2,992 matches
-
accepte dacă al lui fusese respins cu atâta promptitudine? Nimeni nu fusese drăguț cu el, așa că nici el nu va fi drăguț cu Verma. — Categoric, nu, spuse. De ce, ce-are sucul de ananas? E un suc foarte bun, zise Verma, uimit. — Mă refer la planul tău, strigă furios inspectorul sanitar șef. (Vai, acum avea să aibă parte de un alt ulcer pe fond de stres, își zise, într-o străfulgerare rapidă.Ă — Dar e planul cel mai simplu, pledă Verma, abordarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
despre tortura cumplită a amintirilor. Toate astea și chiar mai mult, își zise, veneau de la pasărea mică și fragilă care stătea acum tăcută pe creangă. — O plasă! șopti el. Repede, o plasă, o plasă... Rapid, împunse cu bastonul un soldat uimit. Apoi, înșfăcând o plasă pentru maimuțe din mâinile omului înspăimântat, sări din jeep și o aruncă peste porumbelul verde, în dorința oarbă de a prinde pasărea aceea înșelătoare, de a o ține lângă el cât va trăi în cantonamentul armatei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
mamei sale au, în scenă, un efect mult mai mare decât conține textul. Domnul Trisotin e mult prea nesărat ca să ne smulgă un zâmbet. În schimb Les fourberies de Scapin și Le malade imaginaire sânt așa cum știm, fermecătoare. Sânt însă uimit cum a putut un bolnav de piept, cum era Moliere, să-și bată joc de medici cu atâta seninătate încît ai crede că a fost cel mai viguros om și a trăit optzeci de ani, când în realitate a murit
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
de îngerul tău ocrotitor... dânsul în urma ta, la numai câțiva pași, simțindu-i răsuflarea parfumată în ceafă, caldă, mângâitoare, uneori precipitată de emoția limpede a clipei. E de ajuns să întorci puțin capul, pe furiș, și-l zărești... cu ochii uimiți, mari, parcă speriat de materialitatea fragedă a frumuseții lumii acestia... Și atunci înțelegi că și tu îl aperi pe el, îl obișnuiești cu lucrurile, cu ființele, cu plantele, cu animalele... da, îl protejezi de singurătatea instaurată brusc în jur... Și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
CREAREA ACESTUI FUNDAMENT AU LUCRAT TIMP DE UN SECOL CEI MAI STRĂLUCIȚI SAVANȚI ȘI INGINERI DIN LUME. MARIN PORNI SPRE UȘĂ. APOI SE ÎNTOARSE ȘI ÎNTREBĂ BRUSC: \ EXISTĂ VREO LEGĂTURĂ ÎNTRE JORGIA ȘI CREIER? SLATER CLĂTINĂ ÎNCET DIN CAP. PĂRU UIMIT: \ CE TE FACE SĂ ÎNTREBI ASTA? \ SUNTEM ÎN AJUNUL BĂTĂLIEI ȘI AM SENTIMENTUL CĂ ÎN AFARĂ DE FORȚELE CUNOSCUTE MAI SUNT ȘI ALTELE ÎN JOC. \ AI ASISTAT LA TOATE DISCUȚIILE NOASTRE. MARIN NU ERA LA FEL DE SIGUR DE ASTA CUM AR FI FOST
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
în bucătărie pentru a lua prânzul cu Riva. În timpul mesei se strădui să pară fără griji, ceea ce îi dădu un aer de falsitate. Spuse două glume și de ambele dăți râse până îi dădură lacrimile. Fata se uita la el uimită și speriată, neîndrăznind să râdă și ea. Se întoarse în laborator, calmat de propriul umor. Nu pierdu nici o clipă: fără avertisment, trase o încărcătură de gaz asupra corpului întins pe podea. Când acesta amorți, desfăcu legăturile, îi scoase călușul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
DE ZBORURI CU RACHETA ÎN OPTSPREZECE ANI, CLĂTINĂ DIN CAP. răspunse el, zâmbindu-i cu afecțiune. EA ÎNTINSE MÂNA ȘI ÎI MÂNGÂIE OBRAZUL. \ Înțeleg: tipul perfect de modest egoist, nu? \ Te iubesc, asta e tot. În clipa următoare închise ochii uimit, fiindcă nu avusese intenția să spună asta, nu avusese nici măcar intenția de a se apropia de marginea unei prăpăstii sentimentale. Se instală mai confortabil pe scaun, conștient că ea îl observa și că și ea fusese tulburată de cuvintele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
DE ÎMPERECHERE, IAR EU AM AVUT DESTUL DE MULT CURAJ CA SĂ ÎNCERC SĂ O CÂȘTIG. E UIMITOR CUM TRECE TIMPUL. DELINDY SURISE ȘI ÎI ÎNTINSE MÂNA. \ FIUL LUI DAVID MARIN ESTE ȘI PRIETENUL MEU. TÂNĂRUL BURNLEY O PRIVEA CU O EXPRESIE UIMITĂ. DIN OCHII LUI ÎNFLĂCĂRAȚI SE CITEA CLAR CĂ SE LĂSASE CUCERIT DE ACEST CHIP ȘI ACEST CORP FEMININ DE O PERFECȚIUNE UNICĂ. \ Îmi face plăcere... Într-adevăr plăcere, să vă cunosc. Marin îl salvă din situația incomodă de a nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
