25,230 matches
-
și asemănarea Ei./ Fără drept de apel/ Condamnați la naștere,/ Singuri și neputincioși în fața/ Creșterii noastre-nverzite/ În timpul ei crescător/ Ca-ntr-un mormânt ce dospește viața viitoare./ Noi doi,/ Gemeni în uterul spaimei". (Gemeni) Interogația retorică devine strigăt de salvare, când "o mare de trupuri inerte-/ Acoperind până în zare/ străzile, văile, munții-?/ Pe valurile căreia oricine/ (Cu singura condiție să fie treaz/ Sau cel puțin somnambul)/ Ar putea înainta/ Dar spre ce?/ O mare fără țărmuri, inertă,/ Aproape moartă./ Aproape
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
o artă poetică, cu ajutorul căreia își instaurează propriul canon individual. Spre deosebire de Ana Blandiana, la care moartea pare să domine doar exteriorul (și abia în volumele de sfârșit să se extindă și asupra spațiului intim), Ileana Mălăncioiu instaurează o poetică a salvării prin moarte. Salvarea se va realiza în două etape: moartea ca apocalipsă, care distruge totul, inclusiv timpul, copilăria, dragostea, jocul (deconstrucția) și moartea ca o consolare sau ca recuperare, nu obișnuită, ci tainică (reconstrucția). Înainte, însă, de studiul comparativ privind
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
cu ajutorul căreia își instaurează propriul canon individual. Spre deosebire de Ana Blandiana, la care moartea pare să domine doar exteriorul (și abia în volumele de sfârșit să se extindă și asupra spațiului intim), Ileana Mălăncioiu instaurează o poetică a salvării prin moarte. Salvarea se va realiza în două etape: moartea ca apocalipsă, care distruge totul, inclusiv timpul, copilăria, dragostea, jocul (deconstrucția) și moartea ca o consolare sau ca recuperare, nu obișnuită, ci tainică (reconstrucția). Înainte, însă, de studiul comparativ privind tipurile de poetică
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
mult, plin de responsabilitățile acelei vârste, dar nicidecum macabru. "Jocul meu (...) nu mai este un joc, ci o maieutică plină de riscuri și de responsabilități, din care pot decurge nu numai învățăminte, ci și suferințe, nu numai semnificații, ci și salvări"175 : "Iubesc ploile, iubesc cu patimă ploile,/ Înnebunitele ploi și ploile calme,/ Ploile feciorelnice și ploile dezlănțuite femei,/ Ploile proaspete și plictisitoarele ploi fără sfârșit,/ iubesc ploile, iubesc cu patimă ploile,/ Îmi place să mă tăvălesc prin iarba lor înaltă
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
mai plânge și nu-și fie frică,/ De pe ochiul tău, ca un voal de nuntă,/ O pojghiță de gheață se ridică." (Crini pentru domnișoara mireasă) Observăm o imagine apocaliptică dominantă, care guvernează totul și care marchează prima etapă a ritualului salvării prin moarte. Demolarea oricărei valori, a oricărei certitudini, a oricărei speranțe este necesară unei ulterioare reconstrucții. Purificarea, la Ileana Mălăncioiu, presupune pătrunderea în profunzime a vieții, în cele mai adânci straturi, acolo unde sălășluiește moartea. Iar, dacă totul este o
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
realități obișnuite, care, însă, redate fragmental sau fragmentarist conduc la instituirea de imagini reprezentative pentru spațiul comunist. Poemul poate fi interpretat oricum, atâta timp cât nu se îndepărtează de context: cu iz de propagandă anti-ceaușistă, cu iz de strigăt de ajutor, de salvare. Disperarea, subliniată alegoric printr-o varietate lexicală, cu predominarea substantivelor, transpare și din coliziunea pe care structurile nominale o realizează, alăturându-se. Dinamismul substantivelor, care nu devin neapărat metafore, conduce, totuși, către crearea de imagini plasticizante, care au rolul de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
voce a interiorului autoarei. Concluzii "Un intelectual are datoria să se implice în felul lui, fiecare în felul său.", afirma Octavian Paler, într-un interviu postdecembrist, acordat revistei "Orizont"1, încurajând astfel evadarea din letargia indiferenței față de aproape. Este teoria salvării națiunii prin cultură. Implicarea activă a omului de cultură în reeducarea și însănătoșirea maselor condamnate beznei intelectuale. Re-umanizarea cum ar spune Dan C. Mihăilescu 2 care trebuie să fie sinonimă cu definiția culturii. Departe de pretenția de a pătrunde în
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ideologic apăsător, de a reconstrui o nouă realitate, fără a o dărâma pe cea existentă deja, ci a o folosi drept fundament și a lucra cu ea și deasupra ei. Reconstrucția unei noi realități interioare ar deveni, astfel, șansa de salvare prin poezie (văzută ca o formă de cultură) și prin ceea ce promovează ea. Marcată de filonul ideologiei comuniste, poezia Anei Blandiana stă sub semnul căutării de sine, provocat de o acută criză identitară, care domină întreaga Generație șaizecistă. Aflându-se
