5,121 matches
-
vorbi, pe bună dreptate, despre „paradigma Mosca-Pareto” așa cum o face Albertoni (1987, p. 156), inspirându-se din lucrările lui Field și Higley. „Formula politică” în concepția lui Gaetano Mosca Noua metodă a Studiilor științelor politice tinde tocmai să concentreze atenția gânditorilor asupra formării și organizării clasei conducătoare pe care în Italia o numim, de regulă, „clasa politică conducătoare” (classe politica). [...] Unul dintre primele rezultate ale noii metode a fost noțiunea pe care, începând cu 1884, am numit-o formulă politică. Înțelegem
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
de vedetă câștigă sectoare pe care le-am fi putut crede imune în această privință, iar fuga universitarilor către ceea ce Raymond Boudon numește „cea de-a doua piață a intelectualilor” este unul dintre indicii. „Universitarul”, scrie Boudon, „visează [...] să devină gânditorul, un guru despre care înalta societate să vorbească măcar timp de câteva luni”. S-a creat astfel un „sistem de vedetariat” care tinde să genereze „situații de tip monopolist”. Dar, adaugă Boudon, „este vorba despre un monopol al prestigiului, și
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
de la Rabelais și Montaigne până la Shakespeare, Dostoievski și Stendhal, dar și la Charles Péguy, trecând prin Racine (nu lipsesc trimiterile la Sofocle și Euripide), Pascal, Renan ș.a. Capitolul Dialoguri este pur platonician, sofismele și speculațiile lui Socrate fiind încredințate unor gânditori de la noi, învestiți cu titlul de personaje: Alexandru, George, Mihai. Capitolul Viață și prețuire poate fi considerat o continuare a Erosului. Revin temele morții, ale iubirii, ale „prețuirii” acestora. SCRIERI: Eseuri, îngr. și pref. Marian Papahagi, Cluj-Napoca, 1985. Repere bibliografice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288674_a_290003]
-
la operă schopenhaueriana. Aceeași metodă a comparativismului ideologic, bazat pe studiul ideilor filosofice, vă largi înțelegerea schemei tradiționale optimism-pesimism, plasând-o într-un orizont conceptual mult mai amplu. Treptat, pe temeiul solidei sale armaturi teoretice (extrasa acum și din lectură gânditorilor moderni, și din scrierile Sfinților Părinți ai Bisericii), sfera investigației se extinde, înglobând, pe lângă mari reprezentanți ai liricii universale, poeți români contemporani. SCRIERI: Eminescu și Leopardi. Afinități elective, București, 1980; Palingeneza valorilor, Timișoara, 1982; Literatura și existența, Timișoara, 1998; Repere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286186_a_287515]
-
model al cumetrismului politic comunist și aspirant la titlul de șmenarh ereditar, mai cu seamă în mediul zis "academic"), Master X atras concluzia că perspectiva politică a lui LP era îngustă, bazată pe iluzia personalistă a răspunderii individuale, exaltată de gânditori remarcabili din secolul trecut și fundament al vieții de zi cu zi în lumea neoprotestantă. Astfel, când combătea șperțul/șpaga, el presupunea că ar fi vorba de un cont(r)act între persoane, care poate fi evitat prin măsuri igienice
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
studentului ortodox în tainele teologiei este tocmai cea mai contraindicată de Părinții Bisericii. În loc să se înceapă cu instrucția ascetică (lectura Scripturii, mai cu seamă a Cărților Sapiențiale și a Psalmilor), pentru ca, abia apoi, trecând prin contemplația naturală (filozofia etică a gânditorilor păgâni și a Părinților Bisericii), să se ajungă la dogmatică, la noi se face exact pe dos1. Îl introducem mai întâi pe învățăcel în păsăreasca dogmaticii, pentru a-i da apoi o spoială de filozofie morală și ascetică. Chiar și
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
