6,028 matches
-
un împuțit, hohoti ea, distrusă. Ești așa un dobitoc. - Jayne, interveni Dr. Faheida. Am convenit cum ar trebui să-l ignori pe Bret atunci când zice ceva cu ce nu ești de acord sau știi că e complet fals. - Hei! am exclamat, săltându-mă în fund. - Of, încerc, zise Jayne, inspirând, fața ei inundată de părere de rău. Dar nu-mi dă voie să-l ignor. Pentru că Domnul Vedetă are nevoie de toată atenția și n-o poate da nimănui. Își înăbuși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
ne-a bucurat încă o dată ideea de a include în carte o vastă Addenda referitoare la Bucureștii anilor 1880, din care cititorii pot afla o mulțime de informații despre vremurile când însuși regele Carol colinda pe ulițele periferice ale Capitalei exclamând din cinci în cinci minute „Pute, domnule, pute!“, după cum relatează presa vremii. Încheind deci o dată pentru totdeauna o muncă de aproape două decenii, nu lipsită însă de mari satisfacții intelectuale, ne amintim, cu gratitudine, de cei care, de-a lungul
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
meleagurile Banatului, de imaginația ce mă trimitea și mai departe în lumea de mult apusă a Greciei antice cu tradițiile ei, cu legendele ei despre zei. Geo Bogza privind cândva din avion Elbrusul, vârful cel mai înalt al Caucazului, a exclamat într-unul din poemele sale în proză: „În clipa aceasta, în care mai sus de lumea albă a norilor trec în zbor crestele Caucazului, parcă te văd înlănțuit pe cea mai colțuroasă dintre ele, însângerat și mândru, cu fruntea ridcată
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
de Nei-Pori. Drumul l-am parcurs pe jos dus și întors având posibilitatea să ne delectăm privirile, să ne satisfacem curiozitățile, să dăm frâu liber gândurilor. Ne-a încântat splendoarea leandrilor în floare care străjuiau șoseaua. Uite, ce frumoși sunt!exclamă Janeta oprindu-se din mers. Cât de înalți și stufoși! Cum de rezistă iarna? Aici este altă climă decât la noi. Am admirat palmierii de pe margini și grădinile oamenilor și un soi de flori agățătoare care pe la noi nu cresc
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
schimb am cunoscut vraja mării întunecate pe care plutea un vapor de cursă lungă și el iluminat puternic. Trenulețul nostru șerpuia printre două insule de lumini: una mare a orașului, alta mignionă a vaporului. Ce frumos arată orașul noaptea!a exclamat janeta. Toate orașele au o altă față în timpul nopții. Dar aici a fost totul deosebit. Nu ți-a plăcut? Cum să nu-mi placă? Mă mai întrebi? Mie mi-a plăcut enorm! A fost grozav! Tot exprimându-ne impresiile, am
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
întâlnit-o în stânga drumului nostru. Am coborât ca să dăm piept în piept cu priveliștea care demonstra măreția naturii, imensitatea spațiului terestru cu prăpăstiile adânci și cu stâncile înalte, că te cuprindea teama admirându-le. Cât de mici suntem în fața naturii!exclamă fiică- mea. ─ Și cât de neputincioși! Dar omul nu și-a neglijat inventivitatea, uite, ce grădină frumoasă au realizat călugării pe acest colțișor de stâncă. Chiar la intrarea în mănăstire, pe un spațiu foarte îngust, între zidul mănăstirii și prăpastia
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
și cu lacrimi în ochi mi-a zis: „ Ți-l dau ca să-ți aduci aminte de mine și să te rogi pentru iertarea păcatelor mele când ăi fi preot”. M-a prins în brațe și m-a sărutat și a exclamat: „Popoiogul mamei drag”. Eram la seminar când, bătrîni, într-o iarnă s-au stins amândoi, și bâtu și bâta. FRAȚII MAMEI Bunicii din partea mamei au avut opt copii. Primul născut s-a chemat Anton, apoi au fost Mihaica, (mămica), Ion
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
numai proecția în viitor a propriilor mele gânduri- o autosugestionare? Luni 21(22) august. Am mers de la Volovăț la Suceava. Am adus puțină miere de albine pentru Cristina și o scrisoare lungă pentru Marta. Când m-a văzut, copilașul a exclamat: „tata, tata”și a venit spre mine, dar după câțiva pași s-a oprit spunând cu frică, cu durere, „mama, mama”. Am luat copilul în brațe dar n-a vrut să stea. Mi s-a părut că fetița a fost
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
și altele. Dacă ați dus dorul micilor poante de pe margini, care pe vremea lui Roger Moore reușeau invariabil să strice efectul celor mai îndrăznețe cascadorii, iat-o aici pe băbuța care-și scapă mătăniile în timpul urmăririi din biserică și care exclamă : Doamne ! Dacă v-au lipsit lamentabilele texte de agățat ale lui 007, auziți ce apropouri îi bate aici unei tinere agente. Aceste alunecări în vechile năravuri sînt cu atît mai regretabile cu cît Bond-ul lui Craig nu are nimic
