25,230 matches
-
plasată în plin fantastic, autorul anonim atenuând în acest mod gravitatea și durerea morții, dându-i una din formele cele mai puțin tragice, căci, așa oum remarca tot Lucian Blaga, revelându-i-se misterul morții, omenirea, cutremurată, și-a găsit salvarea în mit, în ireal, în fantastic, iar "Miorița" ilustrează în mod strălucit această idee. Sub aspect stilistic, alegoria surprinde prin îmbinarea firească și originală a epitetelor, a metaforelor și a personificărilor prin care se realizează imagini grandioase într-o amplă
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
că În fața ta totul se Închide. Este forma de supremă izolare, de totală limitare și Închidere interioară a ființei umane. Disperarea depășește nivelul angoasei. Ea dezorganizează ființa mea interioară și o prăbușește. Este anularea oricărei soluții, a oricărei așteptări a salvării. Ea este chinul interior sufletesc și moral al lipsei de perspectivă, când nu mai aștepți nimic de la viață. Este sentimentul care te face să te simți inutil În fața propriilor tăi ochi. Este o prăbușire, asemenea unei paralizii a vieții sufletești
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
de divinitate, prin iubire. În creștinism, omul nu mai este singur, ci Într-o permanentă relație de comuniune cu Dumnezeu (arhetipul Tatălui creatoră. Iubirea este mai puternică decât păcatul. Din acest motiv, persoanei păcătosului i se deschide perspectiva mântuirii, a salvării și a purificării sale sufletești, morală și spirituală, pentru a-și putea redobândi starea sa originară. Omul nu poate fi distrus, fiind creația lui Dumnezeu. El poate cădea prin păcat, dar se poate mântui prin suferință, prin căința recunoașterii și
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
supraomului”, produs tipic al valorilor morale și ideale, ale aspirațiilor Supra-Eului. În plan simbolic, Zarthustra este noul Prometeu, omul care s-a eliberat și care se afirmă, dar care, din nefericire pentru el, este și rămâne singur, deși aspiră la salvarea lumii. Se poate vorbi, prin urmare, de o aspirație profundă, latentă În Supra-Eul moral al fiecărui individ, către un ideal uman. Această aspirație a Supra-Eului poate fi comparată cu pulsiunile Inconștientului. Ea este Însă de o altă factură. Existând latent
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
existență umană. Dar așa cum omul refuză ideea morții, ca proces de distrugere al ființei sale sufletești, și În cazul cetății, lucrurile se repetă. Moartea, perisabilul, distrugerea nu pot fi oprite. Ele se produc, dar, dincolo de acestea, omul aspiră permanent către salvare. Asemenea cetății. Salvarea nu este dată numai de conservarea valorilor materiale, ci și de conservarea ființei cetății prin păstrarea valorilor sale morale și spirituale, culturale și religioase care o definesc. Transcendența este perspectiva care se deschide pentru depășirea destinului. Este
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
așa cum omul refuză ideea morții, ca proces de distrugere al ființei sale sufletești, și În cazul cetății, lucrurile se repetă. Moartea, perisabilul, distrugerea nu pot fi oprite. Ele se produc, dar, dincolo de acestea, omul aspiră permanent către salvare. Asemenea cetății. Salvarea nu este dată numai de conservarea valorilor materiale, ci și de conservarea ființei cetății prin păstrarea valorilor sale morale și spirituale, culturale și religioase care o definesc. Transcendența este perspectiva care se deschide pentru depășirea destinului. Este actul de „trecere
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
cetății prin păstrarea valorilor sale morale și spirituale, culturale și religioase care o definesc. Transcendența este perspectiva care se deschide pentru depășirea destinului. Este actul de „trecere” din registrul sufletesc al ființei În registrul moral și spiritual. Această aspirație a salvării o vedem proiectată În cetatea ideală. Cetatea ideală Cetatea ideală este o imagine simbolică a salvării și perpetuării existenței ființei umane și a cetății sale. Ea este simbolul anulării perisabilului și a timpului. Este ieșirea din „situațiile Închise” ale vieții
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
perspectiva care se deschide pentru depășirea destinului. Este actul de „trecere” din registrul sufletesc al ființei În registrul moral și spiritual. Această aspirație a salvării o vedem proiectată În cetatea ideală. Cetatea ideală Cetatea ideală este o imagine simbolică a salvării și perpetuării existenței ființei umane și a cetății sale. Ea este simbolul anulării perisabilului și a timpului. Este ieșirea din „situațiile Închise” ale vieții și intrarea În perspectiva unor „situații deschise” ale eternității. Este Împlinirea aspirațiilor de transcendență ale Omului
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
