4,988 matches
-
iar în roman spațiile predilecte sunt tavernele, hanurile etc.), în Renaștere o țintă predilectă a parodiștilor este stilul macaronic, luat în derâdere, printre alții, de Rabelais. Diferențe uriașe pot fi constatate între "preistoria" parodiei, la autorii latini remarcându-se o suită de procedee parodice vizând în special romanul grec, și "vârsta matură", "parodia literară pur formală (s.n.) a timpurilor moderne"194. Teoria lui Bahtin face importante referiri la evoluția formei epice. Aceasta s-ar fi produs și mulțumită parodiei. Astfel, până în
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
fatalității unui destin potrivnic, îngenunchind în fața unui dialog cu sine însuși ("Dar ce vru oare soarta să-mi destine?/ Nu pot să mă ajut! Venit e rândul/ acelui ce-nfrunta o lume toată,/ să fie-nvins de-o fată ne-narmată!"), suita curtenilor trăiește și ea aceeași dramă. Totuși, aglomerarea unor secvențe succedată de abandonarea anumitor personaje, ale căror destine rămân, în final, la fel de necunoscute ca și în debutul operei, dau dreptate acelor exegeți care consideră că anumite cânturi sunt prea elaborate
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
-se în aceleași favorite descrieri, fie că ele privesc spintecarea Caltaboșilor sau retezarea picioarelor scrumbiilor, autenticii dușmani insulari. Totuși, se poate ca Rabelais să fi preluat de la Girolamo Teofilo Folengo și anumite episoade, cum ar fi coborârea în Infern a suitei conduse de Baldus, cavalerul rătăcitor, care i-a oferit ideea să-l parodieze pe Dante însuși în cunoscutul capitol XXX al Cărții a doua, căruia unii exegeți îi atribuie și alte surse, cum ar fi dialogul intitulat Menipp sau evocarea
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
cu diavolii și a stat la taifas cu Lucifer". Din start, desacralizarea temei Infernului este anunțată prin schimbarea statutului "locuitorilor" acestei lumi, căci "dracii sunt oameni cumsecade" și "n-o duc chiar atât de rău cum își închipuie lumea". O suită de tablouri enumerative, care detaliază condiția fiecăruia numindu-i atribuțiile și funcția infernale, conduce apoi la inversarea percepției obișnuite, apropiind discursul epic al scriitorului francez de modelul senecan din Apokolokyntosis. Infernul se apropie de fapt, prin parodie, de o percepție
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
Sesizată de formaliști, de telqueliști, aceasta i-a oferit creatorului din a doua jumătate a secolului XX premisa așteptată pentru întoarcerea la surse, la subiectele pre-existente, altfel spus la epicul tradițional, pe care-l va remodela, obținând noi și noi suite combinatorii. Opunându-se doar aparent modernismului, care, prin mișcările extreme de avangardă, se delimita hotărât de curentele anterioare și chiar dorea să demoleze totul, să facă "antiliteratură", postmodernismul e tributar unui altfel de artist. Celui conștient că face parte dintr-
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
transformation ou par imitation. De cette littérature au second degré, qui s'écrit en lisant, la place et l'action dans le champ littéraire sont généralement, et fâcheusement, méconnues. Un texte peut toujours en lire un autre, et ainsi de suite jusqu'à la fin des textes. Celui-ci n'échappe pas à la règle: il l'expose et s'y expose. Lira bien qui lira le dernier", în G. Genette, op. cit., Seuil, Paris, 1982. 53 Pentru G. Genette, aceasta numește literaritatea
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
fiecărui artist; astfel apar comparațiile instantanee, experiențele olfactive, respectiv „șlefuirea”, receptivitatea, prin exercitiu, a percepției... Interpret al realității comune, cu un tip de vedere specific, artistul dezvoltă amănunțit „peizajul”, subliniind elementele estetice ale realității sau expresia „schöne Denken” (Gândirea Frumoasă), suita de focalizări(elementul de rând), studii amănunțite și interpretări. Structura mentală sau senzorială comportă posibilități de tip : a observa, a înțelege, a traduce - toate conducând la propria manieră de interpretare a unui obiect/tablou, fenomen. Mai mult de atât același
