25,230 matches
-
platformă programatică de Împărțire a lumii [...]; pentru mine era ceva nou, destul de amețitor Michel Houellebecq, Platforma Existența unui Mare Scriitor are nevoie de o Mare Literatură. Marea Literatură este de fapt consecința recunoașterii unei misiuni ontologice: textele ei caută Adevărul, Salvarea, Răul și Binele. Ca orice limbaj religios, limbajul ei este unul apofatic. În urmă cu vreo 10 ani, Dominique Noguez scria că Le Grantécrivain a murit. N-a murit. Atîta vreme cît postmodernitatea franceză rămîne o antimodernitate, voința de a
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
care autorii cred că cititorul, În lipsa acestor pigmenți, s-ar plictisi repede. Acesta din urmă creează la rîndul lui frisoane scriitorului, concurat de televiziune și entertainment, cu vocea publică sugrumată de cea a specialiștilor sau a vedetelor media. De aceea salvarea lui nu mai vine din elocvența calității artistice intrinsece producției lui, care oricum nu-i mai asigură nici un fel de prestigiu social. Atare scriitor (un Pierre Michon de pildă, stilist desăvîrșit, căruia i se consacră deja colocvii universitare) nu va
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
iarna. Beijingul anului 1972 este pentru diplomații străini trimiși aici un no man’s land, pentru că orice contact Între ghettoul lor și orașul propriu-zis este cu desăvârșire interis. Claustrați Între capetele Bulevardului Urâțeniei Locuibile (denumirea Îi aparține fetiței), copiii găsesc salvarea nesperată Într-un joc foarte serios de-a războiul mondial: Aliații contra Germanilor de Est. Dar toate romanele ei cioplesc alter-ego-uri din același trunchi: fetița inteligentă și diformă, mereu străină și ciudată tocmai datorită supradotării intelectuale, Înzestrată cu o monstruoasă
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
iarna. Beijingul anului 1972 este pentru diplomații străini trimiși aici un no man’s land, pentru că orice contact Între ghettoul lor și orașul propriu-zis este cu desăvârșire interis. Claustrați Între capetele Bulevardului Urâțeniei Locuibile (denumirea Îi aparține fetiței), copiii găsesc salvarea nesperată Într-un joc foarte serios de-a războiul mondial: Aliații contra Germanilor de Est. Naratoarea Își amintește anatole-francian de quand j’avais sept ans și de vitalitatea de care dădea dovadă copil fiind, luptând, torturând și spionând cot la
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Însuși care se Închide În această trăsătură, o apucă, Îi barează linia de fugă, Îi re-impune propria organizare. (...) Romanul francez este profund pesimist, idealist, „critic al vieții mai degrabă decît creator de viață”. El nu concepe decît călătorii organizate, iar salvarea, numai prin artă. (...) Își petrece timpul punînd puncte pe i, În loc să traseze linii, linii de fugă active sau de deteritorializare pozitivă. Cu totul altul e romanul anglo-american. Gilles Deleuze, Mille plateaux, Minuit, 1980, pp.230 și 228 Lucrurile se află
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
cei doi nu se resemnează să rămână nemișcați; dimpotrivă, tactica lor este aceea de a nu sta o clipă locului. Să te sustragi controlului, măcar o secundă, capătă pentru amândoi, în ciuda apartenenței la tabere opuse, sensul unei victorii simbolice indispensabile salvării demnității umane, demnitatea luptătorului care nu cedează. Un alt exemplu: Profesionistul, piesa dramaturgului sârb Dușan Kovacevic, autor, de altfel, și al scenariului la Underground (filmul lui Emir Kusturiça), parabola cea mai desăvârșită a destinului țării sale. Aici, personajului principal i
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
partenerilor. În dramă, totul se prăbușește sub greutatea unor mărturisiri eliberate, în sfârșit, de minciuna de până atunci și a unor acte ce trădează refuzul soților de a se mai iluziona, în vreme ce în comedie este vorba, de fiecare dată, de salvarea aparențelor și, mai cu seamă și cu orice preț, de salvarea cuplului, de respectarea contractelor maritale, de consolidarea iluziilor. Teatrul relevă astfel adânca fisură a lumii burgheze, sfâșiată între pasiunea amoroasă și instituția mariajului. Când orice urmă de dorință în interiorul
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
în sfârșit, de minciuna de până atunci și a unor acte ce trădează refuzul soților de a se mai iluziona, în vreme ce în comedie este vorba, de fiecare dată, de salvarea aparențelor și, mai cu seamă și cu orice preț, de salvarea cuplului, de respectarea contractelor maritale, de consolidarea iluziilor. Teatrul relevă astfel adânca fisură a lumii burgheze, sfâșiată între pasiunea amoroasă și instituția mariajului. Când orice urmă de dorință în interiorul cuplului se stinge, când se constată eșecul pactului oficial, soluțiile sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
