2,375 matches
-
al treilea ca „bun comun” dar și al treilea ca „sărac”, în special astăzi o dată cu venirea globalizării negative. 4. Al patrulea element constitutiv al corupției, asupra căruia studiile converg, este cunoscutul său privilegiu, acțiunea ascunsă, invizibilă. Când corupția este descoperită, indignarea noastră izbucnește înainte de toate din uimire, datorită faptului că nu ne-am dat seama, pentru că s-a propagat fără să fi auzit vreun zvon. Uneori ne mirăm în fața persoanelor implicate despre care nu am fi gândit niciodată că ar putea
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
ilustrate de Timpul și România liberă, atacă dur guvernul liberal, acuzat că a dat dovadă de neprevedere în raporturile cu Imperiul Țarist. Nedreptatea pe care Rusia o face României, prin încheierea armistițiului cu Imperiul Otoman, în 23 ianuarie 1878, trezește indignarea și afirmațiile virulente ale presei conservatoare. Figura 8. Analiza contrastivă a corpusului din 1877 Articolele din decembrie 1877 prezintă starea armatei române la întoarcerea de pe frontul de luptă din Balcani, ilustrând în același timp viziunea principalelor grupări politice din țară
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
pozitivă a României, pe acel țăran care muncind dă o valoare pământului, plătind dări hrănește pe acești mizerabili, vărsându-și sângele onorează această țară"501. Presa liberală va răspunde aprecierilor critice pe care le formulează Eminescu la adresa guvernului, manifestându-și indignarea față de discursul jurnalistului și acuzându-l de lipsă de patriotism: " În urma acestor glorioase izbânzi ale armatelor române, ce făcură iluștrii bărbați de Stat și protivnici a tot ce se făcu pân'acum? Toți cei cari au salutat cu bucurie și
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
condiționarea independenței naționale. Analiza semantică a articolelor a evidențiat faptul că socialul și umanul rămân clasele semantice cu cea mai bună ilustrare. Se observă, de asemenea, o creștere a procentelor aferente emoționalului negativ în 1878, față de 1877. Atitudinea critică și indignarea jurnaliștilor, față de modul în care România este tratată de marile puteri ale Europei, își pun amprenta asupra discursului publicistic al vremii. Pressa înregistrează cele mai mari procente pentru clasele social (34%) și emoțional negativ (12%). Deși susține doctrina liberală, gazeta
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
și damnării („Să fii om, să ai un suflet, să-ți vezi mâna sfâșiată / Și să nu poți nici să speri, nici să plângi, nici să vorbești”), se alătură sentimentalismului duios, lamartinian, din versurile de dragoste, dar dau curs și indignării stârnite de ipocrizia și parvenitismul vremii. Abstracția și convenționalul minează o astfel de poezie, consonantă, prin unele accente, cu atitudini din lirica lui Gr. Alexandrescu, D. Bolintineanu, B.P. Hasdeu. SCRIERI: Poezii, Iași, 1865; Poezii, pref. Iacob Negruzzi, Iași, f.a.; N.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288443_a_289772]
-
timp, din 1216 până în 1240. El prezintă mișcarea franciscană în evoluție, de la Fraternitas la formarea Ordinului, și își completează afirmațiile cu exprimarea unor atitudini personale: de la entuziasmul din 1216, de la admirația pentru fondatorul încă necunoscut care merge la sultan, la indignarea provocată de faptul că frații primesc, neselectiv, prea mulți adepți, prelatul flamand fiind abandonat chiar de clerul din suita lui, la grija deosebită față de acești religioși pe care el îi direcționează spiritual cu predicile sale. Nu există nicio îndoială că
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
moral al vieții, Ovidiu trece la acuzarea fățișă și directă a lui Augustus: și Augustus a asistat la asemenea spectacole imorale, mai mult, adesea el însuși le-a oferit...; ochii lui, care veghează la interesul întregii lumi au văzut fără indignare adulterul de pe scenă... (v. 510 și urm.)440. Aici, fără îndoială, sulmonezul avea în memorie bârfa care circula și pe care Suetonius o va consemna, despre comportamentul tânărului Augustus care, fără învățătura poetului 441, mai mult decât să cucerească femeile
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
un imens dezgust (o adorație Întoarsă) față de lucruri, mai ales cînd acestea ating sfera morală. Heliade este mai mult decît alți poeți ai timpului un moralist neînduplecat, la mînie (Ingratul, Un muieroi și o femeie, În fabule) scoate urlete de indignare. Își copleșește, realmente, adversarul prin aluzii din ce În ce mai compromițătoare pînă ce poemul devine un blestem teribil: „Să urli de turbare cînd ți-or cădea blesteme A două inimi calde ce tu le-ai dezunit Și-n viața de acuma, și-n
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
