2,907 matches
-
fileuri roșii, scoteau afară și din magazin, am văzut că rama geamului s-a desprins, întreagă, din perete, una foarte-naltă și subțire încerca să-și deschidă drum cu-o scândură de raft, cu cealaltă mână strângea la subsuoară un borcan mare de măsline verzi, dar oamenii începuseră deja să-și smulgă unul altuia capturile din mână, sub ochii mei două hoaște jumuleau un ciorchine uriaș de banane, învelit în plastic, amândouă scrâșneau din dinți, și ciorchinele s-a rupt, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
încrederii în afaceri, la mari avânturi și la panică, la corporații americane, la sobrietatea arhitecturii financiare, la crahul din ’29, la sinuciderile din Salle și Wall Street... Și m-am trezit întrebându-mă dacă Alec a văzut floarea uscată din borcanul de lângă patul Selinei sau a auzit-o pișându-se și fredonând în baia tăcută, cu chiloții negri, înguști, înfășurându-i coapsele ca o sârmă. După câte se pare e o problemă cu iubitele și cu cele mai bune prietene ale lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
care a luat forma unei pânze de corabie sau a unui sân, își înfoaie rotunjimile învăluind încăperea. Preț de o clipă, apărem cu toții într-o lumină orbitoare: arătăm ca niște monștri. Preț de o clipă tot restaurantul seamănă cu un borcan de murături în care se ține cleiul de perucă sau placa dentară. Dar de acum începe adevărata distracție. Terry aruncă în mine eu pâine și Nigel e pe jos, imitând un câine care amușină ciorapii lui Trudy. Observ că perechea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
cutia de lapte cu cotul, iar aceasta a căzut jos. Întinzându-mă după cârpă, am răsturnat lada de gunoi. Răsucindu-mă să opresc lada de gunoi, am izbit cu genunchiul ușa deschisă a frigiderului și mi-am dat cu un borcan de murături peste picior, am alunecat pe lapte și m-am trezit pe podea cu nasul în lada de gunoi... După care am dat-o-n bară cu râșnița. I-am scos capacul prea devreme, orbindu-mă și spreind fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
singură strângere de mână peste palisada de lemn. Mi-am percheziționat ogeacul. Mă așteptam să dau peste lire foșnitoare în vechii pantaloni de tenis, peste hârtii de cinci în buzunarul blugilor, peste decari sub saltea, peste hârtii de douăzeci în borcanele de pe rafturi. N-am găsit decât nouăzeci și cinci de penny. La volanul unui Fiasco plin de zguduieli nervoase (indicatorul de benzină era pe roșu), am ajuns la birourile din Soho ale lui Linex & Carburton. Nu știu ce surpriză mă așteaptă. Altfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
și chel cu bascheții lui. Și oamenii, trecând din noapte în zi cu treburile lor dintotdeauna. Ce ar mai fi de spus? Ce ar mai fi de spus? Am aliniat sticlele de scotch, tranchilizantele Martinei, plus patruzeci ale mele din borcanul cu medicamente din bucătărie. Am scris și scrisoarea de sinucigaș, una scurtă de data asta. Se rezuma doar la atâta: „Dragă Antonia, Nu intra în dormitor. Du-te acasă și cheamă poliția. Îmi pare rău de banii tăi. Îmi pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
am pripit. Nu mai poate omu’ să facă o greșeală? M-am cutremurat cuprins de panică și am încercat să fac vreo două flotări. Am umplut cada cu apă rece și am picat în ea complet îmbrăcat. Am băut un borcan de muștar franțuzesc în bucătărie. Practic mi-am omorât amigdalele cu degetul - fără nici un rezultat, absolut nici un rezultat. Am crezut că mă apucă dorul de moarte tot alergând de jur-împrejurul capului meu, încercând să-i descopăr deschiderea, pasajul de trecere spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
ce m-a salvat? Cred că tranchilizantele Martinei erau placebo. Îmi amintesc că am dizolvat două din ele o dată, când eram în New York, și am fost surprins de asemănarea lor cu aspirinele. Plus că aveau același gust. Mi-am cercetat borcanul cu medicamente cu un scepticism crescând. Iată. De probă, rețeta pentru tentativa de sinucidere: o sută de scotch, cincizeci de aspirine, o săptămână de antibiotice și douăsprezece pastile efervescente. Nu-i de mirare că mi-a fost așa de rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
