25,230 matches
-
de vinete, de roșii, de boeuf, de castraveți, de muguri de pin. Bagă în gură un cornuleț cu rahat. Îl suge pe gânduri. Toată cancelaria e consternată - suntem în întârziere. Deodată chipul i se luminează: - Tinere coleg, în tine e salvarea! Când am intrat în secretariat era așa de cald, că am rugat pe cineva să deschidă geamul. Eu zic să intri matale în sala de clasă alăturată și de acolo, prin exteriorul clădirii, sari pe geam în secretariat și deschizi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
putut împleti afacerile cu firea lui profund contemplativă; căci Ionică era o mare promisiune mistică. Plecase însă din sat sub apăsarea unei misiuni universale. Știu că termenii mei ar putea părea hazardați, dar eu l-am cunoscut pe acest om. Salvarea mondială era în mâinile lui. De cum sosi în monstruosul oraș, Ionică începu să alerge și, în nici trei zile, își cumpără o garsonieră în Piața Gării, la etajul I. Cum era gospodar cu tradiție, puse cu mâna lui faianța și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
am văzut-o cu coada ochiului cum ieșea din scară ciufulită și cu un pardesiu luat peste cămașa de noapte. De unde o fi scos pardesiul pe căldurile alea? Mi-am aprins un Salem și am luat față de membru al Frontului Salvării Naționale în timpul alegerilor: tragic, contorsionat, implorând mila și abnegața electoratului. Nu cred că mi-a ieșit foarte bine - nu aveam gușa de acum. Ea s-a apropiat în fugă, m-a luat pe după umeri: - Hai, mă, Piti, ce ești copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
ei. Apoi mi-a comunicat că murise tanti Mizi. Cum? Da, a mâncat un kil de cireșe cu sâmburi cu tot. De la asta i s-a tras. A făcut ocluzie intestinală: un sâmbure i-a înfundat mațul. Până să vină salvarea, se stinsese ca un pui. Așa zicea ea, dar eu cred că e dureroasă chestia aia. Și mai cred că madam Istrate de la unu trăsese un chef monstru, dar în oraș, să n-o audă tanti Clemanza, rămasă pe baricade
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
era suficient pentru ca ascultătorul să fie captat de o altă poveste decât cea de care interesul său este legat direct. Tânărul neras și cu bască simți că i-a surprins pe ceilalți și se grăbi să continue. „Când eram pă Salvare, l-am adus io de câteva ori la Spital și parcă știu că tot Bălan Îl chema pă buletin.“ O poveste cu nebuni poate să atragă atenția În aceeași măsură ca și o poveste de război. Oamenii simt că pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
obișnuite și că, până la un moment dat, o poveste cu minți rătăcite e ceva mai veselă decât una cu morți, răniți, explozii și Împușcături. Răsuflă ușurați Într-un fel; acceptă să asculte și povestirile, poate interesante, ale unui șofer de Salvare, mai ales dacă acesta a avut și ocazia să-l ducă până acolo, la ospiciu, pe unul pe care-l cunosc și ei: Sică. „Pă vremea aia avea un fix; să credea ofițer și bătea pas de defilare prin curte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ăla care-i trebuia lui. Hai, să-l duc! Îl luăm noi, câțiva bărbați, cu portaru de la dispensar, cu nea Mitu, ăsta de la industria locală, cu Încă vreo doi, nu știu cine mai era, și-l urcăm pe ușa din spate În Salvare. Încui io ușa, că avea lacăt pe dinafară, și-l las acolo, n-avea ce să rupă, ce să spargă. Când ajungem În curtea spitalului, mă dau jos din cabină și ăia mă Întreabă pe cine am adus, portarii ăia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
mă internam să mă tratez de fracturi la călcâie. El, nimic! Ăia, gata, l-au și cunoscut, zice unu; A, ăsta-i Ofițeru, lasă-l aici că-l știm noi ce-i poate pielea!“ Tot ce spune fostul șofer al Salvării pare comic, deși nu prea este. Băietanii ascultă și se hlizesc, bărbații par să se gândească la altceva, bătrânii oftează și unul dintre ei chiar se ridică și iese afară. Între timp cofa de lemn de dud s-a umplut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
el ar fi bucuros să le dea și lor câte un chil de țuică, el e totuși bătrân, nu poate singur, să toarne și apă, să și bage la foc, să schimbe boasca. Lasă, nea Antoane, zice fostul șofer de Salvare, noi nu suntem aici?, vezi-ți de treabă! Popescu abia acum Își reamintește că a venit s-o caute pe posibila rudă a lui Grințu, „un om mai În vârstă. Grințoiu sau Grințescu, nu se știe de ce cândva a cerut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
pentru foc. În felul acesta va părea mai puțin suspect celor din jur, va putea rămâne pe lângă ei toată noaptea și deci, va reuși să afle mai multe lucruri. Bătrânul, oricum, nu poate conta prea mult pe ajutorul șoferului de Salvare care a tot gustat țuica și nu e sigur că se va putea ridica În picioare cu ușurință. Acum el chiar gustă din nou cu păhărelul direct din cofă și se declară nemulțumit de tărie. Asta Îi amintește Încă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
