6,679 matches
-
bomba, o mică bombă artizanală, realizată În conformitate cu instrucțiunile dintr-un manual descărcat de pe internet, asamblând bucăți ce păreau inofensive. Bomba era neagră. Localul Îl făcu roșu - ca flăcările, amenințătoarele limbi de foc ce devorau firma. Chiar și câinele fu roșu, urlând la o lună neagră, cu limba scoasă. În cele din urmă se desenă pe el. Un tânăr slăbănog, acoperit de părul ce-i cădea pe spate. Se Înfățișă albastru. Apoi Își scrise mesajul: TOTAL DEVASTATION. FĂ BUM. În cele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
clară: soneria telefonică Înșira notele - de-acum ușor de Înțeles - ale melodiei Bella Ciao. Tăcu și Zero. Notele continuau să țeasă Stamattina mi sono alzato. O bella ciao bella ciao bella ciao ciao ciao. — Unde vă credeți, domnule, la munte? urlă profesorul. E ho trovato l’invasor. Zero nu-i răspunse. Ce putea să-i spună? Ar fi vrut ca această aulă degradantă și dezolantă, ce nu mai fusese restaurată din vremea Piacentinilor, să fi fost codrii partizanilor. Oamenii de felul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
ridicând din umeri. — Kevin, de ce te porți așa? E foarte grav ceea ce ai scris, Îl certă sora, Încercând să-l prindă de mânecă - pentru că el, profitând de predica ei, se strecurase pe sub bancă, iar acum alergase spre ușă. Continuând, femeia urlă scandalizată: — Îți dai seama? Tatăl tău nu e mort! — Cu-atât mai rău pentru el, era mai bine da-dacă murea! țipă Kevin coborând scările În fugă. În curte, surorile vorbeau cu fetițele, așezate pe marginea fântânei cu pești roșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
schimba și săracii pot deveni bogați, și invers. De la ușa cea verde a băii băieților se auzeau bufnete și gemete Înfundate și râsete. Dintr-o dată se auzi o bubuitură - ca un fel de explozie -, iar gemenii Bettini se repeziră afară urlând. Anzalone aproape că o răsturnă, iar scutierul, Împiedicându-se de ea, o Împinse În perete. Ușa verde rămăsese deschisă și acolo, În capăt, lângă toaletă, Între paravanele verzi, se vedea un funduleț alb. Camilla se dădu Înapoi. Nu văzuse niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
răscoli poșeta În căutarea cheilor. Scoase din ea o legătură voluminoasă, ce părea să cântărească măcar un kilogram, se concentră căutând cheia potrivită, pe care o introduse apoi În broasca ușii blindate, uitând să Întrerupă alarma antifurt care Începu să urle strident. În holul cel mare de la intrare era un cufăr de lemn Încrustat, un vas chinezesc alb cu albastru și un sac de piele plin cu bețe de golf. Holul ăsta era mai mare decât tot apartamentul bunicii Olimpia. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
nu spunea nimic, căci tati era mulțumit când el se arăta interesat de arme - Însemna că era Într-adevăr fiul lui. Lucru de care, cine știe de ce, uneori tati nu era convins, și când se certa cu mama Începea să urle spunând că voia să-i facă testul adene, căci cine știe din spermatozoidul cărui bastard căzuse și acest papă-lapte bâlbâit În casa lui. Spermatozoidul, Îi explicase Valentina, e un fel de titirez care navighează În burta femeilor pentru a Întâlni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
a strâns de gât, cu ambele mâini, atât de puternic, Încât a lăsat echimoze evidente care reproduc amprenta degetelor sale, a Încercat să mă sugrume, Înjurându-mă cu epitete jignitoare și de nereprodus, cum ar fi „curvă“ și altele asemănătoare, urlând apoi (reproduc cu aproximație) „acesta e ceasul judecății“ „Îți mai las timp să spui o rugăciune“ „cere-ți iertare“ și așa mai departe, până când mi-am pierdut conștința, apoi a Încercat să mă ucidă cu un cuțit de vânătoare, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Maggiore, fata dispăruse pentru el, nu mai avea posibilitatea de a alege, de a-și schimba ideea, de a trăi o altă zi, Într-un alt fel, Într-o altă viață. — Valentina nu e, Îi spuse mama Emmei. — Unde e? urlă Antonio În celular pentru a acoperi zgomotul unui tren. Străbătea mulțimea, privind fără să vadă tabelele electronice ale plecărilor și sosirilor din capătul peronului. — Astăzi are meci, țipă bătrâna. — Ce meci? Ar trebui să-ți fie rușine că nu știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
