3,603 matches
-
evoluție a bolii, favorizând readaptarea socială, familială și profesional-școlară a bolnavului mintal; l) adoptarea unor măsuri speciale de recuperare a deficienților psihici, de reorientare profesională etc.; m) rezolvarea problemelor psihosociale ale copiilor inadaptați social, cu tulburări mintale sau de dezvoltare somatică, prin instituirea unor măsuri psihoigienice de ordin medico-psihiatric și medico-pedagogic. Față de cele mai sus menționate, Comitetul Științific pentru Sănătatea Mintală al grupului de experți OMS propune ca prioritare următoarele probleme: a) problema copilului și a copilăriei, delincvența juvenilă, tulburările de
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
urmă a fost modificată de R. Amiel și F. Lebigre, care au adaptat-o necesităților de investigație ale igienei mintale, creând Testul de sănătate totală, denumit și Testul de referință personală, care investighează atât aspectele psihice, cât și pe cele somatice. Metodele de influențare a sănătății mintale Metodele psihopedagogice și profesionale au un rol important în adaptarea invalizilor la condițiile cele mai adecvate de activitate profesională sau școlară, pe care le pot realiza cu maximum de eficiență, în condițiile păstrării unei
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
la realizarea unei imagini de sine a omului. În ceea ce privește experiențele corporale, ele au, în primul rând, un caracter pur ontologic, desemnând faptul de a exista al omului în multiple planuri. Experiențele sufletești sunt variate, după cum urmează: a) apetențele și plăcerea somatică, reprezentate prin odihnă/mișcare, hrană/băutură, sexualitate; b) situațiile-limită somatice, reprezentate prin senzații fizice sau fiziologice, cu caracter acut, imprevizibil și perturbant, cum sunt: durerea, febra, apneea, stopul cardiac, traumatismele, setea, foamea, oboseala fizică; c) infirmitățile, percepute și trăite ca
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
corporale, ele au, în primul rând, un caracter pur ontologic, desemnând faptul de a exista al omului în multiple planuri. Experiențele sufletești sunt variate, după cum urmează: a) apetențele și plăcerea somatică, reprezentate prin odihnă/mișcare, hrană/băutură, sexualitate; b) situațiile-limită somatice, reprezentate prin senzații fizice sau fiziologice, cu caracter acut, imprevizibil și perturbant, cum sunt: durerea, febra, apneea, stopul cardiac, traumatismele, setea, foamea, oboseala fizică; c) infirmitățile, percepute și trăite ca deficiențe somatice variate: paralizii, deficiențe senzoriale, malformații, amputații, sechele post-operatorii
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
prin odihnă/mișcare, hrană/băutură, sexualitate; b) situațiile-limită somatice, reprezentate prin senzații fizice sau fiziologice, cu caracter acut, imprevizibil și perturbant, cum sunt: durerea, febra, apneea, stopul cardiac, traumatismele, setea, foamea, oboseala fizică; c) infirmitățile, percepute și trăite ca deficiențe somatice variate: paralizii, deficiențe senzoriale, malformații, amputații, sechele post-operatorii; d) fantasmele onticului, care se pot proiecta în domeniul somaticului ca o trăire fără fundamente reale, patologice, pur și simplu ca niște autoreprezentări imaginative ale persoanei, de tipul: cenestezii, dismorfofobii, ipohondria, falsa
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
imprevizibil și perturbant, cum sunt: durerea, febra, apneea, stopul cardiac, traumatismele, setea, foamea, oboseala fizică; c) infirmitățile, percepute și trăite ca deficiențe somatice variate: paralizii, deficiențe senzoriale, malformații, amputații, sechele post-operatorii; d) fantasmele onticului, care se pot proiecta în domeniul somaticului ca o trăire fără fundamente reale, patologice, pur și simplu ca niște autoreprezentări imaginative ale persoanei, de tipul: cenestezii, dismorfofobii, ipohondria, falsa sarcină, perversiuni sexuale; e) tehnicile corporale, ce reunesc totalitatea procedeelor exercitate asupra corpului persoanei umane, cu o largă
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
