2,694 matches
-
Μ Ca să apreciezi un lucru, fapt, eveniment etc. Într-un mod obiectiv, trebuie să-l percepi dezinteresat, distanțat, lucru extrem de greu de realizat, deoarece nu există raționalizare În sine, detașată de subiectivitatea conștiinței celui care apreciază (poate doar niște „intuiții iraționale” ar putea Îndeplini cerințele unei cunoașteri imparțiale, nealterate, adică ale unei cunoașteri În sine). Μ „N-am venit să aduc pace pe pământ, ci sabie...” (Iisus). Cuvintele acestea pot să trezească nedumerire, deoarece Iisus este știut ca fiind Întruchiparea binelui
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
analizat rămâne același). Μ Pare de necrezut, dar mai des Întâlnim expresia „Nu te Înțeleg!” În gura celui care este furios decât În gura celui cu un intelect mai slab (totuși nu e de mirare, deoarece furia, având un caracter irațional prin ea Însăși, nu poate face casă bună cu deliberarea). Μ Viața ne-a fost dăruită ca să-i dăm tot mai multă viață, și nu ca s-o disprețuim, s-o batjocorim sau chiar să o suprimăm (prin omor sau
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
acolo?/ deși știu că tu nu răspunzi/ Din principiu...". (Din principiu) Criza identitară, nerezolvată în niciun fel, transformă totul în vid, iar "comunicarea din interiorul cuplului, cândva salvatoare, este acum distrusă de trăirea comună a unui sentiment negativ: frica, spaima irațională de necunoscut, care pare să-și tragă seva dintr-o tot mai greu suportabilă alterare a sensului"150: "Gemeni în uterul spaimei,/ Locuitori ai aceleiași celule,/ Orbi și muți/ În bezna sonorizată sălbatic/ Numai de pulsul hrănitor,/ Smulgându-se din
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Buzura, Ion Caraion, Marin Sorescu, Nicolae Breban, D. R. Popescu, Constantin Țoiu, George Bălăiță, Octavian Paler, Gabriela Adameșteanu, Teodor Mazilu, Ileana Mălăncioiu, Ana Blandiana, Mircea Dinescu, Nicolae Steinhardt, Alexandru Paleologu etc., întrucât erau considerate "snoabe, mistice, descompuse, dezumanizate, degenerate, morbide, iraționale, retrograde, putrede și mai ales decadente toate creațiile simboliste, ermetice, suprarealiste, naturaliste, expresioniste, dadaiste, moderniste, neomoderniste, șaizeciste etc., precum și tot ce ține de estetism, formalism, purism, experimentalism. Însuși locul în literatură al lui Eminescu e pus sub semnul întrebării, căci
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
foarte greu în traducerile noastre, în temeiul inexistenței absurdului în viața omului de tip nou...! Dar absurdul începuse deja să se manifeste ca dominantă a vieții noastre. Vidarea de conținut a realului, criza valorilor, amurgul umanismului, ne conduceau către absurd. Iraționalul se impune ca valoare. în locul inteligenței administrația -, în locul intimității -colectivismul. Presiunea politică este, în "Regulamentul de bloc", și una externă. Un teritoriu, în proprietate, e invadat de o putere străină, și stăpînit cu forța, întrebarea, pe care cred că și-
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
și variabile: o altă eliberare a literartaturii... În sfîrșit, pornind de la Vico, trecînd prin Baudelaire, Todorov urmărește distincția dintre limbajul rațional, cu adevărul său, și cel poetic, cu alt adevăr, figural. Arta devine așadar o „nouă știință” a carismei, a iraționalului, a patosului, un discurs care face apel la sensibil și care imaginează o nouă comunitate, cea estetică, creată pe baza unui sensibil comun, liant mai puternic - asta se va vedea În politică - decît raționalul (comun prin definiție). Ajungînd pînă În preajma
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
centrul lui, Antoine ar avea proprietățile geniului, dacă i-ar lipsi naivitatea și bunul-simț. Așa Însă, contaminarea geniului cu valori mic-burgheze - tocmai de aceea execrate de Barthes - are ca rezultat un ins lipsit de fibră tragică, rațional În interiorul celor mai iraționale decizii, pe care autorul Îl poate ironiza și iubi În voie. Pentru a ieși din impas, Antoine, neînțeles de nimeni, sărac și sătul de aparențe, hotărăște să devină bețiv, În mod cît se poate de metodic, Începînd cu lectura unor
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
să-și piardă misterul, și deci poezia nu mai poate fi o reprezentare a "corolei de minuni a lumii" (L. Blaga), și atunci poetul caută expresia alambicată, încifrează ceea ce foarte bine vedem și simțim sau cunoaștem din metamorfozarea lumii, din iraționalul ei. Mai clar spus, încifrează, pentru a potența misterul, ceea ce ni se oferă direct și deschis cunoașterii și pune absurdul, iraționalul în fragmente inteligibile: În toate părțile deodată, zise/ cel fără părți./ Într-o singură parte zise/ Partea./ Ce este
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