-vă și voi În locul ei, femeie care nu a mai văzut vreodată un negru, iar acum este forțată să-l considere egalul ei, iar În ziua de astăzi nici nu-i poți spune negru, e mai rău decât o Înjurătură. Urla că nu voia să fie atinsă de maimuța acesta, nici nu pot să-ți spun cât m-am chinuit să o conving, În cele din urmă aproape că am forțat-o, căci noi nu ne puteam ocupa de ea, te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
atunci când rămânea singură Își suna soțul la Manila, nici nu pot să-ți spun ce factură, am pus lacăt la telefon, dar era șmecheră, știa să-l deschidă, a trebuit să o dăm afară. O, Dumnezeule, destul, era gata să urle Maja, de ce Începuse povestea aceea cu Navidad, care Îi părăsise pentru a se Întoarce la Caracas? De ce? Deoarece nu avea nimic să le spună acestor doamne, iată de ce. Deoarece nu era ca ele, chiar dacă se prefăcea că este. Sau poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
doreau să epuizeze problema aceasta până la soluționare: voiau, trebuiau să o ajute, sau măcar să se prefacă, și fiecare voia să-și câștige meritul de a-i găsi femeia de serviciu. Maja Își apăsă tâmplele. Doamne, Dumnezeule - ar fi vrut să urle. Nu mai vreau să rămân aici. Vreau să plec. Trebuie să vorbesc cu Aris. Trebuie să lămuresc lucrurile. Am nevoie de adevăr ca de aerul pe care-l respir. Unde ești, băiatul meu? Nu vreau o femeie de serviciu, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
seama că acesta adresa complimentele echipei adverse. Tânărul acela deosebit de Înalt ținea cu echipa Valentinei, AS Esquilino. O echipă mică născută pe terenul de ciment al oratoriului Bisericii San Vito. Dar era pepiniera echipei Universității, care juca În seria B. Urlându-și insultele din ce În ce mai elaborate și mai violente, tânărul Înalt reuși s-o demoralizeze pe iapă, care execută o lovitură slabă - mingea se opri În fileu. Tânărul strigă: — Hai, Vale, ești cea mai tare! Antonio făcu un balon de gumă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
ureche și adolescenți cu capetele acoperite de tărtăcuțe din lână cu dungi verzi și galbene. Liceeni care fumau prima lor marijuana cu o atenție pe care nu o acordau examenului de bacalaureat. Studenți abandonați lângă piloni, studenți străini care conversau urlându-și În urechi. Bob Marley surâdea din centrul unui poster atârnat pe peretele din fund, de sub inițiala simbolică a anarhismului, un A Înscris Într-un cerc de vopsea neagră. Tineri bărboși ca niște talibani o priveau fără pic de simpatie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
muzicii intră În ea ca interferențele Într-o stație de radio, iar zgomotul creștea. Un zgomot continuu, surd, profund, ca respirația unui monstru necunoscut. Urcă, urcă, urcă, În creier, În bulbii oculari, urcă asemenea unui val, și simte nevoia să urle. — Ți-e rău? o Întrebă o voce Îndepărtată. — Da, șopti fără să se Întoarcă. — Așază-te, Îi spuse Meri. Îți aduc un pahar cu apă. Se lăsă să alunece la pământ, dar două brațe o prinseră cu putere oprind-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
trei sicrie de zinc. Par niște cutii. Sau Învelișuri goale, ambalaje pentru transportul unor mărfuri fără valoare. Agentul principal iese din casă. Nu mai poate respira. Și oricum nu mai are nimic de făcut acolo. Dinspre Santa Maria Maggiore aude urlând sirena unei ambulanțe. Se Întreabă cine o fi chemat-o. Nu mai este nevoie nici de tratamente, nici de Îngrijiri, nici de doctor, de nimic. Peste câteva ore vor lua și cadavrele. Le vor secționa pe masa medicului legist. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
verandă, În timp ce Își punea costumul negru de mire? Viața aceea frântă și nouă pe care i-o dăruise. Brancardierul Închise portiera și, trecând prin fața agentului Împietrit, spune că da, Încă mai trăiește. Apoi urcă lângă șofer. Motorul ambulanței ambalează. Sirena urlă. — Hei! aleargă după ei agentul principal, lovind cu pumnul În geamul Închis. Scapă? Se salvează? Măcar ea! Dar nu mai e nici un minut de pierdut - scrâșnind din cauciucuri, ambulanța dispare În capătul străzii Carlo Alberto. Strada e goală. O dâră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