mod obligatoriu un fapt patologic, deși patologicul este o anormalitate; ea se poate transforma în boală, dar nu reprezintă boala, anomalia având un caracter spațial; c) conceptul de patologic, ce reprezintă sentimentul direct și concret de suferință, desemnând o tulburare somatică sau funcțională a organismului; patologicul are un caracter cronologic, reprezentând întreruperea desfășurării unei anumite succesiuni de fenomene în timp; d) conceptul de infirmitate este o varietate a anomaliei, un stadiu al acesteia, ceva ce se situează dincolo („postprocesual”) de patologic
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
întreaga personalitate a individului, luând forme clinice dintre cele mai diferite. Pentru K. Schneider, anomaliile psihice îmbracă două aspecte: a) varietăți anormale ale ființei psihologice: aptitudinile intelectuale anormale, personalitățile anormale, reacțiile anormale la evenimentele vieții trăite; b) boli mintale propriu-zise (somatice și psihopatologice), în care se cuprind următoarele: - în plan somatic: intoxicațiile, PGP, malformațiile sistemului nervos, traumatismele cerebrale, ASC, tumorile cerebrale, epilepsia; - în plan psihopatologic: schizofrenia, PMD. În aprecierea bolilor psihice, trebuie avute în vedere trei aspecte (E. Minkowski): a) simptomul
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
diferite. Pentru K. Schneider, anomaliile psihice îmbracă două aspecte: a) varietăți anormale ale ființei psihologice: aptitudinile intelectuale anormale, personalitățile anormale, reacțiile anormale la evenimentele vieții trăite; b) boli mintale propriu-zise (somatice și psihopatologice), în care se cuprind următoarele: - în plan somatic: intoxicațiile, PGP, malformațiile sistemului nervos, traumatismele cerebrale, ASC, tumorile cerebrale, epilepsia; - în plan psihopatologic: schizofrenia, PMD. În aprecierea bolilor psihice, trebuie avute în vedere trei aspecte (E. Minkowski): a) simptomul, un semn localizat, revelator al unei perturbații care se reflectă
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
dificultăți de activitate; g) tulburări de comportament; h) tulburări de identitate, de autopercepere sau reprezentare a propriei persoane; i) tulburări de percepție (iluzii, halucinații). În raport cu structura organismului persoanei și cu natura patologiei generale, distingem trei categorii de bolnavi: a) bolnavul somatic, care acuză senzația de rău fizic, asociată cu sentimentul amenințării propriei vieți de perspectiva infirmității sau a morții; b) bolnavul psihic, care manifestă tulburări de adaptare, stranietate, disperare, pierderea autocontrolului, închiderea în sine, derealizarea, schimbarea emoțional-afectivă; c) bolnavul psihosomatic, care
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
asociată cu sentimentul amenințării propriei vieți de perspectiva infirmității sau a morții; b) bolnavul psihic, care manifestă tulburări de adaptare, stranietate, disperare, pierderea autocontrolului, închiderea în sine, derealizarea, schimbarea emoțional-afectivă; c) bolnavul psihosomatic, care prezintă suferințe mixte, atât din sfera somatică, cât și din cea psihică, asociate cu sentimente de panică și o mare participare a sferei imaginarului. Se consideră că, pe lângă influența factorilor pur etiologici psihobiologici, bolnavul psihic este în egală măsură și un produs al societății sale (H. Damaye
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
de: nivelul de trai crescut; acțiunile profesionale conforme cu aptitudinile; alternarea activității profesionale cu distracțiile; alimentația rațională; adaptarea pozitivă; grupul familial organizat; cultivarea valorilor sociale și cultural-morale pozitive; b) circumstanțele negative sunt reprezentate prin: suprasolicitarea profesională; dezorganizarea grupului familial; bolile somatice sau psihice; alcoolism sau toxicomanii diferite; carențele educaționale; presiunile sociale; modelele diferite de sistemul tradițional; incapacitatea de adaptare la nou; stres. Mecanismele de acțiune a factorilor sanogenetici, precum și a celor morbigenetici se pot desprinde din schema de mai jos: Fig
