7,741 matches
-
realului (a cunoașterii empirice), un concept "perfect" ce indică o realitate superioară, de natură pur spirituală. Totodată, se face o distincție între sensul tradițional religios al sacrului și sensul mai larg, nereligios, ce privește aspecte spirituale profunde și generale, ipostaze conceptuale de natură rațională și irațională. Iar în relația sa cu arta, datorită unui proces de interferență, sacrul capătă forme "materiale", suprapunere ce amplifică energetic, potrivit limbajelor, forța de comunicare a artelor. Toate aceste probleme au fost detaliate în cele trei
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
probleme au fost detaliate în cele trei capitole ale lucrării, prin care au fost examinate diversele tipuri de relații ale artei vizuale cu sacrul, în același timp fiind precizată și expresia de arta sacră. Astfel, după primul capitol de clarificări conceptuale și discutarea unor subiecte precum sacrul și creația artistică, rolul inspirației (divine) în conceperea și elaborarea operei de artă etc., al doilea capitol pune accent pe probleme de factură interdisciplinară, aspecte legate în mod direct și indirect de reprezentarea vizuală
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
cartea de față caută să răspundă necesității de deschidere a unei noi perspective de interpretare a unora dintre creațiile artistice ale contemporaneității, realizate sub inspirația sacrului, trecându-le prin filtrul unei analize interdisciplinare, care să țină seama atât de reperele conceptuale estetico-artistice -, cât și de cele religioase ale acestor opere. Așadar, prezentul material alege ca principale obiecte de studiu noțiunile sacrului, ale creației artistice și ale reprezentării vizuale, pe care le dezbate într-o viziune adaptată atât manifestărilor creatoare ale prezentului
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
sacrului, ale creației artistice și ale reprezentării vizuale, pe care le dezbate într-o viziune adaptată atât manifestărilor creatoare ale prezentului, cât și unei accepțiuni spirituale cu evidente accente creștine. Din această privință, studiul nostru imaginează o apropiere a sferei conceptuale a sacrului de cea a celorlalte concepte amintite, pe care caută să le prezinte într-o formulă personală, cât mai obiectivă, asemenea unui promotor fundamental al creației artistice, acordând tematicii alese o nouă valență interpretativă. Structurată în trei capitole, dezvoltate
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
dintâi, punea accentul pe originea "interioară" a gândirii simbolice, ca acțiune intrinsecă a psihicului uman. Se poate astfel constata existența unei ample înlănțuiri între aceste noțiuni pe care le supunem discuției, atât simbolul, cât și sacrul făcând parte din aria conceptuală a spiritualității, iar interpretarea lor presupunând, în permanență, un dialog interactiv al propriilor semnificații. Una dintre explicațiile acestei coeziuni stă în aceea că simbolul reprezintă o categorie adaptată exigențelor omului, dedicată atât intelectului, cât și spiritului 115. Legătura acestuia cu
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
prezintă și calitatea intermedierii între divinitate și om, îmbogățind, în același timp, posibilitățile comunicaționale ale limbajului (în fond, însuși limbajul reprezintă un ansamblu de simboluri). Totodată, simbolul uzitează capacitatea de intuiție și de sinteză a psihicului uman, permițând nesfârșite abordări conceptuale. Spre deosebire de acesta, așa cum remarca René Guénon, fiind complementar simbolului, limbajul necesită un nivel de înțelegere mai anevoios 118. Ca argument, Guénon oferea o verosimilă descriere a calității simbolurilor, evidențiind caracterul lor utilitar și recunoscând, totodată, faptul că acestea nu sunt
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
a trăi într-un Cosmos pur și sfânt, așa cum era la început, când ieșea din mâinile Creatorului"195. Grație acestei viziuni, opera de artă vizuală se evidențiază ca un mijloc fundamental prin care artistul își poate manifesta plenar, formal și conceptual, aspirațiile spre ideal. Lărgind orizontul acestei discuții, noțiunea de ideal artistic își găsește cele mai apropiate corespondențe atunci când se face referire la sensurile expresiei de artă sacră, ce fac trimitere la ideea operei de artă perfecte sau ideale. Prin comparație
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
anumit tip de creator 217. Adevăratul artist este însă un emițător de forme și imagini noi, manevrând cu iscusință idei și concepte specifice propriei spiritualități și viziuni creatoare. Acesta își imaginează și definește creația în permanență, în plan spiritual și conceptual, fizic și material. Conform acestei interpretări, adevăratul artist reordonează haosul universului înconjurător, transformându-l într-un cosmos reordonat, reeditând actul Creației divine la o scară corespunzătoare nivelului uman de conștientizare și elaborare. Importanța inspirației divine în cadrul creației artistice, a acestui
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
