23,989 matches
-
spune același lucru, că nu se poate. În situația aceasta, în cazul celor prezenți, fac o afirmație îndrăzneață față de acel om și de cei ce erau de față: -„Lasă, că te spun eu tatei!” Domnul Tachi se uită la mine zâmbind și-mi face semn să las loc și altor cumpărători. Cum eu nu mă dădeam plecat și continuam să ameninț că tata va rezolva problema, l-am enervat așa de tare, încât l am făcut să-și iasă din pepeni
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
apariției pe lume până la finalul ei. Îți amintești versurile lui G. Coșbuc? El scrie, din proprie experiență și ca un superb îndemn pentru orice om: „O luptă-i viața, deci te luptă, Cu dragoste, cu dor de ea.” Te văd zâmbind în momentul citirii acestor rânduri, dar intuiesc și îndârjirea care te mobilizează pentru reușita finală. Sunt sigur, dragul meu, că după proxima sesiune de examen „va fi sărbătoare pe ulița voastră ca și pe a noastră, ca binevoitori și rude
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
admis din aceste contradicții... Difuzând volumele așa cum am amintit, m-am bucurat și de două păreri ce contravin judecății generale ale scrisului meu... Cu aproape doi ani în urmă mă întâlnesc întâmplător cu un coleg prin preajma unei cârciumi, mă salută zâmbindu-mi, mi se uită în ochi și-mi spune tranșant: „Domnule, să știi că nu sunt de părerea dumitale cu privire la ceea ce ai scris împotriva comunismului. Eu am o cu totul altă părere”. Cu lumea din jur care gravita în preajma acestui
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
cotidian. Apelez la un taxi, al cărui număr îl știu și prin somn, iar dispecerul drăguț devine foarte operativ. Abia cobor scările sprijinit în baston și de după colțul străzii și apare taxiul solicitat, cu un șofer comunicativ și deprins să zâmbească... profesional care mă transportă după dorință. Lume suficientă la ghișeu, întreb cine e ultimul sosit și-l rog să mă recunoască în rândul solicitatorilor după el, în timp ce eu mă așez confortabil pe un scaun, de pe care se ridică respectuos un
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
putea să mă ajute cu ceva. L-am îndemnat să-și vadă de propriul interes... Puțin timp după plecarea fostului elev, observ că persoana după care urmam la rând discuta pe șoptite cu cineva, făcând semn discret spre mine... tot zâmbind și asta mă bucură. Când îmi vine rândul mă ridic de pe scaun și mă apropii de funcționara respectivă care mă recunoaște și-mi zâmbește și mai semnificativ reamintindu-și faptul că la sfârșitul lui aprilie trecut i-am oferit un
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
după care urmam la rând discuta pe șoptite cu cineva, făcând semn discret spre mine... tot zâmbind și asta mă bucură. Când îmi vine rândul mă ridic de pe scaun și mă apropii de funcționara respectivă care mă recunoaște și-mi zâmbește și mai semnificativ reamintindu-și faptul că la sfârșitul lui aprilie trecut i-am oferit un buchet de lăcrămioare din raiul meu floral. Altă bucurie și când trec la casă să ridic suma cuvenită, pentru că am parte de același zâmbet
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
părintești depășind-o pe mama, care urca și ea spre casă. M-am oprit drept în fața casei, la poartă, unde mă aștepta, ca de obicei, tata. Era foarte bucuros! Ne-am îmbrățișat, simțindu-l doar ca o umbră... și-mi zâmbea... cu o lumină aparte ce pornea din ochii lui albaștri ca vioreaua. Până să apară mama, pe care amândoi o așteptam, a dispărut și tata... După 24 de ore am visat că urcam din nou, de data aceasta la pas
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
să-și ceară scuze. - Sunt un simplu agent imobiliar, aveam o viață absolut normală până ați apărut dumneavoastră și ați scris că am descoperit un nenorocit de geamantan cu bani... De ce m-ați ales tocmai pe mine? Își permise să zâmbească în gând. Intenționam să te transform într-un agent imobiliar pervers și drogat, plouatule, cum ai reacționa dacă ți-aș oferi astfel de informații ascunse în manuscris, la doi pași de moaca ta pleoștită? Iar finalul va fi apoteotic, te
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
