25,230 matches
-
Au stat cu noi și au ogoit-o pe fata mea până a venit salvarea. Ne-au dorit toate cele bune și au rămas să-i dirijeze pe băieți pe banda cealaltă, înapoi, după noi. N.C. a fost urcată în salvare, eu m-am urcat alături de ea, iar asistentul medical la picioarele ei și am pornit. Am întrebat încotro mergem: - Înapoi spre Viena, într-un sat. Când am auzit de sat, am avut înaintea ochilor minții satele noastre fără nici un fel
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
ochilor minții satele noastre fără nici un fel de asistență medicală și am avut un moment de cutremur interior. Apoi m-am lăsat în voia Domnului, am vorbit cu N. și cam în 15 minute am ajuns. Când am coborât din salvare nu-mi venea să cred: o clădire mare, aproape dublă față de spitalul de pediatrie din Iași, clinică universitară, am aflat mai apoi. Eram la aproximativ 20 km de Viena, spuneau băieții. Am urcat cu liftul la clinica de obstetrică și
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
LESPEDEA DE PIATRĂ AU FOST SCOASE TRUPURILE MARTIRILOR LEGIONARI Înfiorătoare groapă!.... Groapa comună în care patrusprezece trupuri de martiri au încheiat pământeasca lor existență. Patrusprezece nume, patrusprezece vieți cu o singură țintă, cu un singur ideal, cu o singură semnificație: SALVAREA ȚĂRII. Mai înfiorătoare, încă, truda și lucrul pentru a reda legiunii și țării trupurile martirilor lor. Toată noaptea au lucrat echipele legionare pentru ridicarea grelei lespezi de beton ce acoperea marele mormânt. Reflectoare puternice au înlesnit munca neobosită a legionarilor
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/816_a_1587]
-
nu suporta să vadă un peisaj nici la saloanele de artă. "Nu voi crede niciodată ― zicea el ― că sufletul zeilor locuiește în plante". După mai bine de cincizeci de ani, nedumerirea mea a rămas aceeași. Se aude o mașină a Salvării. Sau, poate, e o mașină de pompieri. Din pricina secetei, s-au înmulțit incendiile. Liniștea umple, apoi, din nou curtea. Mă uit la o reproducere a "Porților Paradisului" sculptate de Ghiberti pentru Baptisteriul din Florența. O clipă, am impresia că, acolo
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
rastel, stema României pe un perete și în celălalt capăt, opus, tabloul binecunoscut al Secretarului general al Partidului. Pe ceilalți pereți tot felul de lozinci scrise STAS, cu litere de foc, mari să observe toată lumea învățămintele preaiubite... ele constituiau adesea salvarea, bibliografia lui mobilă, inspirația lui de bază în examenele pe care le-a tot dat în cursul vieții. Rebegilă se duse întins la Burlacu și-i strânse mâna zdravăn, zâmbind bucuros. Comisia formată din vreo cinci membrii îl cunoșteau și
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
acum jos și sutienul! Comanda fără nicio milă, autoritar, ca unui obiect impersonal fără s-o privească. Trăgând de timp, cu degetele tremurânde își descheie nasturii bluzei și părea ciudat cum sânii i se-nghesuiau înfiorați în timp ce aștepta miracolul unei salvări supranaturale. Bărbatul mângâie îndelung accesoriile care împungeau hotărâte aerul... îi plăceau! Totuși bărbatul manifesta delicatețe, sesiza din modul în care s-a apropiat de sânii săi... cu mișcări tandre, învăluitoare, neașteptat de gingașe; deci nu era o brută dar nu
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
fost respinsă de suflul exploziei. S-a întâmplat la orele 4 dimineața, în noiembrie... Echipajul grecesc a scăpat fără nici o zgârietură, în timp ce vasul nostru a fost cuprins de flăcări. Au fugit speriați de amplitudinea exploziilor fără să încerce măcar o salvare...ce putem zice, greci! Doar 3 oameni din echipajul românesc s-au salvat prin înot...nici ei nu știu cum au reușit. Erau scene de coșmar: apa rece, flăcări până la cer peste tot, saltul fiecăruia în gol, pe întuneric de la o înălțime
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
nu m-a surprins să aud o notă restrictivă în vocea ei. Numai că n-aș vrea să crezi că... Ascultă, nu știu cum să-ți spun. Hai, zi, am spus eu când se opri. — Ei bine, nu mă mai ocup de salvarea oamenilor. Asta-i tot. Vreau să înțelegi asta. Ne-am continuat drumul în tăcere. După un timp, a adăugat: — Deși nu cred că tu ai nevoie să fii salvat. Poate doar scuturat un pic. — Mi se pare corect, am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