se destramă, dar ceea ce este moral și spiritual vor dăinui permanent. Aceasta este și concluzia existenței, a Încheierii vieții și a trecerii Într-o altă lume, pe care Faust o simte, pe care o descoperă dincolo de moarte, ca pe o salvare a sa. Este trecerea din starea umană și sufletească În starea transumană, spiritual-morală, atât de bine exprimată de Goethe la sfârșitul tragediei (Faust, actul IIĂ: Tot ce-i vremelnic E numai simbol. Inaccesibilul Faptă devine-n ocol. Inefabil deplinul Izbândă
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
și spiritual. Dacă ar fi numai trup, omul nu ar avea neliniști. Dar pentru că are trup și suflet, omul devine ființă neliniștită. Având capacitatea de a reflecta asupra sa, omul se Întreabă asupra destinului său și proiectează speranțele sale În salvarea printr-un miracol. Având Însă și spirit, omul se deschide. Neliniștile sale interioare pot fi anulate sau compensate prin deschiderea transcendenței. Nu mai este o simplă proiecție a speranței, ci este un transfer, un „salt” care-i dă certitudinile continuității
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
proiect. Singura cetate care oferă certitudinea eternității și care Întrunește toate aspirațiile spirituale este cetatea lui Dumnezeu, profețită de Iisus. Dar, spune Iisus, „Cetatea Mea nu este din lumea aceasta”. Ea rămâne o lume deschisă, a promisiunii, o lume a salvării, În care, pentru a putea intra, trebuie să deschizi perspectiva „trecerii” din lumea de aici, În lumea de dincolo, prin virtuțile creștine ale credinței, speranței și iubirii. Cetatea lui Dumnezeu este imaginea simbolică a „Întoarcerii la origini”. Este regăsirea modelului
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
lui Goetheă răspunde În felul următor: „pentru ca un om să se poată mântui el trebuie să fie În esență mai bun decât este actualmente, adică să existe În el posibilități de ridicare morală și de ridicare metafizică”. Care este semnificația salvării? „Recunoașterea ta ca unitate spirituală și punerea ta În acord cu restul existenței”, afirmă N. Ionescu. Orice mântuire aduce mulțumirea pe care o dă liniștea și echilibrul sufletesc prin acordul persoanei cu ea Însăși, dar și cu lumea. Fiecare doctrină
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
au fost anunțate mulțimilor de către Iisus În Predica de pe munte. Fericirile viitoare sunt condiționate de modelul vieții creștine, În centrul căreia se află persoana lui Iisus care este „calea, adevărul și viața”. O formă interesantă de „Întâlnire” a modelelor de salvare ale persoanei ne este oferită de Dante și Goethe, pentru care mobilul mântuirii este iubirea. Iubirea, ca salvare, vine prin puritatea Fecioarei Maria, către care trebuie permanent să aspiri. Acest punct de vedere deplasează arhetipal motivul mântuirii de la cel al
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
În centrul căreia se află persoana lui Iisus care este „calea, adevărul și viața”. O formă interesantă de „Întâlnire” a modelelor de salvare ale persoanei ne este oferită de Dante și Goethe, pentru care mobilul mântuirii este iubirea. Iubirea, ca salvare, vine prin puritatea Fecioarei Maria, către care trebuie permanent să aspiri. Acest punct de vedere deplasează arhetipal motivul mântuirii de la cel al Tatălui la cel al Mamei, imaginea fecioarei divine: pentru Dante, Beatrice, pentru Faust, Margareta. Dante Își Încheie periplul
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
prin aceasta, să evite moartea. În sensul acesta, Seneca spune că „la orice boală sunt trei neajunsuri: teama de moarte, durerea fizică și Încetarea plăcerilor”, dar tot el adaugă: „vei muri nu fiindcă bolești, ci fiindcă trăiești”. Progresele medicinii, În salvarea și chiar prelungirea vieții sunt incontestabil meritorii, dar ele rămân limitate. Cea mai dramatică confruntare medicală cu moartea o reprezintă eforturile de reanimare. Toate procedeele de reanimare sunt Încă centrate pe corpul bolnavului, vizând funcțiile vitale ale acestuia. Sufletul este
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
realizeze evaluarea inițială a situațiilor de abuz, neglijare și exploatare a copilului, să colaboreze cu specialiștii din cadrul altor departamente sau cu cei din rețeaua de asistență socială ori alte instituții care se pot implica în rezolvarea situațiilor de abuz (poliție, salvare, parchet). De asemenea, activitatea acestui departament vizează și activități de informare și promovare a serviciilor oferite la nivel de comunitate. Centrul de consiliere pentru copilul abuzat/neglijat/exploatat se adresează atât copiilor expuși la situațiile de abuz, neglijare și exploatare
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
sale, critica n-a prea folosit termenul de „eveniment”, cu care a supralicitat în cazul altora. Discutam despre timp... Dorian Loigner (un tip cu lecturi bogate și cu o minte ascuțită, pe deasupra, un om curajos: a lucrat mulți ani „pe Salvare”), fost, o vreme, corector și grafician în redacția „Ateneului”, s-a arătat mirat de faptul că, în nota despre „Cuptor” (vezi prima parte a „Jurnalului”), n-am insistat asupra versului „Și azi, chiar sînul tău e mai lăsat”, care include
