3,441 matches
-
anul trecut, mai multe sute de familii române din Banat sosiră în București, pentru a cere pământuri în Dobrogea, că aceste pământuri li s-au refuzat și că sărmanii emigranți s-au întors în Banat, ducîndu-și morții în spinare. O priveliște sfâșietoare se prezinta ochilor omenești de-a lungul drumurilor țării. Crivățul, acest dușman de la nord al șesurilor noastre, îi sufla din urmă ca frunzele, cu toate acestea era mai blând decât oamenii de piatră cărora le ceruse o patrie și
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
pensie reversibilă? Ce să te ocupi de meserii când poți, actor caraghioz, scuipând pe un senator în față, să aibi mii de franci pe an din Casa Pensiilor? Când dar toate acestea se 'ntîmplă, când un popor întreg asistă la priveliștea de-a vedea risipindu-se banul public între feneanți, cumularzi, reputații uzurpate, caraghioși, plagiatori și abecedare aristocratizate, de ce să nu pretindă și țăranul ca un stat care hrănește pe nulități cu câte zeci de mii de franci pe an și
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
să se hotărască a primi moartea, care-n cazul acesta nu era fizică, ci civilă. Unul singur din acei oameni a avut destul sentiment de soldat pentru a înțelege aceasta. El a simțit că trebuie să scutească tânăra armată de priveliștea odioasă a rămânerii în rangurile ei, a simțit că existența sa e imposibilă într-un corp constituit pe baza fidelității și onorii ostășești; s-a ascuns și s-a izolat, s-a sinucis cetățenește. Pe ceilalți i-am văzut grămădindu
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
asupra acestei afaceri. [23 mai 1882] ["AM ARĂTAT ÎN MAI MULTE RÎNDURI"] Am arătat în mai multe rânduri că rămânerea la putere a roșiilor va degenera într-un pericol social. Nimic nu e mai periculos pentru conștiința unui popor decât priveliștea corupției și a nulității recompensate, decât ridicarea în sus a demeritului. Această priveliște îi ia poporului încrederea în valoarea muncii și în siguranța înaintării prin merit. Dîndu-i-se zilnic exemplu că, fără a ști ceva și fără a fi muncit, cineva
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
arătat în mai multe rânduri că rămânerea la putere a roșiilor va degenera într-un pericol social. Nimic nu e mai periculos pentru conștiința unui popor decât priveliștea corupției și a nulității recompensate, decât ridicarea în sus a demeritului. Această priveliște îi ia poporului încrederea în valoarea muncii și în siguranța înaintării prin merit. Dîndu-i-se zilnic exemplu că, fără a ști ceva și fără a fi muncit, cineva poate ajunge bogat și om cu vază, arătîndu-i-se zilnic împroprietăriri de oameni ce
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
într-o domnie de postulanți, advocați și evrei, pentru cari a fi ungur e o negustorie lucrativă ca oricare alta. Daca China ar cuceri Ungaria cei dintâi cari s-ar pretinde chineji ar fi evreii și advocații, credem. E o priveliște curioasă aceasta. Vedem o sumă de popoare cu vertebrele bine închegate și tari esploatate de elemente fără vertebre morale, fără caracter propriu. Aceste elemente sunt însă prin natura lor dizolvante. 136 {EminescuOpXIII 137} Daca mereu se 'nmulțesc, se 'ntîmplă nu
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
solidară care unea în vremea lui Mazar Pașa pe toți membrii societății de esploatare. [28 iulie 1882] 152 {EminescuOpXIII 153} ["O NEFĂȚARNICĂ PĂRERE DE RĂU... O nefățarnică părere de rău pătrunde presa europeană, chiar pe aceea a adversarilor Franței, la priveliștea mizeriei parlamentare din acea veche și vestită țară. Din nenorocire Franța e prada demagogiei. Nu e greu a descrie această stare de discompunere socială, care s-a repetat atât de des în istorie și care s-a sfârșit aproape totdauna
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
personalului onest și fidel de care se va servi viitoarea omnipotență Rosetti brătianu. [19 noiembrie 1882] ["S-A ZIS CĂ ACELEAȘI CAUZE... "] S-a zis că aceleași cauze produc de ordinar aceleași efecte. Aceasta explică îndeajuns, credem, noi, pentru ce priveliștea la care asistăm de șase ani nu este decât reproducțiunea fidelă a epocei agitate din 1868, care dezgustase țara întreagă de regimul reprezentativ. Camera de atunci, produs al reteveielor electorale și al celei mai monstruoase ingerințe administrative ce s-a
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
