4,042 matches
-
defectuos ca direcțiune. Refuză categoric și conflictul era să devină neapla nabil de nu o potoleam eu, fără să o bănuiască nici fratele meu, nici Eliza, și împiedicai o plecare din Florica cu scân tei. Tot timpul, George asista mut, doborât într-un fotoliu, la strigătele și hotărârile ce lua și lăsa nevasta lui, care își arunca hai nele din dulap în geamantan și viceversa. Fusei trist impre sionată de această pasivitate așa de mare, încât părea morbidă. Trebuie însă să
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
lucrează toată ziua și toată noaptea.“ „Nu mă supăr, doamnă, dar sunt îngrijorată și mâhnită văzând în ce stare este, și mă doare, căci pe dânsul credeam că ne putem asigura viitorul țării. Potoliți-l, căci va ajunge să fie doborât. Nu credeam că gl An to nescu, chiar furios, ar putea fi atât de nepoliticos. E un semn rău. Trebuie îngrijit.“ Și am plecat, într-adevăr, foarte îngrijorată. Îi vorbisem și de arătarea pe bani a caselor Lupeascăi. „Avem nevoie
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
prea surprins. Sau speriat. Întoarse iarăși prosopul; sângerarea refuza să se oprească. — A venit la birou și m-a lovit, apoi a Început să rupă toate hârtiile de pe masă. Atunci au intrat brancardierii, dar femeia era sălbatică, isterică. L-a doborât pe unul jos, apoi celălalt s-a Împiedicat de el. Nu știu ce s-a Întâmplat atunci, fiindcă aveam sânge În ochi. Dar când l-am șters, femeia dispăruse. Doi dintre brancardieri erau Încă aici, pe podea, dar ea plecase. Brunetti se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
o va lua și pe asta. Umplu sacul și se așezé pe sac. Cine o fi lésat bîrnele astea acolo? Sé se ducé pîné acasé sé viné cu tata sé le ia. Culcé sacul și ieși din pédure. Nicolai Arsenievici doborî un copac subțire, lung și neted. Îl curéți de crengi cu toporul și se uité la el. Era un copac bun dar parcé nu era destul de bun. Se duse mai departe. Vézu un sac culcat În brebenei. Cine o fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
mai vedea. Noul Pampu rânjea insolent, nu-i mai ardea de treabă și nici vorbă să mai stea la ordinele cuiva. Era ca un stăpân pe moșia lui, iar dacă cineva i-ar fi stat în cale, l-ar fi doborât cu o singură palmă. În plus, pe gât se vedeau două răni urâte, ca doi colți de vampir. 2. A doua zi, pe când curtea începuse să vorbească pe seama lui, Pampu cel nou a avut prima întâlnire în viu cu Ghighina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
împinsese prompt și-i arsese o palmă. Apoi începuse lupta. El o îmbrâncise până în mijlocul camerei, îi apucase rochia ei dantelată de la decolteu și-o rupsese până la mijloc. Ea îi mușcase fără milă mâna și țipase după ajutor. Atunci o doborâse cu un pumn și, pentru că voia să fie sigur de victorie, se aruncase asupra ei și-i apucase gâtul cu o singură palmă. În acest moment de viață și de moarte, Talpă intrase val-vârtej, slobozind cuvintele în șoaptă înaltă: Măria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
clipele pe care le-a trăit alături de Zugrav, holbându-se la zidul care prindea viață, și mai simte încă oboseala din capul pieptului lui Anton și lacrimile de neoprit care curgeau din colțul ochilor Făniței ori agonia care l-a doborât pe când era Barbu Cocoșaru, mort în fața picturii lui Ioniță Zugravu, după ce se apucase să povestească despre cum privea Pampu când privea cerul și era vesel. Și în timp ce se înălța din cadavrul Cocoșatului, pe buzele lui Ioniță Zugravu ieșea un val
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
capătul celor 20 de ani Era o iarnă seacă, cenușie. Mirosea deja a porci arși cu baloți de paie, ca în fiecare Ajun. Când am coborât în strada principală, în drum către Magazinul Universal, am văzut panourile cu Trăiască Socialismul doborâte la pământ și câțiva navetiști în pufoaice povestind agitați. Pe atunci, nu înțelegeam prea bine că venea sfârșitul unei lumi. Aveam 14 ani și o vagă idee despre Ceaușescu. Îl știam din tabloul atârnat în sala de clasă, din bancuri
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