privirii sale lacome. Dur și cu capul pe umeri cum era, atât de obișnuit să prezideze ridicarea și distrugerea unor uriașe averi financiare, îi venea să plângă. Situația era disperată. Ceva trebuia făcut. În timp ce bântuia pe la marginile studioului în semiântuneric, salvarea se prezentă sub forma unei scări proptite de un panou de decor. Își lipi urechea de cartonul gipsat. Thomas auzea vocile actorilor de cealaltă parte încercând să înregistreze două dintre scenele din dormitor. Își ridică privirea și observă două mici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
lut”, a unui adevăr nu tocmai comod: spectrul morții. Eva l-ar fi făcut să piardă fericirea paradisiacă; în schimb, îi oferă nemurirea „terestră” (Platon) prin copii. Cel creat de Dumnezeu se salvează prin procreație. Dacă aceasta poate fi numită „salvare”... Îndoiala aceasta aparține tot lui Adam! O dată cu conștiința păcatului, Dumnezeu i-a dat și puterea de a alege între bine și rău, însoțită de sentimentul responsabilității față de actele sale. Mai pe scurt, liberul arbitru. Profesorul o caută ceva mai insistent
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
putea ca tocmai această „spaimă de necunoscut” să fi dus la inventarea filosofiilor!... Țelul lor, mărturisit (sau nu) a fost „eliberarea rațiunii”. Eliberare de neștiință, de îndoială, de răul ascuns în „lutul adamic”. Iluminarea conștiinței prin raționament era socotită drept „salvarea” omului. Dar raționamentul nu-i decât o construcție umană pecetluită cu „marca istoriei”. Homo historicus este o pradă a împrejurărilor, a evenimentului cosmic sau al unuia mai mic, provocat de el însuși. Altfel-zis, este supus tuturor „vitregiilor soartei”, deci și
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
de apropiatul sfârșit al timpului, timpul acela „material” ritmat de freamătul cărnii și al sângelui. Când Teodora i-a comunicat că poartă în ea o nouă viață, nu și-a dat seama prea repede că îi aruncă un „colac de salvare” din apele tulburi ale angoasei sale. I-a oferit posibilitatea să-și topească teama de sfârșit în bucuria unui început, în iubire pentru ființa aceea mică și fără păcat. Dacă Teodora l-ar întreba acum ce a spus Învățătorul cu
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
cum aminteam mai sus, l-au pasionat pe Machiavelli. Arta războiului și structura armatei sînt, după el, cheile rezistenței statului și condiții ale menținerii puterii, dacă cel care guvernează n-ar comite greșeli tactice. "Legile bune și armatele bune" sînt salvarea principelui, însă nu armate mercenare, care trădează ușor. Eroarea intră și ea în realitatea puterii ca abatere de la modelul de referință. Determinată uman de imprudență, eroarea nu poate fi înlăturată de fortuna, dar gravitatea consecințelor ei poate fi atenuată de
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
supărătoare, cînd un principe n-are cum să nu rupă tratatele și alianțele. Numai că trebuie să le desfacă cinstit, avertizîndu-și din timp aliații și mai ales să nu ajungă aici, dacă nu i-o cer o mare necesitate și salvarea poporului lui. Voi încheia acest capitol cu o singură reflecție. Să se remarce fecunditatea cu care viciile se propagă, în concepțiile lui Machiavelli. El vrea ca un rege necredincios să-și încoroneze necredința cu ipocrizie; el crede că oamenii vor
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
puțin populate decît erau atunci, dar cum luxul a făcut ca nevoile noastre să crească, faptul a dus la dezvoltarea manufacturilor și a tuturor acelor arte care asigură existența unor popoare întregi, care, altfel, ar fi nevoite să-și caute salvarea în altă parte Aceste modalități de a face să prospere un stat sînt ca niște posibilități încredințate înțelepciunii suveranului, pe care acesta trebuie să le pună în practică și să le facă profitabile. Semnul cel mai sigur că o țară
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
stăpînea mai bine ca oricine arta de a-și disimula planurile. Europa a fost înșelată de mai multe ori de rafinamentul vicleniilor sale; printre altele, atunci cînd mareșalul de Catinat, în haine de călugăr și sub pretextul că lucrează la salvarea acestui suflet regal, l-a scos pe principe din partida împăratului și a făcut din el un prozelit al Franței. Negocierea dintre rege și general a fost condusă cu atîta dexteritate, încît alianța dintre Franța și Savoia, care urmă, a
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
a dus. Mă-ntreb dacă echipajul o fi fost lângă el. Crezi c-or fi stat În cabină sau or fi ieșit? Nu s-a găsit nici un cadavru. Nici unul. Nici un cadavru care să plutească. Și dacă ai o vestă de salvare plutești mult timp, să știi. Probabil c-au stat Înăuntru. Ei, și au luat grecii totu’. Totu’. Chiar că tre’ să fi ajuns repede și ei. L-au ciugulit până la ultima fărâmă. Întâi au fost păsările, pe urmă eu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