tăgădui și nici tăgăduiesc un lucru care absoarbe toată valoarea laudelor și veracitatea protestărilor de patriotism. Acest lucru e: corupțiunea adâncă a oamenilor din cari partidul se compune. Corupțiunea aceasta e și publică și privată; și forul și căminele sunt priveliștea ei. Viețile private ale marei majorități a roșiilor - escepțiunile confirmă regula - sunt incalificabile din punctul de vedere al ideilor abituale de morală ale poporului nostru; viețile lor publice sunt de o lipsă de scrupul și de cuviință precum nu se
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
unei femei de piatră. O femeie cu aripi de cinci ori cât statura mea. Un sfert din București era obturat de penele ei de piatră. Cupolele aveau solzi ca ouăle unei făpturi de pe Lună. Toată flora, fauna și demonologia acestei priveliști fâlfâiau încremenit, negre cu sclipiri roșiatice pe cerul jos, alburiu. În chipul statuii de care mă sprijineam am recunoscut-o pe mama. Când unul dintre ouăle înlănțuite de ghirlande de calcar de pe acoperișul meu a pleznit, cu un zgomot care
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și profețea, se-mpotmolea în riduri haotice și deodată încercuia cu unghia câte un delușor de piele limpede, prin sticla căreia răzbăteau copăceii venelor și arterelor. Delir acru, tocătură de ațe colorate, gunoaie menajere în mormane - și pe neașteptate imense priveliști de Altdorfer, oceane cu corăbii, munți albaștri cu fiare de ambră, bătălii în care fiecare nasture și fiecare floare de crin de pe drapele și fiecare aluniță de pe fețele oștenilor erau vizibile ca sub o lupă orbitoare. Cetăți de marmură, abstrase
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe tot orizontul, se arătă pribegilor. Geana se lățea pe măsură ce se-apropiau de ea, devenind un șarpe sinuos încolăcit în zare, până când drumul începu să coboare și, șfichiuită de nuielele copacilor, străbătută de zborul croncănitor al ciorilor, se vădi bine priveliștea cea minunată. Era mărețul fluviu Dunărea, de o lățime așa de grozavă, că arborii de pe celălalt mal abia de se zăreau ca un mușchi sărăcăcios, într-o ceață vineție. O coajă de sticlă groasă, verzuie, lustruită de vântul cald, ascundea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
jur. Niciodată nu și-ar fi-nchipuit atâta frumusețe încremenită în crusta groasă de gheață. Dar grădina Domnului e mai mare decât mintea omului, și minunile din ea sânt multe. Șirul de sănii înainta în tăcere și frig peste fermecata priveliște. Căci la un stânjen sub cleștar se aflau pretutindenea, cu aripile întinse, fluturi. Trupurile lor delicate și păroase ca viermușii, stacojii sau galben-pal sau negricioase, aveau mai bine de douăzeci de pași lungime, iar între marginile aripilor întinse puteai număra
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
neperceput decât cu super-organul de simț al gândirii, super-simetrii, structuri încolăcite în ele însele și care anulează, la un nivel mai înalt, curgerea dinspre trecut spre viitor, dinspre tot spre nimic. Cosmosul însuși, la un nivel mai înalt decât al priveliștii galaxiilor și quasarilor, se reflectă-n el însuși, într-o super-minte, al cărei fundament este memoria. Există o memorie universală, cuprinzând, stocând și distrugând ideea de timp. Există Akasia, și Akasia este salvatoarea universului, și-n afara Akasiei nu e
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
gata să țâșnească spre cer. Până în depărtare, unde se vede Interul, orașul își ridică volumele amestecate cu crengi, acoperișurile amestecate cu nori. Fereastra mea cea ovală e însă prea micuță ca să mai pot avea senzația de lipsă de margini a priveliștii, cum o aveam în adolescență, în Ștefan cel Mare, înainte să se construiască blocul de vizavi. Acum sânt de partea cealaltă a blocului, într-un chakra simetric și-ndepărtat. Sânt matur, adică imbecil, adică obosit, cu viața mea terminată definitiv
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de mână, dădură ocol caselor ruinate, încercînd să mai zărească, prin mormanele de cărămidă și mobilă sfărâmată, vreun vestigiu al fostei lor vieți. Când ajunseră în spate, la intrarea de serviciu, pe unde ucenicele intrau de obicei în clădire, o priveliște înduioșătoare li se înfățișă. Maria n-avea s-o uite niciodată, și avea s-o povestească de nenumărate ori, în pacea bucătăriei invadate de fulgi de la plopi și de viespi, pregătind cartofii cu rântaș pentru Mircea și răsfrângând în priviri
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