felinarele cântând, iar vântul trecea prin ea, făcând-o să tremure și mai rău în ciuda șalului cu care era acoperită. Nu reușea să discearnă clinchetul săniilor și nici tropotul mut al copitelor, iar caii erau cât pe ce să o doboare, dacă nu ar fi fost struniți mai bine de vizitii în caftane verzi ale căror vorbe, adresate ei sau echipajelor lor, se pierdeau în aerul umed. Ochii bărbatului, ochii lui Porfiri Petrovici, au uimit-o. Mai precis, genele sale, blonde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
motiv să te suspectez de ceva. ă și a dat roade? Manevra dumitale murdară? Am ciripit ceva? ă Foarte bine, am să fiu sincer cu tine. Dumneata ești un tânăr inteligent. Te plac, Pavel Pavelovici. Într-adevăr am încercat să dobor orice obstacol pe care l-ai fi ridicat în mintea dumitale și care te-ar fi oprit de la o cooperare deplină cu investigația. Nu am făcut-o fiindcă te suspectez, ci datorită faptului că dumneata mă vezi ca pe o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
ochii săi, însetați de lacrimi. O apucă înspre sud, recunoscător pentru cizmele noi, care îi erau de mare folos pe suprafața lunecoasă. Le simțea afundându-se bine în zăpadă, dar intuia la fiecare pas punctul sensibil care l-ar putea doborî, astfel încât își măsura atent mersul pentru a rămâne pe picoare. Apoi, pe măsură ce o trăsură se apropia de el, venind din direcția opusă, Virginski se întoarse brusc și o luă la fugă în urma acesteia. Puterea de a rămâne în picioare îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
de bine vorbesc la televizor și cât de pricepuți sunt ca tehnicieni și cât de bine Își cunosc Îndatoririle. Pentru asta acorda Pentagonului o notă bună. Din felurite motive, Ravelstein ținea la militari. Vorbea cu adâncă simțire despre pilotul american doborât În Vietnamul de Nord care Își maltratase și Își Învinețise fața și Își spărsese nasul izbindu‑se cu capul de zidul celulei de Închisoare, atunci când i se spusese că va trebui să apară alături de alți prizonieri la televiziunea lui Ho
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
În porțiunea de la malul mării. Aveam destul timp de omorât Între zboruri, așa că am tândălit prin barul marelui hotel. Acolo ne‑am nimerit lângă un american care trăgea zdravăn la măsea și care ne‑a povestit că nevastă‑sa fusese doborâtă de o boală necunoscută. El făcea naveta Între Dallas, unde‑și avea afacerile, și marele spital, de proporții industriale, din San Juan, unde Îi era internată soția. Timp de câteva săptămâni femeia nu putuse vorbi, poate că nici auzi - cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
Deodată unul din avioane s-a lăsat pe o aripă scoțând o dâră de fum și s-a prăbușit în Pădurea Statului. Spunea tata că din cele trei avioane unul era românesc și două rusești. Unul din avioanele rusești fusese doborât iar celălalt lăsându-se la nivelul copacilor a dispărut fugind peste dealul Fâstâcilor. Oamenii au alergat să vadă avionul doborât care parțial arsese. Pilotul era aproape carbonizat dar cizmele îi rămăseseră intacte. Un sătean din Cursești, Vasile Cristea, i-a
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
spre Valea Mare. Era în acea zi un soare prietenos, ca de primăvară, care bătea puternic. Mai erau pâlcuri de zăpadă pe ici, pe colo, care se topeau despletind pârâiașe zglobii pe versanții dealurilor. Susurând printre crengile moarte ale lăstărișului doborât peste iarnă, pârâiașele acelea erau atât de limpezi, încât lesne ți-ai fi putut face o idee despre limpezimile neasemuite ale cristalului pur. În liniștea înaltă și aerul acela curat al pădurii ciripitul vioi al păsărelelor părea că măreau misterul
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
urs și de lup în iarba unui șanț, dar mi s-au sfărâmat între degete de vechi ce erau. Credeam că sunt aproape de destinație, când, imediat după un făgaș șerpuitor de căruțe și călători siliți să ocolească un ulm mare, doborât de vânt în drum, m-am trezit dintr-odată într-un luminiș mare, față-n față cu ruinele unui sat. Curios din fire, m-am apropiat de acele rămășițe. Casa stăpânului se pare că rezistase cel mai bine maiului timpului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
fi putut s-o fac; și tot ca om am cunoscut mușcătura durerii, fără să-mi fac iluzii de a o răpune sau de a o ocoli. În noaptea aceea însă n-am fost în stare decât să mă las doborât de oboseală, și am dormit ca și cum nimic nu s-ar fi petrecut. Dimineața nu am fost treziți de razele roșii ale zorilor, ci de urlete care ne-au făcut să sărim în picioare. Gundo a înșfăcat pumnalele, unul în fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
