3,341 matches
-
ele dimineață. Oricum, jumătate din locul acela doarme. Insch Îl lăsă la apartamentul lui, iar Logan privi cum mașina se depărtează cu atenție În jos pe stradă și dispare Înainte ca el să fi intrat. Beculețul roșu al robotului telefonic clipea. Preț de o clipă, Logan se gândi că trebuie să fie agenta Jackie Watson, dar când apăsă pe butonul Play, vocea lui Miller ieși din difuzor. Auzise că Hoitarul fusese Înjunghiat și voia o relatare exclusivă. Încruntându-se, Logan apăsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
umbra se târa ca o părere peste marginea pădurii. Am privit spre soare. Când mi-am coborât ochii către locul unde ședea “lotrul”, am găsit doar iarba tologită la pământ, semn că cineva abia s-a ridicat din acel loc... Clipesc de câteva ori nedumerit și privesc în jur. Nici țipenie! --Te aștept pe Podul Gunoaielor, prietene! Grăbește pasul! - i-am auzit glasul, ca un ecou hăulit de văile codrului... Nici nu știu când am ajuns în locul unde mă aștepta gândul
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
te-ar vedea zvârcolindu-te ca un bolnav de lingoare. Și bine îți face!” “Mulțumesc de încurajare, părinte!” - i-am răspuns eu în gând, întorcându-mi involuntar privirea spre chilie, unde, lipită de trunchiul nucului din grădiniță, ședea... ea. Am clipit de câteva ori, nevenindu-mi a crede ce văd... Când mi-am limpezit privirea, mi-am dat seama că nu era decât o reflexie a luminii soarelui pe coaja nucului. Imaginația îmi jucase un nou renghi... “Cum văd, eu vorbesc
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
de familie În rînduiala lui cronologică, de la prima sa Întîlnire cu Marieta).PRIVATE O zărise Într-o seară tîrzie a anului o mie nouă sute nouăsprezece, de cum debarcase de pe Franken, În Hamburg. Era o seară cenușie de noiembrie, iar felinarele străzii clipeau În ceață. A doua zi urma să intre În legătură cu Apparatul (printr-o parolă prestabilită), iar pînă atunci trebuia să treacă neobservat, să nu se remarce prin vreun gest, vreo vorbă, prin ținută Între sutele și miile de marinari care debarcaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
o „inimă de aur“. Dacă avea o „inimă de aur“ (Îi șopti Hana soră-sii), atunci de ce nu se măritase, de ce nu-și găsise un bărbat care să-i lingă blidul cu linte! Miriam era de acord, fără cuvinte, și clipi din ochi În semn de Încuviințare: ăsta era adevărul - domnișoara Goldberg era o plicticoasă bătrînă Fräulein! Asta era. La școală Însă... În regulă, doamna profesoară era frumoasă, tînără și amabilă; purta o pălărie cum nu vedeai În Seghedin, un turban
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
de tare. Ea a ridicat, nervoasă, privirea. — O, Amory, știu că n-ai nici o vină și nu m-a durut chiar așa de tare, dar ce facem cu asta? Ce facem cu ce? Cu pata aia? Va dispărea cât ai clipi din ochi. — Dar nu dispare, s-a plâns ea după un moment de privire concentrată. Tot acolo e. Și arată ca pielea de om bătrân... Of, Amory, ce putem face? E chiar la Înălțimea umărului tău. — Maseaz-o, a sfătuit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
pot hotărî. Kerry Holiday mă-ndeamnă să merg cu el și să mă Înscriu În Escadrila Lafayette. — Dar Îți dai seama că de fapt n-ai vrea să pleci. Uneori aș vrea. În seara asta aș face-o cât ai clipi. Pentru asta ar trebui să fii mult mai sătul de viață decât cred eu că ești. Doar te cunosc. — Mă tem că așa e, a aprobat cu neplăcere Amory. Dar pare o rezolvare ușoară a tuturor problemelor. Când mă gândesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Într-o amorțeală profundă... A fost trezit de o femeie ce se ținea de el, o femeie frumoasă, cu părul șaten, răvășit, și ochii de un albastru de cobalt. — Du-mă acasă! i-a strigat ea. — Hello! i-a răspuns, clipind, Amory. — Îmi place de tine, l-a Înștiințat tandră femeia. — Și mie de tine. A băgat de seamă că undeva, În fundal, vocifera un bărbat și că era cineva din grupul său care parlamenta cu el. — Tipu’ cu care eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Fata a aprobat din cap, cu un mic sughiț de plâns. Într-o secundă, Amory a deschis ușa celeilalte camere și Înăuntru și-au făcut apariția trei bărbați. Lumina electrică a inundat imediat Încăperea și Amory a rămas În picioare, clipind. - Te-ai prins Într-un joc prea periculos, tinere! Amory a râs: - Ei și? Căpetenia celor trei i-a făcut semn cu capul unui om solid, În costum cu carouri. - Dă-i drumul, Olson. - Am Înțeles, domnule O’May, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
