2,628 matches
-
ăla, cine știe... Nu, dimpotrivă, Belbo gândește și mai Întortocheat. Îmi reveneau În memorie cuvintele lui Diotallevi: „În cea de-a doua sefira Aleph-ul Întunecos se transformă În Aleph-ul luminos. Din Punctul Obscur țâșnesc literele Torei, trupul sunt consoanele, suflarea vocalele, și Împreună Însoțesc cantilena credinciosului. Când melodia semnelor se mișcă, consoanele și vocalele se mișcă Împreună cu ea. Astfel se naște de aici Hokma, Înțelepciunea, Sapiența, ideea primordială În care totul e conținut ca Într-un sipet, gata să se deschidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
memorie cuvintele lui Diotallevi: „În cea de-a doua sefira Aleph-ul Întunecos se transformă În Aleph-ul luminos. Din Punctul Obscur țâșnesc literele Torei, trupul sunt consoanele, suflarea vocalele, și Împreună Însoțesc cantilena credinciosului. Când melodia semnelor se mișcă, consoanele și vocalele se mișcă Împreună cu ea. Astfel se naște de aici Hokma, Înțelepciunea, Sapiența, ideea primordială În care totul e conținut ca Într-un sipet, gata să se deschidă În creație. În Hokma e conținută esența a tot ceea ce va urma...” Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
care un eufemist ar fi definit-o ca inferioară mediei. Aceasta mă luă În primire Într-o limbă pe care mi se părea că am mai auzit-o undeva, până când Înțelesei că era o italiană lipsită aproape cu totul de vocale. Am Întrebat de Belbo. După ce mă lăsa să aștept câteva clipe, mă conduse de-a lungul coridorului până la un birou din fundul apartamentului. Belbo mă primi cordial: „Așadar, dumneata ești o persoană serioasă. Intră.” Mă invită să iau loc În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
fi speriat de Gudrun”, Îmi zise el. „Gudrun? Acea... doamnă?” „Domnișoară. Nu se numește Gudrun. Îi zicem așa din cauza aspectului de nibelung și pentru că vorbește Într-un mod vag teutonic. Vrea să spună totul dintr-o dată și face economie de vocale. Dar are simțul a ceea ce se cheamă justitia aequatrix: când bate la mașină economisește consoanele.” „Ce face aici?” „De toate, din păcate. Știi, În orice editură există cineva indispensabil pentru că e unica persoană În stare să regăsească lucrurile În dezordinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
fi grave, în special pentru mine, întrucât eu primesc în trup spiritele morților. Vă rog, nu întrerupeți cercul. Și mai ales nu faceți mișcări bruște sau lumină. Trebuie să subliniez asta. Nu faceți lumină în încăpere. Doamna Pereira insistă asupra vocalelor, lungind cuvintele într-o revărsare prelungă, cântată, care pare să se înfășoare în jurul mesei, deopotrivă mângâietoare și primejdioasă, ca apa care curge peste un zăgaz. — Mâinile să vi se atingă, iar picioarele să vă stea ferm pe podea. Cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
cuceririi lumii. Încrucișarea între rase, a dus la o masă inexplicabilă de oameni amestecați, cum se întâmplă cu câinii din stradă sau pisicile de pe acoperișuri. Fututul. Rostește cuvântul cu gura ta roșie. Cu buza de jos atinge-ți dinții, o vocală răsuflată scurgându-se cu un pocnet surd din gâtul tău. Futut. Examinând unghiul și direcția vaginului negresei și unghiul corespunzător și structura organelor genitale masculine, poți vedea foarte clar Fututul. Curva care și-a ridicat într-o dimineață fusta roz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
-mi oferiți așa ceva? După tot ce i-a făcut ceaiul tatălui lui... O tragedie. De la ceai i s-a tras... —Indiscutabil! Îmi cer scuze. Doctorul Noble resimte vizita mătușii la fel de greu ca și Jonathan. În afară de mirosul greoi, mai sunt acele vocale indisciplinate care alunecă pe palatinul ei aproape nestăvilite, ca și obiceiul ciudat de a-și foșni fustele aspre și de a le face să troznească sub șezutul ei când se foiește în scaun. Deși femeie, nu are nimic de floare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
mai sperie de chestii de genul ăsta... Și dacă e să fiu sincer până la capăt, cred că nici nu-i o prea mare scofală în povestea cu tabuurile... Mai degrabă se dă o notă proaspătă, se mai spală silaba la vocală când, ca la țară, în loc de păpădie (vorbesc de floarea fragedă, galbenă, împodobind șanțurile patriei, nu de globul uscat, plutitor!) se zice, nu mint!, „curul-găinii“!!! Nu? Ca să nu mai amintesc de opintici, niște ciuperci mici și veșnic puse pe erecții sculative
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
