23,989 matches
-
Ghica. Citind o, beneficiem nu numai de o rețetă desăvârșită, ci și de doctoriile trebuitoare, care ne ajută s ă ne punem ordine în viață și mai ales în sentimente, să ni le cor ectă m, cumva. Dar să și zâmbim. Să râdem chiar! Este ceva, nu ? „Baaadul literar” are temelie puternică Literatura și presa, articol pus „În loc de editorial” în numărul 1 din BAADUL LITERAR, mai 2007, care se editează la Bârlad, semnat de Gruia Novac, redactor coord onat or, ajuns
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
lumânările stinse ușor de o mână nevăzută dispărută și ea, undeva, cândva, vărsată în aerul apăsător și galben, în irizări de toamnă târzie, vie, doar în amiaza mea. Alături de femeia frumoasă din piatră, stă o mască, care niciodată n-a zâmbit. Ce idee s-o pui în tablou cu ramă prețioasă de aramă, filigranată. Statuile au rămas în tipare și timpul lor moare; altfel ar sta într-un muzeu, să trăiască în lumea lor firească. Mobilier bătrân Cei vechi îmbinau piatra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
vocile se limpezesc și se sparg. S-a lăsat beznă și urâtul m-a cuprins peste gleznă și a urcat până sus, până m-a îngropat. * * * A trebuit să învăț să trăiesc alături de cei din jur! A fost greu să zâmbesc, când eram absentă ca sunetul gol, rămas în balans în aceleași clopote oprite în dans: când cu fața spre cer, când spre pământul de fier. Un vânt prelins domol mai adie în povestea rămasă în sertarul biroului acasă. Uitată, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
uitat cu soarele îmbrățișat. Singurătatea îmi sună în urechi ca un clopot și mă asurzește de tot. În fiecare colț se mișcă ceva, în afară de ființa mea și nu o pot vedea, oricâtă lumină s-ar strecura pe sub ușă. Pe balcon zâmbesc florile și scrisorile din cutia de lemn, stă ca un semn, demn, rămas inutil lângă calculator prevestind că mușcata românească a urcat cu mult, peste creste! Celelalte au rămas mici, roase de furnici. Ca praful de zahăr uitat în credențul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
de taxe pe care le avem de plătit pentru prosperitatea patriei.” [ ȘEDINȚA COMUNĂ A PARLAMENTULUI ] REPREZENTANTUL GRUPULUI MAJORITAR “ Domnilor, să recunoaștem că am fost seduși de ideea, de dorința de a potcovi cât mai internațional norocul care părea să ne zâmbească. Dar să fim conștienți că aici, în această dramă colectivă, poate fi și mâna criminală a dușmanului exterior coroborat cu opoziția dar și delăsarea organelor care iau bani în acest scop. Poate că, de ce nu, mânzul nostru, cel schimbat, sburdă
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
M-a îngrozit leșu’! P Aha. Un leș-polonez sau un leș-leș sau un leș de polonez? F Mai degrabă un leș de cadavru. Nu v-am spus că e grav? P Sigur că e grav, că e rigid, adică nu zâmbește. În general, un mort care zâmbește strică caracterul sărbătoresc al înmormântării, nu? F Da. P Dumneata ai chef de vorbă și noi întârziem cu procesul - verbal care trebuie scris...Deci: numele. F Nu cunosc. P Sunteți amnezică? F Nu. Soră
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
Un leș-polonez sau un leș-leș sau un leș de polonez? F Mai degrabă un leș de cadavru. Nu v-am spus că e grav? P Sigur că e grav, că e rigid, adică nu zâmbește. În general, un mort care zâmbește strică caracterul sărbătoresc al înmormântării, nu? F Da. P Dumneata ai chef de vorbă și noi întârziem cu procesul - verbal care trebuie scris...Deci: numele. F Nu cunosc. P Sunteți amnezică? F Nu. Soră. P Păi, fiind și soră, ar
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
mute, oamenii par să nu fie niciodată fericiți, oamenii par să moară Întruna (extrase dintr-o scrisoare trimisă patronului meu, În care ceream o mărire de salariu. Nu mi-a acordat-o, dar i-a plăcut scrisoarea. Mi-a și zîmbit). Ca să mă Întorc la sentimentul eternității ce mă obsedează mai ales În „Cuvinte Înainte”, consider că l-am putea avea cu o condiție, genialitatea. Dacă nu sîntem genii, și e imposibil să fim, fără copii devenim atît de morți, Încît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
diferite probleme materne pe care le ascult cu deosebit interes, sînt tinere, neștiutoare, multe nu au mai avut copii iar mie mi se face milă, simt urcînd dorința de-a le ajuta, le dau sfaturi despre cuptorul cu microunde, ele zîmbesc recunoscătoare, deși n-au cuptor cu microunde, și-mi povestesc ultima aventură a soacrei care-a Îmbătrînit la țară și n-a văzut În viața ei pampers, ieri a luat unul ca să-l spele și l-a băgat În mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