aer pe sine însuși. Martin Heidegger (1889-1976) Nuanțetc "Nuanțe" Pe cât pare de greu să scrii astăzi despre H.-R. Patapievici (n. 1957)- când mai toată lumea o face -, pe atât este de necesar. Dacă ar exista o definiție pe care acest gânditor fluid și imprevizibil ar accepta-o flatat, îmi imaginez că ea n-ar putea proveni decât din Nietzsche. Filozoful german spunea despre sine, cu infinită precizie: „Sunt o nuanță”. La aceasta, eseistul român își adaugă atributul ingenuității, care-i transformă
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
intelighenția românească: atitudinea omului recent față de avort, adulter, homosexualitate. Omul recent reprezintă un manifest scris parcă într-un colegiu din vechea Europă, unde realitatea „războiului cultural” nu era ascunsă după perdeaua cuvintelor. Avem așadar în mână confesiunea virilă a unui gânditor care știe în primul rând ceea ce nu vrea - pentru el și pentru semenii săi. Dacă scopul explicit al cărții a fost transformarea unor cititori senini în niște „moderni tulburați”, atunci autorul poate reporta mai multe succese. Totuși, chiar acolo unde
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
metafizice născute în interiorul creștinismului decât cele îndatorate scolasticii sau revoluției protestante. Unde se ascunde unicitatea teologică a Răsăritului? Lucian Blaga a surprins tensiunea acestei lumi încă neînțelese vorbind despre „inspirația sofianică” și „transcendentul care se coboară”. Păstrând mireasma tainei revelației, gânditorii ortodocși au refuzat obiectivarea conceptuală a Dumnezeirii și imaginarea divinului sub titlul de Ființare supremă. Un mistic capadocian de mare influență, Sf. Grigorie de Nyssa (†394) - socotit de cel de-al doilea sinod de la Niceea (787) drept „Părinte al Părinților
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
de la Grace, ¬8). Kant (1724-1804) recunoaște maiapoi doar „fondatorul moral al lumii” (Critica rațiunii practice), iar Hegel (1770-1831) consacră „conceptul însuși”, fără a disocia ferm între ființă și Dumnezeu, respectiv între natura umană și natura divină 3. Această suită de gânditori moderni este responsabilă pentru „constituția onto-teologică a metafizicii” (Martin Heidegger). Construcția eminamente discursivă a teologiei scolastice contrastează cu elaborarea retoric-poetică și inspirația mistică a teologiei răsăritene. Treptat, definiția lui Dumnezeu pierde elementul personal (înlocuit printr-un simplu construct metafizic 1
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
cu soluții vădit proaste - cum ar fi Gianni Vattimo, de analizele căruia volumul face uz. O critică teologică a modernității nu poate adopta soluția creștină („Viu este Dumnezeu”) fără analiza explicită a „ispitelor de dreapta” sau „de stânga” suferite de gânditorii Bisericii în ultimele două veacuri de mari convulsii politice. Opțiuni pentru un socialism evanghelic au fost exprimate de autori foarte diferiți, precum John Ruskin (1819-1900), Charles Péguy (1873-1914), Emmanuel Mounier (1905-1950), Simone Weil (1909-1943) ori Paul Ricoeur (1913-2003). Pe de
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
vorbit nu doar despre meritele Evului Mediu, ci mai ales despre viciile modernității. O decizie strategică gândită, poate, pentru apropierea publicului mai puțin alfabetizat în sens teologic. Cu excepția filozofului de la Port-Royal sau a scriitorului Georges Bernanos (1888-1948), lipsesc numele unor gânditori catolici de referință care au comentat geneza și transformarea lumii moderne. De la papa Leon al XIII-lea (autor al faimoasei enciclice Rerum novarum, 1891) la autori profunzi și sofisticați precum Hans Urs von Balthasar (1905-1988), Henri de Lubac (1896-1991) sau
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