Enghien să se ascundă într-un dulap în perete. Pe punctul de a-și semna contractul de căsătorie, urmărit de amantă, confruntat cu imbroglio-ul unei duble prezențe feminine, el nu mai are, în afară de acest dulap, nici o altă soluție de salvare: când toate ieșirile sunt blocate, trebuie să inventezi o alta. Nu contează nici natura și nici calitatea ei, important e să te salvezi. Pe plan social, evident. Față de alte dispozitive de supraveghere, dulapul servește la întreținerea unui anumit consens social
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
înăuntrul căruia suntem închiși: gândul. Poemul se numește semnificativ "Imn", iar versurile au de această dată limpezime. Ca un laitmotiv, sunt enumerate virtuțile purificatoare, înălțătoare și de detașare ale gândului: Nu mai ai tâmpla putem săpa pământul limitei/ Gândul este salvarea condiției umane./ Fruntea e dealul unui mod cosmic,/ Fruntea e stema pură a condiției umane ". "Oricât se agită brațul în aer, ca o sabie,/ Gândul este salvarea condiției umane." "Gândul așază în lucruri în gând și-n stele drame, gândul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
detașare ale gândului: Nu mai ai tâmpla putem săpa pământul limitei/ Gândul este salvarea condiției umane./ Fruntea e dealul unui mod cosmic,/ Fruntea e stema pură a condiției umane ". "Oricât se agită brațul în aer, ca o sabie,/ Gândul este salvarea condiției umane." "Gândul așază în lucruri în gând și-n stele drame, gândul este salvarea condiției umane". Așa cum remarcă Petru Poantă, Adrian Păunescu "este un clocot asurzitor de lavă cuprinzând toate mineralele posibile, de la bolovani enormi până la ametistele cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
umane./ Fruntea e dealul unui mod cosmic,/ Fruntea e stema pură a condiției umane ". "Oricât se agită brațul în aer, ca o sabie,/ Gândul este salvarea condiției umane." "Gândul așază în lucruri în gând și-n stele drame, gândul este salvarea condiției umane". Așa cum remarcă Petru Poantă, Adrian Păunescu "este un clocot asurzitor de lavă cuprinzând toate mineralele posibile, de la bolovani enormi până la ametistele cele mai fine. O materie în fierbere, de foarte puține ori distilată, dar expansivă și grandioasă, ea
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
valabile până acum în domeniul socialului sunt cele statistice. Însă ele arată slăbiciunea încercărilor de a "legifera" în domeniu: transformă persoana în individ, mutând accentul pe cantitativ. * Ce tristețe să-ți vezi existența masificată în procente! În acest context singura salvare a identității pare a fi diferența, extrema: eroul sau criminalul. Dacă se poate vorbi de un eșec al modernității, acesta a fost determinat de "o teamă de uman", izvorâtă din dorința de a aborda socialul cu aceleași metode precum naturalul
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
vindecări cu forța. Ceea ce trebuie vindecat, adică schimbat, sunt anumite "conținuturi" ale conștiinței (individuale și colective). La limită, putem spune că Răul se ascunde în însăși cultura umanității. Mai trist este că s-ar putea să contribuie la farmecul ei. * "Salvarea prin scris" are drept principală componentă intenția mântuirii prin gândire, a conservării unei părți a sine-lui în paginile unei cărți. Această formă de păstrare conține un mare neajuns: decupează doar fragmente, creând posibilitatea ca întregul să fie reconstituit în moduri
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
decupează doar fragmente, creând posibilitatea ca întregul să fie reconstituit în moduri variate. De aceea, putem vorbi de chipurile pe care le căpătăm în imaginația cititorilor, de condamnarea la o formă anume de "fățărnicie". Altfel spus, rezultatul nu-l constituie salvarea eului, ci a unor eu-uri posibile, încercarea de a constitui un singur chip care să ne supraviețuiască eșuând. * G. Liiceanu, analizând câteva din ideile lui Noica (Ușa interzisă, pp. 113-115), printre care și împărțirea omenirii în "oameni" și "băcani
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
pe fondul inculpării apropiaților pentru ceea ce cred a fi fost posibilii proprii, acum ratați. Evident, și aici avem nevoie de măsură, ea dând seama de unul din rosturile propriei existențe. Poate că tocmai uitarea întrebării privind sensul existenței proprii înseamnă salvare. Am văzut prea multe victime ale unor propovăduitori de sensuri majore în ultimele secole ca să nu am serioase rezerve față de multitudinea ofertelor existente pe piață. După atâția ani în care fiecare dintre noi suntem învățați de serii întregi de profesori
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
