23,989 matches
-
pentru invențiile mele. Deci Zâna e oșteanul meu, iar eu sunt oșteanul ei. E mereu prezentă în viața mea. Nici nu știu ce m-aș face fără ea. (La aceste cuvinte, lângă planșeta Inventatorului apare, din aer, o tânără superbă, care salută, zâmbind cu grație, ca o gimnastă care tocmai a încheiat un exercițiu greu.) E Zâna Inventica. Îi zâmbește cald Inventatorului: Sunt aici, prietene! Dă-mi voie să te contrazic: Nu sunt „fermecate” rețetele mele. Au reguli simple. Și copiii mici pot
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
viața mea. Nici nu știu ce m-aș face fără ea. (La aceste cuvinte, lângă planșeta Inventatorului apare, din aer, o tânără superbă, care salută, zâmbind cu grație, ca o gimnastă care tocmai a încheiat un exercițiu greu.) E Zâna Inventica. Îi zâmbește cald Inventatorului: Sunt aici, prietene! Dă-mi voie să te contrazic: Nu sunt „fermecate” rețetele mele. Au reguli simple. Și copiii mici pot să le învețe, nu numai copiii mari, ca tine - îi zâmbi Anei cu multă bunăvoință Inventica, arătând
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
exercițiu greu.) E Zâna Inventica. Îi zâmbește cald Inventatorului: Sunt aici, prietene! Dă-mi voie să te contrazic: Nu sunt „fermecate” rețetele mele. Au reguli simple. Și copiii mici pot să le învețe, nu numai copiii mari, ca tine - îi zâmbi Anei cu multă bunăvoință Inventica, arătând că a auzit-o când șoptise că Inventatorul „e un copil mare”. Și continuă cu încântare: ─ Plecăm undeva? Facem vreo plimbare în munți? Ana: ─ Mi-ai dat o idee, draga mea Zână: Ce-ar
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
cu Prințul Culorilor, crezi că ar vrea să vină? Care e locul de întâlnire? - se interesă, cu glas cristalin, Măiastra-. ─ Castelul Prințului Culorilor din Munții Carpați. Măiastra: ─ Știu unde e Castelul. Dacă Artistul merge, voi fi și eu acolo. Artistul zâmbește aprobator. Sigur că vor fi amândoi prezenți. ...Desenați-i, copii, pe Artist și pe Măiastra lui chiar aici: Decorul se schimbă. Licuriciul ne-a condus altundeva. Acum îl căutăm pe Învățător. Învățătorul a fost, este și va fi - același și
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
Spiru Haret scria cu mâna lui scrisori către ceilalți învățători. Ana lasă Luna pe mai târziu, își cere scuze, îi spune Învățătorului că are un mesaj urgent. Atent, Învățătorul se pregătește s-o asculte. Observă licuriciul din părul ei și zâmbește. În loc de prefață, Ana îi aruncă mai întâi mingea și el o prinde bucuros. Povestea Anei e aceeași: îl roagă și pe el să-și strângă oștenii cei mai buni și mai viteji ca împreună cu frații lui să-i
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
voie Prințului, dar a presat-o timpul, situația e gravă, spune Ana, și a vrut să-i adune degrabă pe fiii lui Verde Împărat într-un loc sigur, adică fără zmei. Prințul o ascultă atent, n-o ceartă deloc, îi zâmbește și parcă îi spune și el ceva. Ia să vedem ce-i spune. Mă duc mai aproape de ei, ca să-i pot auzi mai bine. Să vă spun și vouă ce vorbește Prințul cu Ana. În timp ce voi îi desenați
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
doar bănuiesc de unde știam: singurul bărbat dintre cei trei era, probabil, poștașul. Avocatul și agentul de asigurări erau femei. Iar John este un nume care se dă în mod obișnuit bărbaților. Vedeta a strigat: „Nu, John, nu trage!” Corect? Prințul zâmbește: ─ Foarte corect. Dacă-ți spuneam de la început că erau două femei și un bărbat, ghicitoarea n-ar mai fi fost ghicitoare ci „Mânăstire-într-un picior, ghici, ciupercă, ce-i?!” Da, dintre cei trei, numai poștașul era bărbat și era îmbrăcat în
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
ce aud? Aud apropiindu-se voci cunoscute. Sunt chiar ei, cei patru fii ai lui Verde Împărat, împreună cu Inventica și cu Măiastra. Au ajuns la Castel. În frunte e Învățătorul. Discută ceva plăcut cu Măiastra și cu Artistul, pentru că toți zâmbesc. Măiastra dă din aripi, se înalță până aproape de curcubeu, apoi se lasă în jos, spre râul culorilor, ca să se alăture în cele din urmă Inventicii, care pășește ca prin vis, fermecată de culori și de strălucirea Castelului. O urmează Inventatorul
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
