11,725 matches
-
pe Ivan Strațimir să revină la tronul Vidinului. Cu acest prilej cetățile Dârstor (Silistra) și Chilia trec în posesia Țării Românești. În 1379, flotele munteană și dobrogeană blochează flota genoveză în fața Constantinopolului. În 1386, Dobrotici moare și îi urmează la tron Ivanko sau Ioan, care acceptă pacea cu Murad I al Imperiului Otoman și semnează un tratat comercial cu Genova. Ivanco moare în 1388 în timpul expediției Marelui Vizir Çandarli Ali Pașa împotriva Țaratului Târnovo (și a cetății Dârstorului atunci în stăpânirea
Istoria Dobrogei () [Corola-website/Science/302149_a_303478]
-
în est și Plevna în vest. Această acțiune a fost coroborată cu cea a voievodului moldovean Aron Tiranul care a readus sub stăpânirea sa Bugeacul, în aceeași perioadă. În 1601 Mihai Viteazul a preluat aceste teritorii o dată cu instalarea sa pe tronul Moldovei, astfel încât Dobrogea și gurile Dunării s-au aflat sub stăpânirea sa până la moarte. După cucerirea Dobrogei, otomanii au transformat-o într-un sangeac al provinciei Rumelia, după care, în 1599, a fost înființat elayetul Silistra, ce cuprindea Dobrogea (toată
Istoria Dobrogei () [Corola-website/Science/302149_a_303478]
-
fi regiunea Basarabia (astăzi în Moldova și Ucraina) sau orașele Basarabi din România, Basarabeasca din Moldova și Basarbovo din Bulgaria. Este dificil de spus în ce măsură se poate vorbi de o "dinastie a Basarabilor" în sens strict, din moment ce tradiția succesiunii la tron implica un sistem electiv, toți membrii familiei legitimi sau nelegitimi (adică aceia care puteau afirma că sunt "os domnesc") fiind succesori potențiali, iar alegerea fiind făcută de boierii din Sfatul Țării. În practică situația era și mai complexă, alegerea fiind
Dinastia Basarabilor () [Corola-website/Science/300123_a_301452]
-
care beneficia fiecare pretendent. În plus, unii domni au practicat asocierea la domnie a urmașului ales. După domnia lui Alexandru I Aldea (sfârșită în 1436), familia s-a despărțit în cele doua facțiuni rivale, Dăneștii și Drăculeștii, care pretindeau amândouă tronul. Unii domni târzii din familia Craioveștilor s-au pretins a fi descendenți ai Basarabilor, în încercarea lor de a-și construi o "hereghie" care să le justifice pretențiile la tron. Este vorba de Neagoe Basarab, Matei Basarab, Constantin Șerban Basarab
Dinastia Basarabilor () [Corola-website/Science/300123_a_301452]
-
cele doua facțiuni rivale, Dăneștii și Drăculeștii, care pretindeau amândouă tronul. Unii domni târzii din familia Craioveștilor s-au pretins a fi descendenți ai Basarabilor, în încercarea lor de a-și construi o "hereghie" care să le justifice pretențiile la tron. Este vorba de Neagoe Basarab, Matei Basarab, Constantin Șerban Basarab, Șerban Cantacuzino, și Constantin Brâncoveanu. Familia și-a luat numele după Basarab I (numit și "Bazarab" sau "Bazaraad"), a cărui domnie a marcat emanciparea Țării Românești de sub tutela Regatului Ungariei
Dinastia Basarabilor () [Corola-website/Science/300123_a_301452]
-
Bazaraad"), a cărui domnie a marcat emanciparea Țării Românești de sub tutela Regatului Ungariei. P. P. Panaitescu consideră că acest nume de dinastie nu a apărut decât în secolul al XVI-lea, după stingerea vechii linii voievodale, când boierii urcați în tron aveau nevoie să își asigure o descendență din vechea spiță domnească. Originea acestui nume a fost un subiect de interes și controversă în istoriografie. Viziunea lucrărilor de specialitate a evoluat, nu întotdeauna independent de regimul politic la putere. După majoritatea