adunat majoritatea clasei, înainte de a se ridica și a spune bună ziua. Dar în timp ce se prezenta a fost întreruptă de Michael Beale - un băiat musculos cu un dinte gri, sinistru în față - care s-a repezit spre ea din fundul clasei, urlând: — Îmi place de tine, Miss! Ea a râs curajoasă și i-a cerut să stea jos. Dar el n-a băgat-o în seamă și a rămas în picioare. La puțin timp, i s-a alăturat și un alt băiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
ea. Asta era ceva iritant, pentru că ea și Richard se mândriseră întotdeauna cu armonia din familia lor. Părinții Shebei fuseseră niște certăreți feroce. Ea și Eddie își petrecuseră mare parte din copilărie exilați în grădină, pentru ca părinții lor să poată urla unul la altul în disperare. Câteodată uitau de noi și rămâneam blocați afară ore în șir. Când în sfârșit eram chemați înapoi, de obicei tata deja plecase de acasă, iar mama trântea prin bucătărie, făcând aluzii destul de transparente la cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
s-a mai dus o zi. În acea perioadă, umblam prin apartament până la trei sau chiar patru dimineața. Câteodată, ațipeam în fotoliu cu Portia în poală doar pentru a mă trezi apoi brusc, câteva minute mai târziu, de vântul care urla pe stradă afară. Sănătatea Portiei era mai dezastruoasă ca niciodată. Își petrecea majoritatea timpului pe canapea acum, cu fața ca o mască Kabuki a disperării. Am ajuns așa de demoralizată încât chiar m-am gândit să-mi iau concediu medical
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
de acest schimb de replici cu privire la jacheta lui. Aveau să vină alte momente de umilință și mai mare. Dar nu știu de ce, acesta e momentul la care mă tot întorc, momentul care mă face să-mi încleștez pumnii și să urlu. Oare faptul că i-am lăudat cu prefăcătorie acea jachetă oribilă mă face să mă simt așa prost? Ori că a consimțit voios la jargonul lui șmecheresc-adolescentin? Probabil amândouă. Dar mai mult decât atât, motivația din spatele lor - dorința de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
direct în vintre. Am stat pe bănci în parcuri și în metrouri și pe scaune de școală simțind toată acea încărcătură de dragoste nefolosită, de dragoste fără obiect ca o piatră în pântec, până când am fost sigură că pot să urlu și să cad, biciuită, la pământ. Despre toate astea, Sheba și cei ca ea nu știu nimic. — Asta este, a zis Bangs, cu un mic gest de prezentare, deschizând ușa din față a apartamentului său. Vizuina burlacului! Sufrageria în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
a uitat în sus și a văzut-o. — Tu! a strigat ea. Tu ești? Vino aici. Polly ieșise și ea în hol, din living. Ce dracu se întâmplă? l-a întrebat plină de indignare pe tatăl ei. — Ieși afară! a urlat Richard. Du-te imediat înapoi! Pentru prima dată, Polly n-a avut replică. S-a uitat scurs în sus spre mama ei și apoi a intrat în living. Sheba stătea nemișcată, uitându-se în jos la fața turbată, roșie a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
când doamna Connolly a făcut un salt spre Sheba. Contactul a durat doar vreo câteva secunde, dar când Richard a tras-o pe doamna Connolly la o parte, în mâinile ei era o cantitate apreciabilă din părul Shebei. — Destul! a urlat Richard. A luat-o pe doamna Connolly de umeri. Au fost lovituri și țipete. Sheba se prinsese cu mâinile de măsuța din living și suspina. Își amintește, cu oarecare amuzament, cum Richard o apucase pe doamna Connolly de spate în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
chemată să facă față distracției, dar ea refuzase să vină, iar acum poliția era în drum spre ea ca s-o aresteze. Pabblem, după câte se spunea, era într-o teribilă stare de furie. Doar cu o oră în urmă urlase la un student în practică pentru că-i pusese prea mult lapte în cafea. Deirdre Rickman considera că acest comportament al lui venea din sentimentele de furie și de vină. Pabblem nu-și putea ierta, spunea ea, faptul că ticăloșiile obscene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Sheba, am strigat. Mi-am pierdul slujba din cauza ta! Ia gândește-te la asta! Și eu am suferit, știi? Suntem împreună în asta, tu și eu, știi? Dacă vrem să trecem de asta, trebuie să găsim o cale... — Ce? a urlat. Ce e cu tot acest „tu și eu“, “împreună în asta“? Ești nebună! Richard avea dreptate. El a zis întotdeauna că ești un incubus. Sunt convinsă că a zis. Richard a fost mereu gelos pe mine... M-am oprit, văzând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]