întreabă, o jartieră de ciorap de damă, un ochi de sticlă, un bust al cine știe cărui filozof (nici ăștia nu erau mai breji: aproape toți, aflasem tot de-acolo, muri seră mâncați de păduchi!), un degetar, un iadeș de curcan, un borcan în care plutea un mic fetus cu o istorie complicată, o fundă putredă... Ce adunătură pito rească erau și oamenii ăștia iluștri! Mama avea deci dreptate când îmi spunea că unde e multă minte, e și prostie. Când terminam de
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
am scris niciodată vreun rând, nu este, pur și simplu, făcut pentru alte pri viri. N-am povestit niciodată despre el, deși cineva foarte apro piat mie a bănuit, la un moment dat, ceva. Ca și povestea fetu sului din borcan, și cea a lucrușorului meu e complicată. Cea mai uluitoare zi de primăvară de care-mi amintesc, din toată viața mea, a fost acea zi de 6 aprilie 1973 la care face aluzie și poemul meu „Căderea“, scris cu trei
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
grădina de vară nu mai e, unde vă duceați să vedeți filme indiene cu Raj Kapoor, sau Lanțul amintirilor și Toată lumea e a mea, și unde Vijulan cerea bani de bilet În schimbul furnicilor pe care le ținea prizoniere Într-un borcan: un leu pentru zece furnici Înghițite spectaculos și inedit... Nu mai e nici casa lui Saulea, cel mai mare go lan din cartier, care Își bătea părinții și Îi Închidea În șifonier, după care se ducea și se Îmbăta, iar
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
de beton. După ce mă lasă singur cu un ofițer în vârstă, bovin, tuns periuță, cu mâinile cât mănușa de baseball. Singur într-o cameră în care nu se mai află nimic în afară de un birou, sacul cu hainele mele și un borcan de vaselină. După ce rămân singur cu boul ăsta bătrân și grizonat, își pune o mănușă de cauciuc și zice: — Vă rog să vă întoarceți cu fața la perete, să vă aplecați și să vă depărtați fesele cu mâinile. Și eu zic: ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
și grizonat, își pune o mănușă de cauciuc și zice: — Vă rog să vă întoarceți cu fața la perete, să vă aplecați și să vă depărtați fesele cu mâinile. Și eu zic: ce? Și uriașul ăsta încruntat își bagă două degete în borcanul de vaselină și zice: — Percheziție corporală completă. Acum întoarceți-vă. Și număr: 1, 2, 3... Și mă întorc. Mă aplec. Apucându-mi fesele cu mâinile, le depărtez. Număr: 4, 5, 6... Pentru că am picat la examenul de etică. Sunt un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
mine bem ceai fără zahăr și jucăm șah ardem fotografii: ea, eu, pe alocuri noi la un moment nici nu mai vreau să merg așa îmi ești frumoaso, trișezi! uneori plecăm sus pe acoperișuri ascultăm visuri străine le prindem în borcan ca pe fluturi și le privim pe rând până se termină țigările când vine dimineața naiba să o ia infinitul ne trezim într-un pat și așa zi cu zi iar pe afară azi am văzut doar urme, pantofi câțiva
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
timp furtunul prin care țâșneau gaze iepurele bolnav de la otrava din iarbă tremura în cornișa timpului în timp ce eu întinam caietul de matematică cu tema pentru acasă se dovedea existența spațiului extraterestru la ore fixe peștii din bucătărie primeau hrană în borcanul de murături încet deveneau toxici rafala vântului a spart visele în cioburi mici atunci au apărut păsările din balcon să mute secundele în colivii de metal pe care mama le curăța sârguincios Anotimp ploios după plecarea ta mi-a trebuit
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
întinse florile înclinându-se ușor, ca și cum ar fi vrut să-i facă o reverență. Felicia luă florile, le mirosi o clipă, cu un gest de politețe, apoi se uită în jur, căutând ceva. Amabil și săritor, Nichi Stelescu luă un borcan gol de pe pervazul ferestrei, ieși valvârtej pe ușă afară și, revenind peste puțin cu borcanul plin cu apă, aranjă dibaci florile în el și îl puse înapoi pe pervaz. Bravo, Nichi! îl lăudă încântată Bianca. Ești mare cât un elefant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
luă florile, le mirosi o clipă, cu un gest de politețe, apoi se uită în jur, căutând ceva. Amabil și săritor, Nichi Stelescu luă un borcan gol de pe pervazul ferestrei, ieși valvârtej pe ușă afară și, revenind peste puțin cu borcanul plin cu apă, aranjă dibaci florile în el și îl puse înapoi pe pervaz. Bravo, Nichi! îl lăudă încântată Bianca. Ești mare cât un elefant și sprinten ca argintul viu!... Fetele râseră auzind o asemenea remarcă. Dragă, sunt sprinten ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