n-am mai văzut un epitet ca lumea. încet, încet, tot urmărind rapoartele, încep să-mi dau seama de anumite reguli: întotdeauna înaintea consoanelor „b” și „p” se scrie cu „m” și nu cu „n”; „g” și „c” urmat de vocalele „e” și „i” se pronunță „ge”, „gi”, sau, mă rog, „ce”, „ci”; când avem un grup de trei consoane alăturate, prima consoană trece de obicei la silaba dinainte, iar celelalte la silaba următoare. Da, într-adevăr - spuse Barzovie-Vodă revenindu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
și el de fapt același scop, dorința de a se cățăra către un locușor mai călduț și mai dulce. Nu pot să accept impostura sub nici o formă, mă. Când vorbea Alexe cerceta cu migală odaia, buza de jos, de câte ori rostea vocala "o" gura lui se transforma într-o jumătate de pătrat, atunci i se vedeau bine dinții, rari, infestați de nicotină, maronii. Țigara îi ardea mocnind între degete. Deodată, în timpul unei scurte pauze, în timp ce căuta un cuvânt potrivit, se auzi un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
care Fana le făcea să devină interesante, prin minuțiozitatea descrierii, avea o voce puțin răgușită, cântată, foarte plăcută auzului, știa că Fana se simte în elementul ei când vorbea, buzele de un roșu aprins, natural, se rotunjeau frumos atunci când rostea vocale, avea mare grijă în alegerea cuvintelor, mișcarea sprâncenelor, a ochilor, a mâinii cu degete lungi, subțirele. Ce minunat mai era s-o asculți! Carmina simțea că pică din nou sub vraja acelui glas, o ascultă și, undeva în interior, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
un munte. Da. Asta e. Numele tău e un vârf alpin. Cu un izvor rotund, adânc la mijloc, plin de apă transparentă. Își țuguie buzele În formă de cerc, adăugând: Nu auzi, Anton? Liniștit, dar nu mut. Asta e din cauza vocalelor. A-ul e dur și vânjos, ca un vârf de munte, pe când o-ul e moale și flexibil, și deschide gura. Se aplecă din nou peste mine. Poate se simțea stânjenită din cauza formulării poetice; poate că nu-și potolise Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
nou peste mine. Poate se simțea stânjenită din cauza formulării poetice; poate că nu-și potolise Încă setea. — Și ce zici de „Dora“? Înainte să-mi răspundă, am tras-o jos și am Întors-o spre mine. Numele tău conține aceleași vocale, să știi. — E lipsit de imaginație. Fața Îi ardea, palidă și cât se poate de concentrată. „Dora“ e numele unei persoane care se Îngrijește. Și care are câteva secrete. — Și atunci care-i diferența Între „Dora“ și „Dorothée“? Brațele mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
De aceea, interpretă gestul ca pe un semn că o plictisise pe Rose fiindcă nu găsise nimic interesant de spus și, pentru a Îndrepta greșeala, se grăbi să pună capăt conversației. — Mă bucur că te-am cunoscut, Rose, zise tărăgănând vocalele cu un accent ușor, dar evident. Însă trebuie să plec... Lăsă repede jos ambele cutii cu boabe de năut, se uită la ceas, ridică coșul și plecă. Înainte să dispară, Rose Îl auzi murmurând „la revedere“ și după aceea, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
puteți apăsa tasta conversații fără memorie. — oricum, îmi este indiferent. ei, ce considerații științifice puteți să-mi livrați despre vocea mea ? — este o voce senzuală, cu un timbru reținut și cu autoritate disimulată. Un ușor tremur se resimte la pronunțarea vocalelor. multă melodicitate, aș spune că aveți o voce arpe gială cu un sîmbure de ludicitate. Ingredientele vocii spun multe și despre temperamentul dumneavoastră. — De exemplu... — Degajați o impresie de femeie care nu este stresată, interesată de trăirea intensă a fiecărui
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
pudibonderie înscorțoșată de tâmpenie, au fost ocolite de comentariile critice sau pe nedrept diminuate în importanță, zbenguielile și scamatoriile ortografice luându-se în derâdere, privite ca o bizarerie trilulilistică a autorului tumultuostaltic, dornic de a se elibera, de a respira vocala și consoana cu paișpe plămâni deodată, de a spune pe șleau socoteala plus daravela, de a se debarasa de pruderii inutile-n catifeaua frazei reiate hăisa, de a-și da uriașa lui măsură pe bune. Abia mai târziu, și nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
alături de te miri cine. E drept că, în afară de Ionesco și de Lévy-Strauss, toți ceilalți membri ai Academiei, în anii aceia, erau destul de mediocri. Acum e și mai rău! — Pe când membri ai Academiei Române!... a zis Pastenague, lungind cât mai mult ultima vocală. Credeți că a fost ironic? Cotidianul, 13-14 aprilie 2002 Premiul Nobel și literatura română Deja Eugen Lovinescu socotea poezia română superioară prozei: îl așeza pe Eminescu deasupra lui Caragiale - în orice caz, îl considera mai sincron cu literatura europeană decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