înfipt lancea pe care bunicul său o adusese din Panonia, având agățate de ea trei cozi de cal ce fluturau în vânt. Rachti, aruncând ghindă și vâsc în groapă, a rostit: - Orice copac, dacă fulgerul, vijelia sau omul nu-l doboară la pământ, crește în toată măreția lui. Apoi, când îi e sorocul, înainte de a da mugurii, i se usucă ramurile, îi cad frunzele și moare. Rămâne de folos doar pentru ciocănitoarea care îl găurește căutându-și hrana, precum și pentru bufnița
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
înrudită cu cea din Alexandria. Am străbătut căi înfricoșătoare fără să pățesc mare lucru. După care, odată ajuns la bărcile din Meduna, o mână de nenorociți care voiau restul de mâncare din desaga mea m-au atacat și m-au doborât la pământ. M-am izbit cu capul de o piatră și mi-am pierdut cunoștința. Doi țărani din acest sat sărman m-au ridicat de jos, m-au adus în adăpostul lor și m-au îngrijit. Toate astea se petreceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
dat seama că acele cârpe înveleau o bară de fier. Din nou m-am adresat publicului, riscând să-l stârnesc: - Nobili și bogați stăpâni ai Bizanțului, facem prinsoare că doar cu bâta asta de cârpe am să pot să-l dobor pe Flaviano dintr-o singură lovitură? Am fost întâmpinat cu gesturi de batjocură în timp ce Flaviano pălise la față. A încercat să se adreseze împăratului, dar acesta a curmat printr-un gest brusc orice fel de intervenție. L-am văzut făcându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
puternic în fund, a căzut jos, și fața i s-a julit de pietrele arenei. Murmure de mirare au izbucnit și, în loja imperială, Constantin s-a ridicat: - Trag nădejde că nu toți longobarzii sunt niște Herculi ca tine. Dacă dobori la pământ un om cu cârpe, oare cu o spadă-n mână de ce ești în stare? I-am răspuns: - Doar ceea ce s-a văzut, prințe. Ceea ce ai putea face foarte bine și Domnia Ta. Am desfăcut cârpele și am arătat bara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
deschidă, a spus unul dintre tovarășii mei. - Nu cred, i-am răspuns. Uită-te acolo în fund, se vede o altă ușă. Și aceasta era închisă de partea cealaltă, dar, fiind putredă, au fost de-ajuns câteva îmbrâncituri ca să fie doborâtă. Am coborât din nou o scară, și iată-ne într-o altă sală în care ardea doar o singură torță. Pe neașteptate, am fost atacați de cinci soldați bizantini furișați din beznă. Chiar dacă purtau armurile și mantiile gărzii exarhale, erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
mai subțiri, s-au prăbușit cu tot cu acoperiș, îngropând sub ele multe vieți. Cu rușine, am auzit o femeie spunând în bezna drumului unde fugisem: - Benedict, slăvit fie numele său, ca să-i alunge de-aici pe longobarzii care nu pregetă să doboare casele noastre și să ne omoare. Din nou la drum și apropriindu-ne de orașul Tuscolo, unde trebuia să primim hărțile de liberă trecere pentru Roma, am văzut că pagubele cutremurului erau mult mai grave, populația mult mai deznădăjduită și gropile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ghinioniștii italofili. Își dăduseră seama că aveau foarte puțin timp la dispoziție ca să culeagă măslinele din livezile pe care le cumpăraseră. Așa că lucrau până și la miezul nopții ca să strângă recolta. Darcey striga și îi încuraja când aceștia încercau să doboare măslinele din copaci. Dar, zău așa, își zise ea indispusă, ar fi trebuit să se intereseze și ei înainte să ajungă acolo. Problema era că oamenii nu procedau întotdeauna așa cum trebuia. Se aruncau cu capul înainte, fără să stea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ispitesc și acum, omoară-mă și apoi îndură penitență, păcatele mari te duc spre credință! și degetele lui slăbesc strânsoarea din jurul gâtului meu, m-am ridicat simțind încă colțul de piatră ce mi-a intrat între coaste când m-a doborât celălalt pământ, am coborât atent stâncile spre mare și pentru o clipă îi simțeam nehotărârea, apoi nu l-am mai văzut din cauza nopții, ajungând pe țărmul îngust mi-am ridicat privirea spre stânci și n-am mai văzut decât luna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]