2,482 matches
-
reflectând încă odată la tot ce ar putea face pentru îmbunătățirea situației financiare a patriei sale și cedând și stăruințelor prietenilor din "Centrul Catolic", a acceptat să candideze. A fost, desigur, destul de mirat văzîndu-se ales deputat. Dar nu mai puțin mirat a fost intrând în Parlamentul portughez și asistând, o ședința întreagă, la ritualul parlamentar. A cântărit bine ce are de făcut - și s-a suit în primul tren spre Coimbra. IX. SALAZAR: O ZI ÎN PARLAMENT... O singură ședință parlamentară
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
bine, ne povestise că în acea zi, el și cu prietenul său se porniseră la pădure după ghiocei. În drum, departe de sat, îi întâlni un om care venea de la brigada de tractoare în sat. Când îi văzuse, îi întrebă mirat unde se duceau. Copiii, sinceri, îi spuseră adevărul. El îi luă la certat și îi aduse înapoi cu el în sat, zicându-le că, de se duc acum în pădure, îi mănâncă lupii. Ei, când au auzit de lupi, s-
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
că un hoț poate fi așa? Autobuzul se porni. Nadea îi zise bătrânelului: - Moșule, vezi de nu ți-a dispărut ceva din buzunar, că am văzut cum domnișoara, care a ieșit, încerca să te controleze. - Mie să-mi dispară? întrebă mirat moșul. - Da, dumitale. Am văzut cu ochii mei cum a căutat la buzunarul dumitale, nu știu dacă a reușit să-ți ia ceva, că tocmai în acel moment trebuia să se coboare. Bătrânelul răspunse zâmbind: - Sunt goale și pustii, buzunarele
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
la el în buzunar? Cum să procedeze mai departe cu ei? Era foarte încurcat. Privi apoi întrebător la Nadea, căutând să afle părerea ei, cum înțelegea ea și cei din jur acest lucru. - Nu aveam nimic în buzunar, zise omul mirat. Atunci toți își dădură seama că domnișoara, pe care o crezură hoață de buzunar, îi strecurase bătrânului acei bani înainte de a ieși din autobuz și încuviințară acest lucru unanim. - Și-a făcut milă Domnul, mi-a auzit rugăciunea... zise șoptit
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
ei stau pe loc. Și numai încet se auzea motanul mieunând din câte șapte capetele. Pierdut în păduri, Genarul își aude calul nechezând. - Ce e? - îl întrebă. - Făt-Frumos îți fură fata, - răspunse calul năzdrăvan. - Pute-l-om ajunge? întrebă Genarul mirat, pentru că știa că-l omorâse pe Făt-Frumos. - Nu zău, răspunse calul - pentru c-a încălecat pe un frate al meu, care are șapte inimi, pe când eu n-am decât două. Genarul își înfipse pintenii adânc în coastele calului, care fugea
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
Într-una din zile, chiar în miezul unei ședințe de psihanaliză, după cum Marie însăși povestește, își descheie brusc corsajul și îi arată maestrului sânii. „Prințesa“ nu-i lasă lui Sigmund nici o secundă de răgaz și, cum clipea des și foarte mirat, Profetul o aude adresându-i-se pe un ton care nu admitea replică: „Sunt sigură că aveți un sex impresio nant!“ În pofida geniului său, marele Sigmund nu a reușit să o elibereze pe Marie Bonaparte de frigiditate. Psihanaliza, ce mană
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
Sunt aici cu Pierre, spuse ea, arătând către un bărbat cu părul brunet care stătea la o masă mai Îndepărtată. Sylvie, ce mă bucur că ești aici. Voiam atât de mult să iau legătura cu tine. Serios? am făcut eu, mirată. Da. Alixe Carter zice că ar trebui să port ceva făcut de Thack la premiera Blondei fatale. Eu sunt Însoțitoarea Ninei. Am fost Împreună la școala pregătitoare. Suntem ca surorile. —Thackeray va fi foarte Încântat să te Îmbrace. Să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
expresia cea mai plăcută și mai convigătoare de agent de vânzări, m-am îndreptat spre ea și am spus: — Scuzați-mă, aș putea să vă pun o întrebare? — O întrebare? mi-a întors-o ea puțin surprinsă, sau poate doar mirată că în fața ei, pe locul unde cu o clipă înainte se afla un autobuz, acum stătea un bărbat. — Abia m-am mutat în cartier, am continuat, și caut un magazin mai bun cu materiale pentru pictură. V-am văzut aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