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” ediţia a II-a by Mihaela Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Science/569_a_915]
-
a depins tot mai mult de nivelul calităților motrice înnăscute și dobândite ale sportivilor, de numărul deprinderilor motrice, concretizate în elementele și procedeele tehnico-tactice cele mai eficiente. Acest aspect se urmărește în cadrul lecțiilor de antrenament sau, mai bine zis, în suita lecțiilor care compun un ciclu săptămânal, o etapă, o perioadă cu ciclu anual de pregătire. Deci, necesitatea realizării unei succesiuni permanente a lecțiilor de antrenament a izvorât din cunoașterea legilor bio-psiho-pedagogice de formare a deprinderilor motrice și de dezvoltare a
Antrenamentul specific pentru pregătirea fizică pe uscat a schiorilor alpini by Gheorghe BALINT, Puiu GASPAR () [Corola-publishinghouse/Science/255_a_502]
-
bune stări fizice generale. Pregătirea în acest sens se va desfășura succesiv pe perioada întregului an. Exercițiul nr. 28 Descriere: 5-10 sărituri succesive pe ambele picioare, la început cu elan intermediar, apoi fără: se măsoară distanța totală parcursă prin această suită de sărituri; se începe cu serii de câte 5 sărituri. Variantă: sărituri în zigzag fără elan din brațe, palmele pe șolduri. Exercițiul nr. 29 Descriere: 4-6 mingi medicinale se așează în cerc (raza de cca. 3 m); o minge se
Antrenamentul specific pentru pregătirea fizică pe uscat a schiorilor alpini by Gheorghe BALINT, Puiu GASPAR () [Corola-publishinghouse/Science/255_a_502]
-
345-95), însoțit de fiii săi, Arcadius și Honorius, și de împăratul imperiului roman de vest, Valentinianus II (375-92). Partea de sud-vest a bazei obeliscului egiptean, registrul superior. Istanbul. Fig. 11. Iustinian I (527-65), însoțit de arhiepiscopul Maximilian, generalul Belizarie și suita. Mozaic, secolul VI. Basilica San Vitale, Ravenna. Fig. 12. Theodora (527-48) și suita sa. Mozaic, secolul VI. Basilica San Vitale, Ravenna. Fig. 13.a. "Marea friză traianică". Victoria romanilor asupra dacilor. Arcul lui Costantin (montată aici de la începutul secolului IV
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
de vest, Valentinianus II (375-92). Partea de sud-vest a bazei obeliscului egiptean, registrul superior. Istanbul. Fig. 11. Iustinian I (527-65), însoțit de arhiepiscopul Maximilian, generalul Belizarie și suita. Mozaic, secolul VI. Basilica San Vitale, Ravenna. Fig. 12. Theodora (527-48) și suita sa. Mozaic, secolul VI. Basilica San Vitale, Ravenna. Fig. 13.a. "Marea friză traianică". Victoria romanilor asupra dacilor. Arcul lui Costantin (montată aici de la începutul secolului IV), Roma. Fig. 13.b. Baza Columnei lui Traian (113 d.Ch.). Apolodor din Damasc
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
în acest ultim caz este moarte-(re)naștere, apoteoză a unei inițieri de care are parte sufletul fiecărui individ (atât în credințele vechilor greci, cât și la umanitatea creștină). Mitologia este înțeleasă ea însăși drept o suprastructură simbolică a unei suite de fapte fondatoare (relevante spiritual, social, dar și politic sau cutumiar), care îi și trasează axele semiologice fundamentale. Spre exemplu, deși mitologia creștinismului trimite la conținutul în ansamblu al celor două Testamente, la care se pot adăuga literatura patristică, hagiografiile
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
