7,741 matches
-
sus nu mai prezintă decât un rol instrumental. Conceptul de stractificare nu face altceva decât să îmbine, la nivel funcționalist de explicație, teoriile axate pe acțiunea socială cu teoriile care pun accent pe structură. Stractificările societale reprezintă, în acest cadru conceptual, rezultatul îmbinării dintre act/acțiune și structură. Superveniența, în sensul definit de Healy, nu este în fapt unidirecționată, ci bidirecționată: așa cum structurile societale supervin acțiunilor agenților sociali, la fel acțiunile agenților supervin structurilor. Interdependența biunivocă dintre acțiuni și structuri se
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
the "Isomodern" Era, that is the third phase of Modernity which follows the Early Modernity and the postmodern relativistic axiological views. At the methodological level, I try here to identify and analyse the isomodern era through the means of the conceptual set of the morphogenetic (complexity) theories. Even though this thesis relies on classical spontaneous observation and on the analysis of noncyphric documents, concepts like fractal, catastrophy, atractor, chaos, turbulence, supersensibility to the initial conditions, dissipative structures or cooperative processes can
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
corresponds to a fourth main revolution of humanity, succeeding the creation of the neolythic rupestrian paintings, of written language and of typing. The analysis of these phenomena shows that although social action and social stratification seem to belong to different conceptual spheres, they in fact interact and depend upon each other through structuration and especially through stractification that is the interdependence between action and social stratification. These changes make me believe that the postmodern era is about to end and a
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
descoperirea științifică ca rezolvare de puzzle este specifică doar pentru știința normală. "A rezolva o problemă de cercetare normală însemnă a obține anticipatul într-un chip nou, și, pentru aceasta, trebuie rezolvate tot felul de puzzle complexe de natură instrumentală, conceptuală și matematică"19. Imaginarul științific reprezintă totalitatea informației umane și a structurilor epistemice specifice acesteia organizată în scopul explicării raționale a i-mediatului. În dorința de a explica lumea și universul așa cum este el perceput 20, există un moment în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
fost raționalizată componenta pulsională a trăirii sacrului fiind teoretizată și conceptualizată prin idei pornind de la modul în care trebuie să avem această trăire a sacralității până la cum poate fi aceasta reprezentată. Astfel s-a concretizat o primă etapă în dezvoltare conceptuală a imaginarului rațional specific perioadei medievale. Cea de-a doua etapă este mult mai târzie și se manifestă sub impactul unor dezvoltări instituționale - mănăstirile. Dacă prima etapă se desfășoară în spațiul cultural specific sfârșitului Imperiului Roman, cea de-a doua
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
prin intermediul autorității inchiziționale și a tradiției ortodoxe a bisericii. Dar dincolo de acesta se dezvoltă o modalitate de reprezentare a lumii specifică unei raționalități științifice care va constitui esența unei noi epoci. Aceasta va încerca să cenzureze vechea lume la nivel conceptual păstrând anumite elemente, dar cenzurând imaginarul Renașterii în esența sa. Aceasta se dezvoltă pornind de la principiile matematicii și schimbând în primul rând modalitatea de transmitere a mesajului. Limbajul se modifică, iar viziunea asupra naturii odată cu el. La început prima modificare
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
este non-material, invizibil. Diferența dintre viziunea lui da Vinci și cea newtoniană nu este de esență. Totuși Leonardo nu a ajuns la acel grad de matematizare și abstractizare a universului specific fizicii moderne, dar reprezintă un prim pas spre transformare conceptuală și imagistică. Un al doilea element fundamental în dezvoltarea noului imaginar rațional este constituit de asimilarea și integrarea matematicii în explicarea universului. Nicolaus Cusanus în De docta ignoratia, atunci când susține ideea infinității universului, apelează la două forme de argumentare: cea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
care cel mai cunoscut era acela de "om bun". Totuși ceea ce încercăm să dovedim este că, dincolo de tradițiile teologice care erau dualiste, au existat și încercări de reformă reală a bisericii. Pericolul reprezentat de cathari nu era, dar de natură conceptuală ci și practică, ei susținând alte forme de organizare în interiorul bisericii. De multe ori aceștia erau mult mai riguroși în ceea ce privește respectarea anumitor norme cu caracter purificator. Astfel "în 1022, episcopul de Arras-Cambrai (în Nordul Franței) se străduiește să convertească un
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
