4,726 matches
-
Pînă la urmă și mototolii ăștia devin mai șugubeți dacă sînt încurajați și stimulați. Hernandez a prins curajul prostului și dădea buzna în casa omului, adică a señorului de la Luna. Vede omul ce vede azi, vede și mîine și se frămîntă, ba chiar se înfurie. Vreau să dăm divorț, spune răspicat Ioana. Dar nu te gîndești la copii? Mormăie nefericitul soț. Hopa! Sensibil mai ești! Dar tu nu ai lăsat patru copii pe drumuri? Ale noastre sînt măritate, la casele lor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
text reușesc să mă adun. Nu știu cum. Nu pot da sfaturi. E o stare irepetabilă pentru care nu ești tu răspunzător. Îți vine pur și simplu. Nu mă laud. Faptul că scriu bine e al naibii de problematic chiar și pentru mine. Mă frământă. Un incapabil cum sunt io să dea randament la ceva. N-am o părere extraordinară despre propria persoană. Niciodată nu am fost în stare nu numai de ceva de anvergură, dar măcar de ceva de bun-simț. Nu fac mișto. Chiar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
care a lucrat în TV trei zile, dar lucrul ăsta nu-l împiedică să se mândrească cu experiența lui jurnalistică acumulată în 72 de ore. Dacă faci cu el meditație, dacă e și în comisie, chiar nu trebuie să te frămânți. Reciți disciplinat finalul pe care ți l-a dictat la pregătire și te-a pus să-l memorezi. E inutil să vă mai spun că e plină facultatea de indivizi care, de zece ani, la pregătire, nu fac altceva decât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
am continuat să ne jucăm. Miruna îmi spune iarăși să iau mâna de pe țâțele ei, mă, parcă n-ai mai fi văzut țâțe, și să mă astâmpăr cu chestiuni de-astea tenebroase, mult prea complicate, prea fac pe delicatul, mă frământ aiurea, du-te, băăăăă! Tu și Pif n-aveți decât necazuri de-astea aburoase, indescifrabile. Ea n-are amintiri dintr-astea, ea gândește cu o cu totul altă parte a corpului. Până la optșpe ani, a fost destul de cuminte, în liceu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
acest lucru nu s-a putut. (Mai târziu aveam să înțeleg că nimic nu era întâmplător ). Am ajuns într-un apartament unde, între câțiva pereți, într-o existență de ,,pustnic modern” am încercat să găsesc răspuns la întrebările care mă frământau. Timp de 30 de ani, într-o existență solitară, am încercat să aflu de ce nu pot progresa prin muncă cinstită, ce am de făcut în această viață, dacă ar trebui să intru și eu în mocirlă ca alții?! Până la urmă
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
era timpul să mă căsătoresc și eu, dar lucrurile nu erau cum aș fi dorit și nu mai știam ce să fac. Mă gândeam să mă căsătoresc din conveniență, să fiu ,,în rând cu lumea” așa cum făceau majoritatea. M-am frământat o perioadă, dar mi-am dat seama că o relație fără sentimente adevărate chiar de la început, așa ceva nu este pentru mine. Decât să-mi complic viața inutil, să am o viață dublă așa cum făceau alții, să mă complic într-o
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
pe toate, iar ceilalți sunt proști și nu merită să fie luați în considerație. Eu cred că nimeni, oricât ar ști de mult, nu este atât de deștept încât să nu mai aibă de învățat. Și atunci discutarea problemelor care frământă oamenii nu poate fi decât benefică. Am citit zilele trecute în ziarul dv. despre un copil fără apărare care a murit torturat de părinți. Poate că astăzi nu putem face mai mult, dar pe termen lung putem schimba câte ceva. Datoria
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
nevoie? Ce-ți lipsește cel mai mult? Ai nevoie de un celular? Sau poate de un laptop? Ori calculator? Poate ai nevoie de medicamente? Pe acolo, pe unde ești, se onorează rețetele compensate? Nu??! Mare ticăloșie peste tot! Mă tot frământ și mă tot zbucium să găsesc obiectul sau lucrul care mi-ar permite să mă prezint onorabil în fața Ta fără "a da cinstea pe rușine", după cum ar spune Nică al lui Ștefan al Petrei Ciubotarul nemuritorul creator al povestirii " Capra
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
șirul de patru copii însoțiți de un cățelandru, cu niște tăbuiețe în spinare și un băț în mână trecând încet, printre căruțele și animalele din incinta morii spre drumul anevoie de parcurs, la capătul căruia o mamă neliniștită, înfrigurată și frământată de gânduri aștepta întoarcerea fiilor săi greu încercați. Refăceam la întoarcere același traseu, aceeași cărare invizibilă troienită de zăpadă, ca la venirea spre moară. Dar acum ne era mult mai ușor. În aceeași formație consacrată de "șir indian", am lăsat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