brațe În noaptea aflată tot pe undeva pe sus, dar mai la dreapta. Einstein a propus astrofizicienilor două modele de univers, unul care se dilată și altul care se comprimă, datorită gravitației, i-a Îndemnat să aleagă și ei au zîmbit, nu, nici gînd, nici una nici alta, universu-i static, la Începutul anilor treizeci Hubble s-a uitat prin telescop și a descoperit că-n realitate se dilată, apoi a apărut teoria c-o va face tot mai lent, pînă la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
și am tușit mult deoarece oricît aș fi fost de optimist „Optimist: sinonim cu imbecil” (Flaubert) , ce se petrecea la măsuța aceea acoperită cu o inimitabilă mușama verde se situa dincolo de culoarea respectivă și zborul săgeții din arbaletă. Martin a zîmbit chinuit. Nu găseam nici o manieră adecvată originală rapidă eficace pentru a-i mulțumi, m-am gîndit să-l sărut pe frunte, pentru a-i demonstra fără echivoc cît Îi sînt de recunoscător, chiar și mai recunoscător decît omul pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
aflată-n plină metamorfoză ca Frankenstein, din care-o să iasă Monica Bellucci În pagină. Poate fi și invers. SÎnt destul de ipocrit cînd Înșir lucrurile astea, fiindcă de regulă privesc lumea scrutîndu-mă-n oglindă, tu scrii numai despre tine, mi-a zîmbit odată Florin Iaru la o măsuță unde stăteam cu un premiu-n față, o statuetă lugubră, atît cunosc, atît mi se pare interesant, pun filtre, și-atît scriu, am vrut să-i răspund și-n loc de asta am spus da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Înfățișare maiestuoasă celui care o poartă”. Apoi a răcnit: „Lebădă CÎntă Înainte de moarte”. Plutonierul de jandarmi m-a capturat Împreună cu fiică-sa În liftul pe care-l Îl foloseam acum de teamă să nu fiu prins pe scări și a zîmbit enigmatic: „Cazaci Se hrănesc cu lumînări de seu”. Iată ce scria pe alte bilețele: „Erudiție Trebuie disprețuită. E dovada unui spirit mărginit.” „Introducere Cuvînt obscen.” „Gumilastic E făcut din scrot de cal.” „Muie lui Fochistu.” (Tot Flaubert.) „Autor E obligatoriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ambasadoare UNICEF. Astfel de alăturări de lucruri, ființe sau fenomene În scopul stabilirii similitudinilor te umplu de uimire, de comparații, te fac să izbucnești În lacrimi ca spectator, ca ființă. Le mauvais goût méne au crime, spunea Stendhal În 1848, zîmbind. ZÎmbea pentru că nu se inventaseră Încă frații Lumiere, comparațiile. Altfel n-ar mai fi rostit „crime” ci „gnocide”. Fiindcă acestea sînt paralele inegale, inedite, ce sfidează matematica și pînă la urmă se Întîlnesc Într-un comedon. Un semn grafic mic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
UNICEF. Astfel de alăturări de lucruri, ființe sau fenomene În scopul stabilirii similitudinilor te umplu de uimire, de comparații, te fac să izbucnești În lacrimi ca spectator, ca ființă. Le mauvais goût méne au crime, spunea Stendhal În 1848, zîmbind. ZÎmbea pentru că nu se inventaseră Încă frații Lumiere, comparațiile. Altfel n-ar mai fi rostit „crime” ci „gnocide”. Fiindcă acestea sînt paralele inegale, inedite, ce sfidează matematica și pînă la urmă se Întîlnesc Într-un comedon. Un semn grafic mic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
N-au spus nici pîs, nici măcar atunci cînd le-am citit ce-a scris o cititoare, ce-și exprima dragostea față de președintele Iliescu: „Dac-aș putea i-aș oferi 20 de ani din viața mea să-l văd fericit și zîmbind Întruna”. Era un cor de sforăieli În birou, ca la film. Adormisem și eu, cînd ne-a sculat ȚÎra anunțîndu-ne că vin minerii. Cineva a propus să dăm jos firma cu numele revistelor, altcineva a sugerat să ascundem mașinile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
nu ne-om cîștiga, libertatea noastră”. Cer frumos. Ora douăsprezece. Sonor: Ofranda muzicală, de Bach. Tăiat la: Cadru interior: O sufragerie de bloc. Se disting cîteva mobile ieftine. În centrul imaginii, ecranul televizorului, pe care se vede președintele țării pîlpîind, zîmbind și mulțumindu-le minerilor, adunați pe un stadion, pentru Înalta conștiință civică de care-au dat dovadă. Imaginea Începe să se dilate. Tăiat la: Cadru interior: Aceeași sufragerie, același televizor, acum stins. În fața lui apare președintele țării care spune că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