și atunci poetul caută expresia alambicată, încifrează ceea ce foarte bine vedem și simțim sau cunoaștem din metamorfozarea lumii, din iraționalul ei. Mai clar spus, încifrează, pentru a potența misterul, ceea ce ni se oferă direct și deschis cunoașterii și pune absurdul, iraționalul în fragmente inteligibile: În toate părțile deodată, zise/ cel fără părți./ Într-o singură parte zise/ Partea./ Ce este?/ Cum, ce este?/ Este, pur și simplu./ Adică E, adică S, adică T, adică E./ Primul E este mal vechi decât
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
că „ceea ce face” este util și prin aceasta ea urmărește realizarea unui scop precis pe care-l consideră justificat din punct de vedere moral. Acțiunile persoanei pot fi Însă reușite sau eșuate, justificate sau nejustificate, raționale și bine intenționate sau iraționale și absurde. În toate situațiile Însă, „acțiunile psihologice” urmăresc realizarea unui scop pe care individul respectiv Îl consideră util și necesar, mai mult chiar Îl justifică raportându-l fie la o „cauză declanșatoare”, fie În vederea realizării unui „scop (considerat de
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
sale și ale celorlalți. Evitarea actelor negative este de regulă asociată sentimentelor de rușine, păcat, dezonoare etc. Acestea sunt educate prin cultură, care are rolul de a reprima instinctele, sau pulsiunile primare ale individului, În care Își au originea acțiunile iraționale ale persoanei. În sensul acesta, B. Malinowski afirmă un fapt esențial: „cultura Începe cu reprimarea instinctelor”. Orice educație este un act formator, de tip represiv-modelator al personalității unui individ. Cei educați greșesc mai rar și mai puțin decât cei needucați
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
dincolo de orice control al rațiunii. Ea este expresia unui hedonism egoist, care va epuiza rapid persoana, atât din punct de vedere psihologic, cât și moral. Totul se va sfârși prin eșec. Denotă oare aceasta că satisfacerea dorințelor este un act irațional, că primatul dorințelor, față de cel al dreptei măsuri impusă de rațiune, este expresia unei atitudini care sfidează sau chiar refuză valorile și normele morale? Aparent da, dar, În fond, lucrurile stau cu totul altfel. Satisfacerea dorințelor este o nevoie fundamentală
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
sine a persoanei. Aici intervin două aspecte care se confruntă. Scurgerea timpului nu este În puterea omului. În mod contrar Însă, ceea ce poate face omul cu el și pentru el, Îi aparține. Conflictul care face ca lucrurile să devină aparent iraționale, sau să scape Înțelegerii logice, este că „viața” pe care omul și-o poate face, planifica, conduce, controla, se desfășoară Într-o durată care nu depinde de el, care nu-i aparține și pe care nu o poate stăpâni. Este
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
libertatea este Înlocuită cu datoria morală, iar voința cu atitudinea activă orientată către bine și dreptate. Prin natura sa, caracterizată prin unitatea contrastelor, persoanei umane Îi este oferită capacitatea de a opta. Prin aceasta, ea se dovedește a nu fi irațională. Ea nu este o ființă oarbă, supusă dominant sau exclusiv pulsiunilor primare ale inconștientului. Persoana se poate opune, cu rațiunea sa, cu liberul arbitru, răului și păcatului, se poate autocontrola și autoforma, dezvoltându-se continuu și Înfățișându-se ca o
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
pentru început, fie „o dependență emoțională” față de persoana cu care trăiește, fie este gelos, acuză nefondat în nenumărate rânduri, este posesiv, caută să controleze, temându-se foarte mult de faptul că poate fi oricând abandonat. Își fac simțită prezența gândurile iraționale și furia (Liiceanu și Rujoiu, 2005). Această teamă de a fi abandonat se naște din frica de a rămâne singur, fără nici un sprijin moral sau afectiv. Mai mult, nu acceptă să răspundă pentru faptele sale violente. În ceea ce privește victima (de obicei
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
de silex” 2). Mai reticent și mai elaborat, Bacovia a „tradus” ce este de fapt acesta: „instinct satanic”3), întrebuințînd un cuvînt de moralist, care însă nu strică atmosfera întregului: una de patimă înfierbîntată, imposibil de dominat, ajunsă la limita iraționalului. Caz rar, aci, „satanic” nu inspiră aversiune ori teamă. Dimpotrivă, e foarte bine găsit pentru a vorbi despre lucruri naturale fără să roșești, ori a le exalta prefăcîndu-te că le condamni. „Transformism” într-una din „Bucățile de noapte”, Bacovia scrie
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
și credințe bizare pentru a înlocui zeii. Nici un singur crez nu mai unea societatea romană târzie. În schimb, o nouă formă de iraționalism se insinua în viața zilnică și triumfa asupra oricărei forme de rațiune. În capodopera sa Grecii și Iraționalul, care a apărut în același an cu Memoriile, E. R. Dodds, pe atunci Profesor Regius de greacă la Universitatea Oxford, a demonstrat cât de puternică fusese tendința irațională pentru grecii clasici, și cât de mult durase aceasta. Crepusculul care îl
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