rememorarea, pentru cetatea romană, nu merge neapărat dincolo de actul fondării orașului − amintite prin aducerea în cadrul cortegiului care însoțește catafalcul imperial a unei măști de ceară, privite ca fiind a miticului Romulus. Deși cu o vocație universalistă indiscutabilă, întărită de întreaga suită a cuceririlor și de civilizația construită de latini, gândirea politică romană caută repere proprii în istoria lumii, într-un mod legitim(ant), așa cum are nevoie discursul ei triumfalist și pragmatic. În vechea Grecie, faptele trecute erau ordonate după genealogii, cum
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
factură sacrală (la fel, masca mortuară). Interpretări recente, pe baza mărturiilor și a bibliografiilor specializate, nuanțează sau chiar contrazic această lecțiune semantică mai veche, care ar trebui să fie pusă în relație nu cu efigia (manechinul) defunctului nobil, ci cu suita de imagines care îi însoțeau catafalcul, funus imaginarium. Prima atestare la care avem acces este din secolul II, într-o lege funerară dată în anul 136 de colegiul Dianei și a lui Antinous din Lanuvium (Corpus Inscriptionum Latinarum XIV: 2112
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
evenimentul funerar în ansamblu și că ea trimitea la gesturi și comportamente specializate pentru momentul ritualic respectiv 18. Noțiunea s-a îmbogățit în lumea romană datorită contextelor în care au fost utilizate obiectele denumite. Pentru că reprezenta descendența nobilă a augustului, suita de imagines avea rolul de a atesta, la finalul existenței sale terestre, legitimitatea cu care el ocupase o funcție publică și, mai ales, cu care urma să dețină un loc în patrimoniul memorial; totodată, fiind o componentă ritualică, asigura comunitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
337, au putut fi păstrate și recontextualizate în oikonomia creștină (109). Funus imaginarium, conform lui Polibiu (cum aminteam mai devreme), nu poate fi restrâns la ideea de funerarii în absența corpului și doar în prezența efigiei acestuia, ci integrează și suita de imagines ale strămoșilor nobili ai împăratului. Această parte a ritualului, devenit ceremonial (așadar, având rol politic), atestă relația biunivocă dintre spațiul privat și cel public, cu atât mai mult cu cât se putea vorbi de o gestiune în comun
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
subordonat divinului, hieratic și auster; reinterpretează critic antropomorfismul păgân, reducându-l de la multiplu la unu, de la natură la cultură și la instituții; simbolistica se simplifică, devine riguroasă, iar reprezentarea, severă. După Ravenna, în mozaicurile căreia regăsim totuși personaje reale din suita imperială (dat fiind, poate, spiritul mai deschis al cuplului basileic, provenit din cele mai joase clase sociale), Italia se va feri să-l introducă pe omul obișnuit în imaginea sacră, până târziu, în secolul XIV, după Giotto și frescele sale
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
divinului, ci și imaginea singulară a autocratului alături de cea a lui Christos - inducându-se astfel ideea naturii sacre a basileului. Tiparul bizantin se regăsește în tot evul mediu, atât în orient, cât și în occident: împărații sunt redați în prezența suitelor lor (precum Iustinian I, în Basilica San Vitale, Ravenna, secolul VI), a Fecioarei, ca intercesor (Leon VI, în Hagia Sophia, Istanbul, secolele IX-X) sau doar a lui Iisus (Constantin I și Iustinian I, tot aici, secolul X, dar și, mai
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
însoțit de fiii săi, Arcadius și Honorius, și de împăratul Valentinianus II (375-92), al imperiului roman de vest. Partea de sud-vest a bazei obeliscului egiptean, registru superior. Istanbul. Fig. 11. Iustinian I (527-65), însoțit de arhiepiscopul Maximilian, generalul Belizarie și suita. Mozaic, secolul VI. Basilica San Vitale, Ravenna. Fig. 12. Theodora (527-48) și suita sa. Mozaic, secolul VI. Basilica San Vitale, Ravenna. Fig. 13.a. "Marea friză traianică". Victoria romanilor asupra dacilor. Arcul lui Costantin (montată aici de la începutul secolului IV
