriului secol, mărturisește În aceleași vremi, ros de melancolie, proaspăt refuzat la „Jokey Club”: „Un sentiment de rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ascensiunea micului ofițer din Corsica pentru orice tânăr (francez sau nu) Însetat de putere, clocotind de energie, s-au scris biblioteci Întregi. Opus cu totul lui Brummell, nu-i mai puțin adevărat că el demonstrează lumii Întregi că e un cuceritor fabulos și, În plus, un unicat absolut. Proiect de care nici un dandy autentic nu rămâne străin. Dovadă că a devenit un loc comun al dandysticii următoarea ironie la adresa celor care, din neputința de a deveni Napoleoni, s-au făcut Brummelli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de pe malurile Tamisei se dovedește ceva mai unitar decât În Franța, fără atâtea contorsiuni și nuanțe, poate și pentru că relaxarea cenzurii morale victoriene Îi Îngăduie acestuia să se dezvolte În voie. Whistler, artistul american descins la Londra ca un veritabil cuceritor, Își lasă - la propriu - o amprentă ieșită din comun asupra finalului de secol: monograma În formă de fluture cu care Își semnează opera. Dar nu numai atât: vestimentația elegantă, figura compusă ca o mască drăcească (mustăți răsucite, barbă de țap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Disraëli pare desprins dintr-un roman. Asemenea eroului său, el știe că, dintre cele trei căi prin care un tânăr poate ajunge În vârful piramidei sociale - sângele, bogăția și geniul -, doar ultima Îi e la Îndemână. Are toate calitățile unui cuceritor: inteligență sclipitoare, umor, ironie, sarcasm, eleganță, ambiție, artă a manipulării celorlalți. După ce se lansează ca prozator de primă mână semnând câteva romane importante, foarte bine primite, ajuns vedetă a saloanelor, el intră În politică. Iar ascensiunea sa va fi de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
nu are prea mare valoare estetică, succesul său În epocă e de nestăvilit. Contribuie, fără doar și poate, la aceasta și stilul dandy-ului Eugène Sue, care se distinge printr-un bun-gust aparte, dar și printr-un dar al sfidării, cuceritor până la urmă. Învăluit În delicatul parfum al cameliei prinse la butonieră, cu hainele satinate, mănușile crem și inelele sofisticate, Sue Își impresionează prietenii și prin fastul excentric al apartamentului său, Îmbibat În arome exotice și În efluvii de opium. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
asupra strategiilor devenite ele Însele o podoabă, elaborate ironic, hipercalculate, „tipic masculine”. Unde s-ar afla atunci dandy-ul? Baudrillard nu descrie În mod special această categorie de seducători. Dar am putea deduce că un dandy Își exercită forța de cuceritor pe ambele căi. Natură efeminată, el Își transformă Întregul corp Într-un text imens și viu, silit să „vorbească”. Despre suprafața sa cea mai expusă și mai Încărcată de sens, veșmântul, am scris deja. Care ar fi Însă reprezentările dandy-lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
complicată ar fi teoria pe care ar trebui să o aplicăm dandy-lor. Pentru moment, ne vom mulțumi cu mult mai puțin, nevrând să ne abatem de la structura capitolului dedicat dandysmului ca strategie a seducției. Naivii ar putea crede că obiectul cuceritorilor dandy e femeia, din simplul motiv că seductologii privilegiază sexul slab drept țintă a Întregii strategii amoroase. Doar că, În cazul dandy-ului, femeile se transformă cel mai adesea nu În obiect al dorinței, ci În principala sursă a disprețului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