după ce reuși să scape de sughiț, cu ajutorul altor câteva guri de bere înghițite cu aviditate, fu ce-ar fi să număr banii ăștia picați din neant, măcar aș ști câți am inventat?! Un gând năstrușnic, insinuant, care îl făcu să zâmbească la fel de strâmb cum zâmbise întreaga dupăamiază. Al doilea gând infiltrat în mintea sa tulbure/tulburată îl trimise direct către laptopul rămas până atunci de izbeliște. Sau căzut în dizgrație, așa cum se întâmplă cu aceste scule ale vremurilor moderne atunci când scriitorul
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
de sughiț, cu ajutorul altor câteva guri de bere înghițite cu aviditate, fu ce-ar fi să număr banii ăștia picați din neant, măcar aș ști câți am inventat?! Un gând năstrușnic, insinuant, care îl făcu să zâmbească la fel de strâmb cum zâmbise întreaga dupăamiază. Al doilea gând infiltrat în mintea sa tulbure/tulburată îl trimise direct către laptopul rămas până atunci de izbeliște. Sau căzut în dizgrație, așa cum se întâmplă cu aceste scule ale vremurilor moderne atunci când scriitorul s-a plictisit să
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
și abandonează prostiile, imaginile demne de milă și scenariile în care te transformi în (ce prostie obositoare ca toate prostiile!) ocnaș. Perioada de glorie a Alcatrazului a apus. Nici la Sing Sing nu ai cum să ajungi. Mă faci să zâmbesc, permite-mi acest moment de sinceritate. Se trezi vorbind singur, în timp ce gesticula (își dirija propriile gânduri, de ce nu?) și se plimba prin sufragerie. - Ok, accept ideea că nu sunt un criminal. Nu pot fi un criminal. Cel puțin încă nu
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
din nou la fereastră. 10 minute. De ce nu? Am timp să mai beau un pahar. Am timp să mai scriu un paragraf. În 10 minute scap și de voi. Reveni la birou și începu să lovească furios tastele calculatorului. Totuși, zâmbea... Din spatele său, vocea Magicianului nu se lăsă așteptată prea multă vreme. Părea că posesorul ei stătuse la pândă, iar acum venise momentul să atace decisiv. - Intuiesc că le pregătești un sfârșit pe cinste celor doi. Mărturisesc că sunt foarte curios
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
și adulmecat sângele. Uite-o pe-aia ce rujată e, parcă se pregătește să meargă la serată. Auzi, lasă zâmbetul ăla că mă enervezi. Nu vreau să plec nervos din casa mea. Mai bine spunemi ceva dulce... Femeia continuă să zâmbească. Rosti în timp ce se ciupea de un sfârc: - Mi-am adus aminte că scriitorul meu vrea să scrie, de fapt scrie, deja, un roman nașparliu în care personajul principal e chiar un agent imobiliar. Unul care găsește un geamantan cu bani
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
și i-am scăpat o sticlă - de J&B, of course, doar sunt un bețiv, nu-mi place laptele nici în cafea! - pe sanda. Încercase să mă ajute, aveam prea multe bagaje și prea puține mâini la dispoziție. I-am zâmbit. Mi-a zâmbit. Văzut. Plăcut. Am ieșit, am lăsat pungile pe o bancă, am așteptat sfârșitul programului. Am invitat-o la mine, n-a zis nu. Am venit aici și i-am supt degetul mare de la picior până i-a
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
scăpat o sticlă - de J&B, of course, doar sunt un bețiv, nu-mi place laptele nici în cafea! - pe sanda. Încercase să mă ajute, aveam prea multe bagaje și prea puține mâini la dispoziție. I-am zâmbit. Mi-a zâmbit. Văzut. Plăcut. Am ieșit, am lăsat pungile pe o bancă, am așteptat sfârșitul programului. Am invitat-o la mine, n-a zis nu. Am venit aici și i-am supt degetul mare de la picior până i-a trecut și amintirea
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
înciudat ce s-ar fi întâmplat dacă ar mai fi întârziat o vreme alături de acel moșulică antipatic. Nu-și răspunse. Doar trase pe dreapta și coborî din mașină... În urma sa, pe bancheta din dreapta, Magicianul mișcă oglinda retrovizoare către el și zâmbi condescendent. Zâmbetul din oglindă aducea a rânjet, gingiile păreau stropite cu sânge, însă nu era nimeni care să vadă imaginea de coșmar și să se sperie corespunzător. În timp ce Detectivul se îndrepta către casă, neluat în seamă de cineva, Magicianul scoase
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
Iubirea nu se mai poartă, de Dezamăgire sunt cu toții sătui, iar Ipocrizia... Ehe, poate că marketingul nu este bun, nu se înghesuie nimeni. Păi dacă sunt cu toții ipocriți, de ce să mai meargă pe tărâmul Ipocriziei, s-ar plictisi?, își spuse zâmbind. Dar un bilet către Normalitate nu aveți? Întreb și eu așa, ca omu’, pură curiozitate... Firma asta dumneavoastră ar fi trebuit să ia în calcul și o asemenea variantă... Cel din fața sa clătină din cap. I se citea scepticismul pe