Dinastia Basarabilor () [Corola-website/Science/300123_a_301452]
-
El are la capete 4 efigii de bronz reprezentând capul lui Mihai Viteazul și stema țării din acea vreme. Tot la Călugăreni este crucea lui Mihai monument ridicat în anul 1993 cu prilejul sărbătoririi a 400 ani de la urcarea pe tronul Țării Românești a lui Mihai Viteazul. Cel mai de seamă monument din această zonă este mânăstirea Comana construită în anul 1462 de Vlad Țepeș și refăcută de Radu Șerban Basarab în anii 1588-1589. La Herăști se află un frumos palat
Județul Giurgiu () [Corola-website/Science/296659_a_297988]
-
Căsătoria a fost nepopulară, atât în fața familiei cât și a curtenilor însă Țarul i-a forțat s-o accepte. A ordonat senatului să-i acorde Ecaterinei titlul de prințesă Iurievskaia și a legitimat copiii deși nu aveau nici un drept la tron fiind proveniți dintr-o căsătorie morganatică. Unii curteni au descris-o pe Ecaterina ca fiind "vulgară și urâtă". Unul din ei, Constantin Pobedonostsev a scris: "presupun că ochii ei ar putea fi atractivi numai că nu au adâncime -- un fel
Ecaterina Dolgorukova () [Corola-website/Science/319994_a_321323]
-
Albert (23 aprilie 1828 - 19 iunie 1902) a fost rege al Saxoniei și membru al Casei de Wettin. A fost fiul cel mare al Prințului Ioan, care i-a succedat fratele său Frederic Augustus al II-lea la tronul saxon sub numele de regele Ioan în 1854, când Albert avea 26 de ani. Mama lui a fost Amalie Auguste de Bavaria, al patrulea copil al regelui Maximilian I de Bavaria și a celei de-a doua soții Carolina de
Albert I al Saxoniei () [Corola-website/Science/321289_a_322618]
-
armatei germane de ocupație, poziție pe care a deținut-o până la căderea Comunei din Paris. La încheierea păcii a fost făcut inspector-general al armatei și mareșal. După decesul tatălui său la 29 octombrie 1873, Prințul Moștenitor i-a suuccedat la tron ca regele Albert. Domnia lui s-a dovedit a fi lipsită de evenimente, el a luat parte puțin la partea publică în politică, dedicându-se afacerilor militare, în care sfaturile și experiența sa au fost de cea mai mare valoare
Albert I al Saxoniei () [Corola-website/Science/321289_a_322618]
-
Varna de la bizantini în 1201, precum și cea mai mare parte a Macedoniei în 1202. În anul 1202, regele Imre al Ungariei a invadat Bulgaria, cucerind regiunile Belgrad, Braničevo (astăzi, Kostolac) și Niš, pe care le-a atribuit protejatului său la tronul Serbiei, Vukan Nemanjić). Caloian a răspuns cu un atac rapid în 1203, restaurându-l la putere pe fratele lui Vukan, Stefan Nemanjić în Serbia, după înfrângerea trupelor maghiare. O stare de război a continuat să persiste între Ungaria și țaratul
Ioniță Caloian () [Corola-website/Science/324368_a_325697]
-
iar mama sa Ioana de Kent. După ce fratele mai mare a lui Richard a murit în copilărie și după ce în 1376 Prințul Negru, fiul cel mare a lui Eduard al III-lea, a murit prematur, Richard a devenit moștenitor la tronul Angliei ca Prinț de Wales. Anul următor, în 1377, bunicul său moare de asemenea, astfel că, Richard devine rege la vârsta de 10 ani. În timpul minoratului său, din iunie 1377 până în ianuarie 1380, trei "consilii" sunt responsabile pentru guvernarea țării
Richard al II-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312468_a_313797]
-
impozitelor pentru cetățeni însă nu și-a respectat promisiunea. În 1397 Richard a decis să se răzbune pe "Lords Appellant"; contele de Arundel a fost executat, Warwick exilat iar Gloucester a murit prizonier. Pentru că Richard tot nu avea copii, moștenitorul tronului era Roger Mortimer, conte de March (nepotul lui Lionel de Antwerp, care era fiul lui Eduard al III-lea) iar după decesul acestuia în 1398, fiul său cel mare în vârstă de 7 ani, Edmund Mortimer. Totuși, Richard era mai