adevărat o problemă importantă pentru mama. Cine să-i boteze copilul? Cine? O femeie străină de partea locului, fără bărbat și cu șase copii. Cu o zi înainte de botez, vecina a intrat în căsuța noastră, abordând exact chestiunea care o frământa pe mama: botezul. Rozalie, tu știi că pe mine mă cheamă Floare, iar pruncul tău s-a născut de Florii, așa că m-am gândit să-i fiu eu nașă de botez și să-i punem numele de Florin. Botezul să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
să deslușesc cuvintele lor. Durerea de cap sporește, febra crește și ea, încep să delirez. Înțeleg doar frânturi din diagnosticul medicilor: grav, accident cerebral, trebuie să-l transferăm la spitalul regional, o intervenție chirurgicală... Mama izbucnește în lacrimi, tata își frământă mâinile neputincios. Curând mă urcă iarăși în salvare și mașina pornește, bănuiesc eu, spre capitala regiunii. Mama merge cu mine, stă la căpătâiul meu, pe bancheta acoperită cu mușama albăstruie, în mașină. Acum mi-e sete, o sete nemaiîntâlnită, și-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
am habar unde mă găsesc și dacă tărâmul ăsta dintre cer și pământ e sau nu tărâmul cuiva, e sau nu locuit de cineva. O mie de întrebări îmi sfredelesc creierul. Într-un târziu, îmi zic să nu mă mai frământ zadarnic, fiindcă n-am cum să deslușesc răspuns la atâtea întrebări încuietoare și cel mai înțelept e să las lucrurile în voie, să aștept să vină de la sine răspunsurile. Drept care, ascultând de primul impuls (cu mentalitatea de pământean, pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
pe care ni l-ai dat și de vestea că și pe tine te-a întărit Dumnezeu și reziști acolo. Muncesc și eu, muncesc și copiii ca să ne câștigăm pâinea. Îți scriu ca să te întreb ce să fac?, eu mă frământ noapte de noapte și nu deslușesc răspuns. În vara asta, Vlad urmează să dea examen la facultate și nu poate din cauza dosarului. Ar trebui să divorțăm formal sau, dacă nu, să caut o familie „fără pete“, care să-l înfieze
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
Techirghiol și în alt fel ca turist ieșean aflat în Polinezia. Primul caz este mai obișnuit. Plouă, de exemplu, în prima zi. Copiii, ființe fără care nu poate fi concepută o vacanță, înregistrează primii curgerea prea lentă a timpului. Se frământă, încep să-și etaleze fondul necrezut de mare de mofturi, "încasează câteva", indiferent de recomandările care combat agresivitatea față de ființele aflate la vârste mici, și se tot fâțâie, aducând un noroi consistent în casă. Refuză să doarmă după-amiaza, nu știu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
mi le puneam aveau un unic răspuns: "credo quia absurdum"; dar formulat în limba mea. Nu înseamnă că nu sesizam neputința pătrunderii tainelor religiei; aveam o minte iscoditoare, care devenea, pe această cale, păcătoasă. Cele două-trei săptămâni dinaintea Paștelui erau frământate în mintea mea de întrebări metafizice. Mai ales misterioasa înviere mi se părea de neconceput. Aveam, pe la șase-șapte ani, și păcatul îndoielii; dar nefiind capabil de abstractizări, mă limitam la realitățile concrete. Cunoșteam adevărul vulgar, însă exprimat tranșant și indiscutabil
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
încă unei lecturi pur estetice. Dar am sfârșit prin a crede că fiecare citire publică a lumii își merită, până la urmă, un singur ochean - cel propriu. Și spre sfârșitul existenței mele românești și începutul pribegiei am hotărât că ceea ce mă frământa cumplit, conflictul meu cu o lume insuportabilă, trebuia călăuzit mai degrabă spre pagina de gazetărie ori de analiză decât spre poezie, care de la un anumit punct devine neîncăpătoare și improprie pentru exprimarea discursului respectiv. Pe de altă parte, mă întreb
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
el însuși șansa de a-și scruta partenerul de discuție, să facă un scurt demers psihanalitic, dacă nu e prea pretențios spus, prin care să-l citească pe cel care-i pune întrebări. Există, dle Cristea-Enache, o întrebare care vă frământă și pe care nu mi-ați pus-o pe șleau, dintr-o delicatețe pentru care vă mulțumesc. Ați început cumva formularea ei, în câteva rânduri, dar v-ați oprit undeva la sfertul ori la jumătatea drumului. Ea ar suna cam