cină sau două cu tangouri și giugiuleli sub clar de lună? Ca să fiu perfect cinstit, nici mie nu mi-ar fi displăcut o porție. — Bună, Edith, i-am spus când a răspuns la telefon. Sunt spiritul Crăciunului trecut. — Nathan? Părea mirată să mă audă... dar și puțin scârbită. — Scuză-mă că te deranjez, dar am nevoie de informații și tu ești singura persoană care mi le poate da. — Nu e unul din bancurile tale tâmpite, nu-i așa? Aș vrea eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Iugoslavia. Mda, știu. Orice idiot își apără parcela și vai de amărâtul de străin care nu face parte din trib. Al junior mai turuie un minut sau două, deplângând starea în care a ajuns statul pe un ton văicăreț și mirat, și mi-l închipui clătinând din cap în timp ce vorbele îi ies din gură. În cele din urmă, reluăm subiectul mașinii mele verzi, sabotate, și mi se spune că se pregătește să spele motorul și conductele. Va trebui să cumpăr bujii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
și începea să nu mai fie atât de suspicios în prezența mea, m-am gândit că venise momentul să schimbăm subiectul. — Mă mir că nu m-ai întrebat nimic despre Lucy, i-am spus. — Lucy? a repetat el, aparent sincer mirat, O cunoști? — Sigur că o cunosc. Stă cu fratele Aurorei și cu proaspăta lui soție. O văd aproape zilnic. Credeam că ai rupt legăturile cu familia. Aurora mi-a spus că locuiești undeva în suburbii și că nu te-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
am întrebat, după o vreme, ce se mai aude. A scos smartphone-ul și în cîteva minute ne-a prezentat realitatea. Aveam totuși cîteva îndoieli : da, dar, poate, nici chiar așa... El n-avea și se uita la noi respectuos, dar mirat. „De unde știi toate astea ?”, l-am întrebat eu, naiv. „Astea sînt informațiile la zi”, a dat el din umeri. „Bine, bine, dar informațiile de la cine ?”, a mai întrebat, rezervată, soția mea. „Din rețea !”, ne-a informat studentul, deja puțin excedat
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
fenomen sub pretextul lipsei sale de autenticitate țărănească este nociv pentru societate și sinucigaș pentru disciplinele menite să cunoască această societate - pentru etnologie în primul rînd. Ciobanul, xenofobia și economia de piață — Păi, cum adică nu faceți negustorie ? îl întreabă, mirat, A. pe cioban, stînd de partea cealaltă a tarabei. — Eu vînd produsele mele ! se revoltă acesta. — și atunci negustorie ce ar însemna ? — Negustorie înseamnă să iei de la altul și să vinzi pe piață, asta-i negustorie ! Eu am carnet de
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
un cangur pe ea. — E australian, îmi mai explică el. — E minunat ! îi răspund eu. Și așa începe o discuție de cîteva ore despre vinuri și arta lor. Discuție e mult spus, căci aportul meu se limita la cîteva întrebări mirate și confirmări entuziaste. Apogeul este atins de povestea despre „degustarea de pahare”, despre care chiar că nu auzisem, degustare cu același vin băut din pahare de forme diferite pentru a vedea care dintre ele este mai capabil să alinte mai
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
altceva nimic. Am încetinit cât am putut pasul, dar n-am prins decât zvon de voci, nimic deslușit. S-a uitat și el la mine, când treceam, nu mai mult de două secunde, și s-a întrerupt din vorbă. Părea mirat - și cu siguranță că era așa din cauza obrazului meu, mi se deplasase eșarfa. Noi ne-am dus cu portarul în cabinetul directorului, unde se află depozitate o parte din lucrurile la care se face reclamă în ziar. O dezordine teribilă
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
fața lui Nicu arăta că nu știe dacă merită să salute. Apoi, gândindu-se la domnul învățător, „matale nu ești bine-crescut!“, se hotărî să-l sprijine pe portar și spuse, cât putu de ironic: — Bună dimineața, domnișorule! Șopârla se uită mirată la el, dar nu-și pierdu timpul. S-a găsit portmoneul? întrebă Nicu, iar unghiul extrem de ascuțit al sprâncenelor lui arăta îngrijorare, dar de sens opus celei pe care s ar fi cuvenit s-o aibă. Tocmai atunci portarul spuse
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
se uita cu multă îngrijorare la fratele ei mai mic, deși mai înalt. Alexandru ieșea să fumeze, mânca iute ce i se aducea și se scula de la masă, lucru de neînchipuit oricând, dar de neiertat când ai musafiri. Toată lumea privea mirată după el, de fiecare dată, întorceau capul ca la comandă, dar nimeni nu îndrăznea să-l întrebe ceva, Mișu presupunea că-i vorba, ca întotdeauna la el, de vreo femeie. Conu Costache venise încărcat cu dulciuri de la cofetăria lui Inger
