2,956 matches
-
care, din ce în ce mai tulburat, ar fi dorit lămuriri și nu cuteza să i le ceară. După un răstimp, locotenentul de pionieri se întoarse și continuă liniștit, mîngîindu-și barbișonul retezat: ― Ș-apoi, dragul meu, te-aș jigni dacă aș lua în serios metamorfoza ta religioasă, fiindcă, pentru mine, adevărații credincioși sunt sau proști, sau șarlatani! Prost și șarlatan nu ești, prin urmare ar trebui să te cred smintit ca pe Cervenko... Și încă Cervenko, prin paroxismul iubirii pentru iubire, e mai aproape de mine
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
rană, nici o tăietură, nici cel mai mic detaliu al unui gât tăiat sau al unei burți spintecate. Publicul și jurații vedeau adesea în fața lor imagini ce veneau de foarte departe, din ceea ce era mai sumbru, pentru a ilustra răul și metamorfozele sale. Se spune adesea că ne temem de ceea ce nu cunoaștem. Cred mai curând că teama se naște când afli într-o bună zi ceea ce ieri încă mai ignorai. Acesta era secretul lui Destinat: cu un aer obișnuit, le punea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
românească la anul de grație 2005 Gând de final În loc de preambul: Arheologie feminină (întrebările aparțin Magdei Cârneci) Observator Cultural, nr. 47, 16 ianuarie, 2001 Scurtă prezentare personală (adusă la zi): De 50 de ani sunt persoană ca femeie în diverse metamorfoze: nepoata unor țărani ardeleni, fiica învățătoarei Emilia Bîrsan și a colonelului artilerist Mihai Bîrsan, mama lui Andrei, soția lui Adrian, prietena prietenilor mei, colega colegilor mei, profesoara elevilor și studenților mei. Am scris cărți de filosofie feministă, de teorie politică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
formelor de gips, pânză, imagine video cu fețe de bătrâne care se metamorfozau în glie, ședea discretă ca o umbră, undeva într-un colț al sălii. Mi-am plimbat privirea pe „formele” născute de Marilena, ascultând vocea care însoțea filmul metamorfozelor pământ-chipuri de bătrâne. După o vreme, am părăsit sala fără să-i pot spune Marilenei nimic. Graiul îmi pierise oprit de emoția și frustrația teoreticienei față cu o operă care întrupa atât de senzațional femeiescul. Mă gîndeam la răceala raționamentelor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
ar considera că e o treabă învechită. Mi-ar putea reproșa că mă întorc înspre romanul tradițional. Dar eu nu scriu în nici un fel roman tradițional. Am totuși convingerea că personajul trebuie să existe orice s-ar întâmpla. Sau oricâte metamorfoze ar suferi romanul. Când creez personajul, mă încearcă senzația pe care o aveam mai demult, atunci când sculptam. Astăzi, îi conturez fruntea, obrajii, ochii. Mâine, mâinile, îi caut expresia până ce reușesc să-l văd. Deci în fiecare zi îi adaugi acelui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
sub forma actuală (o priveliște infernală de stânci cu forme chinuite și de nisip, abia vizibile printr-o atmosferă gălbuie saturată de praf), dar așa cum va fi să fie când epuratoarele vor fi desăvârșit lucrarea lor. Aerul era supus unei metamorfoze lente și metanul făcea loc deja oxigenului și azotului. După aceea vânturile vor fi îmblânzite și în sfârșit oamenii vor remodela suprafața. Va rezulta un climat plăcut care va stârni la rându-i ploaie, zăpadă, viață. Aceasta era dispoziția testamentară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
într-o schizofrenie acută. The Piper at the Gates of Dawn, primul album scos de Pink Floyd, s-ar putea să alcătuiască iluminările fragmentare ale lui Syd Barrett și anotimpul său încă nu de tot în infern. La nivel iconic, metamorfoza șocantă a lui Barrett ține tot de schizofrenie: de la hipnoticul și frumosul bărbat brun, cu ochi puternici și cu părul aproape electrizat, trecând apoi la cel cu metehne schizo, tuns chilug, care își rade inclusiv sprâncenele, ajungând la bătrânul decăzut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
Uvertură“, „Larghetto e piano“, „Andante non tropo“, „Aria piciorului rătăcitor“, „Aria lui Satanovski“, „Vals“, „Marș“ sunt numele capitolelor din Locomotiva Noimann, un roman În mare parte „muzical“, construit după tehnica contrapunctului. Prima parte a simfoniei romanești, intitulată „Uvertură“, prezintă primele metamorfoze ale stomatologului Noimann. Apare astfel tema dublului, o temă foarte des abordată de Nichita Danilov, influențat, probabil, și de nuvela dostoievskiană Dublul: „O mulțime de chipuri umflate, cu trăsături schimonosite, se roteau În jurul capului lui Noimann, scoțând un vuiet Înfundat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
