3,389 matches
-
sale, Constantin Vasiliu a fost avansat general de corp de armată în rezervă, deoarece la conducerea Jandarmeriei, prin lege, nu se puteau afla decât generali de brigadă sau divizie în activitate. Comandantul Jandarmeriei a intervenit la mareșalul Antonescu pentru oprirea deportărilor, iar la 14 octombrie 1942 inspectoratele și legiunile de jandarmi au primit ordinul de încetare a evacuărilor spre Transnistria. În ultima zi a anului 1942, generalul Vasiliu a trimis un raport Conducătorului Statului, privind aprobarea tranzitarea țării spre Palestina a
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
misiuni au făcut-o „cu foarte mare ușurință”, fără a se opune, fără a avea „o pregătire sufletească” și cu o conștiință națională foarte redusă. A fost luată în calcul și amenințarea că U.R.S.S. pedepsește cu moartea sau cu deportarea pe cei care nu acceptă să devină informatori, dar s-a remarcat că cei care au rezistat ofertelor de colaborare și amenințărilor nu au avut un tratament mai rău decât cei care au acceptat din primul moment. Studiul Secției a
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
erau Prahova, Sibiu, Alba și Bucovina. Din punct de vedere politic, aderenții legionari aflați în libertate s-au îndreptat spre partidele „denumite istorice”, unde sperau să-și refacă platforma politică. 2. Activitatea elementelor germano-hitleriste a fost redusă la maxim prin deportările pentru munca de folos obștesc, arestările și internările în lagăr a supușilor și minoritarilor germani. Totuși, unii militari germani au rămas în România cu acte false, iar în munți s-a retras cei care s-au sustras de la munca de
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
ei. Vladimir Tismăneanu: Vom mai reveni În discutarea anului 2003 asupra mesajelor mixte care vin pe teme legate de asumarea trecutului, rolul mareșalului Antonescu, problema Holocaustului În România, tratamentul aplicat populației evreiești și altor minorități - Înainte de toate cea rromă - În timpul deportărilor din Transnistria, lichidările În masă a populațiilor aflate sub control militar român În timpul celui de-al doilea război mondial, declarația guvernului În aceste probleme, soldată cu o revenire spectaculoasă și tot felul de explicații mai mult sau mai puțin credibile
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
ce a făcut cel francez prin vocea președintelui său, Jacques Chirac: de a-și recunoaște responsabilitatea pentru faptul că cetățeni ai săi au fost tratați În chip asasin, distructiv și discriminator prin utilizarea instrumentelor statale ale poliției, jandarmeriei și armatei. Deportările s-au făcut pe cale militară și e vorba de sute de mii de oameni. Nu mă joc cu cifrele - acestea sunt recunoscute, apar la Muzeul Holocaustului. Un prieten al meu, originar din Moldova, care predă la o universitate din Florida
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
nu și-o pierde În lagărele de concentrare. În momentul respectiv, poziția aproape unanimă a clasei politice bulgare, inclusiv a țarului și a patriarhului, era una de rezistență În raport cu exigențele lui Eichmann și ale celorlalți birocrați ai genocidului, care cereau deportarea evreilor din Bulgaria. Evreii din Salonic, spre exemplu, au fost deportați, dar Grecia era ocupată. Facem distincție Între țările ocupate și cele aliate. Bulgaria, ca și România, nu era ocupată, ci aliată a Germaniei naziste. Mircea Mihăieș: Românii aleseseră singuri
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
poată fi atacate, au fost distruse elementele simbolice ale cultului, tobele le-au fost luate în chip de trofee, unora chiar li s-a dat drumul din elicopter ca să demonstreze că pot zbura, iar mulți alții au fost condamnați la deportare în lagărele de muncă. cu timpul, situația s-a mai schimbat. Cum în adâncul taigalei nu existau medici moderni, i-au lăsat pe șamani să-i îngrijească pe bolnavi, iar la televiziunea sovietică sau la festivalurile de folclor au apărut
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
chemați la Securitate pentru a recunoaște portrete ale greviștilor (fotografiați clandestin). Toți greviștii membri de partid au fost sancționați ori chiar excluși din PCR. O parte dintre mineri au fost trimiși în județele de origine, printr-o formă „suavă” de deportare. Unii au fost chemați în instanță (întrucât fuseseră considerați activ-violenți în timpul grevei) și condamnați. Condamnările au variat între 2 și 5 ani închisoare cu muncă corecțională, pentru infracțiunea de tulburare a ordinii publice și ultraj contra bunelor moravuri. Muncă corecțională
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