marginalizate, dar și acestea au reușit să străbată timpul, nefiind eliminate. Biserica protestantă a reprezentat o reușită în ceea ce privește cenzura imaginarului Bisericii Catolice. 2.2.3. Anglicanismul 33 și reforma ca cenzură politică Dacă reforma germană a fost una de natură conceptuală, o altă separare de Biserica Catolică a fost realizată de către Anglia. Ea a reprezentat una dintre formele cele mai bine instituționalizate ale reformei. Dorința de despărțire de a bisericii din Anglia de Roma s-a manifestat începând cu secolul al
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
metodă nu sunt doar de ordin stilistic. În primul caz este vorba despre o înșiruire de reguli ce trebuie urmate, pe când în cadrul Discursului despre metodă se urmărește eficiența aplicativă a acesteia în diverse științe, dar și din punct de vedere conceptual, așa cum vom dezvolta ulterior. Totuși cele două lucrări împreună cu Geometria, Le Monde, dar și cu Meditationes de Prima Philosophia sunt complementare, alcătuind un întreg. Chiar dacă lucrările cu un caracter metodic sunt distincte, metoda carteziană este conturată și se regăsește în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
a treia. Cele două direcții au fost concentrate într-o perspectivă modernă asupra universului care folosește modelul copernicano-newtonian pentru a descrie sistemul nostru solar, iar cea lui Cusanus și Bruno pentru a descrie totalitatea universului ca infinit printr-o trecere conceptuală de la cosmos la univers. 2.6.1. Modelul ptolemaico-aristotelic și modalitatea de percepție a cosmosului la începutul modernității Dezvoltarea imaginii despre lume pornind de la concepția aristotelică și susținută din punct de vedere matematic de calculele lui Ptolemeu, a reprezentat pentru
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
de un singur chip frumos din care se împărtășește tot ce-i pe lume frumos fără ca prin apariția sau dispariția lucrurilor frumoase și el să sporească sau să se micșoreze ori să îndure o cât de mică știrbire"14. Transformarea conceptuală ce apare la Platon își are rădăcina în modul în care cei doi termeni sunt folosiți pentru desemnarea lumii inteligibile. Termenul ίδεά este folosit mai ales în perioada de tinerețe tocmai pentru a arăta modalitatea în care este întemeiată lumea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
și a ceea ce în el se cuprinde"27. Forma este principiu alături de materie. 3.2.3. Forma baconiană și trecerea la ideea unei legi a naturii În opera lui Francis Bacon putem urmări explicația dată formei trecând prin toate etapele conceptuale descrise anterior. O primă definiție a acesteia, asemănătoare descrierilor ce apar în perioada medievală, o întâlnim în Noul Organon 28: "Opera și scopul cunoașterii omenești constau în a descoperi forma însușirii date, sau adevărata deosebire, sau natura naturantă, sau izvorul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Gândirea Evului Mediu, vol. I, Editura Minerva, București, 1984. Oțetea, Andrei, Renaștere și reformă, Editura Științifică, București, 1968, Paladie, Istoria Lausiacă, Editura Institutului Biblic și de Misiune al Bisericii Ortodoxe Române, București, 1993. Pârvu, Ilie, Istoria științei și reconstrucția ei conceptuală, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1981. Peters, Francis E., Termenii filosofiei grecești, Editura Humanitas, București, 1997. Pico della Mirandola, Giovanni, Despre demnitatea omului, Editura Științifică, București, 1991 Pirenne, Henri, A history of Europe, George Allen & Unwin Ltd., Londra. Platon, "Republica
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
p. 288. 183 Ibidem, p. 289. 184 Ibidem, p. 291. 185 Ibidem, p. 294. 186 Ibidem, p. 294. 187 Ibidem, p. 294. 1 Stephen E. Toulmin, "Modelul evoluționist al dezvoltării științelor naturii", în Ilie Pârvu, Istoria științei și reconstrucția ei conceptuală, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1981, p. 350. 2 Mircea Flonta, Perspectivă filosofică și rațiune științifică, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1985, p. 71. 3 Thomas Kuhn, Structura revoluțiilor științifice, Editura Humanitas, București, 1999, p. 88. 4 Ibidem, p. 101
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
și Enciclopedică, București, 1985, p. 71. 3 Thomas Kuhn, Structura revoluțiilor științifice, Editura Humanitas, București, 1999, p. 88. 4 Ibidem, p. 101. 5 Stephen E. Toulmin, "Modelul evoluționist al dezvoltării științelor naturii", în Ilie Pârvu, Istoria științei și reconstrucția ei conceptuală, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1981, p. 350. 6 Angela Botez, "Postmodernismul și episemologia sa", în Revista de Filosofie, nr. 4 (iulie-august) 1994, p. 345 7 Jean-Francois Lyotard, Condiția postmodernă. Raport asupra cunoașterii, Editura Babel, București, 1993, p. 25. 8
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
competență națională: „Avem compromisul și adaptarea În sânge”. Avem o gândire socială adaptată din contextul nostru, din realitatea suculentă ce ne Înconjoară, este preferată tranzacția conjuncturală În locul gândirii logice, abstracte, rigide. Motiv pentru care n-am dat gânditori de sistem, conceptuali, filosofi reci, mânați de o disciplină a minții, n-am trecut adesea de faza „compilațiilor universitare”. Ca urmare, lupta de idei este imposibilă, absurdă, ridicolă, ideologiile, teoriile politico-sociale n-au valoare, n-au tradiție. Sunt preferate relațiile personalizate, discursul subiectiv