umane. Curajul de a asuma personal suferința celor lipsiți de memorie colectivă pune arheologia istorică în proximitatea veșniciei. Revelațiile fenomenologieitc "Revelațiile fenomenologiei" ...une apparition purement de soi et à partir de soi... Jean-Luc Marion Paradoxul paradoxurilortc "Paradoxul paradoxurilor" Sunt puțini gânditorii contemporani care au relansat tema gândirii faptului religios în orizontul unei reflecții fundamentale 1. A tematiza posibilitatea revelației divine în sfera manifestării - o revelație captată în fluxul noetico-noematic al conștiinței - nu este posibil fără numeroase precauții metodologice. Pot oare resursele
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
autodeterminării, ceea ce impune o reevaluare a cunoașterii de tip a posteriori; pe de altă parte, Schleiermacher rezistă tentației religioase de a apăra unilateral o theologia crucis care neagă accesul la înțelegere și discursivitate. Totodată, alături de Kierkegaard, Schleiermacher a fost printre gânditorii care și-au reorientat atenția asupra conținutului revelației, asupra impactului afectiv determinant pe care aceasta o are asupra persoanei umane. Prin urmare, problema reprezentării, adică a conceptualizării abstracte, este secundară atunci când viața ireductibilă a persoanei marcate de evenimentul revelației este
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
ieșire din ascundere” (die Unverborgenheit). Heidegger a aplicat înțelegerea ioaneică a adevărului (discutată într-un seminar privat cu R. Bultmann la Marburg în anul 1924). Unul dintre cei care au fructificat într-un sens teologic intuițiile fenomenologiei husserliene a fost gânditorul francez Michel Henry. Pentru Henry (Eu sunt Adevărul. Pentru o filozofie a creștinismului, 1996), orice fenomen proiectat în lume poate primi o dublă lectură: mai întâi, o lectură concentrată asupra actului efectiv de apariție, care demundaneizează fenomenul; mai apoi, o
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
filozofice și literare din România, figura lui Angelus Silesius (pe numele real: Johannes Scheffler, 1624-1677) s-a bucurat în Occident de un interes special din partea cititorilor pasionați de literatura spirituală, pe de o parte, și în aceeași măsură din partea unor gânditori precum Leibniz, Hegel, Heidegger, Jung sau Derrida. Publicarea primei părți din lucrarea sa poematică Cherubinischer Wandersmann poate dezlega și publicului românesc, măcar în parte, misterul acestei legi de atracție universală pe care o sucită, încă, opera sa. Deși scrisă la
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
acest sens îi aparține gânditorului grec Christos Yannaras (n. 1935). O criticătc "O critică" Profesor atenian de științe politice, Christos Yannaras are ca punct de pornire în reflecția sa teologică diagnosticul aplicat de Heidegger tradiției filozofice occidentale: nihilismul 1. Discursul gânditorului german despre „constituția onto-teologică a metafizicii”2 l-a convins pe Yannaras de faptul că Occidentul latin a ratat înțelegerea adecvată a unor idei și practici teologice fundamentale pentru Răsăritul ortodox. Între acestea, un rol aparte îl ocupă apofatismul 3
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
excepție. Discreditând încercările oricărei „teologii naturale” de a capta reverberațiile cosmice prin care Dumnezeu Se face prezent în orizontul existențial al omului (doctrina despre „logoi” a Sf. Maxim Mărturisitorul este o asemenea încercare), Yannaras pare să ignore zestrea propriei tradiții. Gânditorul grec nu evaluează cu suficient simț critic riscurile discursului heideggerian pentru teologia creștină. Pot fi oare acceptate cu seninătate premisele ateismului metodologic al fenomenologiei Dasein-ului1? Poate fi integrată într-un fel perspectiva heideggeriană ce amână indefinit momentul deciziei hermeneutice care
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
sau erotic) al persoanei umanei este tema care subîntinde un întreg proiect teologic „neopatristic”. Ireductibilitatea persoanei la definițiile substanțialiste ale scolasticii este marca antropologiei creștine. Opera lui J.-L. Marion 1 comportă câteva importante similarități cu gândirea lui Yannaras. Ambii gânditori au relevat riscul folosirii corpusului areopagitic în sensul acreditării agnosticismului 2, subliniind natura iconică a limbajului doxologic 3, caracterul non-aristotelic (sau anti-metafizic) al cauzalității divine 4 și ireductibilitatea apofatismului la stadiul simplei predicații negative 5. Caracterul relațional al persoanei salvează