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
răzbun a ta moarte”. Spre deosebire de orgoliosul Achille, care se prezintă prin excelență ca un erou al „pasiunii și al gloriei”, Hector ni se înfățișează în epopee ca un cerebral, ca un om care-și închină toate forțele unui ideal înălțător: salvarea patriei sale dragi. Așa cum arată André Bonnard, în vreme ce Achille nu iese din „particularul” în care îl închide vanitatea sa pătimașă, Hector se mișcă pe un plan universal: „Pe cât Achille nu pune mare preț pe sentimentele sociale, pe atât Hector este
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
prezidiu și, bineînțeles, din consiliul de miniștri (Holmes, 1986: 126-30, 156-8). Executive similare pe mai multe niveluri s-au dezvoltat în unele sisteme necomuniste cu un singur partid și într-un număr de regimuri militare. Consiliile Militare Supreme sau Comitetele Salvării Naționale au fost astfel create pentru a se asigura de faptul că guvernarea obișnuită (compusă de obicei din personal administrativ) a dus la îndeplinire politicile conducătorilor militari. Această formulă, care a luat naștere în Birmania în 1962, a fost adoptată
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Cangea ascuțită a lui Seth). În același interval, apar mutațiile de specie... psihologică, al căror rezultat este o alteritate umanoidă, ce execută mișcări dezarticulate, golite de sens sau grotești, ca într-un vast carnaval sabatic, din care orice posibilitate de salvare pare imposibilă. Astfel, "Femeia faraon și slujitoarele levantine cântă/ a jale, în sfera de cristal a lumii" (Cangea ascuțită a lui Seth); "Cântărețul de toamnă încearcă/ struna cantabilă în nopți risipite" în timp ce " Mesenii dau de-a azvârlita la zaruri/ măsoară
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
texte: invaziile realității din Dezertare din Paradis (Editura Tipo Moldova, Iași, 2004) sau prăbușirea din realitate, primul ciclu din Zidul (Editura Cronica, Iași, 2008), sunt exemplele cele mai elocvente. Cum însă "nimic nu se întâmplă cu evadarea/ nimic nu prevestește salvarea", poetului nu-i rămâne altceva de făcut decât să riposteze prin vers: "voi fi nevoit/ în cele din urmă/ să ies revoltat în stradă", promite el la sfârșitul unui poem rupt realității din motive politice, inclus în Despărțirea de silabe
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
poșeta de damă și ruletă) coexistă cu figurația și atmosfera împrumutate din mythosul autohton: zânele frigului (‚zăludele", "nebunele"), balaurii și șerpii înțelepți din aur, vârcolacii etc. Sugestie vizibilă a perisabilității uneia, respectiv a perenității celuilalt; într-un alt plan, a salvării umanului printr-o revitalizare a esențelor ancestrale, grație cărora ființa își poate recăpăta, oricând, echilibrul necesar. Mai mult decât mitul care aureolează existența, maternitatea rămâne, pentru Oana Lazăr, remediul constant de nealterare a feminității, ba chiar un fel de panaceu
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
atlasului cosmic" sau, alături de iubită, devine umbră (intertextul eminescian este, și aici, evident) pentru a călători "în necunoscute sfere/ cu umbra-ncătușată în recile mistere" (Taina a cincizeci și patra sau despre călătoria printre sfere) etc. Sperând, de bună seamă, în salvarea de sine, dar și în "izbăvirea setei telurice" care îl torturează, cum se vede, la modul cel mai serios. În totul, o detaliere în optzeci și opt de trepte în fond sinonime ale unei vita dolorosa convertită în vita mistica
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
soluție care să îl scoată din infernul existențial. În fapt, va reveni la una dintre cele mai vechi teme ale liricii sale, erosul ca factor de armonizare a ființei cu universul, dar și cu un sine convulsiv: "ca pe o salvare miraculoasă/ ca pe-un pod posibil ridicat/ deasupra îndoielilor/ ca pe un tub de oxigen/ într-o sufocantă prăbușire/ ca pe o pată de lumină/ într-un tunel infinit,/ așa te-am așteptat!//așa te-am așteptat/ așa te-aștept
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
și Altarul de pelin își refuză, programatic, spovedania directă, fatalistă și inclementă. Știe totuși prea bine că Eva postmodernă ("Evă dincolo de rai") e aruncată într-o existență ce transformă adesea suavitatea în abjecție și că deține prea puține șanse de salvare din infernul cotidian. Între ele, de bună seamă, înnobilarea simplului act ontologic prin poesis ("o naștere/ în ieslea unui vers -/ cuvântul, unică poveste") sau prin eros. Se explică, astfel, atât voința de anulare a granițelor identitare exacte, de anonimat ("puterea
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]