chemați în instanță (întrucât fuseseră considerați activ-violenți în timpul grevei) și condamnați. Condamnările au variat între 2 și 5 ani închisoare cu muncă corecțională, pentru infracțiunea de tulburare a ordinii publice și ultraj contra bunelor moravuri. Muncă corecțională însemna, de fapt, deportare - dar, așa cum am precizat deja, au fost și greviști care au făcut închisoare propriu-zisă. Minerii au fost intimidați și agresați, în anumite cazuri, împreună cu familiile lor. Celor anchetați li s-a cerut insistent să nu se mai revolte niciodată și
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
de mineri, pretextul constituindu-l absența de la lucru sau o minimă dispută cu ori protest față de conducerea minelor (pentru acest bilanț, vezi Barbu și Chirvase, 1997, p. 118). Câteva sute de familii au fost mutate din zonă. După închisoare ori deportare, este cunoscut cazul câtorva foști protestatari care au continuat să fie hărțuiți de Securitate; iar un fost protestatar, dezamăgit și angoasat de urmările grevei, la ieșirea din închisoare s-a călugărit. Represiunea a avut și o formă vădită în scop
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
-și teama că protestatarii ar fi putut arunca întreprinderea în aer! Încă de la ședința din 15 noiembrie, imediat după evenimente, se cere pedepsirea „fără umanism” a protestatarilor, excluderea lor din colectiv, la un moment dat fiind indicată, ca soluție punitivă, deportarea. Dar lucrurile nu se opresc aici: întrucât protestatarii sunt considerați „elemente înrăite” și periculoase, iar protestul lor, o „activitate criminală” și o „acțiune dușmănoasă”, mai mulți vorbitori inflamați cer pedeapsa capitală. O concluzie de tipul „Este tragic ce s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
tulburarea liniștii publice; ei primesc condamnări ceva mai mici decât greviștii din Valea Jiului, între 6 luni și 3 ani închisoare, fără privare de libertate, cu executarea pedepsei în diferite întreprinderi risipite pe tot teritoriul țării (într-o formă intenționată de deportare). Procesul se dorește a fi unul public, având loc chiar în IABv, la 3 decembrie 1987. Sentințele fuseseră stabilite aprioric și comunicate completului de judecată: era un proces înscenat, o mascaradă (în 1987, nota bene, precum în 1950, de pildă
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
ca fiind o expresie a „generozității” și „umanismului” lui Nicolae Ceaușescu (care îi lăsase în viață pe protestatari, deși în ședințele din întreprindere se ceruse încă de la început pedeapsa capitală). Chiar și așa, deși în esență era vorba de o deportare pe maximum 3 ani, pedepsele respective erau ilegale: rolul lor era să timoreze, să fragilizeze psihologic și mai ales să despartă familiile. S-a renunțat la pedeapsa cu moartea sau la vreun tip de pedeapsă privativă de libertate, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
amploare, iar figura lui Ceaușescu decăzuse deja din ipostaza liderului reformator, așa cum fusese ea vehiculată până prin 1980, prin diferite strategii de manipulare. De aceea, revolta de la Brașov era bagatelizată și minimalizată de autorități, chiar dacă ceea ce se aplica de fapt, anume deportarea, nu era deloc o măsură neglijabilă de represiune. „Umanismul” pretins în proces al regimului Ceaușescu era o ultimă fantoșă prin care se încerca obținerea „în eprubetă” a unei repopularități a dictatorului, clemența fiind poza retușată pe care Ceaușescu pedala pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
dorea să evite punerea pe tapet a faptului că muncitorii se aliaseră cu intelectualii. În plus, exista obsesia ca muncitorii să nu fie proiectați în ipostaza de disidenți sau opozanți ai regimului comunist, ci în aceea de huligani și delincvenți. Deportarea și urmările revolteitc "Deportarea și urmările revoltei" Deportații au fost supravegheați continuu (acasă și la noul loc de muncă), impunându-li-se un program strict. Colegii de muncă aveau să-i privească o vreme cu reținere și suspiciune, dat fiind
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
pe tapet a faptului că muncitorii se aliaseră cu intelectualii. În plus, exista obsesia ca muncitorii să nu fie proiectați în ipostaza de disidenți sau opozanți ai regimului comunist, ci în aceea de huligani și delincvenți. Deportarea și urmările revolteitc "Deportarea și urmările revoltei" Deportații au fost supravegheați continuu (acasă și la noul loc de muncă), impunându-li-se un program strict. Colegii de muncă aveau să-i privească o vreme cu reținere și suspiciune, dat fiind faptul că Securitatea inculcase
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
noul loc de muncă), impunându-li-se un program strict. Colegii de muncă aveau să-i privească o vreme cu reținere și suspiciune, dat fiind faptul că Securitatea inculcase zvonul că persoanele nou-încadrate sau transferate erau informatori (!). Și în perioada deportării, unii muncitori sunt în continuare maltratați, alții, batjocoriți. Există chiar cazul unui deportat bătut și ținut în cătușe timp de trei zile, fără mâncare (Arsene, 1997, vol. 1, p. 299). Cei considerați a fi în continuare rebeli sunt amenințați de către
