3,363 matches
-
imposibil să treacă de cenzură cu o carte de istorie adevărată. Și, atunci, alegea filiera scrisului artistic, care îi permitea cel puțin să publice un roman istoric. Fenomenul a fost remarcat nu numai în dictaturile comuniste, ci și în cele fasciste. În Germania anilor ’30, veți găsi destule romane istorice... Când am apărut noi, prin anii ’70-’71, România intrase deja pe acel făgaș foarte negativ al micii revoluții culturale, declanșată de tezele din iulie ale lui Ceaușescu. În fond, se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
magistrat M. Antonescu de care a divorțat. Au avut un singur fiu Mircea M. Antonescu, care deși Învățase În Germania, a luptat cu vitejie după 1944 și a murit pe front, În ultimele zile de eliberare a Transilvaniei de cotropitorii fasciști. Are și un portret al lui de pe care s-ar putea face o fotocopie și un articol scris atunci de un camarad. În ce privește material asupra lui Brăiloiu mi-a spus că În prezent este la D-na Comișel, elevă a
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
Baker. Și pe urmă, În stadion, scurta Întunecare a luminilor orbitoare - urmată de dramatica revenire a iluminației. Toate acestea Îți evocau demonstrațiile de masă organizate și regizate de impresarul lui Hitler, Albert Speer: evenimentele sportive și marile Întruniri ale maselor fasciste, Împrumutând unele de la celelalte. Tinerii lui Ravelstein se dădeau În vânt după basketball. Desigur, În Michael Jordan vedeau un geniu. Ravelstein se simțea adânc și vital legat de Jordan, artistul. Spunea că basketballul și muzica de jaz constituie o semnificativă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
Jung - dar nici un ne‑jungian. Ar fi fost greu să‑l categorisesc. Ravelstein, care nu aducea nimănui acuze grave, spunea că Grielescu fusese menționat, de către alți profesori specializați În asemenea chestiuni, ca un fost membru al Gărzii de Fier, organizație fascistă a regimului din România de dinainte de război. Lucrase la un serviciu cultural din străinătate În timpul regimului nazist de la București. - Nu‑i plăcut să te gândești la așa ceva, Chick, Îmi spunea Ravelstein. Și tu ești căsătorit cu o femeie care‑ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
oameni nimiciți În secolul nostru. Nu mă gândesc la luptătorii, la țăranii, la chiaburii ruși, la burghezii, la membrii de partid și la acei oameni socotiți eligibili pentru lagărele de muncă, pentru moartea În gulaguri sau În lagărele de exterminare fasciste - oameni ușor de recoltat și de expediat În vagoane de vite. În mod normal, nu la aceștia s‑ar fi oprit Ravelstein. Ei erau obișnuiții “Înfrânți”, oamenii de care guvernele nu aveau nici un motiv să se preocupe - era ceea ce cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
În aparatul de stat, În special sub președinți republicani ca Ronald Reagan și cei doi Bush (Fukuyama e și În această privință un exemplu elocvent). Pentru stânga academică americană, autointitulată „liberală”, (neo)conservatorismul republicanilor e aproape o formă de dictatură fascistă. Dacă „Abe Ravelstein” și prototipul său sunt aspru amendați și crud zugrăviți, ceilalți sunt pur și simplu stigmatizați. În cercurile stângii americane s‑a născut și o splendidă butadă pentru a ironiza „trădarea” unor foști tovarăși de drum trecuți la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
articole, sau cel puțin de scandalul din jurul lor, fiindcă era coleg În Committee on Social Thought, alături de Eliade Însuși, cu savanți evrei ca istoricul și teoreticianul istoriei Arnaldo Momigliano și istoricul relgiiilor Gershom Scholem. Momigliano - În tinerețe, membru În partidul fascist italian, la care aderau inițial și evreii! - și Scholem i-au cerut explicații lui Eliade. Acesta din urmă a scăldat-o și nu i-a convins. Scholem, În special, a rupt amiciția sa cu Eliade În vara lui 1972, după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
lui Eliade rămâne deschis, Încă mai așteaptă judecata dreaptă a posterității. Toate acestea fiind spuse, mă Întorc la ceea ce le reproșez lui „Chick” și lui Bellow: diabolizarea lui Eliade. „Grielescu”, aflăm când de la „Abe”, când de la „Chick”, a fost „nazist”, „fascist”, „hitlerist”, a fost cineva (nu e clar ce anume) la Lisabona, tocmai sub Salazar - acest din urmă detaliu nu Înseamnă totuși solidaritate cu extremismul nazist. În privința atitudinii lui „Grielescu” față de evrei, ultima remarcă a lui „Chick”, În ultimul pasaj În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
a recenzat romanul pentru influenta The New York Review of Books („Bloom's Gift”, 25 mai 2000, pp. 17-18), a scris negru pe alb despre „Grielescu”: „un distins specialist În religie despre care se zvonea că ar fi fost membru al fascistei Gărzi de Fier În timpul războiului și ar fi fost implicat În torturarea și uciderea evreilor români”. Rezumatul portretului lui Eliade, chiar Într-un mod condițional-dubitativ, este „Eliade=torționar și asasin”. Nu e prima dată că „industria Holocaustului” se ocupă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