Hill Show. Încă mai e pe urmele mele răcnind Brooosss și ne dăm seama că fugim Într-o direcție greșită, ne Îndepărtăm de mașină. Ne uităm În urmă și Încetinim, ne recăpătăm suflul și ne răsucim, stînd pe loc și zîmbind pe cînd ea se apropie de noi gîfÎind. Apoi facem un joc rapid de picioare și Îi trîntim o intrare În stilul lui Charlie Cooke, Încît, dacă ar fi fost În apărare, ar fi trebuit Într-adevăr să plătească pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
greu de descifrat Îmi spune să mănînc 000 nu abuza de cocaină00cocaina ne-a futut pofta de mîncare și nu vreau decît și mai multă, la naiba cu mîncatu acum. Cocaină drept combustibil, cocaină pentru energie. Ia niște cocaină și zîmbește. Cărbune cocainizat. E alb, nu negru; curat, nu jegos. Nu mănînci niciodată cocaină. Doar o tragi pe nas. Tragi toată porcăria aia pe nas. Am terminat-o pe toată, așa că Încerc să fac o labă pe filmele lui Hector pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
mașină, făcînd semnul victoriei unui bulangiu ușchit pe cînd Îi tai calea. Puțoi tupeist. Poliție. Prioritate. Ajung la apartamentul lui Ray și bat la ușă În stilul poliției pînă cînd silueta lui Îmbrăcată Într-un halat apare În prag. — Ray, zîmbesc eu, rezolvă-mă cu niște cocaină. Rapid frățîne. — Bruce... nu pot... zice el. — Rezolvămă Ray! Ca de sărbători! mă răstesc eu, rînjindu-mi dinții la el. E seara devreme. Aud o voce dinăuntru. — Cine e Ray? S-a Întîmplat ceva? — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
-i munca adevărată de polițai. Trebuie să faci față ca să continui. Capumi crapă ca naiba de durere și dîrdîi. Muncădepolițaimuncădepolițaimuncădepolițaimuncădepolițaiceștiitudespreastahhnnnnn — Nu fac pe angajata la resurse umane. Îmi fac griji pentru un coleg, asta-i tot. — Asta-i tot? Îi zîmbesc eu, Încercînd să-mi recapăt stăpînirea de sine. — Te rog, nu te umfla În pene. Cred că ești un tip prostuț și patetic și nu mă interesează persoana ta decît pentru că trebuie să lucrăm Împreună. Am mai auzit textele astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
I-am spus tipului că e pentru soția mea. I-a căzut părul după chemoterapie. Ce Îngrozitor, a zis el. Fumează prea multe țigări, i-am spus eu. — Orice chiloți ai purta Îți vor fi luați și folosiți ca probe, zîmbește altul; pe ăsta Îl cheamă Lidell. — Eu sînt detec... Eu sînt Noi sîntem o familie... noi am știut ce e fam... — Detectiv se... Începem noi să le spunem, dar Setterington ne-a pocnit nasol În nas cu pumnul lui ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
Îi vedem. Lampa nu ne deranjează. Ei se uită la privirea noastră de neclintit. Îi vedem. — Uită-te la el, ce boarfă de rahat, scuipă Ghostie Gorman, pămpălău mic și albinos, cu o expresie care nu prevestește nimic bun. Apoi zîmbește, scoate o punguță cu cocaină și Începe să se frece cu ea pe gingii. Marfă a-ntîia frățîne, marfă a-ntîia. Am scoso diacolo din gianta ta. Ai pus laba pă ia cînd Îți făciai datoria dă polițai În brigada antidrog, ă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
mine și rîde strident. O să mori, spune el Încetișor. Le face celorlalți semn să plece, iar ei ies șovăind În șir indian. Are o cheie veche pe care o folosește să ne Încuie În camera asta. — Cheia de la căsuța iubirii, zîmbește el, punînd-o pe polița de deasupra șemineului. SÎntem numai el și noi, măgarul Împuțit. Fără să ne anunțăm intenția, noi ne năpustim Înspre el, dar el ne surprinde cu un pumn În față și ne doare, apoi se aruncă asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
ntrun mod special. Datu iești diferit, scumpete. Tu poți fi salvat. O să fac din tinio femeie cinstită! Ne smucește capul pe spate și ne privește În ochi. Se linge pe buze cu limba lui lungă. — Polițai poponar tupeist ca curu! ZÎmbește. Acum a venit vremea să Înveți și tu ceva... Își bagă limba În gura mea, amestecîndu-și saliva cu sîngele nostru. Mă cercetează cu limba o vreme, apoi și-o retrage și Îi auzim vocea: — Sexi! Uau-uau! Ai crezut că mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