ce realizează opera, prin contactul direct cu materialul și informația revelate pe cale divină, cea de a doua, a operei de artă realizate ca urmare a descoperirii modelului inspirat, aceasta trecând din planul anonimatului valoric în cel al desăvârșirii formale și conceptuale, și nu în ultimul rând, cea de a treia, a privitorului intrat în dialog vizual și spiritual cu opera de artă, care i se înfățișează ca un produs sublim al conlucrării creatoare dintre om și divinitate. Ne punem însă adeseori
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
întreprins devine un mediator între lumea aceasta și lumea spirituală. Ca atare, reușita acestui demers presupune o mulțime de condiții, care se referă atât la calitatea estetică a operei de artă, cât și la cea a relației dintre formal și conceptual, dintre frumos și ideal, reprezentarea vizual-artistică a sacrului putând fi înțeleasă din această privință ca un instrument al comunicării, ca o aspirație spre perfecțiune, și nu în ultimul rând, ca o posibilă formă de comunicare între om și divinitate. II
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
destabilizând vechile criterii de evaluare artistică, pluralismul de valori a adus cu sine și oferta statutului de egalitate între formele artistice contemporane, afirmând manifestarea globalizării asemenea unui fenomen complex și pluridimensional 502. În contextul acestei epoci marcate de acute frământări conceptuale, lumea artei a reactualizat unul dintre mai vechile sale subiecte stringente: moartea artei 503. Era vorba de trecerea printr-un moment de turnură, ce amintea de celebra previziune făcută de filosoful G. W. F. Hegel, care deplângea încetarea artei de
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
trebuie să ne așteptăm la identificarea unui singur motiv în declanșarea procesului tumorigenezei. Dar, cercetările de biologie moleculară din acest domeniu ne permit astăzi să înțelegem cum are loc această orchestrație dizarmonică a creșterii celulare anormale. Din punct de vedere conceptual este incorect să se vorbească despre „gene ale cancerului”, deși circumstanțele istorice explică de ce terminologia oncogenică a fost introdusă mai înainte să se stabilească rostul funcțional al genelor celulare normale corespunzătoare. Din punct de vedere al analizei mecanismului tumorigenezei, problema
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de oncogenetică și oncogenomică. Partea II by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91988_a_92483]
-
induce transformarea malignă a celulei gazdă. Analiza secvenței de nucleotide a v-src și a c-src a confirmat filiația v-src/c-src. Pe baza acestor date, a fost elaborat conceptul sau paradigma PROTOONCOGENEI care a reprezentat una dintre cele mai mari realizări conceptuale ale biologiei moleculare de la sfârșitul secolului al XX-lea. Ea are la bază constatarea că în genomul celulei eucariote, de la cele mai simple celule (protoctiste) până la om, există gene normale care controlează reglarea creșterii și diviziunii celulare (proliferarea celulară). Aceste
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de oncogenetică și oncogenomică. Partea II by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91988_a_92483]
-
au înregistrat în ultimii ani anumite succese la capitolele conceptualizare, construcție, dezvoltare și evaluare curriculară privind învățământul preuniversitar. S-a creat astfel o situație contradictorie când formarea formatorilor în învățământul pedagogic universitar se desfășoară aproape izolat de procesul de renovare conceptuală și curriculară din învățământul preuniversitar - domeniu pentru care sunt pregătite cadrele didactice în învățământul pedagogic universitar. Un efort necesar pentru soluționarea problemei trebuie depus în vederea elaborării unui nou curriculum și a unor noi strategii de formare profesională ințială a cadrelor
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
de vedere și după utilizarea noțiunii de competență, definițiile sunt diferite, incompatibile uneori.” [Minet, Parlier, De Witte, 1994, p.16]. „A cunoaște un concept înseamnă a cunoaște puterea sa și aceasta în sensul în care un concept este o unealtă conceptuală pentru a rezolva un anumit număr de probleme” [Rey 1998, p. 203]. Conceptul de competență orientează viziunea învățământului. Trebuie deci relevată semnificația acestei abordări noi, căci potențialul său este interesant, mizele sale sunt importante și derivările posibile se relevă numeroase
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
definire a conceptului de competență profesională didactică, unele dintre acestea ilustrând viziuni unilaterale, care iau în considerație fie numai normele pedagogice, fie numai structura de personalitate a profesorului și cerințelor de rol. De aceea, se impune o încercare de clarificare conceptuală. A formula competențe implică astfel, în primul rând, a se situa la nivelul abstracției mai ridicat decât cel care consistă din enumerarea mulțimii de comportamente, deprinderi, priceperi și abilități de dobândit. A enunța competențe pentru a orienta formarea în învățământ
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