Richard al II-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312468_a_313797]
-
pe Simba, noul pui născut al regelui Mufasa și al reginei Sarabi, unei adunări al animalelor la Pride Rock, un fel de castel al regatului. Între timp, fratele mai tânăr al lui Mufasa, Scar, realizează că nu mai este moștenitorul tronului și pune la cale să îl ucidă pe Simba și pe Mufasa. Scar atrage curiozitatea lui Simba pentru cimitirul de elefanți, un loc dincolo de granițele Pride Lands, unde Mufasa i-a interzis lui Simba să meargă. Simba își ia prietena
Regele Leu () [Corola-website/Science/308355_a_309684]
-
pe hiene, dar ei au auzit conversația lui cu Simba. Simba reușește să își învingă unchiul, aruncându-l într-o prăpastie. Hienele își înconjoară conducătorul decăzut și trădător și îl omoară, mâncând-ul de viu. Cu regele de drept pe tron, totul revine la normal. Filmul se încheie cu Rafiki ridicând noul copil al lui Simba, continuând "cercul vieții". "" a fost numit "King of the Jungle" la începutul producției. Ca și în cazul filmului "Bambi" (1942), producătorii au studiat viața leilor
Regele Leu () [Corola-website/Science/308355_a_309684]
-
O particularitate, mai mult fatală pentru el, a fost gustul său pentru oamenii obișnuiți, care a crescut odată cu pasiunea lui pentru o fată norvegiană numită Dyveke Sigbritsdatter, care a devenit amanta lui, în 1507 sau 1509. Succesiunea lui Christian pe tron a fost confirmată de "Herredag" sau ansamblul de notabili din cele trei regate de nord, care s-a reunit la Copenhaga în 1513. Nobilii și clerul din toate cele trei regate au privit cu îndoieli grave un conducător care a
Christian al II-lea al Danemarcei () [Corola-website/Science/317523_a_318852]
-
de iure de văduva lui, Ecaterina de Brandenburg (însă de facto de guvernatorul Ștefan Bethlen). La inițiativa guvernatorului Dieta a demis-o forțat pe Ecaterina și l-a ales principe pe însuși Ștefan Bethlen, care însă i-a oferit deja tronul lui Gheorghe Rákóczi, dacă acesta îl ajută în schimbarea principesei carismatice, dar incompetente în politică, solicitare trimisă și la Poarta Otomană. Deoarece Sultanului și Poartei Otomane le era indiferentă persoana principelui și nevoind să decidă în locul dietei (sau doar din
Gheorghe Rákóczi I () [Corola-website/Science/310187_a_311516]
-
cele rusine și-au menținut apartenența la biserica ortodoxă, spre deosebire de teritoriile Ungariei Regale. Tot în cadrul Păcii de la Linz a obținut dreptul de a domni pe teritoriile comitatelor Sătmar și Sălaj, acest drept putând fi moștenit și de urmașii săi pe tronul Transilvaniei. În urma acestor condiții ale păcii de la Linz s-a introdus în vocabularul administrației transilvănene termenul de Partium, pentru a le denumi teritoriile din Regatul Ungariei, stăpânite de facto de principi transilvăneni. Deși a păstrat libertatea religiei în teritoriile aflate
Gheorghe Rákóczi I () [Corola-website/Science/310187_a_311516]
-
sută de zile”, Clauzel este comandant al "corpului de observație al Pirineilor Orientali", iar după Waterloo se autoexilează în Statele Unite, fiind ulterior condamnat la moarte în contumancie. Amnistiat în 1820, se reîntoarce în Franța iar în 1830 susține venirea pe tron a lui Ludovic-Filip. Acesta îl numește Mareșal în 1831 și guvernator al Algeriei în 1835. După o serie de bătălii câștigate, Clauzel eșuează în fața orașului Constantine și conduce o dezastruasă retragere, fapt pentru care este demis. Numele său este înscris