mă vei uita niciodată, nu-i așa? întrebă ea. \ NICIODATĂ, RĂSPUNSE MARIN. POȚI UCIDE, SPUSE EA SUSPINÂND. SUNT ÎMPĂCATĂ CU MINE ÎNSĂMI. FAPTUL E CONSUMAT. "Două ființe sortite morții, agățându-se cu disperare de un firicel de viață", medita el uimit. Fiindcă, dacă nu reușea să își rezolve problema, era într-adevăr condamnat să moară, în timp ce ea doar credea că este. Clipele de pasiune îl făcuseră să uite că era timpul să îi dăruiască viața. Își dădu seama de asta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
GOL ÎN STOMAC. CA DE OBICEI, ATERIZAREA FU EXECUTATĂ CU O PRECIZIE SPECTACULOASĂ. IMEDIAT CE AVIONUL SE OPRI ȘI FURĂ DESCHISE UȘILE, STRECURĂ O PILULĂ ÎN GURĂ DUPĂ CARE SE RIDICĂ ȘI COBORÎ, AVÂND O ȚINUTĂ CAM ȚEAPĂNĂ. AFARĂ SE OPRI UIMIT. Era așteptat de o delegație care însă nu cuprindea doar oamenii lui, așa cum își închipuia. Era un adevărat comitet de recepție, alcătuit din persoane ilustre: Podrage, jumătate de duzină din conducătorii de grup și, așezat puțin mai într-o parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
DIMINEAȚA, MARIN SE TREZI, ÎȘI ARUNCĂ HALATUL PE EL ȘI ÎL SUNĂ PE COLONELUL GREGSON, CONDUCĂTORUL ADJUNCT CARE ERA DE GARDĂ. ÎI RĂSPUNSE O VOCE SOMNOROASĂ. MARIN ÎȘI DEZVĂLUI IDENTITATEA. Da. Colonelul se trezi de-a binelea. A fost foarte uimit. MARIN NU SE ÎNDOI: UN SECRET ATÂT DE BINE PĂSTRAT DAT DINTR-O DATĂ LA IVEALĂ... \ ADUCEȚI-L IMEDIAT ÎN BIROUL MEU, SE MULȚUMI SĂ SPUNĂ. ȘI... GREG! \ Da? \ AM NEVOIE DE TOATE BRIGĂZILE DE ASALT DISPONIBILE, CU ARMAMENT GREU, PENTRU
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
scrie datele În litere, nu În cifre. Apoi se scula să meargă la baie, se Întorcea și se culca din nou până când de-afară Începea să se audă gânguritul porumbeilor, Însoțit de câte un lătrat de câine sau de ciripitul uimit al vreunei păsărele, care suna de parcă nu-și credea ochilor ce vedea. Fima Își promitea să se scoale imediat, În două-trei minute, un sfert de oră cel mult, dar adormea uneori din nou și nu se trezea până pe la opt-nouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
Și jură să nu mai facă nicodată pe bufonul În fața ei. Sau a altora. De acum Înainte se va concentra. Pe când stătea și Își plănuia viitorul, citind numele locatarilor de pe cutiile poștale părăginite din holul unei clădiri de piatră cenușie, uimit să descopere și aici o familie Pizanti și aproape surprins că nu-și vede propriul nume pe cutia de dedesubt, se apropie politicos de el un tânăr student la școala rabinică sefardă, cu ochelari, slab, Îmbrăcat În haine de hasid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
Uită-te și tu, Efraim, În mâinile cui a hotărât Providența să pună mântuirea Israelului: păi ăsta e mărăcinele din parabola lui Iotam. Fima, care avea pe-atunci În jur de șaisprezece ani, zâmbi În Întuneric amintindu-și cât de uimit fusese când văzuse că Ben Gurion era mai scund decât el, că avea burtă, o față roșie și lătăreață, picioare de pitic și o voce stridentă ca a unei vânzătoare de pește din piață. Ce-o fi vrut tatăl său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
ochii împrejur. Se auzi apoi lângă zid un murmur vag de voci, și pe urmă nimic. Mai protocolar, doctorul Rim făcu prezintările in lipsă: - Domnișoara Sia Petrescu - zise, mângâind cuvintele - nepoata noastră! . . . fiica unică a simpaticului văr Lică! Mini rămase uimită. Cunoscuse pe acel Lică, totodată umil și obraznic, în formă de rudă inferioară. Un Lică pe care îl zăreai dispărând discret pe după vreo ușă și care ținea în salon ghetele aliniate și sucea pălăria moale în mâini, când se afla
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
avea idei și apucături modeste, pe care gloria nu 1 le schimbase. Boala lui Maxențiu pusese de la început conversația pe un ton familiar. Ada nu ascunsese lui Marcian grija ce-i da prințul. Știa să fie cordială; era, de altfel, uimită sincer do renu-mele vărului și, mai ales, avea nevoie de el. Bunul-simț îi dicta să nu fie nici cochetă, nici lingușitoare, artistul având spaimă de amîn-două procedeele. Ii arătă și lui, fără pretenții, din treacăt, casa, cu aerul de a
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
rotunzi se îngustară, privindu-i pe oamenii care-și întindeau mâinile spre arme. De lângă ușă, Grosvenor spuse, cu un glas tăios: - Încetați! Dacă nu ne ținem firea, e vai de noi! Kent își vârî arma în teacă și se întoarse, uimit, cu fața spre Grosvenor. Corl se ghemui jos, furios pe omul acesta care-l silise să-și dea în vileag capacitatea de a controla energiile din afara propriului său organism. Acum nu mai putea face altceva decât să aștepte, cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