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
din orașul natal, și în urma unei excursii deosebite la Brădățel, lângă Fălticeni. Fiind foarte, emoționat, Gane nu și-a putut citi manuscrisul. Bun lector (alături de Eminescu), Titu Maiorescu a citit deosebit de expresiv compunerea lui N. Gane, iar la sfârșit a exclamat: "Eh bien... Messieurs, voilà une nouvelle". (Cf. Zile trăite, p. 124). Bine primită, nuvela a fost publicată în Convorbiri literare, nr. 3, 1 aprilie, pp. 29-38. În același an, publică în marea revistă de la Iași (apărută la 1 martie) o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
lui Pogor: Să ascultăm Sfânta Evanghelie a lui Neculai cetire. Apoi un al doilea glas din fundul sălei răspunse pe nas: Să luăm aminte! Era glasul lui Mihai Cornea. Doamne miluiește, mlește, mlește, mlește! îngână veselul Ianov. Pace vouă, tuturor! exclamă Leon Negruzzi pe un ton diaconesc. Poate să-și închipuiască oricine în ce hal eram. Începui să citesc: "Junele Victor, abia ieșit din școli, cu capul plin de iluziune și inima plină de dor...". Dar un nod mi se puse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
eu cu englezoaicele rămânem studiind lumea înconjurătoare din camionetă. Apare un băiat cu ceva mișcător în brațe, are loc o discuție agitată cu ceva râsete, apoi Alfonso vine la noi și depune un animăluț ciudat pe podeaua camionetei. Un armadillo!! exclam încântată, amintindu-mi unul din episoadele din Friends în care Ross se costumase în armadillo din lipsă de costume de Moș Crăciun. Armadillo-ul este un fel de bursuc gri lung de aproape jumătate de metru, din care coada are cam
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
de copac în afara casei. Merg la el, îmi cer scuze de confuzie și mai ales de stresul cauzat și îi povestesc cum am cumpărat o brățară de la Elia și i-am dat și banii de ceremonie cu aceeași ocazie. În loc să exclame „Ințeleg!” și să-și dea seama de greșeală, așa cum mă aștept eu, mă privește și mă întreabă mai mult retoric ce poate el să facă acum ca să-și primească banii. Nu-mi vine a crede ce se întâmplă, dar nici
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
o deranjează. O altă vecină, Chantal, interpelată când își face cumpărăturile la Carrefour, răspunde că pasărea dă un pic de viața blocului! Nimeni nu vrea să iscălească o scrisoare de protest adresată primarului. "Numai pe mine mă deranjează papagalul ăsta!", exclamă femeia, furioasă, nevrozată. Ba nu, mai e unul care găsește, sotto voce, că pasărea nu se potrivește cu reflecția filosofică, deși e abuziv, recunoaște el, să-i atribui o semnificație blasfematorie. Dar, tot ducându-și campania contra păsării fluierătoare, doamna
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
cont și de contribuția nemțească și influența rusească." Locotenentul nu-l asculta decât cu o ureche, împărțit între cheful de a o șterge și dorința de a-l aștepta pe șeful de gară. În fine, Hector năvăli în mijlocul restaurantului. "Filip!", exclamă Constantin îndreptându-se spre tejghea, strângând în trecere mâinile tuturor celor de la mese, pescari și autorități, și adresând fiecăruia câteva cuvinte plăcute. Dispoziția lui binevoitoare (prea indulgentă?) dezarma chiar și sufletele cele mai necăjite. Cutia de la tine, până să vină
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Societatea ortodoxă națională a femeilor din România, care ar primi-o pe Nel. Spre sfârșitul verii, Caterina se duse la Galați, înarmată cu documentele necesare, ca s-o înscrie. Taxele erau mari, iar trusoul cerut îl făcu pe Constantin să exclame: "Nu ne mai lipsește decât un ginere!" Caterina îi aruncă o privire încărcată de o semnificație știută doar de ei. Cel puțin, așa credeau. Uniforma nu era lipsită de pitoresc: rochie albastră, șorț negru cu bretele și cruce mare de
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
sublima neputința, de a-ți obloji artistic frustrările. Un scriitor are mereu la îndemână această soluție. Îmi întrerup șiragul uimirilor contemplative, căci dintre arbori, pe terasă, apare ca prin miracol Adrian, omul lui Dumnezeu. „Cum ai reușit să ne găsești?”, exclamăm uimiți. „A, v-am spus eu că nu va fi o problemă. După vecernie, am mai trecut și pe la alte biserici și am venit aici, că nu puteați merge în altă parte.” Siguranța de sine a lui Adrian, felul său
