3,792 matches
-
propovăduire; 7. Despre post și despre smerenie; 8. Contra discipolilor lui Apolinarie și ai lui Vitalie; 9. Trebuie să murim pentru adevăr. În tradiția manuscrisă, numărul 5 e atribuit și lui Evagrie, iar nr. 8 și lui Marcu Monahul. În greacă, limba originalelor, au rămas doar 5 și 7, celelalte s-au păstrat doar în traducere siriană. Sunt scrieri adresate unor călugări, străbătute de o spiritualitate simplă și de moderație în asceză. Numerele 4 și 8 tratează teme cristologice; nr. 3
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
prologul acestei versiuni e dependent de acela al Istoriei bisericești a lui Teodoret din Cyr, așadar nu poate fi scris înainte de 444-445. Din 1941, e cunoscută și o versiune georgiană, dependentă de un text sirian pierdut, mult diferită de cea greacă și refăcută, fără îndoială, probabil pentru a constitui un sprijin pentru pretențiile calcedonienilor care își disputau cu monofiziții Biserica din Gaza. În prezent, se presupune că originalul acestei Vieți ar fi fost compus în siriană și că textele care au
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
din cuprinsul textelor dovedesc că toate aceste hagiografii formează în viziunea lui un proiect unic. Acest grup de biografii mai scurte, scrise după primele două, cuprinde viețile lui Ioan, Chiriac, Teodosie, Teognios și Avram; ultima ne-a parvenit incompletă în greacă, dar completă în traducere arabă. Cele ale lui Teodosie și Teognios sunt foarte scurte pentru că existau deja panegirice dedicate lor, compuse de Teodor, un călugăr din mănăstirea lui Teodosie, și respectiv de Pavel Elinul; confruntând aceste două opere; ajunse până la
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
într-un rezumat al acesteia în armeană. Există totodată un anumit număr de fragmente în traducere coptă. Adesea îi este atribuită lui Ioan, însă probabil fără temei, o Viață a lui Petru Ibericul care a fost compusă cu siguranță în greacă, însă s-a transmis numai într-o fidelă versiune siriană. Opera provine fără îndoială din același mediu monofizit căruia îi aparține și Ioan și este un adevărat panegiric. Autorul vorbește despre sine afirmând că s-a mutat din Antiohia la
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
fost scrisă în 472/473 de către Simeon Bar Apollo și Ber Chatar; este independentă de cea lui Teodoret și, la fel ca el, autorul își extrage materialul din tradiția mănăstirii Telnescin care îl slujea pe Simeon. Din a treia, în greacă, rezultă că a fost scrisă puțin după moartea sfântului de către un discipol al acestuia pe nume Antonie, însă - așa cum a demonstrat Lietzmann - textul conține numeroase contradicții în raport cu celelalte, în special cu Viața redactată în siriană, și trebuie să fie o
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
cât și necultivate, nu mai putea fi structurată în continuare pe baza sistemului cantitativ al metricii clasice, ci trebuia să adopte un sistem metric care să corespundă cu evoluția limbii grecești vorbite. Într-adevăr, atât limba latină cât și cea greacă începuseră să evolueze în jurul secolului al treilea după Cristos (ca să ne exprimăm cu mare aproximație) de la un sistem cantitativ către un sistem bazat pe accent așa cum este cel al limbilor neolatine și al limbii neogrecești; această evoluție a avut loc
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
aproape toate imnurile foarte vechi și, în același timp, se dezvoltă o bogată producție nouă, influențată, așa cum reiese din studiile cele mai recente, de producția de imnuri din creștinismul sirian, scrise în aceeași perioadă; acestea ar fi fost traduse în greacă și ar fi influențat imnurile scrise în grecește, impunându-le propriile modele și stimulând producția altora în forme tot mai variate. În general, imnurile sunt compuse din versuri de lungime egală, sau sunt constituite din strofe scurte. Alături de aceste imnuri
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
se fi înregistrat o influență constantă a poeziei creștine siriene din aceeași perioadă, mai întâi datorită operei lui Bardesan și Harmonios, apoi datorită celei a lui Efrem Sirul, autor foarte productiv ale cărui omilii au fost foarte repede traduse în greacă. În secolul al cincilea, încep să apară și în omiletica greacă forme care precedă kontakion-ul. Astfel este, de exemplu, o omilie care se găsește între cele ale lui Proclus din Constantinopol și care a fost atribuită și lui Ioan Hrisostomul
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
aceeași perioadă, mai întâi datorită operei lui Bardesan și Harmonios, apoi datorită celei a lui Efrem Sirul, autor foarte productiv ale cărui omilii au fost foarte repede traduse în greacă. În secolul al cincilea, încep să apară și în omiletica greacă forme care precedă kontakion-ul. Astfel este, de exemplu, o omilie care se găsește între cele ale lui Proclus din Constantinopol și care a fost atribuită și lui Ioan Hrisostomul, intitulată Laudă (Enkomion) Fecioarei Maria. Opera conține două dialoguri, unul între