mai mică speranță de a găsi fie și cel mai mic element comun Între acei angry young men presupuși de titlu și scaunul cu bile de stejar pe care stătea din același lemn ministrul culturii din țara anului ’93, cînd zîmbea pînă la agitatul omușor prezidențial Ion Iliescu care mai zîmbește și azi, săracu’, am auzit că-i bolnav și nu e. Încă din primele secvențe, alerte, tehnocolorate și cu sonorul la fel de Înecat ca al oricărui film românesc fenomen misterios dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
mic element comun Între acei angry young men presupuși de titlu și scaunul cu bile de stejar pe care stătea din același lemn ministrul culturii din țara anului ’93, cînd zîmbea pînă la agitatul omușor prezidențial Ion Iliescu care mai zîmbește și azi, săracu’, am auzit că-i bolnav și nu e. Încă din primele secvențe, alerte, tehnocolorate și cu sonorul la fel de Înecat ca al oricărui film românesc fenomen misterios dar irepresibil -, se putea constata că singurul lucru ce-l apropia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
primitiv și intermitent. CÎți Îngeri pot Încăpea pe vîrful unui ac? Doi, veni rapid răspunsul unui prelat de modă veche, Îmbrăcat auster. Cinci, șopti altcineva. Trei, strigă Thomaso D’Acquino, și dacă spuneți alt număr vă ard pe rug. Opt, zîmbi Papa. Nici unul, se enervă părintele Vivaldi agitîndu-și vioara și Întrerupîndu-și concertul pe care Încerca să-l dea În paradis alături de Carpentier și Louis Amstrong. Un număr infinit, mîrÎi John Travolta. Se Întoarseră toți spre el și-l priviră cu teamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de ce n-a rîs Iisus niciodată. Că, pe de o parte, motive ar fi avut, de exemplu hainele contemporanilor, Pilat, dracul, caprele, și pe de alta, doar asta propovăduia, cu precizie germană, calea spre iubire. Să mergi pe ea fără zîmbești măcar o dată? Chinuindu-te de la un capăt la altul al ghemului? Ascunzîndu-te În el ca un vierme de mătase, hrănindu-te numai cu frunze, durere, gînduri negre, plîns și levitație? Dacă poți levita În poziție chircită, Într-o gogoașă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de pildă, sînt logici, dar nu urlă iarna, căci fac gropi. Cum ne asigură alt socialist, o pagină mai la dreapta: „bietul român sărac de azi este În situația pieilor-roșii; i se agită prin față niște produse occidentale și el zîmbește cu o bucurie tîmpă”. Singura observație pe care țin să o aduc, În scopul lămuririi preaînțeleptului cititor, este aceea că urangutanul nu are pielea roșie, nici cratimă, iar atunci cînd poartă pene, precum indienii tîmpi, o face strict conjunctural. „MÎna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
cum s-ar putea explica științific dispariția teroriștilor. Au plecat cu farfuria. Am luat și revista Zburlici, doar ne-o semnalase Coșarcă, și-am dat peste-o ghicitoare. „Șervețelul uscat / E mereu pătat.” Ce e? Sugativa. Din gazeta jandarmeriei ne zîmbește o altă ghicitoare. „Un bărbat-nebărbat, văzînd-nevăzînd / o pasăre-nepasăre, așezată pe / un pom-nepom, / o lovește-nelovind-o cu o piatră / nepiatră. / Ce este?” Boala lui Calache. S-o luăm pe rînd. Vasăzică un androgin (sau bătrînel) cu cataractă (ba vede, ba nu), dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
și al treilea Îmi căina iubita, tocmai de-ăsta te-ai găsit să te-ndrăgostești, nu vezi că nu ține la băutură nici cît un copil mic, vai de capu’ lui, și mai zici că ești rusoaică, la care Mașa zîmbea diplomatic indicîndu-le celorlalți ce parte a corpului să-mi mai ude ca să-mi revin, că peste două ore plecam În Bulgaria din care nu mai țin minte decît vag copacii din Albena, zdruncinăturile autocarului și cele două sute de leva la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
perforează și, fără nici o speranță, doar așa, la plesneală, ca să ne compătimească cu ipocrizie un străin, ne-am dus doi flăcăi și am povestit În cuvinte puține dar sugestive Întristătoarea situație În care ne găseam teutonului În uniformă, omul a zîmbit, a deschis un dulăpior, a scos un receptor, a format un număr sub privirile noastre Încă sceptice Însă pe cale de-a Înflori, și a vorbit cu mecanicul trenului Köln-Bruxelles, explicîndu-i În cuvinte la fel de puține că șapte români stranii au Încurcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]