2,314 matches
-
diferite tipuri de strofe și ritmuri. El nu se sfiește să introducă vocabule și versuri străine în refren sau în rimă. Alături de Al. Depărățeanu, a consolidat versul scurt. Dar nici exercițiile metrice, nici aspirația romantică nu pot birui platitudinea imaginii. Satira Muza de la Borta Rece, subintitulată „bufonerie literară” (atribuită imaginar comediografilor francezi Henri Meilhac și Ludovic Halévy), în care Titu Maiorescu este Minorescu, Eminescu - Minunescu, G. Panu - Pan-Pan, Samson Bodnărescu - Butnărescu, se dovedește lipsită de spirit. Eminescu e acuzat, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290701_a_292030]
-
mare clasă, frământat de ambiția construcțiilor ciclopice, ceea ce dezvăluie afinități cu Dimitrie Cantemir, I. Heliade-Rădulescu, B. P. Hasdeu, S. este totodată un subtil analist și un rafinat stilist. La Ion Marin Sadoveanu, pentru întâia oară, romanul nu se întoarce în satiră împotriva parvenitismului și în elegie pentru reprezentanții crepusculari ai marii proprietăți rurale. D-sa conturează fizionomiile, pune oamenii să făptuiască, îi lasă pe urmă să acționeze potrivit logicii interioare individuale și nu intervine în nici un fel ca să-și trădeze preferința
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289425_a_290754]
-
modernă 10. Cuvîntul și noțiunea de "humor" 11. Humor și concepție despre viață Capitolul al II-lea: Rîs și humor 12. Sentimentul ridicolului 13. Tipuri de sentiment al ridicolului 14. Marele humor Capitolul al III-lea: Ironie și Humor 15. Satira 16. Ironia 17. Ironia artistică 18. Ironia ca formă a humorului Capitolul al IV-lea: Principalele forme ale humorului 19. Marele humor ca sentiment total concluziv 20. Superioritate și noblețe sufletească 21. Melancolie și nostalgie 22. Simpatie 23. Premisele intelectuale
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
tîrziu, ceva mai de aproape. Există și un mic humor, forma cea mai populară, care este tot una cu gluma mai mult sau mai puțin blîndă. Blîndețea poate prezenta mai multe trepte, prin care humorul poate trece în ironie, în satiră sau în batjocură. Adeseori, cînd folosim cuvintele humor sau humorist, ne gîndim la micul humor. El este o trăire aparte, tratată într-o formă ușoară, glumeață, de obicei cu un curent subteran de înțelegere și simpatie și anume așa fel
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
nu reprezintă totuși pentru dînsul un punct de vedere foarte înalt; el rezervă acest punct modului religios de concepere a vieții. Avem toate motivele acum pentru o cercetare mai de aproape a acestui obiect. CAPITOLUL III IRONIE ȘI HUMOR 15. Satira Fie că privim humorul ca pe un anumit fel de sentiment al ridicolului, fie că-l considerăm un tip vital, nu există vreun gen de contrast mai caracteristic față de el decît batjocura. Există totuși mai multe forme intermediare între acești
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
ceilalți, ci ar fi avut îndestul de lucru cu ei înșiși. Este o grea sarcină, deseori irezolvabilă, să aflăm legătura psihică dintre polemica sa puternică și ceea ce s-a petrecut în sufletul profetului. 16. Ironia Forma ironică poate aparține mijloacelor satirei. Ea se înfățișează atunci ca o recunoaștere aparentă și o seriozitate prefăcută, deși tendința proprie este aceea de a ataca și a nimici. O formă de atac indirectă o înlocuiește pe cea directă. Ironia este, în acest caz, numai un
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
pe care îl adoptă, ei sînt mai ușor convinși să se deschidă, să-și desfășoare consecințele ideilor, și în felul acesta să devină posibilă acea colaborare pe care se sprijină orice ajutor real și orice educație adevărată. Pe cîtă vreme satira respinge obiectul sau îl ține strîns ca să-l poată respinge neîncetat, ironia poate fi calea pe care se poate pătrunde în obiect și se poate întemeia o comuniune cu el. Chiar și în cazul în care ironia servește autoafirmării, ea
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
puternic pe cel semiexperimentat încît își pierde echilibrul se evaporă acum prin umplerea sufletului cu tot ce este măreț. Iar cînd încearcă totuși să-și exercite puterea asupra sufletului, nu face decît să apară un surîs nu cel amar al satirei sau al batjocurii, ori cel reținut al ironiei, ci surîsul liniștit și luminos al humorului. Este pătrunderea într-o lume cu mult mai mare decît cea căreia îi aparțin noile trăiri. Acea lume nu o invidiază totuși pe aceasta. Ea
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
pe niște vicii, dacă glumele sale se preschimbă în veritabile vituperări, "țintele" acestora fiind denunțate ca singure și grav răspunzătoare de propriile defecte, vătămătoare pentru ceilalți, nu se mai poate vorbi de humor, ci de o manifestare complet diferită o satiră (de calitate, firește, variabilă). Există însă și un mod superior în care se poate face haz, fără a inculpa, un haz de nacaz, cu ironii nemușcătoare și, mai ales, cu autoironii: cel al marelui humor. Distincția între micul și marele