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
și altul mai jos... Băiatul își aprinse o țigară și îi făcu un semn din care reieșea că se putea și mai rău. Dădu din cap în semn de aprobare, apoi luă o mină pleoștită și își arătă pantalonii uzi. Zâmbi strâmb, încercând să adopte o poziție teatrală. Un Scriitor ratat - bine, adolescenții nu aveau de unde să știe asta -, care încearcă să privească evenimentele cu un optimism incurabil, destul de prost mimat. Tinerii nu se mai abținură și izbucniră în râs. Râse
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
mi-ar fi făcut plăcere să mai stăm de vorbă, însă azi este imposibil. - Știu, dragă domnule, nu trebuie să ridicați tonul, nu sunt copil. Cunosc oamenii de la primele cuvinte. Nici dumneavoastră nu faceți excepție. De fapt, vă așteptam. Nu zâmbiți, vă rog, vorbesc foarte serios. Știam că veți veni, că veți fi stropit de un taximetrist grăbit și că veți traversa exact pe acolo - arătă cu degetul către intersecție -, în timp ce un alt șofer vă va face semn să vă grăbiți
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
fi putut să fie ascunsă o cameră de luat vederi. Înșfăcă ziarul și îl desfăcu cu gesturi care trădau nervozitatea. Era hotărât să i-l trântească moșului în cap în cazul ar fi descoperit printre filele ude ceva de genul Zâmbește, fraiere, te-am făcut! După ce privi prima pagină, roti ușor mâna stângă, trase de mâneca parpalacului și își privi ceasul. Apoi duse din nou ziarul în fața ochilor. Era vorba despre unul dintre cotidianele de mare tiraj care apăreau în oraș
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
secunde, se auzi un scrâșnet de frâne și o bufnitură. Scriitorul simți un nod în gât, dar merse mai departe... 12 Secția de poliție i se păru neospitalieră, ca de fiecare dată, de altfel. Ideea în sine îl făcu să zâmbească și efectuă pentru câteva secunde un scurt exercițiu de sinceritate menit a-l lămuri cu privire la întrebarea există, oare, vreo secție de poliție în care să te simți ca acasă? Bineînțeles, răspunsul pe care și-l dădu fu negativ, ceea ce-l
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
muncă istovitoare. Se va întinde apoi în pat, va deschide televizorul, va urmări un film vechi și va adormi înainte de finalul în care personajul principal avea să lichideze toți mafioții și să o sărute lung pe eroina cu păr buclat. Zâmbi. O dureau picioarele, dar aerul rece, curat, îi induse o neașteptată stare de bine. După câteva minute - dacă și-ar fi privit din nou ceasul ar fi constatat că era aproape 21.45 -, se opri surprinsă și duse mâna la
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
și țipa, certându-se cu un personaj nevăzut. Nu-i fu greu să îl recunoască. Scriitorul. Chiar el. Cel care venea la supermarket și, uneori, uita să mai plece, bărbatul care o privea de fiecare dată insistent și căruia îi zâmbea profesional, sperând ca acel zâmbet al ei să nu fie cumva interpretat... altfel. Avea acasă, în bibliotecă, un roman de-al său, dar n-ar fi avut niciodată curajul să recunoască în fața lui că acea carte o plictisise îngrozitor. Pur
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
ca un copil care simte apropierea îmbrățișării materne. O cuprinse în brațe și își afundă fața în părul ei lung. - Te iubesc, Lucia. Aveam mare nevoie de tine. Miam dat seama că am mare nevoie de tine, permanent. Femeia îi zâmbi, înțelegătoare, apoi îl mângâie pe obraz. - Ce cauți aici? Să nu-mi spui că veneai în întâmpinarea mea, pe o astfel de vreme. Nu ești tu acela care nu suporta să facă nici măcar trei pași atunci când ploua? - Ba chiar așa
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
puteau să fie, iar această necunoscută avea să îl chinuie multă vreme), femeia trase după ea și o cortină invizibilă, iar atmosfera redeveni dureros de naturală (atunci când te doare normalitatea, poți să te retragi, poate că ai băut prea mult, zâmbi). Proiectorul se stinse, scena rămase scufundată în întuneric, cuprinsă de o tristețe iremediabilă, se auzi zgomotul făcut de scaunele trase și clinchetul ultimelor pahare ciocnite, iar el nu întoarse capul. Îi auzi doar pașii câteva secunde, apoi se făcu liniște
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]