pigmei cu toții, am pufnit eu plină de dispreț. Actorul trebuie să fie crud și neiertător cu el Însuși, cu propriile sale slăbiciuni. Tu vrei să fim toți Antonin Artaud. Dar tocmai asta e frumu‑ sețea, că fiecare e diferit. Ești fascistă, asta e problema ta. — Recunosc că sunt fascistă, am admis eu. MĂ sperie toate ideile astea noi despre diversitate și toleranță, În care și‑a găsit adăpost prostia. Catinca, având ceva sânge evreiesc În vine, nu mult, dar suficient cât
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Actorul trebuie să fie crud și neiertător cu el Însuși, cu propriile sale slăbiciuni. Tu vrei să fim toți Antonin Artaud. Dar tocmai asta e frumu‑ sețea, că fiecare e diferit. Ești fascistă, asta e problema ta. — Recunosc că sunt fascistă, am admis eu. MĂ sperie toate ideile astea noi despre diversitate și toleranță, În care și‑a găsit adăpost prostia. Catinca, având ceva sânge evreiesc În vine, nu mult, dar suficient cât să facă În orice situație caz de el
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Dumaă, 68 București, Editura Politică,1982, p. 93. 65 Litvinov de a nu face nici un fel de concesii românilor în ceea ce privește tratatul de asistență mutuală. Cauzele erau posibila demisie a lui Titulescu și aprecierea conform căreia guvernul României era un guvern fascist, apropiat de Germania hitleristă: „În telegrama primită azi, tov. Litvinov face bilanțul convorbirilor desfășurate vreme de un an cu Titulescu în legătură cu pactul. El formulează cele două dezacorduri (Basarabia și legarea țărilor de Pactul franco-sovietică și opinează că în nici una din
De la dispute la reconciliere: relaţiile româno – sovietice (1932 – 1936) by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1604_a_3070]
-
că are intenția ca, în zilele următoare să-și prezinte demisia. Despre aceasta ne comunică nouă și tov. Ostrovski. Trebuie să se ia în considerație că Titulescu își va părăsi funcția, că guvernul român s-a conturat definitiv ca guvern fascist și că în politica externă a României se produc fapte care atestă o apropiere de Germania. În 69 66 aceste condiții concesiile noastre, dacă am fi mers în întâmpinarea lor, s-ar fi dovedit absolut fără temei și fără rezultat
De la dispute la reconciliere: relaţiile româno – sovietice (1932 – 1936) by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1604_a_3070]
-
principate românești, a cedat Rusiei Basarabia, care era parte a Moldovei. La sfârșitul primului război mondial, Basarabia s-a reîntors la România. în 1940, adoptând metoda ultimatumului, URSS a recâștigat Basarabia de la România, care a căutat astfel sprijin la Germania fascistă. în timpul celui de-al doilea război mondial, cu ajutorul Germaniei, România a căpătat din nou Basarabia și a sprijinit Germania în atacul împotriva Uniunii Sovietice. După război, privind România ca țară învinsă, URSS nu numai că a reanexat Basarabia și Bucovina
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
garanțiile ei. în plan intern, a eliminat treptat ofițerii educați la Moscova și a promovat tăcut derusificarea. S-a rescris istoria românească, subliniindu-se, în mod special, rolul important deținut de partidul comunist și de trupele sale în răsturnarea dominației fasciste în 1944 etc. Informat despre aceste evoluții, Hrușciov a devenit de-a dreptul furios și a căutat să exercite o și mai puternică presiune asupra României în domeniul economic, politic, al afacerilor externe ș.a., mergând până acolo încât a amenințat
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Ungaria și Uniunea Sovietică, desfășurată la Budapesta, în perioada 1-4 ianuarie 1957. Cu această ocazie, perspectiva sovietică asupra evenimentelor din Ungaria - o contrarevoluție a reacțiunii interne, urmărind, cu ajutorul „cercurilor imperialiste agresive”, să răstoarne orânduirea democrat-populară și să instituie o dictatură fascistă - a fost însușită de toți participanții, devenind perspectiva ideologică a întregului lagăr. în privința relațiilor dintre statele socialiste, se reafirma faptul că Declarația din 30 octombrie 1956 a guvernului sovietic „corespunde întru totul intereselor întăririi relațiilor de prietenie între țările socialiste
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
și ei de decretul regal de amnistie, speranțele lor aveau să se prăbușească în scurtă vreme. în Convenția de armistițiu din 12 septembrie același an, la articolul 15 era prevăzută obligația pentru România de a desființa „organizațiile prohitleriste de tip fascist” de pe teritoriul său. Luna următoare, Ministerul de Interne (MAI) avea să dispună arestări în rândurile legionarilor, fiind vizate următoarele categorii: „foști conducători de marcă, condamnați la pedepse grele și legionarii capabili de acte de violență sau teroare”. Numai Inspectoratul General