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
temă acum În vogă și În România: voluntariatul. Un alt tip de atitudine În relațiile interpersonale, o expresie a solidarității sociale, o mișcare care marchează articularea la noua democrație europeană. Doctorandul are experiență, animă o organizație de voluntari, Împacă abordarea conceptuală cu munca de teren. O noutate (mai mult o redescoperire) În psihologia socială: repune În discuție ideea de cercetare-acțiune, implicarea, participarea, intervenția socială. Evaluatorii Îi atrag atenția asupra culturii cooperării În satul românesc tradițional sau asupra experienței echipelor studențești, promovată
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
lucrurile pe rând. Mai întâi, se cade să spun că locul geometric în care se situează punctul de observație adoptat se află la intersecția dintre etimo-mitologie (sau lingvistică mitologică), poetica lingvistică și semantica interpretativă. Cumva paradoxal, tot acest complicat instrumentar conceptual e făcut necesar de o observație aparent simplă care joacă rolul de punct origo al demonstrației: anume că într-o proză în care totul e semn, fiecare cuvânt e motivat - pe cale de consecință, și numele proprii ale personajelor sunt susceptibile
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
tip reclamă; - substanțialitatea conținutului pentru a asigura totdeau-na bogăția mesajului; - fidelitatea care ne face să ne simțim întotdeauna slujitori și nu stăpâni ai Cuvântului (cfr. Lc 1,2); - sobrietatea care fuge de limbaj plictisitor și apăsător; - simplitatea care refuză complicațiile conceptuale și virtuozitățile exegetice; - utilitatea care elimină curiozitățile infatuate și celelalte elemente străine mesajului; - reciprocitatea dintre slujirea Cuvântului și exercitarea a ceea ce se cheamă sensus fidei al credincioșilor; - ductilitatea care știe să adere la condițiile de vârstă și socio-culturale ale celui
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
dintre persoane și colaborarea pentru a construi alianța creaturală. Arta simplității, este important de subliniat acest lucru, nu tre-buie confundată cu un limbaj sărac în conținut, lipsit de frumusețea expresivă, lipsit de înțelepciune. A folosi puține cuvinte, a adopta combinații conceptuale clare și coduri lingvistice simple înseamnă a face o alegere îngrijită a ideilor, a gândi lucrurile îndelung și bine, a găsi modurile juste pentru a face să apară ca protagonist numai mesajul pe care dorim să-l comunicăm. Concluzie 1
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
sociale ale memoriei. Cadrul esențial al memoriei colective nu mai este limbajul-cod ca în articolul despre muzicieni; noul cadru esențial al memoriei este timpul. Timpul are aici o dublă structură: de prezent etern trăit, care este esențial, și de succesiune conceptuală și socială a timpului prezent, trecut și viitor. Evoluția "muncii" și a volumului, în cadrul căreia transformarea limbajului în cod este urmată de transformarea timpului, face din Memoria colectivă un ansamblu de reflecții care caută să regîndească în întregime sociologia memoriei
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
trăit; timpul memoriei colective se identifică cu sensul împărtășit pe care și-l atribuie grupul sieși în mediul său, mediului apropiat sau individului din grup. Dimpotrivă, dubla natură a timpului rezultă din faptul că grupul știe în mod inteligibil și conceptual (nu, de data aceasta, inteligibil și intuitiv) că aceste două situații trăite de el ca prezent al identității sînt percepute de celelalte grupuri ca raport între el și altele, exterioare, după o reprezentare socială artificială a totalității formate din timpul
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
și denumirile punctelor cardinale, ale vînturilor, uraganelor, astrelor etc. Ca și celelalte nume proprii, numele de locuri se deosebesc de apelative prin faptul că nu se formează, ca acestea, prin abstrac tizare și generalizare, și, de aceea, nu denumesc clase conceptuale de obiecte; sensul (sau mai bine zis funcția) lor constă în individualizarea și identificarea unui obiect anume (geografic, în cazul numelor de locuri) din clasa respectivă. Numele comune diferențiază între ele clase de obiecte, în timp ce numele proprii individualizează strict obiectele
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
că „promoția ’90 este prima promoție a unei generații noi (admițând că șaizeciștii, șaptezeciștii și optzeciștii fac împreună o singură generație, iar cincizeciștii sunt ultima promoție a generației zise «a războiului»”. Totuși, sintagma „generația ’80” s-a impus în panoplia conceptuală a exegezei și a istoriei literare consacrate perioadei contemporane, existând convingerea larg împărtășită că promoția de scriitori afirmați în deceniul al nouălea al secolului trecut este - prin numărul și prin valoarea componenților ei și mai ales prin caracterul radical novator
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288562_a_289891]