Bertrand Clauzel () [Corola-website/Science/314160_a_315489]
-
mai/9 iunie 1887 că locuitorii din Ciumârna primesc biserica și se obligă să cumpere și catapeteasma. Aflându-se de apropierea vizitei în Bucovina de către principele de coroană Rudolf, unicul fiu al împăratului Franz Joseph al Austriei și moștenitor al tronului, s-a procedat la urgentarea lucrărilor în scopul de a se face sfințirea temeliei bisericii noi în prezența înaltului oaspete. Astfel, la 3/15 iunie 1887, parohul Tit Onciul de la Parohia „Adormirea Maicii Domnului” a predat cheia bisericii filiale cu
Biserica de lemn din Ciumârna () [Corola-website/Science/317460_a_318789]
-
(Diana Frances, născută Spencer) (1 iulie 1961 - 31 august 1997) a fost prima soție a lui Charles, Prinț de Wales, moștenitorul tronului Regatului Unit. Fiii lor, William, Prinț de Wales și Prințul Henry (Harry), sunt al doilea și al treilea în linia de succesiune la tronul britanic și a celor cincisprezece state supuse Angliei. De la căsătoria din 1981 până la divorțul din 1996
Diana, Prințesă de Wales () [Corola-website/Science/299480_a_300809]
-
iulie 1961 - 31 august 1997) a fost prima soție a lui Charles, Prinț de Wales, moștenitorul tronului Regatului Unit. Fiii lor, William, Prinț de Wales și Prințul Henry (Harry), sunt al doilea și al treilea în linia de succesiune la tronul britanic și a celor cincisprezece state supuse Angliei. De la căsătoria din 1981 până la divorțul din 1996 a fost numită Her Royal Highness The Princess of Wales ("Alteța Sa Regală Prințesa de Wales"), iar după divorț, Diana, Princess of Wales (""). Figură publică
Diana, Prințesă de Wales () [Corola-website/Science/299480_a_300809]
-
de mai multe ori în Londra. Prințul a cerut-o în căsătorie în 6 februarie 1981 și Diana a acceptat, însă logodna lor a fost ținută secret câteva săptămâni. Logodna lor a devenit oficială în 24 februarie 1981, când moștenitorul tronului i-a dat viitoarei prințese un inel mare cât o nucă, în valoare de 30.000 £, constituit din 14 diamante înconjurând un safir. Diana a acceptat cererea imediat. Tânăra de 20 de ani a devenit Prințesă de Wales când s-
Diana, Prințesă de Wales () [Corola-website/Science/299480_a_300809]
-
divorț, anunțând schimbarea de titlu a Dianei. De la Palatul Buckingham s-a anunțat că Diana era totuși în mod oficial membră a Familiei Regale, fiind mama celui de al doilea și celui de al treilea pretendent, în ordinea succesiunii, la tron. Acest lucru a fost confirmat de reprezentanta Reginei, Baroana Butler-Sloss, care după o preaudiere, în 8 ianuarie 2007, a susținut: "Sunt mulțumită că după moarte, Diana, Prințesă de Wales a continuat să fie considerată membră a Familiei Regale." Se pare
Diana, Prințesă de Wales () [Corola-website/Science/299480_a_300809]
-
Retirado a la paz de estos desiertos"...” („"Retras în pacea acestui deșert"...”) și va renunța treptat la vechile sale ambiții de mărire, studiindu-l pe Seneca și devenind unul din cei mai de seamă reprezentanți ai neostoicismului spaniol. Venirea la tron a lui Felipe IV a însemnat pentru Quevedo ridicarea pedepsei sale, întoarcerea la viața politică și speranțe reînnoite datorită încrederii acordate Contelui-Duce de Olivares. Quevedo îl acompaniază pe tânărul rege în călătoriile sale prin Andaluzia și Aragón, ale căror peripeții
Francisco de Quevedo () [Corola-website/Science/307850_a_309179]