În mâinile lui Noimann, pe cât de Îndemânatice, pe atât de neputincioase, care nu știau nici acum, la vârsta maturității, să distingă binele de rău și adevărul de neadevăr... “. În salonul adormiților, sau al „meditativilor“, sub „atenta“ supraveghere a doctorului Perjovski, metamorfozele nu Încetează niciodată, iar acest lucru nu mai uimește pe nimeni. Adevărul ultim, absolut, diferă de la pacient la pacient. Omul-paie, femeia-salcie, femeia-girafă, femeia-șarpe, bărbatul-lumânare, omul-toacă, omul-pasăre, omul-gât, oameni-mâini, oameni-picior, oameni-cai sunt Într-o continuă metamorfozare au fiecare propriul adevăr. Alături de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
la un moment dat planuri de plecare, însă în final reușesc să se „aclimatizeze“. Primul rămâne pe munte, la sanatoriul bolnavilor de plămâni, al doilea în „valea orbilor“ și a benzilor înregistrate. Romanul lui Cătălin Dorian Florescu se încheie cu metamorfoza personajului principal. Teodor își pierde în final identitatea și descoperă că nu este decât un „Godot“ care a venit la timp, în lumea lui Ion Timiș Palatinus, al cărei moștenitor devine. Cătălin Dorian Florescu:„Sunt un călător între lumi, un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
drumeț cu puține certitudini. Din poziția mea, valea lui Ion ar fi o cămașă de forță. Și totuși: cât de multă nevoie avem încă de valori, viziuni, într-o lume devenită haotică. O lume a singurătății generalizate. Kobo Abe Bărbatul-cutie Metamorfoza omului modern Bogdan Romaniuc Pentru prima oară în limba română, romanul experimental al lui Kobo Abe este un studiu despre izolarea omului modern, străin într-o lume „anonimă“, camuflat într-o cutie de carton pentru a-și înăbuși greața, aceeași
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
vezi fără a fi văzut, atunci când reușești să te detașezi de condiția umană și să pășești pe stradă sfidând timpul. Nu te naști bărbat-cutie, ci devii în momentul în care cedezi tentației de a privi cutiile mișcătoare din „orașul anonimilor“. Metamorfoza lui A într-un bărbat cutie, din prima parte a romanului, a durat cât facerea lumii: în primele zile s-a uitat la televizor cu o cutie trasă pe cap, în a șasea zi și-a adunat provizii și a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
neaccesibilă oamenilor din „orașul anonimilor“. Bărbatului camuflat nu-i este rușine de cutia sa, nu disperă din cauza condiției sale și nu se gândește să se sinucidă. Pentru el timpul nu există, căci drumul său fără nici o direcție este în afara timpului. Metamorfoza omului modern într-un „bărbat-cutie“ ține de un anumit mod de a privi, căci „a vedea“ nu este suficient pentru a dobândi statutul de ființă umană, ci numai atunci când te lași văzut, devii cu adevărat om. Bărbatul-cutie rămâne în lumea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
interesează exclusiv? O manieră minimalistă, dar puternic reflexivă de a reprezenta corpul său așa cum apare el în momentul respectiv, în urma coincidențelor cu contextele socio-politice, cu bombardamentul de informație/influențe care i-ar impune forme și rigori, ori mutilări, ori măcar metamorfoze. Transformând arta dansului contemporan într-un performance (o punere în discuție a realității socio-politice care își lasă în felul ei amprenta asupra corpului, dar și a manierei de reprezentare a corpului în mișcare, chestionând în egală măsură și posibilitățile dansului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
Editura Adevărul,1934 .Jurnalul literar", serie nouă, an. IV, nr. 41-44/nov. 1993 Lățescu—Boldur, Gheorghe, Genocidul comunist în România, I, Editura Albatros, București, 1992 Lovinescu, E., Istoria literaturii române contemporane. Evoluția poeziei lirice, Editura Ancora, București, 1927 Manolescu, N., Metamorfozele poeziei. Editura pentru Literatură, București, 1968 Maniu, Adrian, V. Voiculescu - omul, în „Luceafărul", an IX, 1966, nr. 44/29 octombrie Micu, Dumitru, „Gândirea" și gândirismul, Editura Minerva, București, 1975 Miu, Constantin, Vasile Voiculescu — poet isihast, Editura Florile Dalbe, București, 1997
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
era greu să se simtă în al nouălea cer. Atunci Carmina și-a văzut pentru ultima oară sora, pe Elena cea adevărată, care fugise în noaptea Anului Nou, în rochița de barchet albastru cu bleu încrețită în talie. Pe urmă, metamorfoza s-a produs brusc, în gesturi, în cuvinte, în suflet, nici pistruii nu-i mai erau cei de odinioară, nu-i mai dădeau acel aer candid, înșelător. Ca o mică vietate adaptabilă ce era, Elena căpătase culoarea mediului în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