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Poezia capătă, în consecință, o valoare etică, alături de cea estetică, poetul nefiind doar un deținător al frumosului artistic, ci și un purtător al stindardului de pace. Spiritul colectiv al poeziei face din creatorul ei un continuu căutător de soluții de salvare pentru omenire. În cele mai multe cazuri, soluția este sacrificiul de sine, uneori dus la extrem, precum exilul sau închisoarea, alteori păstrat la limita cuvântului scris. Litera așternută pe hârtie devine, în cel de-al doilea caz, speranța salvării de bezna singurătății
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
de soluții de salvare pentru omenire. În cele mai multe cazuri, soluția este sacrificiul de sine, uneori dus la extrem, precum exilul sau închisoarea, alteori păstrat la limita cuvântului scris. Litera așternută pe hârtie devine, în cel de-al doilea caz, speranța salvării de bezna singurătății totalitare, formă de rezistență sau cale de întoarcere către sine. Refugiul în sine însăși domina întreaga operă a Anei Blandiana, al cărui scop este și acela de a fugi de sine, în folosul celorlalți, sau de a
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
o artă poetică, cu ajutorul căreia își instaurează propriul canon individual. Spre deosebire de Ana Blandiana, la care moartea pare să domine doar exteriorul (și abia în volumele de sfârșit să se extindă și asupra spațiului intim), Ileana Mălăncioiu instaurează o poetică a salvării prin moarte. Salvarea se va realiza în două etape: moartea ca apocalipsă, care distruge totul, inclusiv timpul, copilăria, dragostea, jocul (deconstrucția) și moartea ca o consolare sau ca recuperare, nu obișnuită, ci tainică (reconstrucția). Un element specific studiului nostru îl
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
cu ajutorul căreia își instaurează propriul canon individual. Spre deosebire de Ana Blandiana, la care moartea pare să domine doar exteriorul (și abia în volumele de sfârșit să se extindă și asupra spațiului intim), Ileana Mălăncioiu instaurează o poetică a salvării prin moarte. Salvarea se va realiza în două etape: moartea ca apocalipsă, care distruge totul, inclusiv timpul, copilăria, dragostea, jocul (deconstrucția) și moartea ca o consolare sau ca recuperare, nu obișnuită, ci tainică (reconstrucția). Un element specific studiului nostru îl considerăm a fi
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
de-al X-lea Simpozion național de jurnalism cu tema Cenzura în presă ieri și azi. 81"Valul revoluției din decembrie 1989 o aduce în echipa eterogenă de conducere a țării, constituită, în jurul lui Ion Iliescu (Consiliul Național al Frontului Salvării Naționale). Mai devreme decât alți intelectuali, Ana Blandiana își dă seama că girează, involuntar, cu numele ei, o vastă întreprindere de restaurare, dacă nu a comunismului, cel puțin a poziției sociale a comuniștilor, și părăsește gruparea. Înființează și conduce Alianța
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
confirme vocația, a fost reprezentată pe scena Teatrului Național din Iași. Farsă tragică despre evaziune și alienare, piesa are rădăcini în actualitatea imediată, propunînd o radiografie într-o tonalitate tragicomică asupra unui cuplu conjugal copleșit de neputință, banalitate și ratare. Salvarea e căutată într-o invenție a imaginației, în acceptarea unui fals, în refugiul într-o zonă imaginară, într-o zonă a convenției. Locuind acest spațiu imaginar, cei doi soți simt însă acuta nevoie de evadare... în viață, de întoarcere la
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mie de muncă? Ștefan: De ce nu? Ilie: Am muncit! Și muncesc. Ștefan: Poate că ai muncit, dar ce faci tu acuma... Fă, dom'le, o muncă de-adevăratelea și ești salvat, zău așa! Ilie: Adică la tine munca e o salvare? Ștefan: Păi chiar așa. Ilie: Eu am considerat-o ca o datorie, ca o necesitate. Și uite că nu m~a salvat. M-a prăbușit. Și odată cu mine s-au prăbușit si convingerile mele. Ștefan: Ia mai las-o cu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
gîndit la soluția cu serviciul... Aș sta mai mult printre oameni... Vera: Cînd ești singur, ești singur și printre oameni. Ba chiar mai singur. Mina: Ai vreo soluție, vreo rezolvare? Vera: Of, Mina, ești caraghioasă, zău așa. Ce soluție, ce salvare?! Ce naiba, asta-i o problemă de matematică? Cine crezi că-ți poate da o soluție? Mina: Știu. Eu însămi... Ușor de spus. Vera: Pe cuvîntul meu de onoare dacă mie nu-mi vine să rîd. În definitiv, ce dracu' se-ntîmplă
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