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
decît unele idei, nici din cercetarea psihologică a lui Höffding nu am folosit decît cîteva. Ce-i drept, acestea sînt de o importanță aparte: înainte de toate, distincția între marele și micul humor, precum și aceea (prezentă și la alți comentatori) dintre satiră și humor; în plus, accentele puse pe simțul antidogmatic, relativist al humoriștilor autentici și, deopotrivă, pe caracterul eminamente modern al marelui humor. Am fost nevoit, pe de altă parte, să intervin și cu unele corective și interpretări, ce mi-au
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
simțul humorului "este capacitatea de a rîde de lucrurile pe care cineva le iubește (inclusiv, desigue, propria persoană și tot ce ține de ea)" idee formulată anterior de G.Meredith precum și distingerea între comicul "legat de inteligența agresivă" (așadar, de satiră) și humorul veritabil, "indispensabil pentru o viziune matură asupra vieții", chiar dacă nu este unica posibilă. De asemenea, respectînd vederile lui Gordon W.Allport, diferența între micul și marele humor ar putea fi echivalentă cu aceea propusă de el între "atitudine
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
el ne "consolează de sfârșitul inevitabil... [și] ne face să acceptăm scurtimea existenței". Poetul latin poate fi considerat drept cântărețul zeului vinului. Mai bine de o treime din scrierile sale (37 de ode, 3 epode, 7 epistole în versuri, 5 satire) este consacrată lui Bacchus, faptelor și alaiurilor sale. În poezia bahică a lui Horațiu a luat naștere amatorul de vin bun căruia îi place să sărbătorească evenimentul scoțând din pivniță o amforă și care cere vinului să-i alunge singurătatea
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
de Cervantes (1547-1616) situează acțiunea din Don Quijote de la Mancha (o întinsă regiune viticolă!) într-o tavernă pe care "Cavalerul Tristei Figuri" a luat-o drept un castel, străpungând astfel, spre marea enervare a hangiului, burdufurile umplute cu vin. O adevărată satiră, dar și o scenă populară, scăldată în tradiția picarescă (de la picaro, "aventurier") spaniolă. În Anglia, William Shakespeare (1564-1616) pune în scenă în tragediile sale bețivi, ba chiar personaje burlești, cu fețe multiple, precum Falstaff (care apare în 1597 în Henric
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
Henderson, în King Lear (S.A.B., Oct. 1939, Jan. 1940) se referă la ideile despre mîndrie, condamnarea slăbiciunii omului neadaptat, problema rațiunii, a nebuniei, a păcătoșeniei generale și, în sfîrșit, problema adulterului. 1603 Samuel Harsnett (1561-1631), episcop de York, publică o satiră îndreptată împotriva catolicismului. A Declaration of egregious Popish Impostures, to withdraw the hearts of her Majesties Subjects from the allegiance, and from the truth of Christian Religion professed în England, under the pretence of casting ouț devils (London, James Roberts
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
play for the literal-minded. I once debated a nurse convinced that she understood Lear's "problem" and briskly diagnosed hîm aș a victim of Alzheimer's Disease, which may make some medical sense but turns the play into an absurd satire rather than a tragedy, for if Lear's "wit's diseased" (aș Hamlet says ironically of himself), or if Lear has truly fallen into insanity, then he cannot be held responsible for hîș actions, which renders hîm merely a pathetic
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
Lear nu este o piesă pentru cei ce iau totul ad-literam. Odatăam purtat o discuție cu o asistentă convinsăcăînțelesese 'problemă' lui Lear, diagnosticînd-o drept Sindrom Alzheimer. Această interpretare este logică din punct de vedere medical, dar transforma piesă într-o satiră absurdă și nu într-o tragedie: daca "rațiunea [lui Lear] este bolnavă" (după cum se auto-ironiza Hamlet) sau daca Lear a înnebunit cu adevarat, atunci el nu mai poate fi considerat responsabil pentru acțiunile sale. Astfel, personajul nu mai este tragic
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
a probing study of the universal meaning of the play în the context of 20th-century history. One potențial disadvantage of this approach is that it tends to strip the play of its tragic dignity, blurring the distinction between Tragedy and Satire. Such are the dangers of interpretation aș the world changes around uș and we are transported în time away from Shakespeare's world. Parallel problems exist for the translation, since a translation surely involves line-by-line interpretation. To translate is to
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