a făcut-o. Trecând pe lângă locul gol Carmina călca pe pământ nesigură... Nici el, plopul uriaș, cu vârful în cer, nu fusese invulnerabil. Îi era greu să vină la fereastră și să nu-l caute din priviri, ca și cum suferise o metamorfoză ciudată și ar fi fost posibil să-l recunoască transformat în cine știe ce ființă sau lucru. Ovidiu nici n-a observat și nici n-a comentat dispariția plopului. Atât de diferit percepeau lucrurile din jur. Uneori o intriga nepăsarea lui evidentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
E mai bine când sunt mai mulți, a adăugat. Carmina a acceptat repede, prea repede, sângele aproape că a furnicat-o prin vene. A început să-și caute blugii, i-a probat, îi veneau perfect, corpul ei nu suferise nici o metamorfoză și doar îi cumpărase cu opt ani în urmă. Pentru o clipă a fulgerat-o gândul că e sterilă, a căutat să-l alunge, să-l amestece printre pulovere, pantaloni scurți, în cele din urmă gândul a răpus-o și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
tâlcurilor sale depășind pitorescul, vibrând spre infinit, poezia lui Cezar Ivănescu se vrea un analogon al Lumii." Gheorghe Grigurcu " Cezar Ivănescu este poetul stărilor primordiale, al lumii ce se naște murind și moare născând, al spaimei biologice de dispariție, al metamorfozei. Un extraordinar simț al efemerului și al inconsistenței, o pătrunzătoare intuiție a materiei, o trăire viscerală, instinctuală se întrevăd în fluxul continuu de senzații, în furia dezordonată a imaginilor, în gâlgâirea impresiilor primare. Este o poezie grea, zguduitoare până la teroare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
parohie. Sub aspectul accesării mijloacelor tehnice, actualmente se constată o deschidere în sensul utilizării lor pentru propagarea faptului religios. Însă voi aborda acest aspect într-un capitol următor. De cealaltă parte a presei asistăm, de asemenea, la un proces de metamorfoză. Dacă în anii ce au urmat căderii regimului comunist, presa era percepută ca acel "câine de pază al democrației", astăzi se vorbește tot mai des despre direcționarea mass-media și aservirea ei către interese mai mult sau mai puțin obscure, dictate
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
marele filosof cu neîncredere; trufia pe care i-o simțeam printre rânduri mă îndepărta de mesajul său. Bineînțeles că mulțimea nu-l înțelege, râde de el, așa cum nu sunt înțeleși și se râde de marii profeți. O să vă spun trei metamorfoze ale spiritului, continua filosoful, cum spiritul devine cămilă, cum cămila devine leu și cum în fine leul devine copil... Și filosoful continua luând în derâdere idolii, preoții, miloșii, virtuoșii, canaliile, înțelepții iluștri, oamenii sublimi, savanții, poeții. O poezie abia frânată
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
făcea alt om, pe măsura Laurei. Și poate chiar am fost alt om atunci, cu o existență de împrumut mai adevărată decât cea reală. La început m-a emoționat ― eu care nu ezitasem altădată să iau în derâdere emoțiile altora! ― metamorfoza ciudată care se petrecea cu Laura, de la o clipă la alta, de cum începea să vorbească despre furtună și despre piloții care înfruntă furtunile. Orice urmă de ironie se topea atunci, ochii îi scânteiau, obrajii i se împurpurau și întreaga ei
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
în fotoliu, lovea cu un creion în masă și scotea rotocoale de fum din gura cu dinți îngălbeniți și mici, de rozătoare. Aștepta să-i explic de ce venisem și gusta cu plăcere, ticălosul, încurcătura în care mă aflam, intimidat de metamorfoza lui. Nu părea deloc dispus să fie amabil, iar tăcerea se prelungea, stânjenitoare, în avantajul lui. M-am așezat pe scaun fără să mai aștept să fiu invitat. Din pricina asta sau dintr-un motiv care-mi scăpa, privirea îi deveni
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
stau prea mult pe gânduri, căci - iată al doilea motiv - mă săturasem să văd cum dispar bietele mele cuvinte așternute pe hârtie, cuvintele românești sortite, pentru a fi publicate, să fie înghițite de cuvintele franțuzești ale traducătorului meu. Era o metamorfoză pe care n-o prea puteam controla, iar eu nu existam decât ca un nume - greu de rostit - pe coperta unei cărți... Recunosc că nu eram animat de ambiția de personaj schillerian a lui Cioran care se simțea prea mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
indefinit tocmai pentru că scapă teoretizărilor de orice fel. Dar, chiar dacă eludează surprinderea într-o formulă simplă și clară, ea își dezvăluie coapsa de aur (desigur, fără talentul geometric al lui Pitagora) atunci când îi sunt privite cât se poate de detașat metamorfozele. Unul dintre cei mai admirați nebuni din istorie, despre care un alt maniac (același care avea să-i îndemne pe universitarii germani, în a sa Rektoratsrede, să îmbrățișeze doctrina lui Hitler) scria că întrupează esența poeziei, se mira, într-o
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]