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
al imperiului roman de vest. Partea de sud-vest a bazei obeliscului egiptean, registru superior. Istanbul. Fig. 11. Iustinian I (527-65), însoțit de arhiepiscopul Maximilian, generalul Belizarie și suita. Mozaic, secolul VI. Basilica San Vitale, Ravenna. Fig. 12. Theodora (527-48) și suita sa. Mozaic, secolul VI. Basilica San Vitale, Ravenna. Fig. 13.a. "Marea friză traianică". Victoria romanilor asupra dacilor. Arcul lui Costantin (montată aici de la începutul secolului IV), Roma. Fig. 13.b. Baza Columnei lui Traian (113 d.Ch.). Apolodor din Damasc
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
grupurilor școlare. 3.Metoda chestionarului Considerată o variantă a anchetei sociale sau o formă de sondare a opiniei publice, metoda chestionarului este una dintre cele mai răspândite metode În cercetarea socială și psihologică. În esență, metoda se bazează pe o suită riguroasă, logică de Întrebări care să permită celui anchetat să răspundă repede și corect, oral sau În scris; cei mai mulți autori optează pentru răspunsurile scrise. Cel care Întocmește chestionarul trebuie să aibă În vedere următoarele aspecte¹: 1 definirea clară, corectă a
CUNOAŞTEREA GRUPULUI ŞCOLAR by NUTA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/1818_a_3162]
-
lui de seducție), până ce poemul rămâne gol și demonstrativ. Stilul din Epica magna este încercat, întâi, aici. Pătrund interjecțiile, prozaicul, discursivul, ritmul este rupt și, privit de departe, din punctul de vedere al formelor ideale, poemul arată foarte curios: o suită de notații care nu mai țin de nici o regulă, ca o respirație astmatică. Un exemplu ar fi Prinderea cunoștinței prin cunoaștere, un lung poem oniric în care o tipică temă romantică - comunicarea dintre universurile ireductibile - este tratată într-o fabulă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289876_a_291205]
-
om de prisos și Desțelenire de I.S. Turgheniev) și din cehă (Oameni la răscruce și Jocul cu focul de Marie Pujmanová). Lumea și timbrul care definesc proza scrisă de M. tind către arta dificilă a miniaturii, exersată îndelung Într-o suită de crochiuri, secvențe, scene, instantanee, serie deschisă monoton adaosurilor, multiplicării, din păcate din ce în ce mai șterse și neselective de la o carte la alta, până la antologia Miniaturi din 1969, este surprins „pe viu” spectacolul mozaicat al vieții obișnuite într-un oraș de provincie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287993_a_289322]
-
unui volum a cărui coerență rămâne în cea mai mare parte axiomatică. Discheta de demaraj (1995), având subtitlul roman/ poeme S.A., nu schimbă coordonatele definitorii ale prozei lui I. De această dată formula care ritmează și articulează textul o procură suita operațiunilor de bază presupuse de manipularea unui computer personal. Ca să schițeze în linii frânte traseul de viață al personajului liant al cărții, Theodor Orheianu, autorul pedalează pe sensurile literale ale termenilor-cheie cu care se lucrează în domeniu - dosar, fișier, fereastră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287521_a_288850]
-
livresc (Focul e dincoace). Plăcerea de a povesti, sub un, mereu repetat, „îndemn la vorbă lungă”, se răsfață îndeosebi în romanele lui istorice. Înțesate de tot felul de întâmplări, ele au o desfășurare alertă, pe alocuri captivantă, mizând pe neprevăzutul suitei de aventuri, ca și pe un limbaj cu sugestii de vechime (Cetatea, 1972, Vremea lupilor, 1980, Lăpușneanu și Patrupăcate, 1984). Evocările, cu un aer de poveste (Pădurea Molohului, în care se spune că ar pândi un monstru înfiorător, se mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286832_a_288161]