iubire, femeia Începe să ia Înfățișarea demonului. G. Cretzianu numește femeia fără suflet „vierme bun de strivit”. Gh. Tăutu se uită mustrător la femeia care se hlizește „sucind din șele și din obraz”. Nici aceștia nu sînt niște detractori consecvenți. Indignarea trece repede În adorație, demonul regăsește ușor atributele Îngerului În poezia românească. Poetul român este, de regulă, ginofil, momentele de „mistificație erotică” (numite astfel de G. Călinescu) sînt puține și neesențiale. Numai poeții erotici mari, ca Eminescu, găsesc uneori accente
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
și la Pann, și la alții, Îngrijorați de istericalele femeii modiste. Unii trubaduri fac deosebirea Între femna (noțiune peiorativă) și dòmna, aceea care unește, „joie et plaisir avec corps gracieux et parfait”... Stamati, Pann și alți misogini simplifică lucrurile concentrînd indignarea lor asupra nevestei rele: femeia matură care se Îndepărtează de tradiție și de religia familiei. Ei mută accentul de pe planul crosului pe acela al moralei. Retorica amoroasă Întîmpină la poeții români dificultăți și de alt ordin. Retorica trebuie, Întîi, inventată
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
iradiație de sensuri fosforescente ce depășesc realitatea". Interesant e că, în dialogurile dintre Eminescu și Mite, femeia (spirit raționalist, îngust) nu sesizează "inefabilul" artei humuleșteanului, elementul "liric", de sugestie, dar observă lipsa de unitate a "caracterului" lui Dănilă Prepeleac, spre indignarea poetului, pentru care "unitatea" cu pricina nu-i decât o "născocire a domnilor franțuzi", o banală și inutilă convenție numită "clasicism". Or, dacă pentru un scriitor "clasic" sufletul e "un cristal primar și ireductibil", pentru creatorul "romantic", dimpotrivă, discontinuitatea e
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
se-nțelege, din care prima general-laudativă a concret-negativă), este prima „gafă” a criticului, urmată Îndeaproape, În numărul proxim, de alta și mai mare, referitoare la nuvelistică, pe care am menționat-o la locul potrivit; ce-a urmat, se cunoaște; sfânta indignare a lui I. Vitner din răspunsul dat Scânteii era alimentată probabil nu numai de grija principală pentru instaurarea unui climat sănătos În activitatea critică de Ja Contemporanul ci și de o oarecare conjunctură personală; dar faptul fără relevanță. Mai clar
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
o asemenea izolare se poate explica faptul că În paginile revistei Flacăra a Început să se oglindească atât de târziu măreața acțiune de pregătire a zilei Internaționale a luptei pentru pace, că În Flacăra n-a găsit aproape nici un ecou indignarea poporului Împotriva crimelor mârșave ale agenților imperialismului, Tito, Rajk etc. (Ă). Aceeași absență În problemele centrale se observă și În tratarea realităților inteme, unde fenomene noi, dintre cele mai importante, fie că sunt foarte palid oglindite, fie că lipsesc cu
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
o serie de probleme legate de dezvoltarea poeziei noastre actuale. Discuția de la Uniunea Scriitorilor a avut În presă un ecou neașteptat În articolul publicat În Flacăra sub semnătura lui George Dan, articol care constituia În fond o explozie furtunoasă a indignării autorului Împotriva tinerei noastre poezii. Articolul Flăcării compune un tablou jalnic al tinerei poezii: «condamnabilă lipsă de personalitate», cultivarea «șablonului, lozincii, frazei goale, verbului prozaic», «lipsă de originalitate - care duce la un formalism tot atât de primejdios ca cel cultivat de curentele
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
veche (Psaltirea lui Dosoftei, Cronicile, Istoria Ieroglifică a lui Cantemir și Într-un caz sau două, În literatura nouă”. * În programa didactică, În primul an de liceu (cl.aVIII-a) se studia și teoria literaturii - cu un conținut care stârnește indignarea aceluiași E. CAMPUS 77 de la Viața românească: „La sfârșitul unei lecții de teoria literaturii, (Ă), una dintre elevele clasei a VIII-a a unui liceu din Capitală și-a exprimat astfel nedumerirea: «Tovarășă profesoară, dar cu literatura imperialistă ce-i
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
mai puțin realizabilă a baladei Lazăr de la Rusca (aceea În care poporul muncitor cere pedepsirea ucigașilor lui Lazăr Cernescu), Dumitru Micu scria În termeni superlativi, din același motiv al lipsei studierii serioase a lucrării. «Cu multă vigoare e redată apoi indignarea Întregului popor muncitor față de mârșavul asasinat. Ca un vuiet În preajma furtunii a izbucnit din toate părțile mânia celor ce muncesc. Din toate colțurile țării se Înalță glasuri ca de tunete, care cer „plată dreaptă” pentru ucigași; iar țăranii muncitori de
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