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
imensă curiozitate intelectuală, poet și filosof la vremea sa (el 1-a citit pe Aristotel sub forma în care i-a venit prin Averroes), pasionat de matematică, de medicină, științele naturii, istorie, el atrage împrejurul său artiști, scriitori, medici, juriști, gînditori veniți din toate colțurile lumii mediteraneene, fie că sînt romano-catolici, fideli ai Bisericii grecești sau musulmani. Nonconformismul său, spiritul critic, și toleranța sa nu au întîrziat însă să fie speculate de dușmanii săi și puse pe seama unei dereglări a spiritului
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
doctrinele filozofilor naturaliști și cele ale Upanisadelor: de exemplu, cînd Thales, Anaximandru, Anaximene concepeau respectiv apa ca "substanță fără limite", (α!πειρον) aerul ca substanță primară vie ce le produce pe toate celelalte ființe, în mod aseănător cu diverși gînditori din perioada Upanisadelor: cînd doctrina lui Parmenide despre ființa permanentă și cea a lui Heraclit despre eternul "flux" aveau paralele în Vedănta și în budism; cînd atomismul asemănător cu cel al lui Democrit era predat și de jainiști și
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
convergență independente" (selbstständige Konvergenzbildungen). La fel, Pitagora, Empedocle și Platon s-ar putea să-și fi preluat doctrinele despre reîncarnare nu din India, ci de la traci [15]. Fără îndoială, aceste incertitudini mai persistă încă. Totuși, dacă ținem seama că primii gînditori greci provin din Asia Mică și că ei, prin coloniile de indo-greci, puteau fi în contact chiar și indirect cu învățații indieni și înainte de expediția lui Alexandru Macedon, atunci se poate crede că tradiția greacă referitoare la originea indiană a
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
les premières spéculations, on pensait assister aux balbutiements de l'âme primitive" [45]. Pentru a ne face o idee și mai clară a ceea ce reprezenta indianistica în acele timpuri de formidabilă fervoare pentru studii, intenționăm să spicuim cîteva afirmații ale gînditorilor și scriitorilor vremii. Iată ce declara un istoric al filozofiei timpului, Victor Cousin, în Cours de l'histoire de la philosophie (apărut în 1829, noua ediție în 1841), vol. I, p. 156 (după ce precizase că "L'Orient c'est a dire
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
1788-1860): "Înțelepciunea indiană va schimba de la rădăcină cunoașterea și gîndirea noastră" [48]. Pentru a încheia aici spicuirile noastre cu care doream să clarificăm imensa admirație pe care o trezea descoperirea directă a lumii spirituale și culturale indiene în cercurile de gînditori și de oameni de știință, vrem să prezentăm printr-un tablou rezumativ rezultatul entuziasmului în date statistice, pe care le culegem din Istoria literaturii indiene scrisă de Winternitz: "Wenn man aber eine Vorstellung gewinnen will von den geradezu erstaunlichen Fortschritten
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
fi numind ea, nu sînt deloc delimitate în gîndirea indiană veche în care, repetăm, este pînă la sfîrșit afirmată categoric identitatea esenței dintre primul și al doilea. Din această premisă izvorăsc cîteva consecințe ce derivaseră, după un raționament corect, de la gînditorul occidental, fie independent fie mai ales pe urmele meditației gînditorului upanisadic. În rest, mintea omului se străduiește să rezolve totul în mod echilibrat: nu există detaliu, oricît de nesemnificativ ar fi el, care să nu resimtă efectul concepției generale
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]