schimbară priviri între ei. Miroseau polițiștii; erau experimentați. Toboșarul încetă să-și mai aranjeze sculele. Trompetistul se dădu înapoi, postându-se lângă cortina care dădea în culise. Saxofonistul încetă să-și mai verifice muștiucul, rămânând locului. Danny urcă pe cortină, clipind des din cauza reflectorului puternic. Mirosi că saxofonistul e șeful lor și optă pentru o abordare diplomatică. Interogatoriul era urmărit de întreaga audiență. — Sunt de la Șerif. E vorba de Marty Goines. Toboșarul îi răspunse: — Marty e curat. Tocmai a fost la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
ochii lui de un albastru mai deschis decât maroniul ochilor polițistului. — Omule, ce naiba, ți-am spus că Marty era curat! Și avea de gând să rămână așa. Dinspre audiență se auziră huiduieli. Resturi de hârtie loviră picioarele lui Danny. Polițistul clipi din cauza reflectorului și simți cum i se prelinge sudoarea pe burtă. O voce strigă „Ieși afară-n mă-ta!”, fiind urmată de aplauze și de o aripă de pui pe jumătate mâncată, ce ateriză în spatele lui Danny. Saxofonistul îi zâmbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
zise: — Bună, Mal. Mal Considine îi răspunse: — Frumoasă cravată, Meeks. Pe cine-ai sugrumat ca s-o iei? Buzz râse. — Ce mai face fosta, locotenente? Mai poartă chiloți cu găurice? Considine îl fixă intens, cu buzele tremurându-i. Buzz nu clipi. Avea gura uscată. Duel mexican. Jumate-jumate: Considine sau Dragna. Poate că mai amâna puțin să semneze acordul împotriva Pericolului Roșu. PAGINĂ NOUĂ CAPITOLUL ZECE Două nopți de coșmaruri și o zi plină de fundături. În cele din urmă a trebuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
vedea foarte bine. Danny desprinse insigna și o băgă în buzunar, gândindu-se că omul era vorbăreț și îl putea îmbrobodi făcând pe omul de la asigurări. — Am putea vorbi un pic despre câinii ăștia? Omul se apropie agale de gard, clipind des și silindu-se să-l distingă mai bine pe Danny. Spuse: — Io-s Booth Conklin. Te interesează să cumperi un pitbull bun? Danny examină ochii lui Booth Conklin - unul ce luneca liber în orbită, celălalt tulbure și ciupit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
vostru că ați găsit ceva. Doi polițiști dădură din cap. Doi îi întoarseră spatele, ca și cum un detectiv de la comitat era ultimul om. Danny înghiți în sec. Secția West Hollywood era la o jumătate de oră distanță, dar fraierii nici nu clipiseră la diferența de timp. Se traseră la o parte, ca să-i permită să arunce o privire. Danny avu parte de o priveliște infernală. Doi bărbați morți, goi pușcă, întinși pe o parte pe o ridicătură de pământ înconjurată de tufe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
a mituit un coleg de la cursul de Medicină Legală ca să le analizeze, sperând că va putea asocia desenele de pe pereți cu numele victimelor, reconstruind astfel imaginea și ideile pe care și le făcuse despre făptaș. Colegul lui nici n-a clipit când a venit vorba de analize - le-a făcut imediat. Danny le-a luat acasă și le-a confruntat cu fotografiile. Trei victime, trei grupe de sânge diferite. Riscul de a scoate la iveală probele prelevate ilegal meritase efortul. Grupa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
important și vei beneficia de recunoașterea cuvenită în momentul rezolvării lui. Niles pufni. — E un jeg de homo, n-o să-l prindem niciodată și chiar dacă-l prindem, ce importanță are? Îți pasă câți poponari o să mai taie? Mie nu. Danny clipi la auzul cuvintelor „homo” și „poponar”. Clipi din nou, fixându-l pe Niles și dându-și seama că nu folosise cuvântul „homosexual” pentru profilul făcut asasinului. — Suntpolițist, așa că-mi pasă. E un caz bun pentru carierele noastre. — Pentru cariera ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
în momentul rezolvării lui. Niles pufni. — E un jeg de homo, n-o să-l prindem niciodată și chiar dacă-l prindem, ce importanță are? Îți pasă câți poponari o să mai taie? Mie nu. Danny clipi la auzul cuvintelor „homo” și „poponar”. Clipi din nou, fixându-l pe Niles și dându-și seama că nu folosise cuvântul „homosexual” pentru profilul făcut asasinului. — Suntpolițist, așa că-mi pasă. E un caz bun pentru carierele noastre. — Pentru cariera ta, băiete. Ai nu știu ce aranjament cu un evreu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