comandant! a ordonat sergentul. Dar vezi ce vorbești, l-a avertizat Toaibă. Fără întârziere a răspuns comandantul formației de tancuri. Domnule căpitan, trebuie să discutăm condițiile de predare a grupării de tancuri. Sunteți încercuiți și nu aveți nici o șansă de salvare! Sunt locotenentul Făgurel, comandantul plutonului de cercetare. Nu primesc ordine de la un locotenent! - a strigat căpitanul în receptor. Condițiile le punem noi, domnule căpitan! Sper să fi înțeles că sunteți în mâinile noastre! Raportați domnului colonel, comandantul școlii de cercetași
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
adîncimea, deși le-ai Învățat pe dinafară și ți se par foarte simple; cu atît mai puțin să Împărți dreptatea În numele lor. Dar oamenii aceia treceau mai departe prin fața mea, mă priveau cu interes, agățați de mine ca de-o salvare, iar eu gîndeam la plajele dintîi ale lumii. Grefierul, Înalt, tînăr, blond, al cărui nume l-am uitat, intră din nou În biroul meu (era ora unsprezece) anunțîndu-mă că a venit momentul să plecăm. Avocatul aștepta afară, vorbea cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
iar ea refuzase cu un gest familiar, ca de „om al casei” și se instala În primul fotoliu; de lîngă fereastră, el, puțin stînjenit de infirmitatea profesională În care se simți surprins, debută printr-o minciună, ca singur colac de salvare: - Ați venit, mi-a spus doamna Pavel, În legătură cu o lege privind Învățămîntul. Trebuie să vă spun ca nu ne-au venit Buletinele Oficiale de aproape o săptămînă. Socoti că În felul acesta a reușit să acopere ignoranța lui cu privire la pretinsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
place să afirme pentru ochii mulțimii, care a Încetat de mult să mai fie Încrezătoare. Aceasta-i relația care exprimă nimicnicia unui adevăr din care, parte din omenire, Își făcuse cîndva - eu Însumi, cu unele corecturi - un ideal, posibilitatea unei salvări a societății, găsind apropieri, rămase numai pe hîrtie, Între ideologia vînturată și preceptele biblice. Dar asta se dovedi a fi fost numai În mințile noastre aprinse de ideea unei soluții perfecte, absolute, definitive, dar nimeni din cei ai puterii nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
să-și dea seama că s-au Înșelat, că s-au aflat În slujba unei Închisori, a unei aberații anume construite, că ei le sunt cele mai devotate victime, dar nu mai au la poarta cărei conștiințe să-și găsească salvarea. Rex stătea, cum am spus, Întins la soare, pe cimentul Înfierbîntat al curții. Priveam prin fereastra deschisă. Îl strigai de două-trei ori a joacă, dar nu se clinti, răspunse doar, mișcînd vesel din coadă. Dumnezeu l-a creat În inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
să rămînă Înstrăinate. Mă agățam de absurde speranțe... La scurt timp după aceea, cînd ideologia comunistă se anunța la porți purtată de vestitori străini, Încă necunoscuți pentru noi, am crezut În sine-mi că s-ar putea să fie ideologia salvării pentru multe din nedreptățile acestei lumi - Înșelătoare alegeri ale tinereții. Credeam că lumea ce se anunța... „Dacă ai două cămăși, dă una aproapelui tău”, sau „Mai repede va trece cămila prin urechile acului decît bogatul În rai”, ori „iubește pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
stăpînire pe ea, și care s-a transmis din generație În generație. Ne vom afla, ne și aflăm, suferinzi de o teamă endemică. Și cum să ne salvam cînd nici o lumină nu vine de nicăieri? - Și-atunci? - Nu-i nici o salvare, domnule Pavel. Un regim la fel de oribil ca și cel al lui Hitler. Ambele Întemeiate pe ură: primul pe ura de rasă, iar cel de-acum pe ura de clasă. Ambele uri categoriale: cale liberă criminalilor, submediocrităților, ariviștilor de toate soiurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
teamă de celălalt. Și au reușit. Abia după două decenii de conviețuire În aceeași casă am ajuns să rostim, deschis, adevărul. Asta dovedește că omul nu-i făcut să fie Înfrînt, oricît timp ar trece, și poate că asta e salvarea. Cum să distrugi un popor? Există În noi, În fiecare popor o memorie nativă a libertății, - cum s-o desființezi? Pe vremea dumneavoastră... - Pe vremea mea nimeni nu-și putea imagina o asemenea grozăvie. Mă gîndesc, spuse după o mică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]