arăta destul de șifonat. Se Îngălbeni la față când văzu uniforma agentului Watson. — Domnul Anderson? Întrebă Logan făcând un pas În față și punând piciorul În pragul ușii. Pentru orice eventualitate. — Ăăă... da? Bărbatul avea un accent puternic de Edinburgh, cu vocalele urcând și coborând la mijloc. — E vreo problemă, domnule polițist? Se trase Înapoi În vestibul, pantofii săi scâlciați răsunând pe dalele crem cu maro. Logan schiță un zâmbet liniștitor. — Nu aveți de ce să vă temeți, domnule, spuse el intrând la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
înțeleși decât de cei studioși și inițiați, au inclus în operele lor nenumărate pasaje pe care le-au făcut de neînțeles prin caracterele de litere folosite, prin versuri, cânturi și cuvinte enigmatice și figurative, prin utilizarea de consoane neînsoțite de vocale - așa cum fac evreii, caldeenii, sirienii, arabii -, prin amestecarea diverselor genuri de litere - ebraice, grecești și latine, și chiar de litere inventate (121, p. 307). Faptul că în „Cartea solomonarului” se utilizau, probabil, diverse formule magice scrise și cu caractere ebraice
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
Când a venit Stela în escadrilă, ea deja nu mai zbura, însă a cunoscut-o prin intermediul soțului acesteia, Constantin Abeles. (Nu consider inutil să precizez că numele destul de neobișnuit al acestui cunoscut pilot se pronunță Àbeles, cu accent pe prima vocală; cel puțin așa îl pronunță cele două aviatoare). "Abeles m-a invitat într-o zi, când eram pe aeroportul de la Băneasa, să-i vizitez bungallow-ul în care locuia împreună cu soția sa, la câțiva kilometri. Când am ajuns, ea a ieșit
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
două tradiții de interpretare diferite. * După această „paranteză” alexandrină, urcăm în Palestina, centrul de conservare a tradiției iudaice „pure”. Cum se știe, la origine, textele biblice erau scrise în serie continuă de litere, fără pauză și utilizându-se numai consoane. Vocalele pentru fiecare cuvânt erau reconstituite prin lectură, care se făcea cu glas tare și cântat. Acest continuum de consoane putea fi interpretat diferit de fiecare cititor sau comunitate, fapt care ar fi provocat o inflație de versiuni ale Sfintei Scripturi
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
o inflație de versiuni ale Sfintei Scripturi. Din secolul al VI-lea și până în secolul al X-lea d.Hr. - simplific lucrurile de dragul clarității -, câteva generații de specialiști, numiți masoreți, punând la punct un sistem special de semne ce reprezentau vocalele, au ajuns la fixarea și stabilizarea textului ebraic. La origine, existau două sisteme de vocalizare: sistemul babilonian, în care punctele-vocale se puneau deasupra literelor, și sistemul tiberian (inventat și practicat în provincia Tiberiadei), în care punctele-vocale se așezau dedesubt. Ultimul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
pe nume Italieni - și nu-i greu de ghicit de ce se cheamă așa. Din punctul ăsta de vedere, îndrăznesc să spun că am putea să dăm o lecție, două. Xenofobia românilor, atâta câtă e, a fost întotdeauna mai degrabă una vocală decât concretă. Mai mult gura de noi - iar aici proverbul autodenigrator își arată partea lui bună. Ca să nu-mi nimicesc imaginea frumoasă pe care o am despre Italia, aș fi fost dispus să cred că problemele pe care le pun
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
muncitorii Își schimbau hainele, dar nu tocmai cu cele de sărbătoare, și mergeau la bal În - spunea mama Floare - „Pemnița lui Levandowsky“. Rostea Însă acest nume ungurește, cu accentul pe prima silabă și cu gura căscată bine ca să poată slobozi vocalele deschise. Mai adăuga că „pemnița era bugăt de lată, da’ tare era lungă față cu cît era de lată. Iară trîmbițașii ședeau deasupra pe o cadă mare cu gura-n jos și cu dobașu’ lîngă ei“. Nea Snaco trompetistul apăsase
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
jucat Le Cocu imaginaire („soțul încornorat“), în versiunea lui Golgoțiu. I-ați cucerit pe bretoni? A fost o minune de spectacol, era așa o drăcie... Țin minte că Șerban Ionescu nu știa franceză. El a învățat rolul mai mult pe vocale: a avut un haz enorm. Cum vă gândiți la vocația de actriță, era ceva predestinat? Nu știu. Am ales teatrul pentru că mama mea a fugit de acasă și s-a făcut artistă. Eu aveam cinci ani. Jur că așa a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]