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
degrabă, o animatoare de profesie - genul „activistei” în pantaloni, care mai și cântă la portavoce. Apoi ne ia în primire o echipă de clovni pe tăpălige, radioși, pestriț îmbrăcați. E nemaipomenit. O, Germania, țară liberă și descătușată! - îți vine să exclami. Poate e și orgoliul organizatorilor în joc, al celor de la literaturWERKstatt Berlin, dorința lor de a ne inculca un termen de comparație favorabil. Primim câte un trandafir galben - culoare caracteristică pentru această zonă. Ne simțim minunat. Orchestra își încheie cântecele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
declarației și respectarea minorității francofone, spune că textul e în general bun, cu unele mici retușuri. Anastassis, intimidat în fața atâtor observații și critici, spune că nu trebuie să semnăm rezoluția, că e doar un „draft”. Dar e același lucru, am exclamat, odată ce poartă genericul Literatur Express-ului!... O altă tâmpenie în text este paragraful în care se deplânge dispariția unor instituții culturale în Est - o absurditate, pentru că ministere ale culturii avem destule, mai puțin performanță culturală. Altceva, la fel de idiot: se pretinde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
mers la o ceainărie din apropiere. Când ospătarul l-a văzut intrând, l-a întâmpinat fericit, cu prosopul pe umăr, cum făcea de obicei. Marginea prosopului a atins puțin masa lăsând o urmă de apă. Văzând-o, Xiao Xian a exclamat: "Extraordinar! Extraordinar". Urma de apă arăta precum caracterul "întâi", dar mai frumos. Caligraful Xiao Xian a copiat-o cu seriozitate și a adăugat acest caracter pe placă, finalizându-și astfel opera caligrafică. Prin urmare, Xiao Xian nu era dornic doar
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
un șarpe. Cine termină primul, bea vinul. Toți slujbașii au fost de acord. Așa că, au luat toți câte o crenguță și au început să deseneze șarpele pe pământ. După câteva clipe, unul se ridică în picioare și, plin de sine, exclamă: "Am terminat șarpele de desenat. Vinul este al meu!" și înșfăcă ulcica. Aruncând însă o privire la colegii lui, văzu că unul abia desenase capul șarpelui, altul nu terminase coada acestuia. Atunci, omul nostru, foarte îngâmfat, ce-și spune? Hai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
un moment dat, maestrul scoase o foarfecă și tăie o coală albă de hârtie sub forma unei oglinzi rotunde, apoi o lipi pe perete. Brusc, hârtia începu să radieze la fel ca luna plină, luminând toată casa. Unul dintre oaspeți exclamă: "Ce minunată este seara aceasta! Avem băuturi fine. Ar fi bine să ne distrăm împreună cu mai mulți frați". Astfel, taoistul i-a chemat pe discipolii săi și le-a dat un vas mic plin cu băutură, ca să bea împreună. Wang
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
ți-ai schimbat atitudinea. Înainte mă priveai cu dispreț, iar acum cu atâta respect!" Tremurând, cumnata i-a răspuns: "Sunteți acum un înalt demnitar și foarte bogat. Cum să mai am curajul să mă port ca odinioară?" Su Qin a exclamat: "Când ești la nevoie, nici părinții nu se mai uită la tine, iar când ai un rang înalt și bani, toți se tem de tine." Vorba "de la dispreț la respect" se referă la oamenii care-și schimbă atitudinea față de ceilalți
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
Nu mă compara, îi zisei, știu cum va fi internată: se va duce într-un castel din ve cinătate, va trăi perfect în societatea lui Stolzenberg și von Reuss, [iar] după câteva zile va porni în străinătate.“ „Dar de unde știi?“ exclamă el, trădându-se. Așa a și fost. A plecat cu prințul de Reuss la Buftea, unde a stat trei săptămâni, trăind în belșug cu ofițerii germani, de acolo în Austria, unde s-a găzduit în castelul lui Turnund Taxis, pe
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
război nenorocit, ca întreaga serie a celor duse de Austria în secolul trecut. Cum poate bănui o astfel de soluție la al nostru final, care nu se va în cheia decât după congresul păcii? „Dar mai crezi în victoria noastră?“ exclamă mirată și uitându-se la mine cu ochi speriați. „De n aș crede, m-aș omorî.“ „Ai fi în stare!“ îmi zise cu tristețe. Iată spiritul celor mai mulți conservatori de aici. George Știrbey prezidase cu Beldiman întrunirea de la Craiova și subscrisese
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]