6,994 matches
-
Antonii. Diametrul bazei "ocnei Superior" număra 85 m (45 de stânjeni și două picioare), iar înălțimea 104 m (55 de stânjeni și două picioare). Sarea din această ocnă era curată și doar rareori conținea un ușor amestec cu pământ, era săpată de 87 tăietori (fossores), ajutați de 18 voluntari (volontes). Diametrul "ocnei Inferior" avea 68 m (36 de stânjeni și șase picioare), iar înălțimea 100 m (53 de stânjeni). În ce privește calitatea sării, ocna Inferior nu se deosebea cu nimic de ocna
Salina Turda () [Corola-website/Science/306932_a_308261]
-
Și lacul nr. 5 (Lacul Rotund) ar fi luat naștere prin surparea unei ocne vechi. Despre ocnele de sare active sau inactive de la Salina Turda a relatat în detaliu František Pošepný în anul 1867. Între 1853 si 1870 s-au săpat primii 780 m ai galeriei de acces Franz Josef (spre a ușura transportul sării la suprafață), apoi, până la sfârșitul secolului al XIX-lea, s-au mai săpat încă 317 m, atingându-se lungimea finala de 917 m, din care 526
Salina Turda () [Corola-website/Science/306932_a_308261]
-
în detaliu František Pošepný în anul 1867. Între 1853 si 1870 s-au săpat primii 780 m ai galeriei de acces Franz Josef (spre a ușura transportul sării la suprafață), apoi, până la sfârșitul secolului al XIX-lea, s-au mai săpat încă 317 m, atingându-se lungimea finala de 917 m, din care 526 m în rocile sterile inconjurătoare și 391 m în masivul de sare. Vizitabili sunt 850 m (67 m sunt inaccesibili). Pe peretele stâng (din direcția vechii intrări
Salina Turda () [Corola-website/Science/306932_a_308261]
-
primul sau cu max. 4-6 m (2-3 stânjeni) diferență de nivel față de primul puț. Un puț era rezervat pentru intrarea și ieșirea minierilor din ocne (cu ajutorul unor frânghii de cânepă), iar celălalt puț pentru extragerea sării din subteran. Puțurile se săpau cu profil patratic, fiecare latură având 2,8 m (9 pași; 1 pas = 0,3 m) până la o adâncime de 4 m (2 stânjeni) sub contactul steril-sare, după care se lărgea treptat pe următorii 4 m (2 stânjeni), cu profil
Salina Turda () [Corola-website/Science/306932_a_308261]
-
De la nivelul steril-sare în jos pereții se căptușeau cu piele de bivol, care împiedeca contactul direct al apei cu pereții de sare. Apa care picura totuși în mină era captată și scoasă la suprafață. De la nivelul “fundamentului” în jos se săpa cu profil tot mai lărgit, conic, așa că după alți cca 8 m (4 stânjeni) cele 2 puțuri alăturate se uneau. De aici, mina lua o formă conică-ogivală cu secțiunea pe cât posibil circulară (care nu se realiza practic decât rar). Mina
Salina Turda () [Corola-website/Science/306932_a_308261]
-
ei au fost traversați în scopuri beligerante sau comerciale, iar mai apoi în scopuri religioase, științifice și turistice. Locurile prin care sunt traversați se numesc pasuri sau trecători, acestea fiind de fapt văi înguste, adânci și lungi, cu pereții abrupți, săpate de apele curgătoare. Alpii conțin 128 vârfuri cu înălțimi peste 4000 m (82 principale și 49 secundare). Vezi Lista În anul 1991 a fost găsită în Alpi o mumie înghețată care a fost ulterior denumită Ötzi. Ea este dovada ca
Alpi () [Corola-website/Science/299232_a_300561]
-