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
ori doar părea alienați de propriile noastre credințe sau principii. De ce nu suntem cu toții obiectul unei lapidări? Cum s-a născut această masă critică a nemulțumirii, a dezamăgirii față de dl Tismăneanu? Nu voi intra acum în toate detaliile care mă frământă. Mă rezum să spun că, da, îi înțeleg pe cei care au rămas descumpăniți să-l audă pe dl Tismăneanu declarându-l pe dl Becali om politic și creștin-democrat. Da, am suspinat și eu când dl Tismăneanu a invocat motivul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
îi apreciază, s-a hotărît să publice această nouă ediție, în care s-a învrednicit să facă modificări pretutindeni unde i s-a atras atenția că ar fi necesar. Poate în fervoarea zelului și a durerii cauzate de relele ce frămîntau Biserica (unde impietatea triumfă, iar numele lui Cristos este profanat), pana sa nu a mai zugrăvit acele rele, resimțite din plin, care ar fi putut leza în mare parte Clerul căruia se mîndrește că îi aparține. El cinstește întru totul
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
înainte să mă apuc de acest lucru, căci mă întrebam singur: "E bine ca un om fără autoritate să alcătuiască un tratat asupra relelor din Sfînta Biserică? Sau nu are el nimic altceva mai bun de făcut decît să se frămînte să aștearnă pe hîrtie așa ceva, cînd orice grijă asupra Bisericii lui Dumnezeu aparține de drept Păstorilor Acesteia? Și descoperirea plăgilor nu este oare o lipsă de respect față de aceiași Păstori, ca și cum ei nu ar cunoaște aceste plăgi și nu le-
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
îmbracă Dumnezeu iarba, care astăzi este pe cîmp, iar mîine va fi aruncată în cuptor, cu cît mai mult vă va îmbrăca el pe voi, puțin credincioșilor? Să nu căutați ce veți mînca sau ce veți bea și nu vă frămîntați mintea. Căci toate aceste lucruri neamurile lumii le caută. Tatăl vostru știe că aveți trebuință de ele. Căutați mai întîi Împărăția lui Dumnezeu și toate aceste lucruri vi se vor de pe deasupra. Nu te teme, turmă mică, pentru că Tatăl vostru
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
afective ale raporturilor mele cu Ury Benador, scriitorul de la a cărui naștere s-au împlinit, în 1995, o sută de ani, aniversare literară care a trecut, pe nedrept, de prea puțini observată. L-am întâlnit odată în Piața Romană, abătut, frământat de ceva care a făcut să nu i se ivească pe chip zâmbetul cu care mă întâmpina de fiecare dată când ne vedeam. Nu prea sunteți în apele dumneavoastră, i-am zis, și n-a negat. M-a luat de
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
am întrerupt când mi-am dat seama că, de data asta, mi-l citea pe furiș soțul. Și-acum, răspunsul poate cel mai adevărat, dar secret. E mult mai comod și mai ușor să transpui ideile altora de cât să frămânți, să dos pești și să coci propriile tale idei. Îmi place grozav for mularea dumneavoastră - dacă am fost „pețită de edi tori“. Nu, editorii m-au „pețit“ numai pentru tradu ceri. Domnul Gabriel Liiceanu, care mă cunoaște mult mai puțin
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
această deosebire, oprindu-se să cugete asupra ei. A priceput din cele ce le trăise că anumite gânduri îl lăsau trist, altele îl umpleau de bucurie și și-a dat seama puțin câte puțin de deosebirea spiritelor 1 care se frământau în el: spiritul diavolului și cel al lui Dumnezeu. Aceasta a fost prima cugetare asupra lucrurilor lui Dumnezeu, iar, mai târziu, când a făcut exercițiile, de aici lua lumină în ceea ce privește deosebirea dintre spirite 2. 9. Întrucât dobândise multă lumină în urma
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
de timp și spălată de ploi, pe lângă care treceam nepăsător când o observam în graba pașilor pe pereții și coloanele ce străjuiau magazinul Romarta din Brăila. Sunt mult prea multe aceste poze! De unde-or mai fi apărut și astea? - îmi frământam creierii, mereu sâcâit, când îmi iuțeam pașii pentru a le depăși. Ele reprezentau chipul unei femei cu un punct desenat pe frunte: nu era nici dansatoare, nici cântăreață indiană. Cineo mai fi și femeia asta? - mă întrebam și-mi continuam
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]