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
noapte. Sovieticii nu puteau fi indiferenți la atacurile împotriva lor, având un interes direct în depistarea celor care li se împotriveau. Ei au acuzat autoritățile române (e vorba despre guvernul Rădescu) de „nepedepsirea sistematică a legionarilor și a altor agenți fasciști din România care și-au făcut aici cuiburi solide și care țineau legături regulate cu organizațiile fasciste din Germania”. Mai multe rapoarte cu privire la urmărirea, arestarea și anchetarea legionarilor au fost înaintate lui Beria, dar și lui Stalin, Molotov și Malenkov
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
care li se împotriveau. Ei au acuzat autoritățile române (e vorba despre guvernul Rădescu) de „nepedepsirea sistematică a legionarilor și a altor agenți fasciști din România care și-au făcut aici cuiburi solide și care țineau legături regulate cu organizațiile fasciste din Germania”. Mai multe rapoarte cu privire la urmărirea, arestarea și anchetarea legionarilor au fost înaintate lui Beria, dar și lui Stalin, Molotov și Malenkov, de NKVD în lunile martie și aprilie 1945, dovezi ale interesului care exista inclusiv la vârful conducerii
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
urmărească acest avion și să-l oblige să aterizeze. Drept răspuns, au fost primite cu o salvă de mitralieră. La aceasta, avioanele românești au deschis și ele focul și l-au doborât. Atunci am prins pe neamțul Schmidt, conducătorul organizației fasciste germane din România, și pe românul Stoicănescu, unul din conducătorii mișcării legionare din România, și când mi s-a arătat declarația acestor agenți, ei nu au făcut decât să întărească presupunerile pe care le aveam și mi-au spus și
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
1945: “în statele ocupate de sovietici, lucrurile evoluează după programul stabilit [...]. în România, lucrurile sunt deja mai avansate. Acolo, activitatea Gărzii de Fier seamănă groază și provocări, iar sovieticii profită de asta pentru a rade totul. Se vorbește de insolența fascistă și sunt acuzați de acest păcat, capital, în jargonul sovietic, politicienii români care ar vrea, înainte de toate, să facă front comun cu englezii și americanii. Este adevărat că nu li se răspunde cu aceeași monedă, mai ales la Londra. Englezii
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
comuniști? Francezul este ceea ce numim noi frondeur, e contra autorității și, mai ales, e contra autorității de dreapta. Atunci Franța era condusă de generalul de Gaulle, o personalitate foarte autoritară, de militar, care ducea natural o politică conservatoare, calificată drept fascistă de cercurile de stânga din Franța și de către partidele comuniste din Europa de Est - și, bineînțeles, mai exista atunci, acum 40 de ani, o clasă muncitoare care acum a dispărut. în Occident astăzi nu mai există clasă muncitoare, există o mică burghezie
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
ținută intelectuală și morală, dar care nu făcea parte dintre salariații Europei Libere. Emigrația în general, a oricărei națiuni, era prost văzută de americani, considerată - pe drept sau pe nedrept - un fel de sursă de neplăceri, ba chiar catalogată drept fascistă de anumite cercuri care aveau tot interesul să prezinte emigrația română, sau poloneză, sau maghiară sub un aspect negativ. Evident că erau și legionari în emigrație, dar ei nu aveau acces niciodată la microfonul Europei Libere... Cât despre fruntașii politici
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
foarte rar li se lua un interviu. Se lua un interviu regelui, la fiecare sfârșit de an. Regele era foarte stimat de americani. Au existat două, chiar trei tentative din interior de a prezenta personalitățile politice românești sub o lumină fascistă. Cineva din departamentul românesc a falsificat, de exemplu, o bandă de magnetofon astfel încât să reiasă că liderul țărănist Corneliu Coposu era favorabil legionarilor. Asta, după ’90.... Da, după ’90. Autorul acestui fals a fost ușor descoperit pentru că se știa cine
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
despre filmele istorice ale lui Nicolaescu, studiul Aureliei Vasile demonstrează că reprezentările orașului și satului în cinematografia anilor ’70-’80 corespundeau rețetelor pe care Ceaușescu le împărțea autoritar - „Il Duce ha impartito ordini”, cum se zicea altădată despre dictatorul Italiei fasciste. Un film din 1979, Clipa, de Vitanidis și Săraru - să nu uităm aceste nume! -, era pur și simplu legitimarea demolărilor care nu se vor mai opri un deceniu întreg. Memoria colectivă despre acea epocă este ancorată, pentru cei mulți, în
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]