căutarea bandei de chiaburi care rătăcește prin codri, urmărită de chipul și cuvintele neînvinsului activist». E ușor de văzut cum toată risipa de adjective și toată Încercarea de exprimare lirică ascunde neputința de a dovedi În termeni clari afirmația că indignarea poporului e redată cu multă vigoare. Ocolirea punctului esențial merge uneori atât de departe Încât criticul vorbește de chestiuni exterioare dacă nu chiar străine lucrurilor discutate. În articolul Progrese În nuvelistica noastră cu temă țărănească (În Almanahul literar nr. 8
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
înapoia lui. Era medicul de bord; după ce protestase în zadar împotriva ordinelor date de căpitan în acea zi, se dusese, mînios, în „cabinet“ - cum numea el ruful căpitanului - ca să se ferească de ciumă; nu-și putea, însă, stăpîni furia și indignarea, pe care și le exprima prin acele strigăte, amestecate cu rugăminți. Observînd toate aceste lucruri, Stubb se gîndi că ele se potriveau de minune cu planul lui; de aceea, se întoarse la omul din Guernesey și stătu puțin de vorbă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
alt "amic" îl mai îmbie încă cu un păhărel... și încă unul..."), numai un preot de 1 Nuvele, Povestiri, ed. Minerva, p. 21. sat, popa Niță, "cu pumnii încleștați, se sui pe trotuar și apostrofă, cu accentul celei mai mari indignări pe cei ce rîdeau: " E păcat, domnilor! gîndiți-vă! Creștini!... Frumos!... Mare păcat!"1 Și popa Niță, să se bage de seamă, nu știa încă cine e Mitu Boierul 2. Dar mai este un lucru - atât în Năpasta, cât și în
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
e Mitu Boierul 2. Dar mai este un lucru - atât în Năpasta, cât și în Păcat -, un lucru care îi stă la inimă lui Caragiale, căci îl utilizează în ambele bucăți și îl prezintă cu multă insistență și cu o indignare abia conținută de obiectivitatea ce-i impun condițiile artei. Acest lucru e justiția celor de sus față de țărănime. În Momente, unde e vorba de clasele noi, când atinge justiția, ca în Boris Sarafoff!, Caragiale numai o ridiculizează. Ce-i pasă
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
atinge justiția, ca în Boris Sarafoff!, Caragiale numai o ridiculizează. Ce-i pasă, pare-că, de chipul cum se face justiția între dânșii, cei din "mahala"? Când e vorba însă de țărănime, Caragiale nu mai râde. Cine n-a tremurat de indignare, ori n-a plâns de milă, la Năpasta, de suferințele bietului Ion nebunul, victimă a unei erori judiciare, căruia i s-au smuls prin bătaie, la instrucție, mărturisiri neadevărate, care l-au dus la ocnă și la nebunie? Dar în
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
un alt document al Direcției Județene Timiș a Arhivelor Naționale, intitulat " Rolul bandei de asasini și de spioni dela Belgrad în planurile agresive ale imperialiștilor americani" sunt deplânse "Actele agresive săvârșite la frontierele noastre" de către conducerea de la Belgrad. Acestea "stârnesc indignarea și ura întregului nostru popor muncitor. Toți oamenii cinstiți și iubitori de pace condamnă manevrele criminale titoiste și devin mai hotărâți în a spori vigilența pentru a zădărnici orice uneltiri ursită (sic!) de dușmanii păcii de la Belgrad". Următoarea frază pare
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
610) din clădirea ambasadei iugoslave din Budapesta, după ce Ministerul Apărării condus acum de Ferenc Münnich pusese la dispoziția refugiaților un autobuz. La 22 noiembrie 1956, ora 6 seara, autobuzul a sosit în fața clădirii Ambasadei Iugoslave. Atașatul militar iugoslav, plin de indignare, ne-a comunicat că șoferul din autobuz este rus și că există și alți însoțitori. Am spus că în aceste condiții nu ne vom urca în autobuz. După care, în incinta Ambasadei au pătruns doi ofițeri de la poliția maghiară și
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
absentă (Popișteanu: 1969, 6-7). Cu toate acestea, presa maghiară, sovietică sau poloneză au admonestat în diferite grade poziția disidentă a RSR. Ungaria s-a evidențiat la acest capitol, condamnând "pasiunile naționaliste" ale conducerii române care ar fi provocat o "serioasă indignare printre popoarele statelor socialiste frățești". În perioada comunistă, și nu numai, relațiile româno- maghiare vor fi permanent tensionate datorită minorității ungare din Transilvania și a politicilor asimilaționiste ale regimului Ceaușescu (acestea vor fi tratate detaliat mai jos); pe cale de consecință
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
stat și deci la conducere totală nici în numele ipoteticului său urmaș politic din vremea unui distant comunism cu care funcția acestuia era practic incompatibilă... Revenind la "minirevoluția culturală", Ceaușescu se pronunța răspicat pentru libertatea de creație a artiștilor. Contrarierea și indignarea firească a celor care meritau să poarte acest nume reflecta totala lor lipsă de înțelegere a leninismului romantic. Libertatea de a crea trebuia înțeleasă în sens leninist, al responsabilității sociale și a sinergiei forțelor culturale ale societății înspre articularea unui
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]