și triumfa asupra oricărei forme de rațiune. În capodopera sa Grecii și Iraționalul, care a apărut în același an cu Memoriile, E. R. Dodds, pe atunci Profesor Regius de greacă la Universitatea Oxford, a demonstrat cât de puternică fusese tendința irațională pentru grecii clasici, și cât de mult durase aceasta. Crepusculul care îl preocupase pe Flaubert s-a Stoicismul în versiunea sa din secolul al doilea roman a fost în principal religia păgânilor. Prin contrast, gnosticismul a fost în principal o
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
se bucure de sănătate și mijloace materiale, cât și de un refugiu în America unde să-și practice meseria. A tânjit după trei stări fundamentale: 1) libertatea de a iubi membri ai ambelor sexe; 2) libertatea de a explora laturile iraționale ale condiției umane în maniere variind de la mistic la ocult și spiritual, de obicei plasate în decoruri istorice; 3) posibilitatea de a continua să călătorească a fi tot timpul pe drum ca un mod de viață. Dragostea romantică pentru persoane
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
în special, a hipotalamusului), ale secreției de adreno-corticosteroizi, cât și prin modificările compoziției chimice a sângelui. Situația frustrantă declanșează, de regulă, stări emoționale puternice, care dezorganizează pe moment activitatea subiectului, putând duce chiar la forme de nevroză (manifestate prin acțiuni iraționale, atipice). Desigur, această emoționalitate severă, dezorganizantă, este întâlnită mai ales în cazul anumitor tipologii umane, cum sunt cele impresionabile/ sugestibile, sau cele egocentrice, revendicative. Trebuie menționate și situațiile, e drept mai rare, când scorul comportamentului motivat nu este conștientizat; în
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
își trage sevele, în primul rând, din „domeniul intrapsihic” (unde își are fixate rădăcinile), și mai puțin din interacțiunile cu ambianța socială și cea naturală. Analizând multirateral societatea capitalistă, E. Fromm apreciază că aceasta este alcătuită din indivizi dezechilibrați, compulsivi, iraționali, nevritici și psihotici; ea ar reprezenta, cu alte cuvinte, o societate „bolnavă”, alcătuită din indivizi bolnavi care nu vor pșutea depăși alienarea pe care o simt, decât prin „dragoste”. Fromm pledează, așadar, pentru obținerea unei ameliorări a vieții sociale cu ajutorul
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
emoționale, examinarea lucidă a situațiilor, evaluarea adecvată a avantajelor și riscurilor este dificilă; elaborarea de noi „tehnici adaptative”, de răspunsuri raționale pe măsura cerințelor / solicitărilor este îngreuiată. c) Reexaminarea și reevaluarea propriului comportament, restructurarea atitudinilor noastre față de semeni, înlăturarea tendințelor iraționale, realizarea unui control rațional al atitudinilor proprii (prin ierarhizarea trebuințelor, motivelor, aspirațiilor) — toate acestea reprezintă condiții psihologice necesare obținerii unui echilibru interior și unor relații stimulative și principiale cu cei din jur. Se va urmări, în permanență, formarea la elevi
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
efecte reductive pe care am greși dacă nu le-am semnala. Constatarea are valoarea unui avertisment. Nu e sigur că însuși autorul acestor pagini să-1 fi luat întru totul în seamă. La urma urmelor, această acțiune paradoxală de a transcrie iraționalul în limbajul inteligibilului nu ascunde faptul că rezultatele unei astfel de investigații riscă să apară incerte, parțiale și incomplete. Realitatea mitică, prin unele din aspectele sale, va scăpa întotdeauna celei mai subtile și mai riguroase analize. E o speranță bineînțeles
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
într-un cadru stabilit dinainte, permițînd periodic exprimarea unei revolte contestatare, această subversiune contribuie în cele din urmă la menținerea ordinii existente. Același lucru trebuie să-1 spunem și despre mecanismele instituționale care, în spațiul societăților moderne, avînd în vedere puseurile iraționalului mitic, au o aceeași funcție de reglare și de compensare. Multe ceremonii azi contestate sau condamnate la uitare, multe ritualuri ale vieții colective sau forme de instruire socială, moștenite din vechime sau elaborate în ultimul secol își recapătă adevărata lor semnificație
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
cap idei sau fapte, ci de a restitui cititorului fiecare obiect supus observației prin contur, miros, culoare sau în întreg ansamblul existenței lui [...]. E. Zola, Romancierii naturaliști De aici pornește disputa noastră cu scriitorii idealiști. Ei pleacă mereu de la ceva irațional, cum ar fi o revelație, o tradiție sau o autoritate convențională. Noi, scriitorii naturaliști, supunem observației și experienței fiecare fapt, în timp ce scriitorii idealiști admit influențe misterioase ce scapă analizei și prin aceasta ele rămîn enigme, în afara legilor naturii. Îi numesc
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]