trebuie să le realizeze un profesor este lungă, fiecare dintre ele poate fi realizată la un nivel calitativ mai ridicat sau mai scăzut. Cercetătorii Richard Wynn și Joanne Lindsay Wynn evidențiază caracteristicile esențiale ale cadrului didactic: a) măiestria verbală și conceptuală; b) cointeresarea în perfecționarea continuă; c) cunoașterea materiei de studii; d) înțelegerea principiilor instruirii; e) cunoașterea particularităților elevilor. [Wynn R., Wynn J. L., 1998, p. 56 ] Ioan Bontaș menționează printre calitățile/competențele principale ale personalității profesorului: - pregătirea temeinică de specialitate
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
semnificative și cele de mai mică importanță. Baza de cunoștințe vaste ale profesorilor le permite: - să fixeze perspective ambițioase dar rezonabile de învățare pentru elevi - să împartă activitățile de învățare în moduri care să aibă sens din punct de vedere conceptual; - să vadă structuri și conexiuni semnificative între diferitele ramuri de cunoștințe; - să coordoneze strategii și idei ca parte a unei echipe interdisciplinare. Profesorii desăvârșiți pot aprecia calitatea și caracterul adecvat al diferitelor resurse și materiale curriculare. Ei pot crea, adopta
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
folosită. Conceptul de „persoană” are însă o istorie în care corelația cu individul uman real și concret nu e pregnantă de la început. Oricum, noțiunea de persoană nu era semnificativ corelată cu cea de caracter, cu puțin până la sintezele lingvistice și conceptuale din secolul XX, în care s-a încercat să se constituie și o psihologie a persoanei. După cum se știe, termenul de „persoană” derivă din latină (persoanaă unde se referea inițial la masca purtată de actor la teatru, pentru a se
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
a piesei reprezentate, a mitului invocat, a unui text lecturat, dar și al biografiei sau autobiografiei potențiale a fiecărui om. Conceptul de „persoană” în jurisprudență Conceptul de „persoană” este pe larg utilizat în juristprudență (Popa, 2005Ă. Dreptul roman a statuat conceptual de „persoană juridică” pe care l-a transmis apoi Europei, astfel încât acesta există ca atare și în zilele noastre. Dreptul de astăzi are studii speciale pe această temă, în care se discută despre persoană ca subiect de drept. Aceasta este
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
deja - deși rar - ca exemplu, în tabelul categoriilor libertății, unde, la cea de-a treia poziție, apar: personalitatea, starea persoanei și relațiile reciproce ale persoanei cu stările altei persoane. În restul operei, termenul de „persoană” este rar folosit, dar ansamblul conceptual și doctrinar era deja pregătit. Omul e privit ca deținător al unei demnități majore care nu-l mai face dependent de Dumnezeu, astfel încât poate institui etica prin el însuși. Mai mult, prin relațiile etice dintre oameni - care devin „persoane”, așa cum
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
tip borderline și narcisică au bazele în gândirea psihanalitică mai recentă (Kernberg și Kohută. Personalitatea evitantă descinde din concepția învățării sociale a lui MILLON. TP antisocială împrumută mult din doctrina psihopatului sociopat. Această combinație de tipuri ce provin din modele conceptuale diverse, care nu sunt consistente unul cu altul, face ca distincția între categorii să nu fie întru totul clară, acoperirea între ele, considerabilă și reproductibilitatea, deficitară. Ideea unui sistem ateoretic este ambițioasă, dar rezultatele practice lasă loc multor probleme. Cu
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
stări de bine” (well-beingă psihologice spirituale. Desigur, ultimul aspect nu are legătură cu tulburările de personalitate, depășind și instrumentul TCI. Concepția și instrumentele de cercetare ale lui Cloninger și ale scalei sale au, desigur, limitele lor. Există o anumită rigiditate conceptuală și de construcție, care cu greu asimilează noi contribuții în interiorul sistemului. De asemenea, deși e conceput dimensional, aplicabilitatea acestui model la psihologia persoanei normale e relativ modestă și nu are o deschidere internă pentru a se amplifica. Circumplexul interpersonal Întreaga
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
studiului Notthingham. Un domeniu special de cercetare al echipei lui Tyrer îl constituite colaborarea cu medicii generaliști în studierea tulburărilor de personalitate, în îngrijirile medicale primare, dar și pledoaria pentru interpretarea relațiilor dintre Axa I și Axa II prin modele conceptuale explicite. Livesley concepe tulburarea de personalitate ca având o caracteristică generică ce o diferențiază de alte tulburări psihice, dar care se cere diagnosticată la fel ca acestea (plasându-se astfel pe Axa I a DSM-III și DSM IVĂ. Diferențierea între
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
se uita că multe cazuri cu probleme nu ajung în instituții și se tratează în cabinete și servicii private, uneori recurgând la consiliere și psihoterapie. Înregistrarea acestora e dificilă datorită exigenței de respect al intimității; un aspect esențial este delimitarea conceptuală a tulburărilor de personalitate, criteriile de cercetare, generale, tipologice și pe clustere. Se cere reamintit că această problemă nu e închisă. Există și în prezent clustere, ca de exemplu cel al „psihopatiei”, care nu se suprapun decât parțial pe sistematica
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]