autorul privește, printr-o lentilă care mărește uriaș, la bietele noastre suflete obligate să mintă pentru a se salva pe deoparte și pentru a se pierde pe cealaltă parte. Se propune aici o pagină a înfrînților vieții, a căror ultimă salvare nu este nici măcar sinceritatea, ci luciditatea dureroasă asumată în genunchi. Părăsind ordinea cronologică a apariției pieselor lui C. Popa, mă opresc asupra textului " Mașina de vînt". Ca și în "Calul verde", pretextul sentimental e doar manevra prin care se speră
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
dansez scoțiene... da' eu nu știu... M-am îmbrăcat așa ca să apar scoțian... mă fîțîi și eu puțin scoțienește... și scăpăm de ei, mamă... Ce să-i faci, asta-i situația... (dansează de probă) Merge? Bunica: Crezi că asta-i salvarea, nenorocitu' mamei?! (îi ia pălăria de pe cap, îi smulge fustița) Trage jos cracii de la pantaloni și fă-te om! Mihai: (resimțind din plin penibilul situației dinainte) Mamă, am încercat de toate, dar... Trebuie să-i fac să plece. Cu orice
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
e că mai avem puțin și o să-l ai acasă. Nu asta ai vrut? Ea 2: Da, dar nu așa cum arată acum... El n: N-ai nici o grijă că-și revine... O să se întoarcă la tine ca la o adevărată salvare... Ea 2: Și? El n: Și tu ai să-l salvezi. Hai să mergem. TABLOUL X Al treilea avertisment ( În același fotoliu, silueta cufundată în halat; El 1, cu aceeași dorință de a nu-și face simțită prezența, privește spre
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
spui asta de parcă voi chiar ați ști ce vreți. Numai că nu știți. Pentru că dacă ați fi știut nu ajungeați unde ați ajuns. Ea 2: Am ajuns acolo unde meritam. El n: Dar de ce să nu încercați o redresare, o salvare! Ea 2: Da' ce dracu' mai vrei să salvezi?! CE? Că nu mai ai ce salva! Sîntem o șandrama dărăpănată, compromisă pentru totdeauna! El n: (izbucnind și el) Dar nu-i adevărat! Asta e părerea lui! Ea 2: Ba e
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
că... de fapt nu știu ce se întîmplă... e ca un coșmar... trebuie să fiu cu el... să te salvez pe tine... să nu crezi... te implor... trebuia... (iese) Ea 2: (înțelegînd poate totul sau poate numai jumătate) Dacă e vorba de salvare, atunci să ne salvăm cum putem cu toții. Hai să mergem. El 1: (ca trezit) Cum? Unde să mergem? Ea 2: Să cumpărăm covorul. El 1: (e chiar treaz de tot) A, da, covorul! Sigur, mergem. (după cîțiva pași) Ce fel
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
interesante rămînînd din punctul meu de vedere "Calul verde" și "Regulamentul de bloc". Cea dintîi este o farsă tragică despre evaziune și alienare, propunînd o radiografie asupra unui cuplu conjugal copleșit de banalitate, neputință și ratare, cuplu care-și caută salvarea într-o invenție a imaginației. În "Regulamentul de bloc" dramaturgul face un dublu sondaj în existența omului contemporan: la primul nivel, el vizează relațiile interumane, starea socială, condiția individului în raport cu această stare, determinările acesteia în plan familial și profesional: al
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
și pragmatismul tern al femeii, între iubirea absolută a lui și iubirea domestică, terestră a ei (cu bucătărie, mașină de spălat și pat conjugal rezistent), nu pot exista puncte de contact. Plecarea lui spre altceva devine astfel inevitabilă. Soluția de salvare pare a fi o alta Ea, o studentă la filologie. Legitimația acesteia este ambiguă: ba este, ba nu este reală. Deși autorul ne-o prezintă ca ființă concretă, ne induce și ideea că ar fi o creație a imaginației poetului
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
bea din sticlă) Of, tare-i bun prezentul! (se face comod) Și-acum să-mi dorm puțin prezentul... olecuță numai... TABLOUL II (Același spațiu; sonerie telefon; pe ușa laterală intră Gh. P. unu; ridică receptorul) Alo! Alo! Da..., pe dracu' Salvarea...! (închide telefonul) Auzi, salvarea! Hm! Nu salvez pe nimeni...! De m-aș salva pe mine...! (se uită la ceas) Aoleo, eu în seara asta am spectacol... cu ăia de la et. II..., cu bunicuța Popescu... și cu nepoțica Ilinca... pe ea
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
tare-i bun prezentul! (se face comod) Și-acum să-mi dorm puțin prezentul... olecuță numai... TABLOUL II (Același spațiu; sonerie telefon; pe ușa laterală intră Gh. P. unu; ridică receptorul) Alo! Alo! Da..., pe dracu' Salvarea...! (închide telefonul) Auzi, salvarea! Hm! Nu salvez pe nimeni...! De m-aș salva pe mine...! (se uită la ceas) Aoleo, eu în seara asta am spectacol... cu ăia de la et. II..., cu bunicuța Popescu... și cu nepoțica Ilinca... pe ea încă n-o cheamă
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]