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
religieuse à Byzance, Beauchesne, Paris, 1977; K.A. Trypanis, La poesia bizantina. Dalla fondazione di Constantinopoli alla fine della Turcocrazia, Prefață de F. Montanari, ed. ital. sub îngrijirea lui L.M. Raffaelli, Guerini e associati, Milano, 1990. Capitolul XX Istoriografia creștină greacă Cei mai importanți istorici greci din secolul al cincilea reiau în mod deliberat exemplul lui Eusebiu, concentrându-și atenția asupra istoriei Bisericii creștine: „istoria Bisericii” (sau „istoria bisericească” cum se spune de obicei) a devenit de acum un gen literar
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
zăpadă ce se rostogolește pe costișa unui munte, crește singur cu cât ajunge mai departe, în același fel, vibrația produsă de Al- Mamun în mediul propice al lumii arabe, a crescut de la sine, însutit de amplitudine. Traducerile din siriană, indiană, greacă și alte limbi erau nenumărate; un fel de universități - numite Madrasa s-au înmulțit ca iepurii. După Nisabur și Korasan au apărut: 11 la Mecca, 44 la Alep, 76 la Cairo, 126 la Damasc... In ele se învăța algebra, filosofia
Astrologia odinioara si azi by Constantin Arginteanu [Corola-publishinghouse/Science/295559_a_296888]
-
endoscopie". Studiind surâsul omului, descrie Risus sardonicus, care este un spasm al feței care seamănă cu surâsul, dar este asimetric. A rămas în istorie ca "Surâsul lui Hippocrate". Corpusul hippocratic reprezintă o colecție de 70 de articole medicale scrise în greaca ionică, în Kos, pentru studenții săi, existentă din secolul al III-lea, în Alexandria. În Corpus elaborează jurământul care-i poartă numele. Exemplu al textului Jurământului Hippocratic, preluat de Bizanț (sec. al XII-lea) "Jur pe Apollo, pe Esculap, pe
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
Descrie oasele, mușchii și nervii, și, cu o deosebită meticulozitate, nervii cranieni. Observațiile sale despre funcțiile coloanei vertebrale au servit ca manual de studiu pentru medici până în secolul al XIX-lea. Opera lui Galen, în ediția lui Kühn, scrisă în greacă și tradusă în latină și arabă, are 20.000 pagini. Galen din Pergam Galen atribuia mare parte din erorile medicale tendinței medicilor de a transforma medicina într-o știință "a priori", în defavoarea observației empirice și a realităților anatomice, cărora le
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
aceea este numit medicul regelui Carol I pentru tot restul vieții sale. Robert Boyle (1627-1691), chimist, fizician, filosof, biolog și teolog, descendent al unei familii de nobili iralndezi înstăriți. Iese în evidență de foarte tânăr prin poliglotismul său (vorbește latina, greaca, franceza și engleza). Studiază la Colegiul Eton din Anglia și se dedică cu asiduitate studiului chimiei. Părăsește Irlanda, pe care o descrie ca o țară barbară, pentru a ajunge la Oxford. După citirea cărții lui Francis Bacon Noul Organon, începe
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
ani și aduce un supliment esențial colecției. Ca un suprem omagiu pentru contribuția universală a acestui savant, un crater de pe Lună și un mineral de cobalt îi poartă numele. Georges Cuvier (1769-1832), naturalist și zoolog fracez, își însușește latina și greaca în tinerețe și învață cu pasiune matematica, geografia și istoria. La 10 ani citește Historiae Animalium a lui Conrad Gesner 96, care îl cucerește atât de mult încât își procură și citește volumele masive ale istoriei naturale. Continuă studiile la
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
este un nobil francez, adept al Iluminismului. Este descoperitorul legii conservării materiei, fiind considerat părintele chimiei moderne. Demonstrează inconsistența teoriei lui Johann Joachim Becher 163, care domina de un secol, despre combustie (ardere) ca eliberare a elementului flogiston (flacără, în greacă) și demonstrează că arderea este, de fapt, un proces de oxigenare (Réflexions sur le phlogistique). El definește aerul nu ca un element, cum era considerat, ci ca un amestec de oxigen, hidrogen și azot (denumiri date de el). Explică faptul
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
dinAquino, deoarece toate argumentele sale sunt bazate pe o concluzie a priori, axiomatică. 7 Angelus Silesius sau Johann Angelus Silesius (1624-1677), preot catolic german, medic și poet. Născut luteran, se convertește la catolicism și-și schimbă numele în Angelus (în greacă "mesager"). Trăiește cea mai mare parte a vieții sale retras ca un sfânt, într-o casă iezuită. Deși catolic, în creația sa dă glas adulației lui Maimonide pentru Dumnezeu. Poezia sa este utilizată de toate religiile monoteiste. 8 John Duns
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