acele momente de panică și de zăpăceală, nimeni nu pare să fi observat că radiația slobozită de Kent nu i-a făcut nici un rău motanului, deși l-a nimerit în moalele capului. Siedel își plimbă de la Smith la Corl privirea uimită, apoi îl întreba pe Smith: - Ești sigur că l-a nimerit? Totul s-a petrecut atât de fulgerător, cum singur ai spus! Văzând că motanul n-a pățit nimic, mi-am închipuit că Kent a tras pe alături. - Sunt sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Dar dumneata, ce-ai făcut? - N-am făcut nimic, răspunse Grosvenor, zâmbind. Am fost condiționat prin diferite metode, până când am ajuns să pot dormi buștean opt ore în șir, fără ca aparatul să se oprească. - Opt ore în șir?! exclamă geologul, uimit. - Da, opt ore în șir, repeta Grosvenor. - Totuși, asta nu modifică radical datele problemei, spuse geologul după o pauză. Chiar și fără să fie condiționați, mulți oameni pot fi instruiți în somn, câte cinci minute la fiecare sfert de oră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
părea s-o orienteze spre o stea albă, strălucitoare. Computerul de pe puntea de comandă fusese setat de cineva să ajusteze periodic direcția navei, pe această traiectorie. - Crezi că-i opera inamicului? îl întrebă Korita. Grosvenor clătină din cap, mai mult uimit decât alarmat. Judecând după dimensiunile, luminozitatea și spectrul ei, steaua aceea se afla la o distanță de circa patru ani-lumină. Nava străbătea cam un an-lumină în cinci ore, dar viteza ei părea să se accelereze. Un calcul sumar îi îngădui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
răspunse. Grosvenor îl văzu pe Kent încruntându-se. Faptul că printre membrii expediției se afla unul care nu avea curajul de a-și susține fățiș o opinie, fie ea trecătoare, era într-adevăr straniu. Mulți din sală priveau în jur, uimiți. - Când a făcut cineva o astfel de propunere? întrebă Smith. Nu-mi amintesc s-o fi auzit. - Nici eu! spuseră într-un glas câțiva oameni. Lui Kent îi străluceau ochii: era limpede că se pregătea să intervină în discuție, ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
cel mai periculos om de la bordul acestei nave. Cunoștințele de ansamblu pe care le posezi ar putea fi, dacă te-ai apleca într-un anumit scop, mult mai fatale decât orice atac din afară. - Exagerezi, replică Grosvenor, scuturând din cap, uimit. Un singur om poate fi lesne omorât. - Observ că nu negi câtuși de puțin faptul că posezi cunoștințele la care m-am referit. Grosvenor îi întinse mâna. - Îți mulțumesc pentru părerea bună pe care-o ai despre mine. Deși foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
chimice mărunte, care ar fi putut fi lesne puse pe seama unor erori de analiză. Aș dori, însă, să-l rog pe domnul von Grossen să vă spună ce anume a descoperit. Von Grossen se ridică și spuse, clipind din ochi, uimit și încruntat: - N-am impresia că asta ar constitui o dovadă. Știu doar că moleculele de aer din proba luată "după" conțineau o sarcină electrică ușor mărită. Sosise momentul hotărâtor. Grosvenor scrută fețele colegilor săi, așteptând ca măcar în ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Termeni ca "rasă" sau "sânge" sunt lipsiți de sens, dar anumite fapte par să confirme că teoria conține unele idei inspirate din realitate. McCann își ațintise din nou privirea asupra ecranului. - Atacatorii nu au aerul că se grăbesc, exclamă el uimit. Totuși, n-ar fi venit aici dacă n-ar fi avut un anumit plan. Grosvenor nu-i răspunse. - Nu cumva s-or fi ciocnit de dispozitivul dumitale de apărare? îl întrebă McCann, aruncându-i o privire iscoditoare. Cum Grosvenor continua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
adîncul ființei ei. Iar Zoli, Îl mai ții minte?... are părul de un blond Închis, le stă foarte bine Împreună, mai ales că ea face o figură de fetiță curioasă. Știi cu ce ochi mari te asculta? Cu ochii ei uimiți și negri, ea ar fi avut tot dreptul să ne descrie nouă Orientul din Mesopotamia pînă În Canaan și ar fi trebuit lăsată să se minuneze În voie, cum Începuse la un moment dat s-o facă, de verdele abundent
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]