își atinse propriile revere și, când își dădu seama ce face, se opri. — De regulă, când îi comunic cuiva că o cunoștință de-a sa a fost asasinată, aud un „O, Doamne!” sau surprind o tresărire. Dumneavoastră nici n-ați clipit. — Și ți se pare uimitor? — Nu. — Ciudat? — Da. — Mă număr cumva printre suspecți în cazul acestor asasinate? — Nu, semnalmentele dumneavoastră nu corespund cu ale asasinului. — Ai nevoie de alibiuri suplimentare care să-mi confirme nevinovăția? Danny era deranjat că fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
aș dori s-o fac cu locotenentul Matthews. Suntem prieteni vechi. Danny văzu în minte câteva imagini de la serata lui: tangouri în negru pe negru, înrămate în catifea. Dădu din cap și își îndesă mâinile în buzunare. Ochii lui Gordean clipiră rapid, văzând gestul lui de nervozitate. Danny spuse: — Vreau să aflu mai multe despre George Wiltsie. Gordean se duse la un dulăpior cu băuturi, umplu două pahare și se întoarse cu ele. Danny mirosi marfa de calitate și își afundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
și era logic să fie el. Gordean comportându-se ca un cititor de gânduri. Bruscarea unui homosexual jalnic. Toate secvențele se dizolvară în dorința rece de a bea ceva, care nu-i dădu pace până acasă. Danny deschise ușa și clipi nervos din cauza luminii aprinse în mod neașteptat în camera de zi. Văzu o sticlă pe măsuța de cafea și avu impresia că pășește într-o halucinație. Își scoase pistolul, dar își dădu seama că era un gest de nebun și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
lui. Danny îi acordă lui Gordean treizeci de secunde, cât să se așeze, apoi își ridică gulerul și traversă strada în fugă, apărându-se de ploaie. Omul de la intrare îi aruncă o privire ciudată, dar îl lăsă să intre. Danny clipi și văzu niște ziduri aurite și decorate cu catifea roșie, un bar lung, din lemn de stejar, și pe Felix Gordean la o masă alăturată. Își croi drum printr-un grup de oameni de afaceri și se așeză în fața lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
sună. Danny se întinse după extensia de lângă pat, văzu că adormise pe podea și, până să ajungă la receptor, se poticni în niște sticle goale și dosare de pe jos. — Alo, da? Jack? Jack Shortell spuse: — Eu sunt. Mă auzi? Danny clipi, fiindcă îi intra soarele în ochi. Luă o bucată de hârtie și un pix. — Dă-i drumul. Mai întâi, toate poveștile lui Breuning cu filajul sunt niște gogoși. L-am sunat pe un vechi amic de la LAPD, de la Omucideri, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
trei siluete masculine așezate în jurul unei mese pe care se găsea, exact în mijloc, un revolver mare și negru. O voce întrebă: — Upshaw, pistoalele calibrul 38 sunt dotarea standard în departamentul tău. Tu de ce porți unul de calibrul 45? Danny clipi și tuși, scuipând sânge. Clipi din nou și recunoscu vocea bărbatului: Thad Green, șeful detectivilor de la LAPD. Ceilalți doi inși de lângă Green îi apărură mult mai clar. Erau cei mai gigantici polițiști în civil pe care îi văzuse vreodată. — Te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
unei mese pe care se găsea, exact în mijloc, un revolver mare și negru. O voce întrebă: — Upshaw, pistoalele calibrul 38 sunt dotarea standard în departamentul tău. Tu de ce porți unul de calibrul 45? Danny clipi și tuși, scuipând sânge. Clipi din nou și recunoscu vocea bărbatului: Thad Green, șeful detectivilor de la LAPD. Ceilalți doi inși de lângă Green îi apărură mult mai clar. Erau cei mai gigantici polițiști în civil pe care îi văzuse vreodată. — Te-am întrebat ceva, detective. Danny
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
care avea pe ea o rochie lungă și albă. — Ai adus tributul bănesc pentru soră? întrebă ea. Buzz zise: — Cărăușul meu sosește într-o clipă. Apoi scoase fotografia lui Dudley Smith. — Doamnă, el e individul care întreba de Coleman? Delores clipi și își făcu cruce. — Piei, Satană! Da, el e. Alt punct înscris - și tot în memoria lui Danny Upshaw. — Doamnă, cunoașteți cumva un bărbat pe nume Reynolds Loftis? — Nu, nu cred. — Pe cineva cu numele de Loftis? — Nu. — S-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]