a spațiului absolut, idei revoluționare pentru secolul al XVII-lea. 35 Robert Hooke (1635-1703), filosof și arhitect englez, recunoscut ca unul dintre cei mai erudiți savanți. Allan Chapman, cunoscut istoric englez, l-a denumit Leonardo al Anglei. Poliglot, vorbește curent greaca și latina pentru a-i citi pe filosofi în orginal. După marele foc al Londrei din 1666, este cel care face posibilă restaurarea clădirilor de importanță majoră. Ca astronom, descrie rotația planetelor Marte și Jupiter. Scrie cartea Micrografia, bazată pe
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
foarte apreciat de regalitate și ia parte activă la conducerea țării. Devenit sfetnicul lui Lady Montagu, are o influență extrem de pozitivă asupra ei. 39 Gilbert Burnet (1643-1715), teolog, istoric și scriitor scoțian, episcop de Salisbury. Vorbea curent olandeza, franceza, latina, greaca și ebraica. La 13 ani absolvă un curs de magistru în filosofie. Primește gradul de Doctor of Divinity, la propunerea Arhiepiscopului de Canterbury. Devenit Episcop de Salisbury, scrie Istoria timpului meu. Descrie Războiul Civil și Tratatul de la Utrecht (1713). 40
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
flexionar ă-e (vezi infra). b) după proveniență: − împrumuturi recente, printre care 281 de xenisme (acele împrumuturi la care există indicația de tip "anglicism", "franțuzism") - anglicisme (198), franțuzisme (28), latinisme (14), hispanisme (14), germanisme (8), italienisme (12), xenisme din portugheză (2), greacă (2), norvegiană (2) și japoneză (1); - creații interne ale limbii române, prin derivare cu prefixe, prefixoide, sufixe, sufixoide, siglare 2. 3. ÎNCADRAREA ÎN TIPARE FLEXIONARE Am urmărit încadrarea substantivelor în tipuri flexionare, potrivit descrierilor curente ale flexiunii substantivale, care țin
[Corola-publishinghouse/Science/85008_a_85794]
-
lor, ceea ce este de cele mai multe ori eficace: adică, diferențiind între anacronismele punctuale și cele durative. Acești termeni au fost împrumutați de la distincția lingvistică a aspectelor verbale. Punctualul corespunde preteritului din engleză și spaniolă, trecutului simplu din franceză și aoristului din greacă [perfectului compus sau perfectului simplu din română]. Durativul arată că acțiunea durează mai mult: în franceză, spaniolă [și română] imperfectul este folosit pentru a indica aspectul durativ (continuu), în engleză el este exprimat prin utilizarea formei progresive. Punctualul este folosit
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
variație a unui tipar stabilit drept o figură (retorică), atitudine reflectată și în titlul cărții sale Figuri III. În cadrul acestei teorii, se înțelege de la sine că el a căutat să exprime figurile în acord cu terminologia tehnică dezvoltată din retorica greacă. De vreme ce acești termeni, ce prezintă, fără îndoială, anumite avantaje, par destul de criptici și, ca urmare, tind să provoace o reacție de respingere, am încercat să evit utilizarea lor și n-am făcut decît să-i menționez în relație cu termenii
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
laice - Apoftegmata („viiața și orânduiala, vorbele și așăzământul a mulți filosofi vechi”), Ithica ieropolitica („sau filosofiia învățătoarea de firea, cu simvolii și cu închipuiri aleasă”), Învățătură dulce sau Livada înflorită -, ajungând chiar la Esopia, pe care a tradus-o din greacă. Tălmăcirile sale nu au fost tipărite, unele s-au pierdut, iar cele mai multe se găsesc la Biblioteca Academiei Române. Aproape la fel de vie era și preocuparea pentru istorie, ilustrată mai întâi de traducerea a două cronografe rusești, apoi de realizarea (prin copiere, compilare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288070_a_289399]
-
slave conținând legenda vieților lui Varlaam și Ioasaf circulau în spațiul românesc din secolele al XIV-lea și al XV-lea; el nu a tradus nici din grecește în românește (de altfel nu se cunosc prea multe despre cunoștințele de greacă ale vtori-logofătului), ci numai din slavonă. Titlul izvodului care i-a plasat pe cercetători pe calea originalului elin este o prelucrare, destul de liberă, dar motivată, a formulării de început a versiunii tipărite la mănăstirea Kutein, sub patronajul lui Petru Movilă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290432_a_291761]
-
deși în limba latină nu exista un termen corespunzător. Un centurion, dorind să depună în Senat o mărturie în limba greacă, Tiberius nu i-a îngăduit să vorbească deși de multe ori, chiar în Senat, el asculta dezbateri judiciare în greacă,ba mai mult punea și el întrebări în greacă. În această problemă le se arăta inconsecvent. Nu a fost de acord nicidecum cu ghicitorii străini, cititorii în stele și prezicătorii. Cetățenii romani acuzați că se mai ocupă totuși cu ghicitul
Tiberius Nero Caesar by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/91663_a_92801]