pentru acest prilej poezia ""Odă la statuia lui Ștefan cel Mare"". Poezia a fost difuzată pe foi volante tuturor participanților. Sub un baldachin de catifea roșie și cu perdele de atlaz albastru, a fost depus tronul lui Ștefan cel Mare săpat în piatră, găsit în satul Vânători-Neamț (județul Neamț), sub poalele Cetății Neamțului. Dezvelirea a fost făcută de patru plăieși. În momentul dezvelirii, mulțimea a rostit un uriaș ""Ura"" și s-au tras 21 salve de artilerie. Cu aceeași ocazie, Regele
Statuia lui Ștefan cel Mare din Iași () [Corola-website/Science/307924_a_309253]
-
pe ruinele altei biserici. Se spune că prima biserică a fost ridicată de călugărul Nicodim. După Catagrafia din 1840 biserica a fost ridicată în 1695 de Pârvu Buce, Radu Răduică, Ilaș Curuiuc și Miloș Crăciunescu. După Radu Crețeanu, conform inscripției săpate pe tocul ușii de la intrare: „luna lui aprilie, 22 leat 7274” anul construcției este 1763. O altă dată, inscripționată pe ușile împărătești, este „1880, Fevrua. 28”. Biserica cunoaște în existența ei mai multe refaceri radicale, adică reconstrucții din temelii, ceea ce
Biserica de lemn din Ponoarele () [Corola-website/Science/320162_a_321491]
-
guarded by the elementals since the dawn of time and requires the Ring of the Wayfarer to be operated. Tarnum travels to the Fiery Moon and frees the two remaining sane Ancestors from Xyron, the Jailer. The Ancestors give Tarnum sap from the World Tree which will help him cure their brother, Vorr. However, Tarnum's loses his battle against Vorr's army. Grumba also dies în the battle, but Skizzik survives. After rebuilding his forces, Tarnum is intent on killing
Heroes Chronicles () [Corola-website/Science/322515_a_323844]
-
However, Tarnum's loses his battle against Vorr's army. Grumba also dies în the battle, but Skizzik survives. After rebuilding his forces, Tarnum is intent on killing Vorr this time, but the other Ancestors convince him to use the sap because if Tarnum kills Vorr, he and the other Ancestors will die and enter Oblivion aș well. Tarnum reaches Vorr and gives him the sap which cures his madness. For the first time, Tarnum feels he really can change his
Heroes Chronicles () [Corola-website/Science/322515_a_323844]
-
intent on killing Vorr this time, but the other Ancestors convince him to use the sap because if Tarnum kills Vorr, he and the other Ancestors will die and enter Oblivion aș well. Tarnum reaches Vorr and gives him the sap which cures his madness. For the first time, Tarnum feels he really can change his cruel barbarian ways. În Revolt of the Beastmasters, the Ancestors send Tarnum to free the Mudlanders from Erathian control. Even after hundreds of years of
Heroes Chronicles () [Corola-website/Science/322515_a_323844]
-
Alexei Sciusev. Aspectul ei auster este inspirat de arhitectură eclezială rusă din nord. Portalurile sunt decorate cu frește și mozaicuri de Nicolas Roerich. Bisericile rupestre ale Sfanțului Iov și ale sfinților Antonie și Teodosie sunt practic peșteri de mici dimenisuni săpate în stâncă pe care e construită Catedrală. Construcția lor s-a desfășurat între 1774 și 1860. Două construcții recente întregesc ansamblul, una finalizată în 1997 pentru a celebra a 400 aniversare a icoanei Născătoarei dăruităa de Ana Hoiskaja, iar cealaltă