când intră cu un braț de viță și o depozitează În colțul depărtat de vatră, despre niște bețivi dintr-un sat ceva mai depărtat decât B. și mai mare, un sat care avea și un spital și unde omul cu Salvarea se mai ducea din când În când cu bolnavi sau cu medicamente. Ăia, bețivii ăia, au văzut Într-o zi că iese fum de la cazanul de țuică și, deși nu era o perioadă În care cazanul să fie deschis și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
și să fii sigur că el este cel căutat. De aici Înainte totul se complica Însă mai mult decât te-ai fi așteptat. Bătrânul Grințoiu părea un om ursuz și fără chef de vorbă, trăncăneala din ce În ce mai incoerentă a șoferului de Salvare Îl enerva, iar ironiile acestuia aruncate fără rost la adresa calității Îndoielnice a materialului din care bătrânul urma să facă țuica Îl Înfuriau pur și simplu. Nu puteai spera la cine știe ce destăinuire interesantă În ordinea care-l interesa pe Grințu, În favoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
În acest fel, ca și în celelalte părți ale volumului de față, discursul liric al lui Virgil Diaconu este un amestec de cinism și lamentare, exprimând luciditatea dureroasă care-l caracterizează în atingere cu o realitate dezamăgitoare, dar și speranța salvării, paradoxal, prin efectul devorator al iubirii - carnivor este un epitet folosit destul de frecvent în acest context! Ca o concluzie la cele de mai sus, pot să adaug că frenezia cu care caută femeia, iubirea, sau, mai degrabă, disponibilitatea pentru o
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
de a se resemna în fața acțiunilor traumatizante ale realității -, dar, oricum, dezagreabil, care contravine, răzbătând implicit din fiecare poem, aspirației autoarei spre echilibru, armonie, spre valorile clasice, e constituită prin participarea livrescului. Se oferă, în acest mod, tocmai șansa de salvare dintr-un spațiu cutreierat de Ahasverus și de El Chupacabra, dar luminat cu o promisiune de mântuire, când stele-n mănunchiuri plutesc pe cer negru. Aspectul auster al unui aeroport internațional e, pentru poetă, un alt pretext pentru a privi
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
eterogenă la nivel prozodic - scrise în vers clasic, dar și modern, aducând, în același text uneori, rime, asonanțe și versuri libere -, poemele se deschid cu Asompțiunea (titlu care va reveni), „ridicarea la cer”, sugerându-se că, în cele din urmă, salvarea / mântuirea omului poate veni cu adevărat doar prin îndreptarea către înalt - a ochilor, a gândului -, cu alte cuvinte, prin revenirea la credința adevărată: Apogeul ființei ca minune / Învierea prin Asompțiune. A nu se înțelege însă că e o carte cu
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
liber // nici un gol cât de mic / măcar atât / cât să poată transpira / ori vărsa o lacrimă //măcar atât cât / să se poată recunoaște. Între acestea - bufnița, stelele, ziarul, planta de cameră, o casă la țară, cerbul etc. -, omul își caută salvarea, deși e convins de inutilitatea gestului, astfel că, într-un asemenea context, paradoxul însuși, chiar numit, nu mai surprinde, înscriindu-se în normalitate: Nu-i spune pâinii mai mult decât ea-ți poate spune; Lemnului nu-i dărui decât propria
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
orice alt loc prin care și poartă pașii sau doar gândurile, fiindcă rana desprinderii de primul este nevindecabilă. De aceea, își proclamă statutul de căutător neliniștit a ceva ce știe că nu va regăsi nicicând: Neundele îmi bântuie făptura. Iar salvarea aproximativă o poate afla doar în cuvinte: Sunt beat de-atâta dor și noaptea / pe masă-mi cade capul pe cuvinte - așa cum clamează poetul, parafrazând atitudinea dionisiacă a lui Lucian Blaga (Sunt beat de lume și-s păgân). Motivul central
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
viața / i se șoptește-n adânc. Cu alte cuvinte, revenind mereu la Eminescu (răzbat și aici ecouri din Memento mori: Din agheazima din lacul ce te-nchină nemurirei / E o picătură-n vinul poeziei ș-a gândirei...), în artă e salvarea de timp și de trecerea lui, chiar dacă, adesea, scrisul fiecăruia în marea artei nu se mai poate citi ori poemul nu se mai vede / un cerc enorm / se îndepărtează deasupra. Totuși, poemul îl face pe om / cartea îl judecă / singură
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
groapa comună a destinului, în care omul real a aflat deriziunea, trăind suișuri și coborâșuri, aflat între extazul în care cad privind florile și pierderea eului, când ajunge străin de cămașă / străin de patul și pereții camerei. O formă de salvare ar putea fi despărțirea de suflet, în fond tot un fel de alienare, dacă nu cel mai dur: salvându-mă moartea / pre moarte călcând. De fapt, viziunea lui Herr Tod, moartea, cu tot arsenalul de miasme, sudori, viermi grași etc.