glasuri Îi impută dandy-ului deficitele endocrine, impotența, sexualitatea blocată, exhibiționismul, narcisismul (ca autoerotism). Legături primejdioase tc "Legături primejdioase " Dacă femeile sunt excluse (cu cele câteva relative excepții) din procesul seducției, atunci se poate deduce că Întreg arsenalul dandy-ului cuceritor se Îndreaptă spre bărbați și, cu precădere, spre bărbații tineri. E adevărat, majoritatea dandy-lor sunt homosexuali. S-a spus chiar tranșant: „Nu orice homosexual este dandy, dar majoritatea dandy-lor de la sfârșitul secolului al XIX-lea sunt homosexuali notorii”1. Subiect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
s-a dovedit originalitatea lui Brummell, aici s-a deosebit el În mod esențial de Richelieu și de aproape toți bărbații pregătiți să seducă. El nu era ceea ce lumea numea libertin. În vreme ce Richelieu Îi imita cam prea mult pe acei cuceritori tătari care-și făceau pat din femei Încolăcite, Brummell n-a avut niciodată asemenea prăzi și trofee ale triumfului. Vanitatea nu i se Îmbiba niciodată cu un sânge arzător. Sirenele, fiicele mării, cu vocea lor ispititoare, erau acoperite cu solzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
că vor să tacă, tăcerea lor este răsunătoare. Dar, În sânul romantismului Însuși, sterilitatea acestei atitudini apare la câțiva revoltați care Întruchipează atunci un tip de tranziție Între excentricul (sau Extraordinarul) și aventurierii noștri revoluționari. Între nepotul lui Rameau și „cuceritorii” secolului XX, Byron și Shelley se bat deja, deși În mod ostentativ, pentru libertate. Și ei se expun, dar altfel. Revolta părăsește, Încetul cu Încetul, lumea lui a părea pentru aceea a lui a face, În care se va angaja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
totul în cale, părăduind grădini și livezi, scoțând din rădăcini mii de copaci, ulmi tineri și majestuoși, nuci bătrâni de sute de ani, frasini, migdali și sorbi, pătrunzând apoi în inima cetății, cărându-și la vale toate trofeele precum un cuceritor tătar, învăluind cartierele din centru, spulberând sute de case, prăvălii și magazii de mărfuri, făcând una cu pământul locuințele construite pe poduri, formând, la sfârșitul zilei, din cauza dărâmăturilor care năpădiseră albia fluviului, o imensă mlaștină care înghițise curtea moscheii celei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ostilă și dărăpănată. Fès era altceva, iar eu am avut la dispozițe întreaga tinerețe ca s-o aflu. De la prima noastră întâlnire, în anul acela, nu mi-au rămas decât amintiri încețoșate. Mă apropiasem de cetate călare pe catârcă, jalnic cuceritor pe jumătate adormit, sprijinit cu o mână fermă de tata, căci toate drumurile erau în pantă, uneori atât de abruptă încât animalul nu mai putea înainta decât cu pas nesigur și șovăielnic. La fiecare zdruncinătură mă îndreptam de șale, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
îi era chinuit de nenumărate trosnituri. Amintirea mea cea mai frumoasă pierea mistuită de flăcări. * * * Când vechii noștri geografi vorbeau despre ținutul negrilor, ei nu aminteau decât de Ghana și de oazele din deșertul Libiei. Și-au făcut apoi apariția cuceritorii cu chipul ascuns de văluri, predicatorii, neguțătorii. Iar eu însumi, care nu sunt decât cel din urmă dintre drumeți, cunosc numele a șaizeci de regate ale negrilor, dintre care cincisprezece le-am străbătut unul după altul în anul acela, de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Piramidele nu-s probabil prea departe de aici. — Întocmai! Încurajat de indicația asta, am continuat: — Acolo ne ducem? — Întocmai. — Doar ca să vezi construcțiile alea rotunde vii până aici în fiecare săptămână? S-a lăsat năpădită de un râs sincer și cuceritor, de care m-am simțit cu atât mai ofuscat. Ca să-mi arăt dezaprobarea, am descălecat și am pus piedică piciorului cămilei. N-a zăbovit să vină înapoi spre mine. — Scuză-mă pentru râsul meu. Am râs pentru că ai zis că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