fixa cu ochi mirați și tâmpi, lucind stins în găvanele orbitelor. Sărut mâna, maică Dochia! o salută Nichi, făcându-i o reverență japoneză, cu mâinile împreunate în dreptul ochilor. Bătrâna căscă ochii mari și începu să molfăie din nou iaurt din borcan. Îți mulțumesc pentru flori, glăsui Felicia și vaga ambiguitate a acestor vorbe îl făcu pe Victor să se înroșească ușor. Se putea, adică, înțelege că fata nu avea și alte motive pentru care să-i mulțumească. De scuze nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
dea la rându-i vreo lămurire. Era stingherită de ce-i spusese?... Avea cumva un prieten și nu mai era loc în inima ei și pentru el?... Intorcându-se cu fața spre fereastră, fata întinse mâna și aranjă mai bine florile în borcanul care le servea drept vază. Victor își continuă destăinuirile, pomenindu-i de muștruluiala pe care i-o trăsese profesorul Barbilian, atunci când îl găsise așteptând în holul de la filologie. A, domnul Barbilian, poetul! îl întrerupse Felicia. Ești norocos să-l ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
de psyllium. Elementul de curățare aderă la pereții colonului, menține umiditatea și înmoaie și desprinde materia reziduală. Purificatorul Intestinal trebuie luat de cinci ori pe zi, o dată la trei ore. Puneți o linguriță cu vârf de Purificator Intestinal într-un borcan cu capac etanș. Adăugați zece uncii de apă, adăugând puțin din sucul dumneavoastră preferat de fructe sau de legume, pentru aromă. De asemenea, trebuie să adăugați o lingură sau două dintr-un alt produs numit Bentonite, care este făcut din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
În scaunul de lângă geam și a adormit. Când s-a trezit era tuns chilug. Tekelul era În lesă și lătra. Fata Își pansa genunchiul. Plângea Încet. Ceilalți plecaseră, dar chipurile lor se mai vedeau În oglindă ca muștele Într-un borcan cu miere.” În Cartea viselor scrie: „Câinii foarte mici pe care Îi visezi Îți dezvăluie că gândurile și plăcerile tale sunt mai degrabă frivole. Dacă auzi În vis lătrat de câini, vei primi vești deprimante. Există riscuri foarte mari ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
felul de obiecte, mai mult sau mai puțin folositoare. Pe laturile mici ale balcoanelor, cei prudenți Își făcuseră dulapuri din melacart pe post de scut protector Împotriva curiozității vecinilor, și de anexe ale cămărilor care altfel ar fi explodat de borcane cu zacuscă, lădițe cu cartofi, ceapă și mere. Iarna, blocul Împrăștia În jur un miros plăcut de afumătoare sau depozit de mezeluri, amestecat, din când În când, cu cel Înțepător de castraveți murați al subsolului. Ușa principală era Închisă, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
piciorul și am pipăit peretele, căutând un întrerupător. Am apăsat pe unul și am fost orbit de lumina puternică. Apoi vederea mi s-a adaptat și am identificat sursa mirosului. Formol. Pereții erau acoperiți de rafturi pe care se aflau borcane cu organe conservate. Pe podea era o saltea pe jumătate acoperită cu o pătură cazonă. Deasupra ei zăceau un scalp roșcat și două caiete. Am respirat adânc și m-am silit să privesc totul. În fluid pluteau creiere, ochi, inimi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
un scalp roșcat și două caiete. Am respirat adânc și m-am silit să privesc totul. În fluid pluteau creiere, ochi, inimi și intestine. O mână de femeie, cu verigheta rămasă încă pe inelar. Ovare. Bucăți de viscere diforme. Un borcan plin cu penisuri. Secțiuni de gingii cu dinți de aur. Am simțit că mi se face rău și m-am ghemuit pe saltea, ca să nu mai văd ororile alea. Am luat unul din caiete și l-am răsfoit. Paginile erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
pătruns în glezne și tăieturile îi mustesc de puroi... Am pus caietul jos, știind că sunt în stare s-o fac, știind că dacă mă apucă șovăiala, câteva pagini în plus mă vor face să mă răzgândesc. M-am ridicat. Borcanele cu organe mi-au atras atenția: lucruri moarte, frumos înșirate, atât de ordonate, atât de perfecte. Mă întrebam dacă Georgie mai ucisese vreodată până atunci, când am observat un borcan care stătea solitar pe pervaz, deasupra saltelei. În el era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]