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
inversă. Reacția este întotdeauna secundară acțiunii. Ea este „o altă acțiune”, egală cu cea care a produs-o. În acest sens, Buffon spunea că „acțiunea este cauza și reacțiunea este efectul”. Reacția e direct legată de dinamica proceselor vitale, atât somatice, cât și psihice, ale individului. Ea este un act de „rezistență” și de „răspuns” la acțiunile exercitate asupra individului, în asemenea măsură încât se poate spune că însăși „viața este ansamblul funcțiilor care rezistă morții”. Prin aceasta, reacția se identifică
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
ce apare între „suferință” și „boală”. Suferința are în primul rând un sens ontologic, moral, și ea ține de planul conștiinței (M. Scheler, M. Florian). Boala, dimpotrivă, are în primul rând semnificația unui accident individual, raportat la spațialitatea psihică sau somatică a persoanei. Boala aparține patologiei medicale, pe când suferința o depășește, deschizând „aspectul patic”, dar nepatologic, al existenței, vizând în primul rând dimensiunea moral-umană a vieții și nu individul sau „persoana în stare de boală”. Ocupându-se de aspectele patice ale
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
natura lor, proprii acestei acțiuni. În respectiva categorie intră următoarele: persoanele cu nevoi speciale, care necesită sprijin și supraveghere de lungă durată sau chiar permanentă: copiii instituționalizați, fără familii; persoanele handicapate singure; bolnavii psihic; bătrânii fără familie; bolnavii cu afecțiuni somatice cronice etc.; familiile cu probleme: dezorganizate sau în curs de dezorganizare, cu venituri materiale insuficiente, cu membri de familie bolnavi, alcoolici, șomeri etc.; grupurile sociale cu probleme speciale: șomerii, emigranții/azilanții, grupele de tineri delincvenți, persoanele dependente social, sociopații, toxicomanii
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
societate, trebuie să înțeleagă natura dinamicii sociale, factorii care mențin sau care dezorganizează viața socială și individuală. Ei au rolul de a lua decizii privitoare la amenajarea condițiilor de viață, muncă, educație, formare profesională, planificarea familială, profilaxia bolilor psihice și somatice, prevenirea situațiilor de criză, dar, în egală măsură, și de a oferi soluții în cazurile de criză socială, la apariția bolilor psihice, a tulburărilor de comportament și în privește integrarea socială și profesională a tinerilor etc. Aceste importante responsabilități care
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
tulburările afective antrenează o modificare profundă a stării de sănătate mintală a individului, cu un aspect polimorf: stări de neliniște intrapsihică pe care bolnavul nu le poate lega de o anumită cauză, crize anxioase, stări de angoasă, suferințe fizice sau somatice rău definite, apatie, dispoziție tristă, plâns, depresie, deznădejde, la care se asociază idei sumbre, pesimiste, izolarea de lume și dezgustul față de viață, fenomene ce pot merge până la refuzul alimentar sau chiar tentative de suicid. În cazul acesta se impun măsuri
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
joc, pe distracții și recreare, implicând destindere și un anumit gen de antrenament. Opusul activității îl reprezintă inactivitatea. Ea constă din diminuarea - până la completa suspendare - a oricărei forme de activitate. Aceasta se prezintă sub mai multe aspecte: inactivitatea biologică (sau somatică), ce apare de regulă la persoanele lipsite de un anumit gen de stimulare sau de antrenament pentru activitate; ea poate fi și consecința unei stări de oboseală fizică, asociată cu senzații de durere sau de greutate resimțită la nivelul maselor
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
și de individul însuși constând în creșterea sarcinii de realizat, forțarea ritmului și a duratei de activitate peste posibilitățile reale psihobiologice și psihosocio-profesionale. Suprasolicitarea, compensată inițial de rezervele de adaptare-compensare ale individului, va duce însă rapid la decompensarea psihică și somatică a acestuia. Sunt situații în care individul se poate adapta la sarcini crescute și la un ritm accelerat de activitate, dar aceasta numai pe baza unui antrenament și după o prealabilă selecție și instrucție profesională, care presupune o pregătire specială