Întors. Miroase frumos. Nu ca spitalul. Nu ca vagabondul. Nu ca mine. — Mi-aș dori să ai pe cineva cu care să stai, spune ea, atingîndu-mă pe Încheietura mîinii. Nu sînt niciodată cu adevărat singur, dar vocile au amuțit. Deocamdată. ZÎmbesc și Îl urmez pe taximetrist. Mi-aș dori să fi avut pe cineva cu care să pot sta000000000 Te-ai dus să staica oamenii adevărați. De parcă aș fi foscu bunica ta În Penicuik. Ea nu femeie ciudată. Măcar dacă ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
alea din capul meu zbiară să le dau atenție... să le recunosc... Tot ce pot spune e: — Ce-ați mai făcut? — Nu prea rău... nici prea bine, fața ei se schimonosește și rîde cu amărăciune. Vreau neapărat s-o văd zîmbind din nou. E atît de frumoasă cînd zîmbește. Mi-e tare dor de el. De ce numai cei buni mor tineri? mă Întreabă ea și mă Întreabă cu adevărat, adică o Întrebare adevărată, privindu-mă parcă ar crede că aș putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
atenție... să le recunosc... Tot ce pot spune e: — Ce-ați mai făcut? — Nu prea rău... nici prea bine, fața ei se schimonosește și rîde cu amărăciune. Vreau neapărat s-o văd zîmbind din nou. E atît de frumoasă cînd zîmbește. Mi-e tare dor de el. De ce numai cei buni mor tineri? mă Întreabă ea și mă Întreabă cu adevărat, adică o Întrebare adevărată, privindu-mă parcă ar crede că aș putea ști răspunsul. — Ăă... eu... ăă... Acum mă vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
care o investighez. Dau din cap spre ofițerul angajat din spatele supermarket-ului. — Înțeleg, spune ea evaziv, pe cînd fiul ei vine lîngă ea. Îți aduci aminte de domnul Robertson. Polițistul. El a Încercat să-l ajute pe tatăl tău. — Bună, zîmbește micuțul, dar cînd mă ginește face un pas Înapoi. Pantalonii mei miros urît. Un val de miresme vine sub nasul meu de sub palton. — E ok Euan. Domnul Robertson e În misiune. E Îmbrăcat ca un vagabond. Probabil că e palpitant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
mei miros urît. Un val de miresme vine sub nasul meu de sub palton. — E ok Euan. Domnul Robertson e În misiune. E Îmbrăcat ca un vagabond. Probabil că e palpitant să fii sub acoperire, ei Euan? Micuțul se forțează să zîmbească din nou. — Bună, Îi zîmbesc și eu. Mă uit la treningul lui cu Hearts. Pare nou. Un cadou de Crăciun. Arăt spre emblemă. — Deci ești un microbist, ei? Ai fost ieri? Nu... spune el mîhnit. — Colin obișnuia să... Începe să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
de miresme vine sub nasul meu de sub palton. — E ok Euan. Domnul Robertson e În misiune. E Îmbrăcat ca un vagabond. Probabil că e palpitant să fii sub acoperire, ei Euan? Micuțul se forțează să zîmbească din nou. — Bună, Îi zîmbesc și eu. Mă uit la treningul lui cu Hearts. Pare nou. Un cadou de Crăciun. Arăt spre emblemă. — Deci ești un microbist, ei? Ai fost ieri? Nu... spune el mîhnit. — Colin obișnuia să... Începe să zică mama lui. Cine-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
microbist, ei? Ai fost ieri? Nu... spune el mîhnit. — Colin obișnuia să... Începe să zică mama lui. Cine-i jucătorul tău preferat? Întreb eu așteptîndu-mă la un Neil McCann sau la un Colin Cameron. — Tom Stronach, presupun, spune el, apoi zîmbește șovăitor, dar nu-i chiar așa de bun cum era Înainte. — Vecinul meu! Trebuie să-l pun pe Tom să ne rezolve cu niște bilete speciale pentru Tynecastle. Ți-ar plăcea? — Da, ar fi marfă. — Vorbește cum trebuie Euan, zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
nici ultimul n-o să fii. Busby a avut probleme. Apoi a fost Clell. Acum pare pe cale să se vindece. Bruce... Toal pare puțin fîstîcit. Își freacă mîinile Înmănușate una de alta. — Da? — Ai prieteni știi, spune el cu blîndețe. Apoi zîmbește firav. Nu sîntem atît de tîmpiți pe cît crezi tu. Soția ta. Știm că a avut o relație cu un tip negru. Nu-i un oraș mare Bruce și e de albi. Chestii de genul ăsta se remarcă, indiferent cît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
Înțelept dac-o iei la bani mărunți. GÎndim cam prea pe termen scurt. Dar pe de altă parte, ducem pe umeri problemuța asta a speranței de viață. E un lucru absolut necesar, rînjește el. Se aplică aceleași reguli. Încerc să zîmbesc, dar simt cum Îmi Încremenește fața, de parcă toți mușchii și nervii din ea mi-au fost tăiați. — Știi toată chestia aia cu femeia misterioasă? Mi-am pierdut o grămadă de vreme cu ea, rîde el și clatină din cap uitîndu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]