neamurile necredincioase. Aveam să mă pun oare în slujba acestui imperiu, vis al viselor mele, nădejde a nădejdilor mele? Aveam să contribui la ridicarea lui? Nicidecum. Eram condamnat să lupt împotriva lui sau să fug de el. În fața lui Selim Cuceritorul, care tocmai își masacrase, fără ca mâna lui Dumnezeu să-l rețină, tatăl, frații, laolaltă cu urmașii lor, și care avea să-și sacrifice curând trei dintre propriii săi fii, în fața acestui paloș al mâniei divine, exista un copil pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
de ani de ocupație turcească, și-a schimbat complet înfățișarea. Există, firește, în continuare Sfânta Sofia, catedrala devenită moschee, unde sultanul are obiceiul să meargă cu alai în fiecare zi de vineri. Dar majoritatea clădirilor au fost înălțate de noii cuceritori, iar alții, la rândul lor, fac să se ivească aproape în fiecare zi palate, moschei și mederse, sau chiar simple barăci din lemn în care vin să se înghesuie mii de turci de curând sosiți din stepele pe unde umblau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și dureri. Cala unde fusesem zvârlit mirosea a șobolan mort, a scânduri putrede, a trupuri de captivi care o umpluseră înaintea mea. Așadar, eram rob, fiule, iar sângele meu se simțea rușinat. Eu, ai cărui strămoși pășiseră în chip de cuceritori pe pământul Europei, urma să fiu vândut vreunui prinț, vreunui negustor bogat din Palermo sau din Neapole, din Raguzza sau, și mai rău, vreunui castilian care avea să mă facă să beau în fiece clipă întreaga umilință a Granadei. Lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
existat vreodată până În zilele noastre. Trecând dincolo de malul stâng al Indului, depășise marginile lumii. Mai avea o lună până să Împlinească 33 de ani - vârsta christică, așa cum avea să fie ea instituită peste câteva secole după numele unui alt genial cuceritor, Isus din Nazaret, zis Hristos. La 13 ani de la preluarea moștenirii tatălui său, Filip al II-lea, Alexandru este rege al Macedoniei, arhonte al Ligii corintene, faraon al Egiptului (chiar dacă, În ultima vreme, acest titlu este pus la Îndoială de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
legăturile de familie. Poate să ne sune banal astăzi, dar gândiți-vă că, la momentul despre care vorbim, mai sunt 300 de ani până la Începutul erei creștine. Și mai gândiți-vă câte secole după Alexandru dimensiunea constantă a relației dintre cuceritori și cuceriți a fost violul, spolierea, crima individuală sau direct genocidul. - Mister Adam, nu cumva aveți tendința să idealizați comportamentul politic al lui Alexandru? Era totuși o epocă dură, În care argumentul forței prima În fața forței argumentelor... Cel care m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
condiția de garnizoane sau de colonii de militare; altele Însă au devenit mari centre comerciale (cazul Alexandriei caucaziene, de pildă). Dubla funcționalitate - economică și militară - În spiritul căreia au fost construite aceste cetăți ne trimite cu gândul la un alt cuceritor din plin secol al XX-lea. O să-i pronunț numele, rugându-vă să vă reprimați oroarea: este o apropiere de ordin științific, nu ideologic. Adolf Hitler, despre el vorbesc, a procedat la fel În edificarea infrastructurii economice a Germaniei interbelice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
dispoziția Centrum-ului, care a aflat tot ce dorea să știe. Au urmat dezbateri la capătul cărora s-a conturat un punct de vedere unanim acceptat: codul de legi imaginat de Alexandru ar fi reprezentat nu doar Încununarea operei sale de cuceritor al lumii, ci, mai cu seamă, instalarea acelei lumi Într-o eră a desăvârșirii. Ceea ce nu trebuia să se Întâmple! Centrum-ul a deliberat și a stabilit Misiunea. La Începutul lui iunie 323, mesagerul Însărcinat cu Înmânarea uneia dintre ultimele variante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]