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
sunt însă corect pregătiți; oboseala socială, legată de inadaptarea la diferitele medii sociale, de unele stări particulare, de relații interpersonale, de discriminarea unor categorii sociale, a femeilor etc. Oboseala este legată și resimțită în primul rând de către corp, de sfera somatică. Din acest motiv, se vorbește, în cazul oboselii sau al asteniei, de „eșecul corporal” sau „corpul în stare de eșec” (Y. Pelicier). Starea de oboseală duce la apariția unei forme particulare de suferință corporală, pe care individul o trăiește ca
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
stare psihofiziolgică deloc neglijabilă, de care medicina, psihologia și igiena mintală sunt obligate să țină seama. Aceasta, mai cu seamă datorită faptului că oboseala constituie terenul - sau poate duce în mod direct la apariția - unor forme diferite de afecțiuni medicale, somatice sau psihice. În cadrul sindromului de oboseală obișnuită se descrie și un sindrom de oboseală cronică. Spre deosebire de primul, care are un caracter reversibil și nu este însoțit de alterări psihofiziologice și somatice, acesta are un caracter trenant, de durată, ducând la
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
direct la apariția - unor forme diferite de afecțiuni medicale, somatice sau psihice. În cadrul sindromului de oboseală obișnuită se descrie și un sindrom de oboseală cronică. Spre deosebire de primul, care are un caracter reversibil și nu este însoțit de alterări psihofiziologice și somatice, acesta are un caracter trenant, de durată, ducând la modificări psihosomatice, adesea cu caracter ireversibil. Oboseala poate fi considerată cronică dacă se menține continuu, pentru o perioadă de peste șase luni (O. Holmes, J. Kaplan, N. Ganz, A. Schluderberg, S. Straus
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
vieții Viața individului se poate desfășura liniar, simplu și necomplicat sau, dimpotrivă, poate fi întreruptă, complicată, accidentală sau aventuroasă, întreruptă de evenimente psihobiologice sau psihosociale neobișnuite sau traumatizante, boli, infirmități, eșecuri etc. Acestea pot lua diferite aspecte, după cum urmează: boli somatice grave, cronice; boli somatice grave cu sfârșit fatal; boli psihice grave, cu evoluție cronică; boli somatice sau psihice urmate de sechele, infirmități grave; schimbări sociale, politice sau economice în viața individului; crize cultural valorice, spirituale, religioase sau morale. De regulă
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
poate desfășura liniar, simplu și necomplicat sau, dimpotrivă, poate fi întreruptă, complicată, accidentală sau aventuroasă, întreruptă de evenimente psihobiologice sau psihosociale neobișnuite sau traumatizante, boli, infirmități, eșecuri etc. Acestea pot lua diferite aspecte, după cum urmează: boli somatice grave, cronice; boli somatice grave cu sfârșit fatal; boli psihice grave, cu evoluție cronică; boli somatice sau psihice urmate de sechele, infirmități grave; schimbări sociale, politice sau economice în viața individului; crize cultural valorice, spirituale, religioase sau morale. De regulă, acest gen de evenimente
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
accidentală sau aventuroasă, întreruptă de evenimente psihobiologice sau psihosociale neobișnuite sau traumatizante, boli, infirmități, eșecuri etc. Acestea pot lua diferite aspecte, după cum urmează: boli somatice grave, cronice; boli somatice grave cu sfârșit fatal; boli psihice grave, cu evoluție cronică; boli somatice sau psihice urmate de sechele, infirmități grave; schimbări sociale, politice sau economice în viața individului; crize cultural valorice, spirituale, religioase sau morale. De regulă, acest gen de evenimente ale vieții individului declanșează momente de criză gravă, în urma cărora structura și
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]