proiectăm în copiii noștri o serie de idealuri de-a fi, riscând astfel să contribuim din plin și la ratarea existențe lor. * O prea mare socializare poate să ascundă dorința de a găsi sensul propriei existențe în ochii celorlalți, încercând salvarea în și prin ei. Este o variantă slabă a modului contemporan de a căuta nemurirea, respectiv pe calea memoriei Istoriei. * Marea provocare a acestor rânduri: încercarea de desprindere de sine ca descoperire de sine, izvorâtă din speranța că abia renunțarea
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
spargerea iluziilor existenței; filosofii comit mult prea ușor acest păcat în goana după o altă fantasmă: sensul existenței personale. La rândul ei psihologia face și ea țăndări iluziile noastre, fără însă a avea curajul de a ne propune altceva în loc. Salvarea ne vine de fiecare dată din cotidian, obișnuințele noastre perceptive conservându-și cu succes domeniul de existență. * Sunt uimit de eforturile noastre continue de a ne situa în timp, de a ne preciza locul și începutul, chiar și prin modificarea
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
unui posibil pericol. Chiar și analiza viului din perspectiva disputei evoluționism versus creaționism stă tot în orizontul utilității, deoarece în funcție de interpretarea la care aderăm va fi orientată intenționalitatea noastră, urmărind a acționa fie pentru îndestularea în această lume, fie pentru salvarea sufletului prin pregătirea lui pentru lumea cealaltă. Altfel spus, raportarea ustensilică trebuie gândită atât la nivel individual, cât și la scara umanității: legătura oamenilor între ei, care dă naștere conceptului de umanitate, are drept principal liant o mai eficientă utilizare
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
Boala poate să aducă cu sine ceva benefic: o mai mare atenție față de timpul propriu. Este șansa de a renunța la risipirea existenței. Însă de prea multe ori ratăm acest accent, cantonându-ne într-o lamentație în fața suferinței și încercând o salvare de sine în zona compătimirii în fața nedreptății ce ne-a fost făcută (De ce eu Doamne?!). Cum arată oare o morală rescrisă din perspectiva evoluționismului? (Este postmodernitatea o încercare în acest sens?) * Din perspectiva interesului social valoarea gestului nostru față de un
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
cât din solidaritatea pe care o instituie cu cei ce au fost, întemeind sensul tare al umanității într-o regiune "genetico-culturală". * În orizontul de sens al evoluționismului solidaritatea constituie modul inteligent de a fi al egoismului: ceea ce ne interesează este salvarea noastră și a urmașilor prin întoarcerea favorurilor acordate celor pe care-i ajutăm, societatea fiind un mediu de depunere a hatârurilor de care ne permitem acum să ne dispensăm pentru a beneficia de ele în viitor. Gesturile de noblețe fac
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
mai simtă nevoia de a o relua; să devină, cel puțin pentru o vreme, normă în domeniu. * Omul modern se simte într-o continuă concurență cu Divinitatea încercând să-și arate necontenit puterile de creator. Este una din formele de salvare inventate de modernitate ca reacție la golul pe care l-a lăsat în sufletul oamenilor uitarea Lui Dumnezeu. * În numele eticii intervenim în destinele individuale sau colective schimbându-le traiectoria. Marea problemă care mă frământă în legătură cu etica: cum putem să-i
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
compromisul pe care reușim să-l realizăm între necesitate și aspirația noastră către libertate. * Trist este că nu ne învață nimeni sensurile posibile ale libertății, fiind nevoiți să bâjbâim. Să ne amintim de asta când întrebăm: "La ce bun filosofia?" Salvarea survine și sub forma lui "a nu cădea sub stăpânirea timpului tău", adică a refuza să crezi că valorile la modă din perioada în care trăiești constituie maximum posibil. * Să nu credem în existența unor achiziții culturale definitive, fiecare din
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
pe limbă) cu o cârpă înmuiată în apă rece, dar în scurt timp mi-a luat foc și pielea, parcă eram stropită cu acid! Dracu’ îl pusese să împrăștie feliile acelea pe mine... Când n-am mai rezistat, am sunat Salvarea și le-am zis că ne-am otrăvit... Am plătit intervenția pentru că nu intra în categoria urgențe, dar măcar ne-au dat niște alifii calmante. Doar norocul a făcut să nu ajungem de râsul lumii întregi: echipe de știri de la
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
atât trebuie să o sărați și să o condimentați mai tare; ciorba dreasă astfel nu se mai diluează cu apă nesărată; mare grijă dacă în bucătăria voastră au acces și alte extraterestre; acestea ar putea crede că vă ajută la salvarea ciorbei și vă strică opera; - în cazul supei și al tocanei cu gust îngrozitor puteți proceda la fel; - friptura nefăcută nu se aruncă la gunoi; puneți carnea la loc în tigaie/tavă/pe grătar și așteptați până se frige cum
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]