Shakespeare's gifted un studiu scrutător al semnificației universale a piesei în contextul istoriei secolului al XX-lea. Un potențial dezavantaj al acestei interpretări îl constituie tendința de a estompa demnitatea tragică a piesei, făcînd astfel distincția dintre tragedie și satiră mai greu de observat. Acestea sînt riscurile interpretării în contextul unei lumi în continuă schimbare și atunci cînd sîntem transportați în timp departe de universul lui Shakespeare. Probleme similare există și în cazul traducerii, din moment ce traducerea implică, desigur, interpretarea fiecărui
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
a trata într-un registru diferit o problematică similară o reprezintă comediile Fata morgana, poveste a peripețiilor unui examen de bacalaureat în provincie, și Scene din viața unui bădăran, memorabil portret al unui semidoct care se vrea autor dramatic, ambele satire ale mediocrității și imposturii, amintind prin unele caracteristici ritmica pieselor lui Mihail Sebastian. Arma secretă a lui Arhimede speculează valoarea comică a anacronismelor, într-o structură compozițională de feerie. În ampla culegere de texte dramatice comentate Beția de cucută (1984
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289788_a_291117]
-
a clasicilor poeziei noastre (...). În cadrul dezbaterii s-au arătat și o serie de lipsuri ale volumului Zile slăvite, datorate în primul rând unei insuficiente participări la viață, care face ca poeziile inspirate din realitatea noastră actuală să nu aibă vigoarea satirelor antiimperialiste. În acest sens am vorbit cu tov. Mihai Beniuc, Traian Șelmaru etc. Tov. Paul Georgescu, Silvian Iosifescu și Mihu Dragomir au stăruit asupra unora din poeziile nerealizate din volum (...). Dezbaterea în jurul volumului de versuri Zile slăvite a avut darul
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
masca de pe obrazul urât al tagmei asfințite a celor în «frac și joben», e un fapt de seamă (...). Schițele mai ample strânse sub titlul sugestiv Fără frac și joben (de Al. Duiliu Zamfirescu n.n.), își propun să treacă prin focul satirei o parte a personalului Departamentului Trebilor din Afară, pe unii dintre membrii corpului diplomatic român din țară și străinătate, a căror activitate și apartenență politică și socială îi încadrează perfect în eventualitatea «selecționării». Autorul (născut în 1894) a avut prilejul
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
cunoaștere (...). Pentru dezvoltarea literaturii noastre indicațiile profunde cu privire la problema tipicului în arta realistă cuprinse în raportul rostit de G.M. Malenkov la Congresul al XIX-lea al PCUS sunt un imens ajutor (...). Operele realiste trebuie - cum spune G.M. Malenkov: «cu focul satirei să extirpeze tot ceea ce este negativ» (...). În literatura noastră scriitorii au reușit să creeze personaje negative veridice cum sunt cele din Dulăii de Z. Stancu, din Desfășurarea de M. Preda, sau din romanul La cea mai înaltă tensiune de Nagy
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
de poezie. Nici în sânul biroului secției de dramă, situația nu este mult mai diferită (...) O existență cu totul fantomatică este cea a comisiilor de creație: literatura pentru copii (responsabil Al.C. Constantinescu), literatura despre viața ostășească (responsabil Aurel Mihale), satiră și umor - încă n-a fost numit un responsabil - care nu desfășoară de luni de zile un fel de activitate. O răspundere serioasă pentru inactivitatea secțiilor de creație o poartă conducerea Uniunii Scriitorilor, care nu a înțeles să controleze și
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
Preda). Un deosebit succes îl reprezintă caracterizarea plină de ascuțime a personajelor negative în piesa Oameni de azi de Lucia Demetrius. Poeziile închinate luptei pentru pace, mai ales unele ca acelea ale lui Eugen Frunză, care folosesc în mare măsură satira, au marele merit de a fi contribuit la mobilizarea vigilenței oamenilor muncii față de uneltirile dușmanului (...). Focul nimicitor al satirei trebuie îndreptat în primul rând împotriva dușmanului de clasă (...). O imagine falsă, ștearsă, inofensivă a dușmanului este demobilizatoare (...). Pentru spirit de
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
Lucia Demetrius. Poeziile închinate luptei pentru pace, mai ales unele ca acelea ale lui Eugen Frunză, care folosesc în mare măsură satira, au marele merit de a fi contribuit la mobilizarea vigilenței oamenilor muncii față de uneltirile dușmanului (...). Focul nimicitor al satirei trebuie îndreptat în primul rând împotriva dușmanului de clasă (...). O imagine falsă, ștearsă, inofensivă a dușmanului este demobilizatoare (...). Pentru spirit de partid, împotriva influențelor ideologiei burgheze: S-a vădit o dată mai mult că imensa majoritate a scriitorilor noștri formați mai
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]