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
întreabă retoric dacă: “putea ea sulfa argintul proaspăt al iubirii pe cupa aburită de amintiri?” Ieșirea din planul retrospectiv al amintirii se realizează prin intermediul armoniilor musicale, căci ea “cultiva muzica ca pe o artă”. Suflet sensibil și creator, eroina încearcă salvarea prin artă: “Cânta acum o simfonie în care să exprime, din sensibilitatea sonorităților, impresiile sufletești cele mai impalpabile și cea mai fină vibrație a aparatului nobil al senzației” ORAȘUL DE PROVINCIE Atmosfera sufocantă a orașului mic, poate prea mic pentru
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
ușurată. Dar ce-a urmat este interesant și de remarcat pentru toți: a început alt război al hârtiilor: cereri, aprobări, comisii de verificare a mamei și copilului; comisia trebuia să certifice că nu se poate interveni pe teritoriul României pentru salvarea vieții copilului. Iarăși drumuri, acte, cópii, verificări, examinări, semnături, parafe. Într-un târziu au fost gata și s-au trimis la București pentru viză. Vreau să spun că, între timp, văzând că nu prea sunt șase aici, bunica G. a
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
mi se aducea la cunoștință că orașul Linz va susține toate cheltuielile pentru copil. Punct. Fără documente cu sutele, fără apostile și semnături, fără comiții, comisii și comitete, simplu, omenește, firesc. În doar două rânduri de pe o hârtie stătea eventuala salvare a viitorului copil. Textul suna cam așa: „Stimată doamnă G., ne bucurăm să vă putem transmite că orașul Linz (nu primarul sau alte personalități numite ca la noi, ci simplu, orașul; și e corect așa pentru că orașul plătește impozitele...) va
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
așa ceva! Mulțumesc pentru iubire! Între timp mașina poliției era deja lângă noi. Era în acel loc o trecere subterană pentru urgențe. Le explic despre ce e vorba și cât de urgentă era situația. Unul telefonează imediat după cea mai apropiată salvare, celălalt o consolează pe N. - Ușor, ușor, tânără doamnă, nu vă fie frică, salvarea sosește imediat! Extraordinar! La noi m-ar fi amendat întâi pe mine, apoi ar fi cerut ceva documente etc., etc. Nici vorbă de așa ceva. Au stat
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
acel loc o trecere subterană pentru urgențe. Le explic despre ce e vorba și cât de urgentă era situația. Unul telefonează imediat după cea mai apropiată salvare, celălalt o consolează pe N. - Ușor, ușor, tânără doamnă, nu vă fie frică, salvarea sosește imediat! Extraordinar! La noi m-ar fi amendat întâi pe mine, apoi ar fi cerut ceva documente etc., etc. Nici vorbă de așa ceva. Au stat cu noi și au ogoit-o pe fata mea până a venit salvarea. Ne-
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
frică, salvarea sosește imediat! Extraordinar! La noi m-ar fi amendat întâi pe mine, apoi ar fi cerut ceva documente etc., etc. Nici vorbă de așa ceva. Au stat cu noi și au ogoit-o pe fata mea până a venit salvarea. Ne-au dorit toate cele bune și au rămas să-i dirijeze pe băieți pe banda cealaltă, înapoi, după noi. N.C. a fost urcată în salvare, eu m-am urcat alături de ea, iar asistentul medical la picioarele ei și am
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]