urmă. Un om cu căruța opri-n dreptul lor, după ce ieșiseră bine din cartierul bombardat. Era din Bolintin și-l știa pe Tătica cine știe de unde. Suiră-n căruță și străbătură, hurducîndu-se, străzi pe unde nu mai fuseseră niciodată, până când priveliștea pitorească și familiară a Oborului, furnicar de țărani, țigani și mitocănime, li se deschise-nainte. Um fum albăstrui, cu miros de mititei prăjiți pe cărbuni, umplea toată piața. Pe Moșilor și pe la Oborul Nou treceau de-a valma căruțe și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ridica. Melanie sărise atunci ca un demon, cu nările de leoaică dilatate și ochii injectați, apucase pisicuța de cap și o sfâșiase în două, azvârlind bucățile de carne și blană în zbatere pe rafinatul covor persan cu desen de păunite. Priveliștea îi făcuse rău și plăcere Ceciliei, care simțise atunci, prima oară, spasmul dorinței de bărbat în scoica ei sigilată. Acum era-mbrăcată în dessous-uri de mătase, unsă pe față și pe sâni cu uleiuri mirositoare, fardată rafinat și înfășurată în cea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de la un capăt la altul, atârnând de strie și pedunculi ca niște fructe putregăite. Unde să te uiți și-n cine să crezi, când în vise-ți amintești alte vise și-n acele vise-ți amintești lucruri niciodată-ntîmplate, iar alte priveliști care-ți apar brusc în minte pe când mănânci sau citești neatent o carte le iei drept bizare capricii ale vreunui demon interior, când sânt de fapt engrame fidele ale unor fapte petrecute pe când vedeai cu niște ochi mai mari și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se facă fluture de-atunci încolo în nenumărate dimineți, înălțîndu-se printre fulgi de zăpadă sau din rouă sclipitoare a primăverii, dar niciodată n-avea să se mai avânte ca-n prima zi și n-avea să mai îngăduie ochilor ei priveliștea teribilă a Dumnezeirii. Căci se ridicase atunci, beată de zbor și de frumusețea azurului ceresc, mult, mult, mult deasupra lumii noastre. Străbătuse nouă straturi de nori ca nouă coji de sidef, iar după ultimul stătuse-n picioare pe coaja oului
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ținut în mâini, din spate, de cineva care purta o bonetă albă, enormă. În loc de zăvor, ușa gardului avea o scândurică de lemn, ca a closetelor de la țară. Femeia în negru deschise și lui Herman i se-nfățișă, dincolo de portiță, o priveliște uluitoare. Era o viroagă-ncărcată de flori, înconjurată de coline pe care se-nsoreau vii și livezi. Era deasupra un cer adânc, de miez al miezului verii, inflamat de soarele aflat în centrul bolții, în fotosfera căruia limbi enorme de lavă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
adânc, de miez al miezului verii, inflamat de soarele aflat în centrul bolții, în fotosfera căruia limbi enorme de lavă se ridicau, făceau punți orbitoare și se prăbușeau lent, trimițând până jos, pe pământ, un vânt de foc ce mătura priveliștea, aprindea boabele de rouă din cupele florilor și transparentiza picioarele lăcustelor verzi ca iarba lipite de frunze. Norii-nspumați, cu contururi perfect delimi" tate, curgeau extrem de-ncet, lăsîndu-și umbrele pe pământ. Coborîră-n viroagă, cu florile multicolore până la brâu, se mîn-jiră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fericire, căci simți prima geană de lumină vie coborând domol prin tunelul oblic ce se-nălța către adevărata viață. Rădașca-ncepu suișul prin vămile din ce în ce mai luminoase, și era ca și când însăși lumina o absorbea spre înalt, până când deveni atotputernică, orbitoare, și priveliștea împărăției se desfăcu larg, minunat, înainte. Ce era imensitatea asta albastră? Dar ce era albastrul? Ce erau formele și culorile? Insecta cea grea nu putea să știe, dar avea să învețe să existe în zariștea lor. Se-nfioră deodată în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sfărâmate. Adevăratul dintre ei doi (căci au fost doi, parteneri și iubiți, nedespărțiți toată viața), adevăratul Desiderio a fost cel mai mic de vârstă, Frangois de Nome. Dar numele a venit de la celălalt, Didier Barra, maestru al vedutelor și-al priveliștilor întinse. El a pictat cea mai strălucitoare panoramă a golfului Neapole nu numai pictată vreodată, ci de-a dreptul imaginabilă. Amândoi erau din Metz, din Alsacia, născuți spre sfârșitul veacului al șaisprezecelea. Am citit tot ce-am putut găsi despre
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai înalt decât pământul, păreau a nu asculta de nici o lege. Se-nnodau și se deznodau, pur și simplu, la-ntîmplare, închegîndu-se uneori, tot întîmplător, în chipuri și peisaje, deformate apoi până la nemairecunoaștere și închegate iar, în alte fețe și alte priveliști. Nu era la fel și cu lucrurile, mereu trecătoare, ale lumii noastre? Nu se încheagă o casă din lemn adus din pădure, cărămidă făcută din lut ars, sticlă din nisip topit, fier scos din pământ, nu strălucește ea o vreme
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]