Lavra Poceaiv () [Corola-website/Science/316787_a_318116]
-
din aceeași perioadă a locuirii romanilor la Porolissum. De asemenea pe același deal au fost identificate urmele unei cetăți de pământ din perioada Hallstatt. Din perioada medieval-timpurie, sec.XI, pe Cămin au fost descoperite de asemenea și urmele unor chilii săpate în stâncă. Ascunsă privirilor de un pâlc de pădure, pe dealul în Dos, se găsește un lăcaș încrustat în piatră, ca o peșteră. Acesta face parte din multele sihăstrii sătești descoperite pe teritoriul țării noastre, prezente încă din zorii creștinismului
Jac, Sălaj () [Corola-website/Science/301804_a_303133]
-
Acesta face parte din multele sihăstrii sătești descoperite pe teritoriul țării noastre, prezente încă din zorii creștinismului. Aceasta are dimensiuni mici și este alcătuită din două încăperi boltite de 2x3 m, respectiv 1x3 m. Intrarea se face printr-o deschizătură săpată în stâncă, la marginile căreia se văd și azi urmele unde erau fixați stâlpii de lemn de care probabil era prinsă ușa ce închidea peștera. Cele două încăperi comunică între ele printr-o ușa și un gemuleț. Peștera a fost
Jac, Sălaj () [Corola-website/Science/301804_a_303133]
-
era prinsă ușa ce închidea peștera. Cele două încăperi comunică între ele printr-o ușa și un gemuleț. Peștera a fost realizată prin cioplirea în roca dealului, pereții fiind în totalitate însemnați de urmele uneltelor manuale cu care au fost săpate încăperile. De asemenea, în pereții încăperilor sunt săpate mai multe nișe, care erau folosite fie pentru depozitarea unor materiale, fie pentru păstrarea candelelor ce iluminau încăperea. Peștera este cunoscută printre localnici cu numele de “Pemnita Monului” și reprezintă probabil numele
Jac, Sălaj () [Corola-website/Science/301804_a_303133]
-
încăperi comunică între ele printr-o ușa și un gemuleț. Peștera a fost realizată prin cioplirea în roca dealului, pereții fiind în totalitate însemnați de urmele uneltelor manuale cu care au fost săpate încăperile. De asemenea, în pereții încăperilor sunt săpate mai multe nișe, care erau folosite fie pentru depozitarea unor materiale, fie pentru păstrarea candelelor ce iluminau încăperea. Peștera este cunoscută printre localnici cu numele de “Pemnita Monului” și reprezintă probabil numele celui care a locuit aici cu mult timp
Jac, Sălaj () [Corola-website/Science/301804_a_303133]
-
și larve de chironomide, trihoptere, libelulele. Se hrănesc de obicei noaptea, dar au fost observați hrănindu-se și în timpul zilei. Ei folosesc mustățile lor pentru a localiza hrana. În martie-mai, femela depune 2000-4000 icre pe vegetația apei sau în gropițe săpate în nisip sau mâl, care sunt păzite după fecundare de mascul. Puii ieșiți din ou sunt îndrumați de mascul. Are valoare economică redusă. Carnea somnului pitic este bună și poate fi consumată. Distrugând icrele și consumând puietul altor pești prețioși
Somn pitic () [Corola-website/Science/330501_a_331830]
-
lungime, 0,4-0,6 m lățime și 0,3-0,4 m înălțime. Interiorul zidurilor este alcătuit din piatră și pământ, iar legarea între paramente și miezul zidului se realizează cu ajutorul unor bârne din lemn ce sunt introduce în niște locașuri săpate în formă de rândunica, uneori aparente iar alteori ascunse.