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
Unele dintre soțiile deportaților sunt timorate și șantajate să divorțeze. Mulți dintre cei anchetați și deportați sunt, oricum, depresivi după tot contextul violent prin care trecuseră. O femeie anchetată ajunge chiar la psihiatrie. Un fost protestatar mărturisește că în perioada deportării devenise mut, nu mai vorbea cu nimeni de frică să nu mai suporte vreo formă de violență; și a rămas așa timp de doi ani, până în 1989, aproape uitând să vorbească (Oprea și Olaru, 2002, p. 141). În schimb, atunci când
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
te făcea mă-ta un rahat, măi, pleava societății!”; sau „Mai bine se pișa mă-ta, decât să te facă pe tine! Mă, lepădătura societății!” (Oprea și Olaru, 2002, pp. 133, 135). Foarte rar (au fost asemenea situații), supraveghetorii din deportare sunt umani. A fost un caz în care deportatul a avut intenția să fugă din țară, trecând granița clandestin (după ce, în prealabil, a testat terenul), dar în cele din urmă a renunțat, ca să evite represaliile asupra familiei. După revolta muncitorilor
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
manifestației și de destituire a conducerii IABv 27 Represiunea 29 Amenințări verbale 30 Tortura fizică 31 Tortura psihică 34 Transportul la București 35 Reeducarea 35 Rezistența la anchetă 37 Declarațiile false și cosmetizarea istoriei 37 Ecouri studențești 38 Procesul 39 Deportarea și urmările revoltei 41 Concluzie 42 Timișoara (15-20 decembrie 1989) și București (21-22 decembrie 1989) 45 Puriștii (susținătorii ideii de revoluție pură) 63 1. Cei din afara Puterii 65 2. Cei din interiorul Puterii 73 3. Alte voci 89 Teoria conspirației
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
factură tradițională, obiectivă, având ca protagonist un parvenit în linia lui Dinu Păturică, proiectat însă pe fundalul anilor de instalare a comunismului în România. Dimensiunea sarcastică este vizibilă în turnura realist-naturalistă a narațiunii. În Părintele Thom (2002), D. abordează tema deportării sașilor după al doilea război mondial. SCRIERI: Doi ori doi, București, 1978; Oceanul, București, 1980; Podul, București, 1982; Mărgele roșii, București, 1984; Ursa mică, Cluj-Napoca, 1985; Tare ca piatra, București, 1987; Ursa mare, Cluj-Napoca, 1988; Presimțirile, București, 1989; Cherry din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286845_a_288174]
-
pot face abstracție de constatarea responsabilității sale materiale (...)" ... Și, așa mai departe, pe pagini întregi, s-a continuat povestea 32. Eficiența administrației a devenit tragică în 1944, căci - lăsând la o parte câteva cazuri - ea îndeplinea întocmai toate dispozițiile cu privire la deportarea evreilor. Această administrație de stat, bine "dresată" a funcționat chiar și în ultimele clipe. În documentele cercetate de noi, se găsesc destule (datate august-septembrie 1944) din care reiese că, de pildă, în Bistrița-Năsăud, trimisul Budapestei făcea revizuirea financiară (auditul), că
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
găunoase"33. Menținerea ordinii în sate și comune trebuia asigurată de jandarmerie, iar în orașe de poliția locală. La diferență de câteva zile, uneori odată cu trupele care intrau, apărea jandarmeria pe teritoriile re-anexate. Vom mai reveni asupra rolului instituției în deportările ce au urmat, iar prezența jandarmilor rămâne o certitudine pentru toată perioada. În sate și în micile orașe ea simboliza tăria și severitatea ordinii de stat. Reclamațiile sosite la comisia germano-italiană, investită cu controlul conflictelor naționale ivite în teritoriile maghiare
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
pogoane imobile. Mai puțin de jumătate s-a dat în arendă pe termen lung, 118 familii au primit 279 pogoane, iar Ordinul Cavalerilor (Vitézi Szék) 150 de pogoane. Și ceea ce este și mai surprinzător, tot atunci, după două luni de la deportarea evreilor din Transilvania de nord, s-au mai expropriat 24 de pogoane cadastrale de pământ, de la 10 proprietari. Celălalt mod discriminatoriu, bine determinat, de tratare a traficului de proprietate, a fost reglarea traficului de pământ. Cel care vroia să-și
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
contele Teleki Béla. În același timp trebuie menționat faptul că Vita a rămas pe mai departe redactorul șef al Opoziției (Ellenzék), ziar care - chiar dacă nu atât de orbește și respingător precum Ziarul Oriental (Keleti Újság) - se arăta de acord cu deportările și cu deciziile guvernului. (S-a și văzut forțat să procedeze ca atare, deoarece conform părerii procurorului regal de Cluj - cenzor al presei, de altminteri în relații cordiale cu ziariștii - organul oficial al Partidului Transilvan (Erdélyi Párt - EP) era calificat
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]