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
pe trunchiul aspru și ridat de vreme, am aflat întâmplări neobișnuite și vreau să vi le spun și vouă. O ÎNTÂMPLARE CU TÂLC Deși din vară până în toamnă târziu în livada fermecată a bunicului roadele apleacă în jos crengile bătrâne, mirate și ele de atâta rod, bunicul își găsește de lucru din primăvara asta până în cea viitoare. Încă din mustul zăpezii, trece de la copac la copac, cercetează crengile uscate, ciocănește în coaja copacilor bătrâni și vorbește cu ei: Ei, cireșule! Vezi
ÎNTÂMPLĂRI ÎN LIVADA BUNICULUI by ECATERINA VICOL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1228_a_1878]
-
și hărtănit, ca după un ospăț al rechinilor. Hotărâtor este ce fac astăzi. Mâine intră deja în zona gri a imprevizibilului. Posteritatea strunjește biografiile până la cota zero. În adolescență, crezi că tu ai creat lumea. Iar la bătrânețe te întrebi mirat : care lume? Să nu facem din bătrânețe o jalnică retrospectivă a greșelilor. Timpul meu - această Ană pe care mă tem că am sacrificat-o în zadar. Și plăcerile vieții au caracter istoric. Apar pe o anumită treaptă și își rup
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
aruncau cu pietre în direcția trenului. Unul chiar a nimerit în vagonul alăturat, adică în vagonul doi de după locomotivă. Noroc că piatra s-a lovit de ceva dur și a dispărut pe undeva, pe sub tren. Ce forțe malefice, se întrebă mirat Bidaru, i-or fi îndemnând pe acești micuți pricăjiți și nevinovați la asemenea fapte de "vitejie"? Acest mic dar semnificativ incident i-a amintit de un altul asemănător, petrecut cu puțin timp în urmă, în centrul geografic al Europei, chiar
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
în niște pulovere roase de molii, cu o bocceluță cu câteva ouțe pentru peșcheș în mâini, așteptau tremurând, învinețite de frig și speriate, pe holul din fața biroului acestuia. Ce-i cu voi, fetelor, aici? Pe cine așteptați? le întrebă primarul mirat și cuprins de remușcare, când le-a văzut pe ambele așteptând înfrigurate, cu lacrimi în ochi și cu mâna pe bocceluța întinsă în semn de recunoștință: Vă rugăm, nu ne trimiteți în Ungaria!... Nu ne trimiteți în Ungaria!... Nu...! ... Cu
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
fie picioarele și corpul. Acestea dispăruseră complet, iar în locul lor, vid total. Totuși el stătea în picioare, privea de sus ca orice om, iar distanța dintre ochi și sol era absolut normală. Deci, capul, cu materia cenușie ce gândea, ochii mirați ce priveau în jur și urechile ciulite ce survolau liniștea profundă din jur, nu puteau sta suspendate, aiurea, în gol! Neapărat că se sprijineau pe ceva! Înseamnă că și picioarele și mâinile și corpul sunt la locul lor, doar că
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
planificați pe 20 august. Ne-ar face plăcere să ne fiți nași! Ne cunoaștem din copilărie. Suntem cei mai buni prieteni. Ce zici? Batem palma? Nu pot! În perioada aceea avem bilet în stațiune, minți Bidaru, în timp ce soția îl privea mirată, ca și cum în momentul acela, cineva ar fi trezit-o din somn. Părerea mea e să amâni căsătoria până termină și ea liceul! În momentul când a pronunțat cuvântul ea, o privise în ochi. Se făcuse roșie de mânie. Același sfat
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
prost profesor din oraș!... Cu o mimă de om blazat i se destăinui el încă din primul moment. Bănuind că s-a întâmplat ceva neobișnuit și știind sigur că persoana din fața lui este lipsită de asemenea vicii distructive, îl întrebă mirat: Cum așa? Acesta, dornic de a-și descărca amarul în fața cuiva, ar fi vrut să spună totul dintr-o singură răsuflare și văzând că nu reușește făcu un semn a pagubă. Dacă vă spun ce am pățit, nu o să credeți
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
-și afla starea și-și făcea de treabă prin ogradă, iar bătrânul Toma pufăia tutun în ceardac, din pădure, pe drumul dinspre Șuletea apăru călare în galop poștașul. „Ci grabî așa mare a fi având moș Bălăuță?!? se întrebă Anton mirat, pentru că nu l-a văzut galopând așa niciodată. Și, o presimțire rea i se prinse de inimă ca o gheară. - Să trăiești, măi Antoane. Tătâne-tu, Toma, i-acasă? și fără să aștepte răspunsul, ștergându-și fruntea de nădușeală, îi
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]