Geți () [Corola-website/Science/299936_a_301265]
-
forțele terestre ruse au reușit să se retragă. La începutul lunii octombrie, geniștii francezi și britanici, plecând de la baza de la Balaclava, au început să conducă lucrările de asediu de-a lungul zonei muntoase Cherson de la sud de Sevastopol. Au fost săpate redute, tranșee și locașuri pentru bateriile de tunuri. Cum infanteriștii ruși și comandantul lor, Prințul Menșikov plecaseră, apărarea Sevastopolului a fost condusă de viceamiralii Vladimir Kornilov și Pavel Nahimov, avându-l ca ajutor pe genistul șef al lui Menșikov, locotenentul
Asediul Sevastopolului (1854) () [Corola-website/Science/303155_a_304484]
-
primul sau cu max. 4-6 m (2-3 stânjeni) diferență de nivel față de primul puț. Un puț era rezervat pentru intrarea și ieșirea minerilor din ocne (cu ajutorul unor frânghii de cânepă), iar celălalt puț pentru extragerea sării din subteran. Puțurile se săpau cu profil pătratic, fiecare latură având 2,8 m (9 pași; 1 pas = 0,3 m) până la o adâncime de 4 m (2 stânjeni) sub contactul steril-sare, după care se lărgea treptat pe următorii 4 m (2 stânjeni), cu profil
Coștiui, Maramureș () [Corola-website/Science/301574_a_302903]
-
De la nivelul steril-sare în jos pereții se căptușeau cu piele de bivol, care împiedeca contactul direct al apei cu pereții de sare. Apa care picura totuși în mină era captată și scoasă la suprafață. De la nivelul “fundamentului” în jos se săpa cu profil tot mai lărgit, conic, așa că după alți cca 8 m (4 stânjeni) cele 2 puțuri alăturate se uneau. De aici, mina lua o formă conică-ogivală cu secțiunea pe cât posibil circulară (care nu se realiza practic decât rar). Mina
Coștiui, Maramureș () [Corola-website/Science/301574_a_302903]
-
suveranului de Habsburg, în urma acțiunii de „unificare” condusă de Gheorghe Martinuzzi. Losonczy a preluat, în această perioadă, comanda cetății și a zonei aflate sub dominație creștină. Dorind să recucerească Timișoara, în ziua de 17 octombrie 1551, turcii au început să sape tranșee în fața porții de nord a cetății și să instaleze tunuri grele. Garnizoana din Timișoara a fost somată să se predea, promițându-i-se libera ieșire din cetate. După ce Losoncius (Losonczy), comandantul garnizoanei, a respins oferta, turcii au împresurat Timișoara
Asediul Timișoarei (1552) () [Corola-website/Science/335110_a_336439]
-
pe cei hotărâți să nu renunțe la propriile parcele de pădure în favoarea statului) și deportate in Câmpia Bărăgan, într-un loc denumit Stăncuța Mare, practic un loc viran unde oameni aduși din toate colțurile țării au fost nevoiți să-și sape bordeie pentru a nu îngheța sub cerul liber. În sedința Camerei Deputaților din 7 martie 2000, deputatul PNȚCD de Vasile Vetișanu rememora povestea unui țăran din județul său, etichetat drept "chiabur" și persecutat de autorități: Gheorghe Gheorghiu-Dej a sărbătorit încheierea
Colectivizarea în România () [Corola-website/Science/317159_a_318488]
-
se zice că își trag numele urmașii lui Ioan de Hunedoara ("Corvini"). În curtea castelului, alături de capela zidită tot în timpul lui Ioan de Hunedoara, se află o fântână adâncă de 30 de metri. Conform legendelor, această fântână ar fi fost săpată de trei prizonieri turci, cărora li s-a promis libertatea dacă vor ajunge la stratul de apă. Dar după 15 ani de trudă, când au terminat fântâna, stăpânii nu s-au ținut de cuvânt. Se spunea că inscripția de pe zidul
Castelul Hunedoarei () [Corola-website/Science/302217_a_303546]
-
unguroaică, pe nume Kinga, în timp ce se afla în călătorie de nuntă cu soțul său, contele Boreslaw, spre Polonia, a aruncat inelul de logodnă într-o mină de sare. Odată ajunsă în Polonia, prințesa le-a poruncit minerilor din Wieliczka să sape un puț în pământ. Acesta a fost făcut - spune legenda - și, în primul bulgăre de sare scos la suprafață a fost descoperit inelul prințesei Kinga. Această legendă marchează perioada de început a așezării miniere. În secolul IX, la Wieliczka a
Salina din Wieliczka () [Corola-website/Science/329264_a_330593]